ตอนที่ 112 ดวงใจทั้งสองบ้าน

ตอนที่ 112 ดวงใจทั้งสองบ้าน

หลังจากเสียงร้องแรกของทารกน้อยดังก้องไปทั่วโรงพยาบาล ชีวิตของทั้งสองคู่ ภาคินัยและปลายฝัน รวมถึงธามและน้ำหวาน ก็เปลี่ยนไปตลอดกาล จากคู่สามีภรรยาที่รักกันอย่างลึกซึ้ง พวกเขาก้าวเข้าสู่บทบาทใหม่ที่ยิ่งใหญ่และเต็มไปด้วยความสุข นั่นคือการเป็นพ่อแม่ และลูกน้อยทั้งสองคนก็ได้กลายเป็นดวงใจของทั้งสองบ้านในทันที

เมื่อปลายฝันฟื้นตัวจากการคลอดอย่างสมบูรณ์ เธอก็ได้อุ้มลูกชายตัวน้อยไว้ในอ้อมอกอย่างเต็มที่ ภาคินัยไม่เคยห่างกายไปไหน เขานั่งอยู่ข้างเตียงคอยดูแลภรรยาและลูกน้อยอย่างไม่กระพริบตา

"คุณภีมคะ ลูกเราน่ารักที่สุดเลยค่ะ" ปลายฝันกระซิบใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขที่เอ่อล้น

ภาคินัยก้มลงจูบหน้าผากปลายฝันเบาๆ แล้วมองลูกชายตัวน้อยที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่อตัวอย่างอ่อนโยน "เหมือนปายเลยนะครับ น่ารักน่าชังที่สุด"

พวกเขาตั้งชื่อลูกชายว่าน้องเมฆ ซึ่งเป็นชื่อที่ภาคินัยเป็นคนเลือกเพราะเขาชอบท้องฟ้าและก้อนเมฆที่สื่อถึงความอิสระและบริสุทธิ์

ทันทีที่น้องเมฆกลับถึงบ้านคุณพ่อคุณแม่ของปลายฝันก็เดินทางมาหาหลานชายคนแรกทันที คุณยายของน้องเมฆรีบเข้ามาอุ้มหลานชายตัวน้อยด้วยความรักใคร่

"โอ๊ย หลานยาย น่ารักน่าชังจริงๆ เลย" คุณยายของน้องเมฆพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู

คุณตาของน้องเมฆก็เดินเข้ามาดูหลานชายใกล้ๆ "ตาหนูคนนี้หน้าเหมือนพ่อภีมเลยนะเนี่ย"

ห้องของน้องเมฆถูกจัดเตรียมไว้อย่างสมบูรณ์แบบ เตียงนอนสีขาวสะอาดตา ของเล่นโมบายรูปสัตว์น่ารักๆ และเสื้อผ้าเด็กอ่อนที่ปลายฝันกับภาคินัยบรรจงเลือกซื้อมาด้วยตัวเอง ทุกอย่างบ่งบอกถึงความใส่ใจและความรักที่พ่อแม่มีให้กับลูกชาย

ภาคินัยรับหน้าที่เป็นคุณพ่อมือใหม่ได้อย่างยอดเยี่ยม เขาเรียนรู้การเปลี่ยนผ้าอ้อม การชงนม และการอุ้มลูกน้อยอย่างถูกวิธี แม้บางครั้งจะทุลักทุเลไปบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยท้อถอย เขามักจะใช้เวลาหลังเลิกงานมาเล่นกับน้องเมฆ และร้องเพลงกล่อมลูกนอนเสมอ

"ป๊าขอหอมหน่อยครับ น้องเมฆ" ภาคินัยกระซิบเบาๆ พลางหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่

ปลายฝันเองก็ปรับตัวเข้ากับบทบาทคุณแม่ได้อย่างรวดเร็ว เธอให้นมลูก ดูแลความสะอาด และคอยเฝ้ามองพัฒนาการของน้องเมฆในทุกๆ วัน เธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ตลอดเวลา และมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆ ลูกชาย

ชีวิตของภาคินัยและปลายฝันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขากลายเป็นศูนย์กลางของบ้านที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม การมีน้องเมฆเข้ามาเติมเต็ม ทำให้ครอบครัวของพวกเขาสมบูรณ์แบบอย่างที่เคยฝันไว้

ในอีกบ้านหนึ่งน้ำหวานก็กำลังมีความสุขกับการได้อยู่กับลูกสาวตัวน้อยของเธอ ธามไม่ต่างจากภาคินัย เขาคอยดูแลน้ำหวานและลูกสาวอย่างไม่ห่าง เพื่อให้แน่ใจว่าทั้งคู่สบายดี

"คุณธามคะ ลูกเราสวยที่สุดเลยค่ะ" น้ำหวานกระซิบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะลูบแก้มลูกสาวเบาๆ

ธามยิ้มอย่างมีความสุข เขาก้มลงจูบหน้าผากน้ำหวานแล้วมองลูกสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก "เหมือนน้ำหวานเลยนะครับ สวยเหมือนคุณแม่"

พวกเขาตั้งชื่อลูกสาวว่าน้องเมษาซึ่งเป็นชื่อที่น้ำหวานเป็นคนเลือกเพราะเป็นช่วงเดือนที่อากาศอบอุ่นและสดใสเหมือนกับความสุขที่ลูกนำมาให้

เมื่อน้องเมษากลับถึงบ้านคุณพ่อคุณแม่ของน้ำหวานก็รีบมาเยี่ยมหลานสาวคนแรกเช่นกัน คุณยายของน้องเมษารีบเข้ามาอุ้มหลานสาวด้วยความเอ็นดู

"โอ๊ย หนูเมษาของยาย น่ารักน่าชังจริงๆ เลยจ้ะ" คุณยายของน้องเมษาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรัก

คุณปู่ของน้องเมษาก็เดินเข้ามาดูหลานสาวใกล้ๆ "หนูคนนี้หน้าเหมือนแม่หวานเปี๊ยบเลยนะเนี่ย"

ห้องของน้องเมษาถูกตกแต่งด้วยสีชมพูอ่อนๆ มีตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง และของเล่นเสริมพัฒนาการต่างๆ ที่ธามกับน้ำหวานบรรจงเลือกสรรมาด้วยความรัก

ธามรับหน้าที่คุณพ่อมือใหม่ได้อย่างคล่องแคล่ว เขาเรียนรู้การเลี้ยงลูกจากน้ำหวานและจากประสบการณ์ของตัวเอง เขาพยายามใช้เวลาทุกนาทีที่มีอยู่กับน้องเมษา เขาชอบอุ้มลูกสาวตัวน้อยเดินไปรอบๆ บ้าน และพูดคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"ป๊าขอจุ๊บหน่อยครับ น้องเมษา" ธามกระซิบพลางจูบลงบนแก้มยุ้ยๆ ของลูกสาว

น้ำหวานเองก็ปรับตัวเข้ากับบทบาทคุณแม่ได้อย่างรวดเร็ว เธอให้นมลูก ดูแลความสะอาด และคอยเฝ้ามองพัฒนาการของน้องเมษาอย่างใกล้ชิด เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอมีความหมายมากขึ้นนับตั้งแต่มีลูกสาวเข้ามาเติมเต็ม

ชีวิตของธามและน้ำหวานเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ การมีน้องเมษาเข้ามาเติมเต็ม ทำให้ครอบครัวของพวกเขาสมบูรณ์แบบอย่างที่เคยฝันไว้

น้องเมฆและน้องเมษากลายเป็นดวงใจของทั้งสองบ้านในทันที คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายต่างก็เห่อหลานกันยกใหญ่ พวกเขามักจะโทรศัพท์มาถามไถ่อาการของหลานและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการเลี้ยงดูอยู่เสมอ

