ตอนที่ 31 อดีตที่กลับมา

ตอนที่ 31 อดีตที่กลับมา

การประกาศเร่งรัดงานแต่งงานของทิชาเป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ภาคินัยแทบหมดความอดทน เขารู้ดีว่าทิชากำลังเล่นเกมที่สกปรกที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ และเดิมพันของเกมนี้คือความรักของเขากับปลายฝัน ธามเองก็เป็นกังวลอย่างมากกับสถานการณ์ที่เลวร้ายลงเรื่อยๆ ส่วนปลายฝันก็จมดิ่งลงสู่ความสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าเธอจะทนรับแรงกดดันนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน

ในขณะที่ทุกคนกำลังเผชิญหน้ากับความตึงเครียดสูงสุด อดีตที่ถูกฝังกลบมานานของภาคินัยก็กำลังจะถูกเปิดเผย พร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคนที่จะทำให้ปมในใจของเขาถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

ภาคินัยนั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขามองดูโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ลังเลว่าจะโทรหาปลายฝันดีไหม แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้เธอคงไม่อยากคุยกับเขา เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่และหันกลับมาสนใจเอกสารบนโต๊ะแทน

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ธามเดินเข้ามาในห้องทำงานของภาคินัยด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ภีม แกเป็นไงบ้างวะ” ธามถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันได้ยินข่าวเรื่องงานแต่งงานของทิชาแล้วนะ”

ภาคินัยกำหมัดแน่น “ฉันไม่คิดว่าทิชาจะกล้าทำแบบนี้”

“ฉันรู้แก” ธามเอ่ยขึ้น “แต่ตอนนี้เราต้องใจเย็นๆ ก่อนนะ เราต้องคิดหาทางแก้ไขเรื่องนี้ให้ได้”

“ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีวะธาม” ภาคินัยพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “ฉันไม่อยากให้ปลายฝันต้องเสียใจไปมากกว่านี้แล้ว”

ในขณะที่ภาคินัยกำลังรู้สึกสิ้นหวัง จู่ๆ เลขาสาวก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“คุณภีมคะ มีแขกมาขอพบค่ะ” เลขาสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

“ใครเหรอ” ภาคินัยถามด้วยความสงสัย

“เธอ...เธอชื่อ...คุณรวินท์รยาค่ะ” เลขาสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่ประหม่า

ทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น ใบหน้าของภาคินัยก็ซีดเผือดลงทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ธามที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของภาคินัย

“ภีม แกเป็นอะไรไปวะ” ธามถามด้วยความกังวล

ภาคินัยไม่ได้ตอบอะไร เขายืนนิ่งราวกับถูกสาป ความทรงจำที่เจ็บปวดในอดีตกำลังย้อนกลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง

“บอกให้เธอเข้ามา” ภาคินัยพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า

เลขาสาวพยักหน้าและเดินออกไปไม่นานนัก ประตูห้องทำงานก็เปิดออก และร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ก้าวเข้ามาในห้อง เธอสวมชุดสีดำสนิท ใบหน้าของเธอซีดเซียว แต่ดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความเศร้าและความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย

หญิงสาวคนนั้นมีใบหน้าที่คุ้นเคยสำหรับภาคินัย เธอคือ รวินท์รยา คนรักเก่าของเขาที่เคยเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ฝังเป็นปมในใจของภาคินัยมาโดยตลอด

“ภีม” รวินท์รยาเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อัดอั้น

ภาคินัยยืนนิ่ง เขามองรวินท์รยาด้วยสายตาที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาคิดมาตลอดว่าเธอได้จากไปแล้ว

“รวินท์รยา” ภาคินัยเอ่ยเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “เธอ...เธอยังมีชีวิตอยู่เหรอ”

รวินท์รยาพยักหน้าช้าๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม “ฉันขอโทษนะภีม ที่ทำให้คุณต้องคิดว่าฉันตายไปแล้ว”

ภาคินัยเดินเข้าไปหารวินท์รยาช้าๆ เขายื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของเธอ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอคือของจริง ไม่ใช่ภาพลวงตา

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่รวินท์รยา” ภาคินัยถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสับสน

รวินท์รยาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ภาคินัยฟัง

“วันนั้น...วันที่เกิดอุบัติเหตุ” รวินท์รยาเริ่มต้น “ฉันไม่ได้อยู่ในรถคันนั้นหรอกนะภีม”

