ตอนที่ 111 คลอดลูกพร้อมกัน

ตอนที่ 111 คลอดลูกพร้อมกัน

วันเวลาแห่งการรอคอยมาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว สำหรับปลายฝันและน้ำหวาน การนัดเจอกันของคุณแม่ท้องโตในวันก่อนหน้า ดูเหมือนจะเป็นสัญญาณว่าทั้งคู่จะไม่ได้เป็นแค่ว่าที่คุณแม่พร้อมกัน แต่พวกเธอกำลังจะได้เป็นคุณแม่ในวันเดียวกัน! เช้าตรู่วันหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเช้าธรรมดา กลับกลายเป็นเช้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและปาฏิหาริย์แห่งชีวิตสำหรับสองครอบครัว

เช้ามืดวันนั้น ประมาณตีสาม ปลายฝันรู้สึกปวดท้องบีบๆ คล้ายปวดประจำเดือน แต่เป็นความรู้สึกที่แรงกว่าและเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ เธอสะดุ้งตื่นและหันไปมองภาคินัยที่นอนหลับอยู่ข้างๆ

"คุณภีมคะ คุณภีม" ปลายฝันเขย่าแขนภาคินัยเบาๆ

ภาคินัยลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย "ครับปาย มีอะไรเหรอครับ"

"ปายรู้สึกปวดท้องค่ะ ปวดแบบ ปวดจริงๆ จังๆ เลยค่ะ" ปลายฝันตอบ ใบหน้าของเธอเริ่มเหยเกเล็กน้อย

ภาคินัยดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้ง เขานั่งลงข้างๆ ปลายฝันและกุมมือเธอไว้ "ปวดมากไหมครับ เป็นยังไงบ้าง"

"มันปวดเป็นพักๆ ค่ะ แล้วก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ" ปลายฝันบอก พลางพยายามหายใจเข้าออกตามที่เคยเรียนในคลาสเตรียมคลอด

ภาคินัยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกาจับเวลาการปวดท้องตามที่พยาบาลเคยแนะนำ เมื่อเห็นว่าการปวดถี่ขึ้นและนานขึ้น เขาก็ตัดสินใจทันที

"เราไปโรงพยาบาลกันนะครับปาย สงสัยลูกจะมาแล้ว" ภาคินัยพูดเสียงสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น

พวกเขาใช้เวลาไม่นานในการเตรียมตัว ภาคินัยหิ้วกระเป๋าที่เตรียมไว้สำหรับคลอดขึ้นรถอย่างรวดเร็ว และขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลด้วยใจที่เต้นระรัว

ในเวลาใกล้เคียงกัน ที่บ้านของธามและน้ำหวาน น้ำหวานก็ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดท้องเช่นกัน อาการคล้ายๆ กับปลายฝัน คือปวดบีบเป็นจังหวะและถี่ขึ้นเรื่อยๆ

"คุณธามคะ คุณธาม!" น้ำหวานเรียกธามเสียงดังกว่าปกติ

ธามที่กำลังหลับอยู่สะดุ้งตื่น เขารีบลุกขึ้นมานั่งข้างๆ น้ำหวาน "เป็นอะไรไปครับน้ำหวาน"

"หวานปวดท้องค่ะคุณธาม ปวดมากเลย" น้ำหวานกัดริมฝีปากแน่นพยายามอดทน

ธามลูบหน้าท้องของน้ำหวานอย่างปลอบโยน "คุณปวดมากไหมครับ อดทนไว้นะครับ" เขามองนาฬิกาแล้วเริ่มจับเวลาการปวดท้องเช่นกัน

"มันถี่ขึ้นเรื่อยๆ เลยค่ะคุณธาม หวานว่า ลูกจะมาแล้วล่ะค่ะ" น้ำหวานบอกเสียงอ่อนแรง

ธามรีบลุกขึ้นทันที "ไปโรงพยาบาลกันนะครับน้ำหวาน" เขาหยิบกระเป๋าเตรียมคลอดที่วางอยู่ข้างเตียงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และประคองน้ำหวานลงจากเตียงช้าๆ

ระหว่างทางไปโรงพยาบาล ธามขับรถด้วยความระมัดระวัง แต่ในใจเขาก็ร้อนรนไม่แพ้กัน เขากุมมือน้ำหวานไว้แน่นตลอดทาง คอยให้กำลังใจเธออยู่เสมอ

เมื่อภาคินัยพาปลายฝันมาถึงโรงพยาบาล พยาบาลก็รีบพาปลายฝันเข้าไปยังห้องตรวจทันทีเพื่อประเมินอาการ และไม่นานก็แจ้งว่าปลายฝันมีอาการเข้าสู่ภาวะคลอดแล้ว และกำลังจะถูกส่งตัวไปที่ห้องรอคลอด

