ตอนที่ 26 ความรู้สึกผิดของภีม

ตอนที่ 26 ความรู้สึกผิดของภีม

หลังจากที่ทิชาประกาศเรื่องงานแต่งงานอย่างเป็นทางการต่อหน้าสาธารณชน ก็เหมือนมีพายุลูกใหญ่โหมกระหน่ำเข้าสู่ชีวิตของภาคินัยและปลายฝัน ภาคินัยรู้สึกเหมือนติดกับดักที่ทิชาวางไว้ เขาพยายามคิดหาทางออก แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีหนทางไหนที่จะไม่สร้างความเสียหายให้กับใครเลย

ความรู้สึกผิดเริ่มกัดกินหัวใจของภาคินัย เขารู้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับปลายฝันกำลังทำร้ายทิชาอย่างแสนสาหัส ถึงแม้เขาจะไม่ได้รักทิชา แต่เธอก็เป็นคนที่ถูกหมั้นหมายกับเขามาตั้งแต่เด็ก การกระทำของเขาในตอนนี้อาจทำให้เธอต้องอับอายและเสียหน้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ในขณะที่ความรู้สึกผิดกำลังรุมเร้า ภาคินัยก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกที่เขามีต่อปลายฝันได้เลยแม้แต่น้อย ทุกครั้งที่นึกถึงรอยยิ้มของเธอ แววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส และเสียงหัวเราะของเธอ เขาก็ยิ่งตระหนักว่าเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปจากชีวิตเขาได้

เช้าวันหนึ่ง ภาคินัยนั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เอกสารกองโตบนโต๊ะทำงานดูเหมือนจะหนักอึ้งกว่าปกติ เขานึกถึงใบหน้าของปลายฝันที่เต็มไปด้วยความเสียใจเมื่อได้ยินข่าวเรื่องงานแต่งงาน เขาอยากจะบอกเธอว่าเขารักเธอมากแค่ไหน และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้เด็ดขาด

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ธามเดินเข้ามาในห้องทำงานของภาคินัยด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ภีม แกเป็นไงบ้างวะ” ธามถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ภาคินัยถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีวะธาม”

“เรื่องทิชาใช่ไหม” ธามถาม

ภาคินัยพยักหน้าช้าๆ “ฉันรู้สึกผิดว่ะธาม ที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดขนาดนี้”

“ฉันเข้าใจแกนะภีม” ธามตอบ “แต่แกก็ต้องเข้าใจว่าเรื่องนี้มันไม่ได้เกิดจากความผิดของแกคนเดียวนะ”

“แต่ฉันเป็นคนเลือกที่จะรักปลายฝัน” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “และฉันก็กำลังทำร้ายทิชา”

“แกเลือกที่จะรักคนที่แกรักภีม” ธามเอ่ยขึ้น “นั่นไม่ใช่ความผิด”

“แต่ฉันจะทำยังไงดีวะธาม” ภาคินัยถาม “ฉันไม่อยากให้ปลายฝันต้องมาเสียใจเพราะฉัน และฉันก็ไม่อยากทำร้ายทิชา”

ธามเงียบไปครู่หนึ่ง “ฉันว่าแกต้องคุยกับปลายฝันให้เข้าใจนะภีม”

“ฉันก็อยากคุยกับเธอ” ภาคินัยตอบ “แต่ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี”

ในขณะเดียวกัน ปลายฝันก็ยังคงจมอยู่กับความเสียใจและความสับสน เธอพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ของภาคินัย แต่หัวใจของเธอก็ยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงข่าวงานแต่งงาน

น้ำหวานยังคงอยู่เคียงข้างปลายฝัน คอยปลอบใจเธอไม่ห่าง

“แกไม่เป็นไรนะปลายฝัน” น้ำหวานปลอบใจ “ฉันเชื่อว่าคุณภีมเขารักแกนะ”

ปลายฝันพยักหน้าช้าๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม “ฉันก็เชื่ออย่างนั้นแหละแก แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี”

“แกต้องให้โอกาสคุณภีมได้อธิบายนะปลายฝัน” น้ำหวานแนะนำ “บางทีเขาอาจจะมีเหตุผลอะไรบางอย่างก็ได้”

คำพูดของน้ำหวานทำให้ปลายฝันครุ่นคิด เธอรู้ดีว่าเธอควรจะให้โอกาสภาคินัยได้อธิบายเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังอีกครั้ง

เย็นวันนั้น ภาคินัยตัดสินใจที่จะไปหาปลายฝันที่บ้าน เขาขับรถไปที่บ้านของเธอด้วยความรู้สึกประหม่าและกังวล

เมื่อมาถึงหน้าบ้านของปลายฝัน ภาคินัยก็ลงจากรถและเดินตรงไปยังประตูบ้าน เขาเคาะประตูเบาๆ

ปลายฝันเปิดประตูออกมา เธอเห็นภาคินัยยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาทันที

“คุณภีมคะ” ปลายฝันเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณนะปลายฝัน” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ปลายฝันพยักหน้าช้าๆ และเปิดประตูให้เขาเข้ามาในบ้าน

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น และนั่งลงบนโซฟาด้วยความเงียบงัน

“ผมขอโทษนะปลายฝัน” ภาคินัยเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ผมขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องเสียใจ”

ปลายฝันเงียบไป เธอรับฟังคำขอโทษของเขาอย่างตั้งใจ

“ผมรู้ว่าคุณคงโกรธผมมาก” ภาคินัยกล่าวต่อ “แต่ผมอยากจะบอกคุณว่าผมไม่เคยคิดจะแต่งงานกับทิชาเลยนะ”

“แล้วทำไมเธอถึงประกาศเรื่องงานแต่งงานคะ” ปลายฝันถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ภาคินัยถอนหายใจเล็กน้อย “ทิชากำลังใช้ชื่อเสียงและหน้าตาของตระกูลมาเป็นเครื่องมือในการบีบบังคับผม”

“บีบบังคับคุณภีมงั้นเหรอคะ” ปลายฝันถามด้วยความสงสัย

ภาคินัยพยักหน้า “ใช่ครับ เธอรู้ว่าผมแคร์เรื่องชื่อเสียงของตระกูล และเธอคิดว่าผมจะไม่กล้าปฏิเสธเธอต่อหน้าสาธารณชน”

“แล้วคุณภีมจะทำยังไงคะ” ปลายฝันถามด้วยความกังวล

ภาคินัยมองไปที่ปลายฝันด้วยสายตาที่จริงจัง “ผมจะยกเลิกงานแต่งงานนี้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม”

คำพูดของภาคินัยทำให้ปลายฝันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เธอเชื่อใจเขามากขึ้นแล้วในตอนนี้

“แต่คุณภีมต้องระวังตัวด้วยนะคะ” ปลายฝันเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง “คุณทิชาดูเป็นคนไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เลย”

“ผมรู้ครับ” ภาคินัยตอบ “ผมจะดูแลตัวเอง และผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคุณได้เด็ดขาด”

ภาคินัยยื่นมือไปจับมือของปลายฝันเบาๆ มือของเขาสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับมือของเธอ

“ผมรักคุณนะปลายฝัน” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงใจ “ได้โปรดเชื่อผมนะ”

ปลายฝันพยักหน้าช้าๆ น้ำตาคลอเบ้า “ปายเชื่อคุณค่ะคุณภีม”

ทั้งสองคนนั่งจับมือกันอยู่เงียบๆ ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันกำลังเติมเต็มหัวใจของพวกเขา

ในขณะเดียวกัน ทิชาที่ยังคงไม่รู้เรื่องการปรับความเข้าใจของภาคินัยและปลายฝัน ก็ยังคงดำเนินแผนการของเธอต่อไป เธอเริ่มส่งการ์ดเชิญงานแต่งงานให้กับแขกคนสำคัญต่างๆ เพื่อตอกย้ำสถานะของเธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

คุณหญิงรัญจวนเองก็รู้สึกพอใจกับแผนการของทิชาเป็นอย่างมาก

“ดีมากทิชา” คุณหญิงรัญจวนเอ่ยขึ้น “อีกไม่นานทุกอย่างก็จะเรียบร้อยแล้ว”

ทิชายิ้มด้วยความมั่นใจ “ทิชาไม่ยอมให้ใครมาแย่งสิ่งที่ทิชาควรจะได้ไปเด็ดขาดค่ะคุณแม่”

ในขณะที่ทิชากำลังวางแผนการร้าย ภาคินัยก็เริ่มดำเนินการตามแผนการของเขาเช่นกัน เขาโทรศัพท์หาคุณพ่อของเขา เพื่อพูดคุยเรื่องการยกเลิกงานแต่งงาน

“คุณพ่อครับ ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยด้วยครับ” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

คุณพ่อของภาคินัยรับฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความเคร่งเครียด

“ภีม พ่อเข้าใจความรู้สึกของแกนะ” คุณพ่อของภาคินัยเอ่ยขึ้น “แต่แกก็ต้องเข้าใจว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยนะ”

