ตอนที่ 62 วิกฤตของ "ภาคินัย กรุ๊ป"

ตอนที่ 62 วิกฤตของ "ภาคินัย กรุ๊ป"

เช้าวันจันทร์ที่สดใสในกรุงเทพฯ ไม่ได้นำพาความสดใสมาสู่ห้องทำงานของผู้บริหาร "ภาคินัย กรุ๊ป" เลยแม้แต่น้อย บรรยากาศภายในห้องประชุมเต็มไปด้วยความตึงเครียด ภาคินัยนั่งอยู่หัวโต๊ะ ใบหน้าเคร่งขรึม ดวงตาคมกริบมองไปยังตัวเลขและกราฟบนหน้าจอโปรเจคเตอร์ที่ฉายภาพผลประกอบการล่าสุดของบริษัท

ตัวเลขทุกตัวชี้ไปในทิศทางเดียวกัน... วิกฤต

รายรับของบริษัทลดฮวบลงอย่างน่าใจหายในระยะเวลาอันสั้น โครงการสำคัญหลายโครงการที่กำลังดำเนินอยู่ชะงักงัน ลูกค้าเริ่มแสดงความกังวลและบางรายก็ถึงขั้นยกเลิกสัญญา การโจมตีทางไซเบอร์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองสัปดาห์ก่อนหน้านี้ ทำให้ระบบข้อมูลภายในบริษัทเสียหายอย่างหนัก และที่สำคัญที่สุดคือข่าวลือเรื่องการทุจริตภายในที่แพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อภาพลักษณ์และความน่าเชื่อถือของ "ภาคินัย กรุ๊ป"

ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ สัญญาณเตือนภัยแรกเริ่มปรากฏขึ้นอย่างเงียบๆ ภาคินัยสังเกตเห็นว่ารายงานการเงินบางส่วนมีความผิดปกติเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เนื่องจากช่วงนั้นเขากำลังวุ่นวายกับการจัดการเรื่องส่วนตัวและเตรียมตัวเดินทางไปพักผ่อนกับปลายฝัน

หลังจากกลับมาจากทริปพักผ่อน เขาก็พบว่าสถานการณ์เลวร้ายลงกว่าที่คิด รายรับลดลงอย่างต่อเนื่อง หุ้นของบริษัทดิ่งลงเหวอย่างรวดเร็ว และข่าวลือเรื่องการทุจริตภายในเริ่มแพร่สะพัดในวงกว้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคู่แข่งทางธุรกิจที่ดูเหมือนจะพร้อมฉวยโอกาสซ้ำเติม

ภาคินัยเรียกประชุมทีมบริหารเป็นการเร่งด่วน เขาต้องการคำอธิบายและแนวทางแก้ไขสถานการณ์นี้โดยเร็วที่สุด

ในห้องประชุม บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียงเสียงปากกาที่กระทบกับกระดาษ และเสียงถอนหายใจของผู้บริหารแต่ละคนที่นั่งประจำตำแหน่ง สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความกังวลและความเครียด

"ใครก็ได้อธิบายให้ผมฟังหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น!" ภาคินัยพูดเสียงเรียบ แต่แววตาของเขากลับฉายชัดถึงความไม่พอใจอย่างรุนแรง "ตัวเลขพวกนี้มันบอกอะไรเรา"

หัวหน้าฝ่ายบัญชีลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าซีดเผือด "เรียนท่านประธานครับ...จากรายงานล่าสุด ผลประกอบการของเราลดลงอย่างน่าใจหายในทุกส่วนงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งโครงการที่เราลงทุนไปเมื่อช่วงต้นปี ตอนนี้เริ่มมีปัญหาสภาพคล่องอย่างรุนแรงครับ"

"แล้วเรื่องการโจมตีทางไซเบอร์ล่ะ" ภาคินัยถามต่อ "แก้ปัญหาได้หรือยัง"

หัวหน้าฝ่ายไอทีตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "เรากำลังเร่งกู้คืนข้อมูลและปรับปรุงระบบป้องกันให้แข็งแกร่งขึ้นครับท่านประธาน แต่การโจมตีครั้งนี้มีความซับซ้อนมาก และดูเหมือนว่าจะมีการฝังมัลแวร์ไว้ในระบบอย่างแนบเนียน ทำให้การกู้คืนข้อมูลเป็นไปอย่างยากลำบาก และอาจจะทำให้ข้อมูลบางส่วนเสียหายอย่างถาวรครับ"

ภาคินัยนวดขมับอย่างแรง เขาไม่เคยคิดว่า "ภาคินัย กรุ๊ป" ซึ่งเป็นบริษัทชั้นนำของประเทศ จะต้องมาเผชิญกับวิกฤตการณ์ที่หนักหนาสาหัสขนาดนี้

สิ่งที่ทำให้ภาคินัยรู้สึกคับข้องใจมากที่สุดคือข่าวลือเรื่องการทุจริตภายใน รายละเอียดของข่าวลือที่แพร่สะพัดออกไปนั้นดูเหมือนจะรู้ความลับภายในบริษัทเป็นอย่างดี ราวกับว่ามีคนวงในเป็นผู้ปล่อยข่าว

"แล้วเรื่องข่าวลือการทุจริตล่ะ" ภาคินัยถามเสียงเข้ม "ใครเป็นคนปล่อยข่าวพวกนี้"

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลลุกขึ้นยืน "เรากำลังตรวจสอบอยู่ครับท่านประธาน แต่เบื้องต้นพบว่ามีพนักงานบางคนเริ่มแสดงพฤติกรรมที่น่าสงสัย และมีข้อมูลบางอย่างที่รั่วไหลออกไปสู่ภายนอกครับ"