"คุณภาคินัยรออยู่ด้านนอกก่อนนะคะ เดี๋ยวพยาบาลจะพาคุณปลายฝันไปที่ห้องรอคลอดค่ะ" พยาบาลบอก

ภาคินัยพยักหน้าด้วยความกังวล เขานั่งรออยู่หน้าห้องคลอดด้วยใจจดจ่อ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา ธามและน้ำหวานก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน พยาบาลรีบประเมินอาการของน้ำหวานและแจ้งข่าวดี (หรือน่าตื่นเต้น) ว่าเธอเองก็กำลังจะคลอดในไม่ช้า

"คุณธามรออยู่ด้านนอกก่อนนะคะ คุณน้ำหวานจะถูกส่งตัวไปที่ห้องรอคลอดค่ะ" พยาบาลบอกเช่นเดียวกัน

ธามพยักหน้า เขามองเห็นภาคินัยที่นั่งอยู่หน้าห้องคลอดอีกห้องหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลกันนัก เขาเดินเข้าไปหาภาคินัยด้วยความประหลาดใจ

"คุณภีม! คุณก็มาเหรอครับ" ธามถามด้วยความตกใจ

"ธาม! คุณก็มาเหมือนกันเหรอครับ" ภาคินัยเองก็ตกใจไม่แพ้กัน "ปายก็กำลังจะคลอดเหมือนกันครับ"

ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความไม่คาดฝัน ใครจะคิดว่าเพื่อนรักทั้งสองคนจะมาคลอดลูกในวันเดียวกัน และที่โรงพยาบาลเดียวกันอีกด้วย!

ภาคินัยและธามนั่งรออยู่หน้าห้องคลอดด้วยความกังวลและความตื่นเต้นปนกัน พวกเขาคอยเดินไปถามพยาบาลเป็นระยะๆ ถึงความคืบหน้าของภรรยา เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของปลายฝันและน้ำหวานที่ดังออกมาจากห้องคลอด ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกร้อนรนและอยากเข้าไปอยู่ข้างๆ ภรรยาให้ได้มากที่สุด

"คุณภีมครับ ปายจะไหวไหมครับ" ธามถามด้วยความเป็นห่วง

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับธาม แต่ผมเชื่อว่าปายต้องทำได้" ภาคินัยตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้ตัวเองมั่นใจ

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ แต่ละนาทีเหมือนนานเป็นชั่วโมงสำหรับว่าที่คุณพ่อทั้งสองคน พวกเขามองหน้ากันเป็นระยะๆ พยายามให้กำลังใจซึ่งกันและกันโดยไม่ต้องเอ่ยคำพูดใดๆ

ในที่สุด เสียงร้องไห้ของทารกตัวน้อยก็ดังขึ้นมาจากห้องคลอดของปลายฝัน! เสียงนั้นดังชัดเจนและกังวาน ทำให้ภาคินัยแทบจะกระโดดด้วยความดีใจ

พยาบาลเดินออกมาจากห้องด้วยรอยยิ้ม "คุณภาคินัยคะ ยินดีด้วยนะคะ ได้ลูกชายแข็งแรงสมบูรณ์ดีค่ะ"

ภาคินัยน้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน เขาอยากจะรีบเข้าไปหาปลายฝันและลูกน้อยของเขาในทันที

"คุณปายเป็นยังไงบ้างครับ" ภาคินัยถามเสียงสั่น

"คุณปลายฝันปลอดภัยดีค่ะ ตอนนี้คุณหมอกำลังดูแลอยู่ค่ะ อีกสักครู่จะให้พบนะคะ" พยาบาลตอบ

ธามตบไหล่ภาคินัยเบาๆ "ยินดีด้วยนะคุณภีม! คุณได้ลูกชายแล้ว!"

"ขอบคุณนะครับธาม! ขอให้คุณได้ข่าวดีเร็วๆ นี้นะครับ" ภาคินัยตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข

ไม่ถึงสิบนาทีหลังจากนั้น เสียงร้องไห้ของทารกอีกคนก็ดังขึ้นมาจากห้องคลอดของน้ำหวาน! เสียงนั้นดังชัดเจนไม่แพ้กัน ทำให้ธามแทบหยุดหายใจด้วยความตื่นเต้น

พยาบาลเดินออกมาจากห้องด้วยรอยยิ้มเช่นกัน "คุณธามคะ ยินดีด้วยนะคะ ได้ลูกสาวแข็งแรงสมบูรณ์ดีค่ะ"

ธามน้ำตาไหลด้วยความตื้นตันเช่นกัน เขาดีใจจนพูดไม่ออก ในที่สุดเขาก็มีลูกสาวตัวน้อยตามที่ใฝ่ฝันมาตลอด

"น้ำหวานเป็นยังไงบ้างครับ" ธามถามเสียงสั่น

"คุณน้ำหวานปลอดภัยดีค่ะ ตอนนี้คุณหมอกำลังดูแลอยู่ค่ะ อีกสักครู่จะให้พบนะคะ" พยาบาลตอบ

ภาคินัยเดินเข้ามากอดธามแน่น "ยินดีด้วยนะธาม! คุณได้ลูกสาวแล้ว!"

