เข้าสู่ระบบแชร์
ใครกัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-21 11:21:05“ฝ่าบาท จะให้ทำอะไร”
“เจ้าแค่ยอมเสียสละอิสรภาพตัวเจ้า เข้ามาอาศัยอยู่ในตำหนัก สวมบทบาทว่าเจ้าเป็น คนโปรด”
“ทำไมต้องเป็นแบบนั้น”
“ข้าไม่อาจขัดบัญชาไทฮองไทเฮา เรื่องการเลือกป้ายรายชื่อสนมให้มาคอยปรนนิบัติในแต่ละคืน”
อ๋ออย่างนี้นี่เอง
“ถ้าเจ้าสามารถทำให้พวกนาง ออกไปจากตำหนักได้ยิ่งเป็นการดี”
“แล้วข้าพระองค์จะไม่ไปลำเส้นใครในนี้รึฝ่าบาท”
“เจ้ายังกลัวใครอีกในเมื่อข้าคือ ฮ่องเต้ และเป็นผู้ที่ คอยปกป้องการกระทำของเจ้า”
งานง่ายๆแค่เขี่ยพวกผู้หญิงของฮ่องเต้ให้กระเด็น
“ข้าพระองค์จะได้อะไรเป็นรางวัล”
"ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากได้ และป้ายหยกนี้ ข้ามอบให้เจ้าเห็นป้ายหยกเสมือนเห็นตัวข้า”
ว้าวๆ ๆ ๆ อำนาจในมือแพรวาตาวาว
“ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นข้าหลวงหญิง และระหว่างนี้ไม่ว่ากับใคร เจ้าต้องแสดงท่าทีว่าเป็น...คนสนิท...และเป็นที่โปรดปรานของข้า” ตลกล่ะเพิ่งจะอกหักมาจะมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนี้ไหม แล้วทางกลับบ้านของเธอเล่า ฮ่องเต้เหมือนจะจับสังเกตได้เมื่อแพรวาท่าทางเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด
“เจ้ามีครอบครัวหรือใครที่ต้องห่วงอยู่ที่ไหนหรือไม่ข้าจะให้คนของข้าไปแจ้งข่าวว่าเจ้าสบายดี”
แพรวาส่ายหน้าน้ำตาร่วงกราวป่านนี่ที่นู้นจะเป็นอย่างไรคงตามหาเธอให้วุ่นไปหมด หรือไม่เธออาจจมน้ำตายไปแล้ว
“เป็นอะไรไปเจ้า”
น้ำเสียงอ่อนโยน ยิ่งทำให้แพรวาสะอื้นหนักกว่าเดิม ฮ่องเต้ไม่รู้จะทำอย่างไรกับน้ำตาผู้หญิงนั่งลงข้างๆ กดหัวแพรวาให้ซบอกตัวเอง
“หยุดร้อง ได้แล้ว”
แพรวายิ่งร้องหนักกว่าเดิมเมื่อเห็นว่ามีคนคอยเอาใจใส่ เรื่องราวต่างๆ ไหลเข้ามาในสมองทั้งภาพความช้ำใจที่ได้พบมาก่อนที่จะมาที่นี่ ฮ่องเต้ยิ่งสับสนงุนงงทำตัวไม่ถูก
“หยุดร้องได้แล้วข้าบอกให้หยุดร้อง นี่เป็นบัญชาจากข้าเจ้ายังกล้าขัดคำสั่ง”
เสียงตวาดดังลั่น แพรวาหยุดร้องโดยฉับพลัน
แล้วเมื่อเวลาพลบค่ำก็เวียนมาถึงเสี่ยวโอ เดินนำขบวนเข้ามาในห้อง
“แม่นางเฟยลี่รับราชโองการ”
แพรวายืนตัวแข็งและลี่มี่กระตุกชายเสื้อเบาๆ ให้คุกเข่าลงพร้อมกัน
“แม่นางเฟยลี่เป็นที่โปรดปรานขององค์ฮ่องเต้จึงมีพระราชโองการแต่งตั้งเป็นขุนนางหญิงผู้ดูแลขันทีนางใน ของตำหนักแห่งนี้รับราชโองการ”
เสี่ยวโอรับถาดที่มีป้ายรายชื่อ ของเหล่าสนม เดินเข้าไปในห้องทรงหนังสือของฮ่องเต้
“ฝ่าบาท ถึงเวลาที่ต้องเลือกป้ายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
เสียงถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย
"เรียกตัว เฟยลี่เข้ามาวันนี้เราหารือเรื่องราชการกับเฟยลี่ ก่อน”
ไม่มองป้ายคว้าขึ้นมาหนึ่งอันก่อนจะโยนลงพื้น เสี่ยวโอ รนลานเก็บขึ้นมาดูชื่อ
“ลู่เอินกุ้ยเหริน”
“ข้าไม่ไปหานางให้นางเดินทางมานี่”
“ข้าน้อยรับบัญชา”
เสี่ยวโอถอยห่างออกมา
ลู่เอินประทินโฉมสวยงามเกณฑ์เหล่าเด็กรับใช้มาช่วยกันอาบน้ำให้นางทั้งน้ำหอมน้ำปรุงชวนเวียนหัวแป้งอบแป้งร่ำทั้งชาดทาปากสีแดง น่ากลัว แต่งไปแต่งมา หน้าเหมือนนางเอกงิ้ว ผิดกับแพรว่าชุดข้าหลวงหญิงเหมาะกับเธอยิ่งนัก ไม่มีการแช่น้ำหอมน้ำปรุงมีเพียงลี่มี่ที่แต่งตัวเกล้าผมให้เรียบร้อยกระนั้นใบหน้ากับสวยไร้ที่ติเมื่อยามที่ต้องแสงสว่างจากโคมไฟขับผิวสีน้ำผึ้งให้นวลผ่อง
สาวเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปยังตำหนักเลี้ยวตรงหัวมุมตำหนักคนละฝั่งกับกุ้ยเหริน
“นั่นใครลี่มี่”
“กุ้ยเหรินลู่เอินค่ะนายหญิง”
“เป็นใคร”
“คงเป็น ผู้ที่ได้รับเลือกในค่ำคืนนี้”
ไม่เท่าไหร่ไม่เท่าไหร่ดูจาดกิริยาเยื้องย่างพวกนางคงมีคนฝึกสอนคนเดียวกัน อาการไม่ต่างจากสนมฮุ่ยแม้แต่นิดเดียวก้มลงมองตัวเองไม่เลวสวยสง่าน่ามอง เข้าข้างตัวเองหรือเปล่าวะ
"กุ้ยเหรินคนนี้นางเป็นคนเยี่ยงไรลี่มีเจ้ารู้จักนิสัยใจคอนางไหม"
"นางเป็น ดั่งดอกมู่หลานหวานละมุนเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่มีปัญหากับผู้ใดในวังแห่งนี้ นางนั้นยังเป็นถึงคนที่ไทฮองไทเฮาคัดเลือกมาให้ดำรงตำแหน่งนี้”
แบล็กดี สนมฮุ่ยเป็นไทเฮา กุ้ยเหรินคนนี้เป็นพระอัยยิกา แต่ละคนประเมินพวกนางต่ำไม่ได้ สาวเท้าเดินอย่างรวดเร็วเข้าไปในห้องของฮ่องเต้ กุ้ยเหรินนั่งคุกเข่าอยู่ตรงแท่นบรรทมในหน้าขาวจนน่ากลัวตัดกับสีปากแดงแจ๋เหมือนนางเอกงิ้ว แต่ฮ่องเต้หาสนใจไม่ยังคงอ่านฎีกาเหมือนอยู่ภายในห้องเพียงลำพัง
กุ้ยเหรินเองสงบนิ่งอย่างประหลาด แพรวาแต่งหน้าเพียงบางเบาชาดทาปากที่เธอเลือกสีชมพูหวานน่ามองริมฝีปากอวบอิ่ม
“ข้าพระองค์เฟยลี่ “
ฮ่องเต้ขยับตัวยิ้มเยือนก่อนจะรีบลุกจากที่นั่ง แขนสองข้างกางออกโอบไหล่ทั้งสองด้วยความอ่อนโยน
บทล่าสุด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ2
คะนิ้งลืมตาตื่นมาบนแท่นนอนหนานุ่ม บรรยากาศน่านอนจนไม่อยากชันกายลุกขึ้น รู้สึกว่าผิวแก้มเย็นเฉียบ ยกมือขึ้นลูบแก้มทั้งที่ยังไม่ลืมตา กลิ่นกำยานกลิ่นแปลกๆ โชยมาเข้าจมูกเป็นระยะๆ รู้สึกหนักบนอกอิ่มเหมือนมีอะไรอุ่นๆ มากดทับขยับตัวลำบาก พรึ่บลืมตาตื่นด้วยความตกใจ“กรี๊ดดดดดด” คะนิ้งส่งเสียงร้องดังลั่นเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายมานอนอยู่ข้างกาย ….แต่เดี๋ยวก่อนผู้ชายหรือผู้หญิงวะ ทำไมผมยาว ใบหน้าขาวใส เหมือนผู้หญิง แต่จมูกเชิดหยิ่งน่าดึงเล่น ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงเป็นทอม แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็คงจัดว่าหล่อทีเดียว ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแน่น ผู้ชายแน่ๆคนที่นอนกอดอยู่สะดุ้งสุดตัว“เอะอะ อะไรของเจ้า” น้ำเสียงงัวเงียแต่ทุ้มนุ่มหูพิลึก“นาย นายเขามาได้ยังงัย”นึกขึ้นได้ที่นี่ไม่ใช่ที่นอนของเธอ แต่เป็นที่ไหน สภาพแปลกไป ผ้าม่านยาวบางที่ล้อมแท่นนอนวงกลมปลิวสะบัด โต๊ะตั่งก็แปลกตา แม้แต่หมอนยังเหมือนกับ….หรือว่า ไม่นะ ไม่ไม่ไม่“เจ้านี่อย่างไรกัน ทำไมต้องเอะอะ” คะนิ้งยกมืออุดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าไม่ได้สื่อสารด้วยภาษาไทยแต่เป็น ภาษาจีนที่เรียนมาตั้งแต่อยู่อนุบาล“นอนๆ เจ้าจะรีบตื่นไปไหน” เสียงประตูเปิดออกมา หนุ่มน้อยอีกค
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ1
หย่าจิ้ง ไทฮองไทเฮาและไทเฮาดื่มชาคารวะจากบ่าวสาวพร้อมเพรียงกัน หยางหลงและแพรวาหันมาสบตากันนิ่งนาน“ต่อแต่นี้สิ่งร้ายๆ ได้ผ่านไปแล้ว ย่าหวังว่าจะมีสิ่งดีๆให้ได้ชื่นใจบ้าง”“เสด็จย่า คอยเวลาอุ้มเหลนตัวน้อยได้แล้ว อีกไม่นานหลานหวังอย่างนั้น”เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน ชินอ๋องเผลอสบตาลี่มี่ด้วยประกายตาลึกซึ้ง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีต้องขอบคุณเฟยลี่ที่นางทำให้ทุกอย่าง เป็นไปตามที่คาดหวังไว้แพรวาสวมชุดเจ้าสาวสีแดงที่ส่งให้แพรวางดงามอย่างหาที่ติไม่ได้บนศีรษะสวมมงกุฎบ่งบอกฐานะฮองเฮาชัดเจนมือบางลูบคลำราวสะพาน ด้วยความรู้สึกขอบคุณ เบื้องล่างน้ำใสไหลเชื่องช้า ลี่มี่ยืนอยู่ด้านหลังถือเสื้อคลุมอากาศหนาวจับใจแต่ภายในอบอุ่นอย่างประหลาดคำพูดของหมอหลวงที่บอกแพรวาก่อนหน้านั้น“ห้วงเวลาที่แม่นางข้ามผ่านถูกปิดแล้วนับจากนี้ไม่ว่าแม่นางอยากจะจากไปแค่ไหนก็ไม่อาจที่จะไปได้ เพราะทุกอย่างเหมือนถูกสวรรค์ลิขิตไว้แล้วแม้แต่ข้าเองยังไม่สามารถข้ามผ่านไปได้เช่นกัน แม่นางแพรวาได้สาบสูญไปจากภพภูมิของนางเหลือเพียงเยว่ถิงหรือแม่นางเฟยลี่เท่านั้นที่ยังอยู่ที่นี่.ในฐานะฮองเฮา”“ฮองเฮาเพคะอากาศหนาว สวมเสื้อคลุมจะดีก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบบริบูรณ์
ภาพความทรงจำที่ผุดขึ้นให้เขาเห็นช้ำแล้วช้ำเล่าเมื่อคราวที่แพรวารับกระบี่แทนเขา มันมิใช่เพียงเพิ่งเกิดขึ้นหากเกิดขึ้นถึงสองครั้งสองครา คราวนั้นเขาไม่สามารถมองเห็นเจ้าของกระบี่ แต่ภาพความทรงจำเด่นชัดคราวนี้เป็นเท้าจางที่ส่งกระบี่คมลงกลางอกของแพรวาหากแต่ดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ อย่างนี้จะให้เขายังมีสิ่งใดที่ต้องสงสัยในตัวของเฟยลี่ได้อีกเป็นเขาที่ติดค้างนาง“ฝ่าบาททรงคิดถึงเฟยลี่ใช่ไหม”ใบหน้าหวานยิ้มยียวน“ไม่เคยคิดถึงหากแต่คิดอยู่เสมอว่าทำอย่างไรจะให้เจ้าฟื้นคืนมาเจรจาเหมือนอย่างนี้ได้”“ฝ่าบาททำอย่างไรกับสนมฮุ่ย”“นางในที่รอดชีวิตจากการช่วยเหลือของเสี่ยวโอ เมื่อคราวหลบหนีออกจากวังยอมให้พูดความจริงเรื่องที่ฮุ่ยเหนียงใช้ยาบำรุงครรภ์จนแท้งแต่กลับโยนความผิดให้เจ้าเฟยลี่ ใต้เท้าจางลงมือสังหารหมอที่นำเข้ามาจากนอกวัง แล้วยังสังหารเหล่านางในนับสิบที่รู้เรื่องนี้ ส่วนนางในคนที่เหลือกำลังจะหาทางหนีดีที่เสี่ยวโอพบเข้าเสียก่อน สนมฮุ่ยข้าให้นางสำนึกผิดในตำหนักเย็นชั่วชีวิตของนาง”แพรวาเลิกคิ้วฟังอย่างตั้งใจรู้สึกสบายกายสบายใจอย่างประหลาดแต่ก็อดที่จะสงสารสนมฮุ่ยไม่ได้เพราะเคยดูซีรีส์จีนตำหนักเย็นโดดเดี่ย
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบสักทีค่ะ(จบแบบที่1)
แสงเรืองรองตรงขอบฟ้านั่น แพรวาขยับตัวบิดตัวไปมารู้สึกถึงความวาบหวามจากคนข้างกายพลิกตะแคงกอดร่างใหญ่ข้างๆ มือใหญ่ลูบไล้แก้มเนียน“หายป่วยแล้วสงสัยจะได้ยาดี”“ไออุ่นจากฝ่าบาทนั่นอย่างไรที่ทำให้ข้า จากป่วยไข้ก็กลายเป็นสบายดี”หยางหลงเขย่าหัวเบาๆ ยังไม่ทันได้ชื่นจิตเสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังเล็ดลอดเข้ามาภายในกระท่อมหยางหลงพลิกตัวแพรวาให้ลงไปนอนด้านข้างเตียง เสียงวิ่งกรูกันเข้ามาบ้างมาจากด้านหน้า และวิ่งมาจากด้านหลังถูกล้อมกรอบถึงเพียงนั้นหยางหลงฉุดแขนแพรวาลุกจากที่ยังนอนอยู่ใช้กระบี่ในมือแหวกเป็นทางเพื่อพาตัวเองและแพรวาฝ่าวงล้อมออกไปใต้เท้าจางและทหารองครักษ์นับสิบยืนดาหน้าในมือมีอาวุธครบครัน“ฝ่าบาท ตามข้าน้อยกลับวังหลวงจะดีกว่า ตอนนี้คนของข้าได้เข้ายึดวังหลวงไว้เสียสิ้นฝ่าบาทออกมาเช่นนี้ข้าเห็นทีต้องเชิญฝ่าบาทกลับไปประทับยังวังหลวงตามเดิม”หยางหลงขมวดคิ้วคิดไม่ถึงว่าใต้เท้าจางจะคิดการใหญ่ถึงเพียงนี้ข่าวเรื่องเขาออกจากวังไม่มีใครรู้แต่ทำไมใต้เท้าจางถึงฉวยโอกาสนี้บุกยึดวังหลวง"เหตุใดท่านถึงคิดการใหญ่ขนาดนี้ในเมื่อท่านก็ได้ทุกอย่างไปหมดแล้วทั้งอำนาจก็มีเสียมากมายมีสิ่งใดที่ท่านต้องการอีก”“ฝ
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปรารถนา2
“ปล่อยข่าวออกไปเรื่องที่ข้าสำเร็จโทษพวกนางนั่นเป็นเพราะพวกนางไม่ดูแลพระสนมที่กำลังทรงครรภ์ให้ดีจึงต้องโทษถึงตาย และต่อไปต้องเป็นคราวของแม่นางเฟยลี่บ้างแล้ว เป็นการกดดันฝ่าบาทไม่ให้ใจอ่อนกับหญิงงามล่มเมืองคนนั้น"“แต่ใต้เท้าฝ่าบาทจะทรงสอบสวน”“ข้าจะนำเหล่าขุนนางทั้งหลายร่วมกันกดดันฝ่าบาทอีกทาง อย่างไรเสียพระสนมต้องไม่มีผู้ใดเทียบเคียงหากเรายังต้องการยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดในแผ่นดินนี้”ใบหน้าเหี้ยมเกรียมแสยะยิ้มอย่างน่าเกลียดท้องฟ้ามืดไร้ดาราและจันทราส่องแสง นางในนางหนึ่งหอบห่อผ้าที่บรรจุของมีค่าเล็กน้อย วิ่งหลบหลีกเร้นกายตามเงามืดด้วยความรุกลี้รุกรนแต่ดวงตาคมกริบคู่หนึ่งที่จับจ้องความเคลื่อนไหวอยู่ก่อนแล้วกับทะยานขึ้นสู่หลังคาตำหนักวิ่งตามไปทางเดียวกับที่นางเร้นกายทว่าวิชาตัวเบาเยี่ยมยอดจนไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าแม้แต่น้อยอีกด้านทหารยามหน้าห้องขังถูกชายลึกลับที่โพกหน้าด้วยผ้าดำสกัดจุด จนหมดสติแล้วก็ลากร่างหนักอึ้งให้ไปนอนแผ่คุดคู้แสนสบายข้างกำแพงห้องขังกุญแจถูกหยิบมาใช้อย่างง่ายดายแพรวานอนขดตัวด้วยความหนาวเหน็บ ชุดนักโทษสีขาวบางเบาไม่สามารถให้ความอบอุ่นได้ ชายลึกลับไขกุญแจเข้าไปภายในห้องขั
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปราถนา(จบแบบที่1)
คำแรกที่เห็นหน้าสนมฮุ่ย“ลูกไม่อยากให้โอกาสหลุดลอยไปเราส่งมือสังหารไปฝ่าบาทก็อยู่ที่นั่นปกป้องนาง ครั้งนี้ถือเสียว่ายืมมือฝ่าบาทจัดการกับนางแค่เรื่องปองร้ายพระสนมนางก็ไม่อาจหลุดพ้นโทษประหารแล้วยังจะโทษฐานทำให้ลูกต้องสูญเสียองค์รัชทายาท มีกี่หัวก็ไม่พอให้ตัด”“แล้วเจ้าได้อะไร ได้เพียงให้ตาย ตายจากไปแต่ไม่ช้าไม่นานฝ่าบาทก็จะมีสนมคนอื่นอีกแต่หากเจ้ารั้งที่จะไม่บอกใครเรื่องการสูญเสียองค์รัชทายาทอย่างน้อยข้าก็เตรียมการให้เจ้าแล้วข้าไปเกณฑ์คนที่อายุครรภ์เท่ากับเจ้ามากักไว้เพื่อให้เจ้าได้มีองค์รัชทายาทเป็นแม่ขององค์รัชทายาทและแม่ของแผ่นดิน เจ้ากับทำให้ทุกอย่างพังทลายลงไป”สนมฮุ่ยหน้าเสีย แต่สักพักก็กลับเป็นปกติ“ท่านพ่อ องค์รัชทายาทจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ยังคงใช้แผนการของท่านพ่อได้เพียงแต่ลูกแสร้งว่ามีครรภ์แล้วเราก็สรรหาเด็กที่ไหนมาเป็นองค์รัชทายาทก็ได้ แต่โอกาสกำจัดนางนั้นหายากยิ่งตอนนี้ลูกยอมแลกทุกอย่างเพื่อการณ์นี้”“เจ้าอย่างไรก็ทำอะไรไม่หารือพ่อก่อน”“ลูกขออภัยท่านพ่อแต่ลูกเกลียดนาง นางแย่งฝ่าบาทและ แววตาอ่อนโยนของฝ่าบาทไปจากลูก”“ไม่จำเป็นต้องมีความรักความสงสาร มีเพียงอำนาจที่ได้รับเมื่อนั้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.7K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI37.2K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์16.0K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย293.2K viewsคุณหมอที่รัก
Davide503 viewsไม่คิดจะรัก
จินต์พิชา376 viewsเมียลับของท่านประธาน
baiboau-เนื้อนวล695 viewsเล่ห์รักท่านรอง
จินต์พิชา362 views