คำพูดนั้นราวกับมีดที่กรีดแทงลงมากลางใจของภาคินัย เขารู้สึกเหมือนถูกทรยศ ความไว้วางใจที่เขามีต่อพนักงานกลับกลายเป็นความว่างเปล่า

"ผมต้องการให้สอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด" ภาคินัยสั่งเสียงกร้าว "ใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตหรือการปล่อยข่าว จะต้องถูกลงโทษอย่างเด็ดขาด"

บรรยากาศในห้องประชุมยิ่งตึงเครียดขึ้น เมื่อผู้บริหารแต่ละคนเริ่มหันมองหน้ากันเองอย่างไม่ไว้ใจ ไม่มีใครรู้ว่าใครคือหนอนบ่อนไส้ตัวจริง และใครคือผู้ที่พยายามจะฉวยโอกาสจากวิกฤตครั้งนี้

นอกจากการทุจริตภายในแล้ว ภาคินัยยังสัมผัสได้ถึงการโจมตีจากภายนอก คู่แข่งทางธุรกิจหลายรายเริ่มฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้ โดยการดึงตัวลูกค้าสำคัญๆ ของ "ภาคินัย กรุ๊ป" ไป และยังปล่อยข่าวลือต่างๆ เพื่อซ้ำเติมสถานการณ์ให้เลวร้ายลงไปอีก

เขาเคยได้ยินข่าวลือเรื่องบริษัทคู่แข่งบางรายที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว และมีอิทธิพลในวงการธุรกิจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะกล้าลงมือทำอะไรที่รุนแรงขนาดนี้

"เราจะต้องเตรียมรับมือกับการโจมตีจากภายนอกด้วย" ภาคินัยพูด "ผมอยากให้ฝ่ายการตลาดและฝ่ายกฎหมายเตรียมพร้อมรับมือกับสถานการณ์นี้"

การประชุมจบลงด้วยความหนักใจ ภาคินัยเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานของตัวเอง ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ เขาหลับตาลง พยายามรวบรวมสติและคิดหาทางออกให้กับวิกฤตการณ์ครั้งนี้

เขาคือผู้นำของ "ภาคินัย กรุ๊ป" บริษัทที่ปู่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง และส่งต่อมายังพ่อ และตอนนี้ก็มาถึงมือเขา เขาไม่สามารถปล่อยให้บริษัทที่รักพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตาได้

ความรับผิดชอบอันหนักอึ้งถาโถมเข้ามาบนบ่าของเขา ภาระในการปกป้องบริษัท ปกป้องพนักงาน และปกป้องชื่อเสียงของตระกูล ภาคินัยรู้ดีว่านี่คือบททดสอบครั้งสำคัญในชีวิตของเขา

เขาจะต้องแข็งแกร่ง เขาจะต้องเข้มแข็ง และเขาจะต้องหาทางออกให้กับวิกฤตการณ์ครั้งนี้ให้ได้

ภาคินัยเปิดคอมพิวเตอร์ เขาเริ่มรวบรวมข้อมูลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับวิกฤตการณ์นี้อย่างละเอียด เขาจะต้องเข้าใจต้นตอของปัญหาทั้งหมด ก่อนที่จะวางแผนแก้ไขได้อย่างถูกต้อง

เขาเริ่มสงสัยว่าการโจมตีทางไซเบอร์ การทุจริตภายใน และการโจมตีจากคู่แข่งทางธุรกิจ อาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นพร้อมกัน มันอาจจะเป็นแผนการที่ถูกวางไว้ล่วงหน้าอย่างแยบยล โดยมีใครบางคนอยู่เบื้องหลัง

ภาคินัยเริ่มคิดถึงผู้ต้องสงสัยที่เป็นไปได้หลายคน เขาคิดถึงคู่แข่งทางธุรกิจที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว เขาคิดถึงอดีตพนักงานบางคนที่ถูกไล่ออกไปด้วยความไม่พอใจ และเขาก็คิดถึง...ทิชา

แม้ว่าทิชาจะดูเหมือนไม่มีพิษมีภัย แต่ภาคินัยก็เคยเห็นด้านมืดในตัวเธอมาบ้างแล้ว ความคับแค้นใจที่ทิชามีต่อเขาหลังจากที่เขายกเลิกการแต่งงาน และการที่เธอพยายามจะดึงความสนใจจากเขาโดยใช้ธามเป็นเครื่องมือ อาจจะเป็นแรงจูงใจที่ทำให้เธอวางแผนการร้ายนี้ขึ้นมา

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่แน่ใจนัก เขาไม่อยากจะตัดสินใครโดยที่ยังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน

ภาคินัยรู้ดีว่าการจะไขปริศนาทั้งหมดนี้ได้ เขาจะต้องทำงานอย่างหนัก และจะต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ เพราะศัตรูของเขาอาจจะอยู่ใกล้กว่าที่คิด

เขาจะต้องปกป้อง "ภาคินัย กรุ๊ป" ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

ในคืนนั้น ภาคินัยยังคงทำงานอย่างหนักในห้องทำงานของเขา แสงไฟจากจอคอมพิวเตอร์ส่องสว่างใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและมุ่งมั่น เขาจะต้องหาทางออกให้กับวิกฤตการณ์ครั้งนี้ให้ได้ เพื่อปกป้องทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารัก และเพื่อพิสูจน์ว่าเขาคือผู้นำที่คู่ควรกับ "ภาคินัย กรุ๊ป" อย่างแท้จริง