“ผมทราบครับคุณพ่อ” ภาคินัยตอบ “แต่ผมไม่สามารถแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักได้ครับ”

คุณพ่อของภาคินัยถอนหายใจเล็กน้อย “แล้วแกจะทำยังไงกับเรื่องหน้าตาของตระกูลเราล่ะ”

“ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองครับคุณพ่อ” ภาคินัยเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น “ผมจะจัดการให้ทุกอย่างเรียบร้อยที่สุดครับ”

คุณพ่อของภาคินัยเงียบไปครู่หนึ่ง “ถ้าแกตัดสินใจแบบนั้น พ่อก็จะไม่ขัดขวางแกนะภีม แต่แกต้องทำเรื่องนี้ให้ดีที่สุดนะ”

“ขอบคุณมากครับคุณพ่อ” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกขอบคุณ

หลังจากวางสาย ภาคินัยก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขารู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของเขาและคนรอบข้างอย่างมาก แต่เขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันทุกรูปแบบเพื่อความรักของเขา

ในขณะเดียวกัน ธามก็ได้รับรู้ข่าวดีจากภาคินัยเกี่ยวกับเรื่องการยกเลิกงานแต่งงาน

“แกแน่ใจนะภีม” ธามถามด้วยความกังวล “ทิชาคงไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะ”

“ฉันรู้” ภาคินัยตอบ “แต่ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาบงการชีวิตฉันได้อีกแล้ว”

“ฉันจะช่วยแกนะภีม” ธามเอ่ยขึ้น “เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน”

“ขอบใจมากนะธาม” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริงๆ”

ในอีกไม่กี่วันต่อมา ข่าวลือเรื่องการยกเลิกงานแต่งงานของภาคินัยและทิชาก็เริ่มแพร่สะพัดออกไป ทำให้เกิดความสับสนและข้อสงสัยในหมู่สื่อมวลชนและคนในสังคมเป็นอย่างมาก

ทิชาที่ได้รับรู้ข่าวนี้ก็รู้สึกโกรธจัด เธอไม่คิดว่าภาคินัยจะกล้าทำแบบนี้

“คุณแม่คะ ภีมเขาจะยกเลิกงานแต่งงานจริงๆ ค่ะ” ทิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ

คุณหญิงรัญจวนถอนหายใจ “แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าเรื่องนี้มันไม่ง่าย”

“แล้วเราจะทำยังไงดีคะแม่” ทิชาถาม “เราจะปล่อยให้เขาทำลายชื่อเสียงของเราไม่ได้นะคะ”

คุณหญิงรัญจวนยิ้มมุมปาก “ไม่ต้องห่วงหรอกลูก แม่มีแผนแล้ว”

คุณหญิงรัญจวนตัดสินใจที่จะจัดงานแถลงข่าวอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่างานแต่งงานของภาคินัยและทิชาจะยังคงจัดขึ้นตามกำหนดเดิม และจะมีการประกาศข่าวดีบางอย่างในงานแถลงข่าวครั้งนี้ด้วย

ภาคินัยที่ได้รับรู้ข่าวการจัดงานแถลงข่าวครั้งที่สองของทิชา ก็รู้สึกตกใจและไม่เข้าใจว่าทิชากำลังจะทำอะไรกันแน่

“ธาม นายคิดว่าทิชากำลังจะทำอะไรวะ” ภาคินัยถามด้วยความกังวล

ธามถอนหายใจเล็กน้อย “ฉันก็ไม่แน่ใจนะภีม แต่ฉันว่าเธอคงจะพยายามบีบแกให้หนักขึ้นกว่าเดิมนะ”

ภาคินัยกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกต้อนจนมุม

ในขณะเดียวกัน ปลายฝันก็ได้รับรู้ข่าวการจัดงานแถลงข่าวครั้งที่สองของทิชาเช่นกัน เธอรู้สึกเป็นห่วงภาคินัยอย่างมาก และอยากจะอยู่เคียงข้างเขาในยามที่เขากำลังเผชิญหน้ากับปัญหา

น้ำหวานยังคงปลอบใจปลายฝัน “แกไม่ต้องกังวลนะปลายฝัน คุณภีมเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้แน่นอน”

ปลายฝันพยักหน้าช้าๆ แต่ในใจของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยความกังวล

เรื่องราวความรักของภาคินัยและปลายฝันกำลังถูกทดสอบอย่างหนัก และดูเหมือนว่าบทสรุปของเรื่องราวนี้ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้