คำพูดของรวินท์รยาทำให้ภาคินัยและธามถึงกับอึ้ง พวกเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน

“แล้วใครอยู่ในรถคันนั้น” ภาคินัยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

รวินท์รยาหลับตาลงช้าๆ น้ำตาไหลอาบแก้มอีกครั้ง “น้องสาวของฉันเองค่ะภีม เธอเป็นคนขับรถของฉันไปทำธุระให้ฉัน และเธอหน้าตาเหมือนฉันมาก จนทุกคนคิดว่าฉันเป็นคนอยู่ในรถคันนั้น”

ความจริงที่ถูกเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกตกใจอย่างมาก เขานึกถึงภาพอุบัติเหตุที่น่าสยดสยอง ภาพรถที่พังยับเยิน และร่างที่ไร้วิญญาณที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็นรวินท์รยา

“แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน” ภาคินัยถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ทำไมเธอถึงปล่อยให้ฉันต้องคิดว่าเธอตายไปแล้ว”

รวินท์รยาถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันขอโทษนะภีม ตอนนั้นฉันรู้สึกผิดมาก ฉันไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริง ฉันหนีไป”

“หนีไปไหน” ภาคินัยถาม

“ฉันหนีไปต่างประเทศค่ะภีม” รวินท์รยาตอบ “ฉันอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั่น”

“แล้วทำไมเธอถึงกลับมาตอนนี้” ภาคินัยถามด้วยความสงสัย

รวินท์รยาจ้องมองภาคินัยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก “ฉันกลับมาหาคุณค่ะภีม”

คำพูดของรวินท์รยาทำให้ภาคินัยรู้สึกสับสน เขาไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี อดีตที่เขาพยายามลืมมาตลอดกำลังย้อนกลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง และการปรากฏตัวของรวินท์รยาในวันนี้ ก็กำลังสร้างปัญหาให้กับความสัมพันธ์ของเขากับปลายฝันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ธามที่ยืนอยู่เงียบๆ มาตลอด ก็เดินเข้ามาหาภาคินัยและรวินท์รยา

“ฉันว่าพวกเราควรจะคุยเรื่องนี้กันให้ละเอียดกว่านี้นะ” ธามเอ่ยขึ้น “แต่ไม่ใช่ที่นี่”

ภาคินัยพยักหน้า เขาเห็นด้วยกับธาม

หลังจากนั้น ภาคินัย ธาม และรวินท์รยา ก็ไปคุยกันต่อที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง รวินท์รยาเล่าเรื่องราวชีวิตของเธอหลังจากที่หนีไปต่างประเทศ เธอทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง และพยายามใช้ชีวิตอย่างสงบสุข แต่เธอก็ไม่เคยลืมภาคินัยได้เลย

“ฉันรู้ว่าคุณคงโกรธฉันมากนะภีม” รวินท์รยาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “แต่ฉันอยากจะบอกคุณว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน”

คำพูดของรวินท์รยาทำให้ภาคินัยเงียบไป เขาไม่รู้จะตอบอะไรดี ความรู้สึกเก่าๆ ที่เคยมีให้เธอกำลังกลับมาปะปนกับความรักที่เขามีให้ปลายฝัน

ธามที่สังเกตเห็นถึงความสับสนของภาคินัย ก็พยายามที่จะเปลี่ยนเรื่อง

“แล้วคุณทิชากลับมาทำไมครับ” ธามถามรวินท์รยา

รวินท์รยาถอนหายใจเล็กน้อย “ฉันได้ข่าวเรื่องงานแต่งงานของคุณภีมกับคุณทิชาค่ะ ฉันก็เลยตัดสินใจกลับมา”

“คุณจะทำอะไรครับ” ธามถามด้วยความสงสัย

“ฉันอยากจะขอคุณภีมกลับคืนมาค่ะ” รวินท์รยาตอบอย่างตรงไปตรงมา

คำพูดของรวินท์รยาทำให้ภาคินัยและธามถึงกับอึ้ง พวกเขาไม่คิดว่าเธอจะพูดคำนี้ออกมาตรงๆ

ภาคินัยมองรวินท์รยาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสน “รวินท์รยา ฉัน...ฉันมีคนที่ฉันรักแล้วนะ”

คำพูดของภาคินัยทำให้รวินท์รยาหน้าซีดเผือด เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

“แต่คุณเคยรักฉันมากนะภีม” รวินท์รยาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “คุณเคยบอกว่าจะแต่งงานกับฉัน”

“นั่นมันเป็นอดีตนะรวินท์รยา” ภาคินัยตอบ “ตอนนี้ฉันรักปลายฝัน”

รวินท์รยาเงียบไป น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงตรงหน้า

ธามที่เห็นสถานการณ์กำลังตึงเครียด ก็พยายามที่จะไกล่เกลี่ย

“ผมว่าพวกเราควรจะใจเย็นๆ ก่อนนะครับ” ธามเอ่ยขึ้น “เรื่องนี้มันละเอียดอ่อน”

รวินท์รยาไม่สนใจคำพูดของธาม เธอจ้องหน้าภาคินัยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“คุณจะเลือกยัยนั่นงั้นเหรอคะภีม” รวินท์รยาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

ภาคินัยถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันรักปลายฝันนะรวินท์รยา”

รวินท์รยาลุกขึ้นยืน และเดินออกจากร้านกาแฟไปทันที ปล่อยให้ภาคินัยและธามนั่งอยู่ด้วยความรู้สึกหนักใจ

ภาคินัยรู้สึกผิดที่ทำให้รวินท์รยาต้องเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่สามารถโกหกความรู้สึกของตัวเองได้ เขารักปลายฝัน และเขาจะเลือกปลายฝัน

ธามมองภาคินัยด้วยความเข้าใจ “แกจะทำยังไงต่อไปวะภีม”

ภาคินัยเงียบไป เขาไม่รู้จะตอบอะไรดี เขาจะต้องหาทางจัดการเรื่องนี้ให้ได้ และจะต้องปกป้องปลายฝันจากอดีตที่กำลังย้อนกลับมาหลอกหลอนเขา

ในขณะเดียวกัน ปลายฝันก็ได้รับรู้ข่าวการปรากฏตัวของรวินท์รยาจากข่าวซุบซิบในบริษัท เธอรู้สึกตกใจและสับสนอย่างมาก

น้ำหวานที่อยู่กับปลายฝันในตอนนั้น ก็พยายามปลอบใจเธอ

“แก ไม่เป็นไรนะปลายฝัน” น้ำหวานปลอบใจ “ฉันเชื่อว่าคุณภีมเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้แน่นอน”

ปลายฝันส่ายหน้า “ฉันไม่รู้จะเชื่อเขาได้ยังไงแก เขาเคยรักผู้หญิงคนนั้นมาก”

“แต่ตอนนี้เขารักแกนะปลายฝัน” น้ำหวานปลอบใจ “แกต้องเชื่อใจเขา”

ปลายฝันเงียบไป เธอรับฟังคำพูดของน้ำหวานอย่างตั้งใจ แต่ความกังวลก็ยังคงเกาะกุมใจเธออยู่

ในขณะเดียวกัน ทิชาที่ได้รับรู้ข่าวการปรากฏตัวของรวินท์รยา ก็รู้สึกตกใจและไม่พอใจอย่างมาก เธอไม่คิดว่าอดีตของภาคินัยจะย้อนกลับมาในเวลาแบบนี้

คุณหญิงรัญจวนเองก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน เธอรู้ดีว่าการปรากฏตัวของรวินท์รยาจะทำให้แผนการของพวกเธอล้มเหลว

“แม่คะ เราจะทำยังไงดีคะ” ทิชาถามด้วยความกังวล

คุณหญิงรัญจวนถอนหายใจเล็กน้อย “เราต้องหาทางจัดการเรื่องนี้ให้ได้นะทิชา”

เรื่องราวความรักของภาคินัยและปลายฝันกำลังถูกทดสอบอย่างหนัก และดูเหมือนว่าปมรักสามเส้าที่เคยซับซ้อนอยู่แล้ว กำลังจะยิ่งซับซ้อนมากขึ้นกว่าเดิมด้วยการปรากฏตัวของรวินท์รยา

ภาคินัยรู้ดีว่าเขาจะต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ เขาจะต้องเลือก และการเลือกครั้งนี้จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของทุกคนอย่างมหาศาล