"ขอบคุณนะครับคุณภีม! เราได้เป็นคุณพ่อพร้อมกันเลยนะครับเนี่ย!" ธามตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข

หลังจากที่ทั้งปลายฝันและน้ำหวานถูกย้ายมาที่ห้องพักฟื้น ภาคินัยและธามก็รีบเข้าไปหาภรรยาและลูกน้อยของพวกเขาในทันที

เมื่อภาคินัยเดินเข้าไปในห้องของปลายฝัน เขาเห็นปลายฝันนอนยิ้มอ่อนเพลียอยู่บนเตียง โดยมีทารกน้อยนอนอยู่ในอ้อมกอดของเธอ

"ปายครับ เก่งที่สุดเลยครับ" ภาคินัยเดินเข้าไปกุมมือปลายฝันแล้วจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน เขาก้มลงมองหน้าลูกชายตัวน้อยที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมอกของแม่ "ลูกของเราหล่อมากเลยนะครับปาย"

"ค่ะคุณภีม" ปลายฝันยิ้มด้วยความอ่อนโยน "เหมือนคุณภีมเลยค่ะ"

ในอีกห้องหนึ่ง ธามเดินเข้าไปหาน้ำหวาน เขาสัมผัสได้ถึงความอ่อนล้าบนใบหน้าของเธอ แต่ดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความสุขที่ได้เห็นลูกสาวตัวน้อยนอนอยู่ข้างๆ

"น้ำหวานครับ ขอบคุณนะครับ" ธามกระซิบเสียงแหบพร่า เขาก้มลงจูบหน้าผากของน้ำหวานแล้วหันไปมองหน้าลูกสาวที่กำลังหลับปุ๋ย

"ลูกของเราสวยมากเลยนะครับน้ำหวาน" ธามบอกด้วยน้ำเสียงรักใคร่

"ค่ะคุณธาม" น้ำหวานตอบ "เหมือนคุณธามเลยค่ะ"

ทั้งสี่คนต่างก็รู้สึกว่าชีวิตของพวกเขาได้เริ่มต้นบทใหม่ที่สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น การเป็นพ่อแม่เป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่และเติมเต็มหัวใจอย่างแท้จริง

ข่าวดีเรื่องการคลอดลูกของทั้งปลายฝันและน้ำหวานถูกส่งต่อไปยังครอบครัวและเพื่อนสนิทอย่างรวดเร็ว คุณพ่อคุณแม่ของปลายฝันและน้ำหวานต่างเดินทางมาที่โรงพยาบาลด้วยความดีใจและตื่นเต้น พวกท่านต่างชื่นชมหลานคนใหม่และให้กำลังใจว่าที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่

"แม่ดีใจที่สุดเลยจ้ะลูก ที่เห็นลูกกับหลานแข็งแรงปลอดภัย" คุณแม่ของปลายฝันกอดปลายฝันแน่น

"คุณแม่ก็เหมือนกันจ้ะลูกหวาน ยินดีด้วยนะจ๊ะ" คุณแม่ของน้ำหวานลูบผมน้ำหวานอย่างอ่อนโยน

การคลอดลูกในวันเดียวกันทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองครอบครัวยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นไปอีก พวกเขากลายเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันอย่างสมบูรณ์แบบ

ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความสุข ความตื้นตันใจ และความรักที่เอ่อล้นสำหรับทั้งสี่คน ภาคินัยและปลายฝันได้ลูกชายตัวน้อย ส่วนธามและน้ำหวานได้ลูกสาวตัวน้อย ซึ่งเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเคยได้รับ

ตอนนี้ บทบาทใหม่ของการเป็นพ่อแม่ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว พวกเขาพร้อมแล้วที่จะเรียนรู้และเติบโตไปพร้อมกับลูกน้อยของพวกเขา

ชีวิตคู่ของทั้งสองครอบครัวจากนี้ไปจะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ความรัก ความอบอุ่น และความท้าทายใหม่ๆ ที่พวกเขาพร้อมจะเผชิญหน้าไปด้วยกัน เพื่อสร้างอนาคตที่สดใสและมั่นคงให้กับลูกน้อยของพวกเขาทั้งสองคนไปตลอดกาล