ภาคินัยและธามต่างก็ภูมิใจในลูกของพวกเขาเป็นอย่างมาก พวกเขาแบ่งปันภาพถ่ายและวิดีโอของลูกน้อยให้กันและกันดูอยู่เสมอ และมักจะนัดเจอกันเพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์การเป็นพ่อแม่มือใหม่

"เมฆนี่นอนเก่งมากเลยนะธาม กินแล้วก็นอนอย่างเดียวเลย" ภาคินัยเล่าพลางหัวเราะในขณะที่คุยโทรศัพท์กับธาม

"เมษาก็เหมือนกันภีม แต่เขาก็จะตื่นมาเล่นแป๊บหนึ่งแล้วก็หลับต่อ" ธามตอบ

ปลายฝันและน้ำหวานเองก็ยังคงเป็นเพื่อนรักกัน พวกเธอมักจะโทรศัพท์คุยกันทุกวัน เพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องลูก การดูแลตัวเองหลังคลอด และการปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่

"ปายรู้สึกเหนื่อยมากเลยนะหวาน บางทีก็ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน" ปลายฝันระบายให้น้ำหวานฟังทางโทรศัพท์

"หวานก็เหมือนกันปาย แต่พอเห็นหน้าลูกก็หายเหนื่อยเลยเนอะ" น้ำหวานตอบ

ความผูกพันของทั้งสองครอบครัวยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นไปอีก การมีลูกในเวลาไล่เลี่ยกันทำให้พวกเขามีเรื่องราวมากมายที่จะแบ่งปันและมีประสบการณ์ที่จะเรียนรู้ไปพร้อมกัน

ชีวิตของทั้งสี่คนเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ แม้จะต้องเจอกับความเหนื่อยล้าจากการเลี้ยงลูก แต่ความสุขที่ได้รับจากการได้เห็นลูกน้อยเติบโตและพัฒนาการในทุกๆ วันนั้นยิ่งใหญ่กว่าสิ่งอื่นใด

ภาคินัยและธามกลายเป็นคุณพ่อที่ทุ่มเทและใส่ใจ ส่วนปลายฝันและน้ำหวานก็เป็นคุณแม่ที่อ่อนโยนและเข้มแข็ง พวกเขาทุกคนต่างเรียนรู้ที่จะเติบโตไปพร้อมกับลูกน้อยของพวกเขา

ในยามค่ำคืน เมื่อเสียงลูกน้อยเงียบลง และทุกคนหลับใหล ภาคินัยและปลายฝันมักจะมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข พวกเขากุมมือกันแน่น แล้วหันไปมองหน้าลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับอย่างสงบในเปลข้างเตียง

เช่นเดียวกับธามและน้ำหวาน พวกเขาก็จะนอนกอดกันแน่น พลางมองหน้าลูกสาวที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ความรู้สึกอบอุ่นและความสุขที่เอ่อล้นในหัวใจทำให้พวกเขารู้สึกขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง

น้องเมฆและน้องเมษาคือของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดที่พระเจ้ามอบให้กับทั้งสองครอบครัว การมาถึงของพวกเขานำพาความสุข ความรัก และความหมายใหม่ๆ มาสู่ชีวิตของทุกคน

จากนี้ไปชีวิตของภาคินัยและปลายฝัน รวมถึงธามและน้ำหวานจะไม่ได้มีแค่กันและกันอีกต่อไป แต่ยังมีดวงใจน้อยๆ อีกสองดวงที่เข้ามาเติมเต็มให้ครอบครัวของพวกเขาสมบูรณ์แบบและอบอุ่นยิ่งขึ้นไปตลอดกาล

อนาคตกำลังรอคอยพวกเขาอยู่ข้างหน้า และพวกเขาพร้อมแล้วที่จะก้าวเดินไปพร้อมกับลูกน้อยทั้งสองคน สร้างความทรงจำที่ดีงาม และเติมเต็มชีวิตด้วยความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุด