ตอนที่ 8 คำชวนที่คาดไม่ถึง

ตอนที่ 8 คำชวนที่คาดไม่ถึง

เสียงฝนพรำกระทบผืนกระจกใสของอาคาร "ภาคินัย กรุ๊ป" ทำให้บรรยากาศยามบ่ายในแผนกออกแบบดูเงียบสงบกว่าปกติ ปลายฝันกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อย่างขะมักเขม้น เธอต้องรีบเคลียร์งานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ เพื่อเตรียมตัวสำหรับการนำเสนอครั้งใหญ่ในสัปดาห์หน้า ซึ่งเป็นโครงการที่เธอทุ่มเทแรงกายและแรงใจไปเป็นอย่างมาก

ขณะที่ปลายฝันกำลังจดจ่ออยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ เสียงเคาะประตูห้องทำงานของหัวหน้าแผนกก็ดังขึ้น คุณชลดาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร และอนุญาตให้ผู้มาเยือนเข้ามาในห้อง

"คุณภีม!" คุณชลดาเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ปลายฝันชะงักมือที่กำลังพิมพ์ เธอเงยหน้าขึ้นมอง และในวินาทีนั้นเอง ภาพของภาคินัยที่ยืนอยู่หน้าห้องทำงานของคุณชลดาก็ปรากฏสู่สายตา เขาสวมชุดสูทสีเทาเข้มที่ดูภูมิฐาน ใบหน้าคมคายยังคงนิ่งเฉย แต่แววตาของเขากลับกวาดมองมายังปลายฝันเพียงชั่วแวบเดียว ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

ภาคินัยเดินเข้ามาในห้อง และพูดคุยกับคุณชลดาอยู่ครู่หนึ่ง เสียงของพวกเขาค่อยๆ แผ่วลงจนปลายฝันไม่ได้ยินถนัดนัก เธอพยายามทำเป็นไม่สนใจ และหันกลับไปทำงานตรงหน้า แต่หูของเธอก็ยังคงแอบฟังการสนทนาของคนทั้งสอง

ไม่นานนัก ภาคินัยก็เดินออกมาจากห้องของคุณชลดา และเดินตรงมายังโต๊ะทำงานของปลายฝัน

"คุณชลดาบอกว่าเธอทำงานได้ดี" ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ทำให้ปลายฝันสะดุ้งเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความประหลาดใจ

"ขอบคุณค่ะคุณภีม" ปลายฝันตอบอย่างเขินๆ

"พรุ่งนี้ช่วงเช้า เธอว่างไหม" ภาคินัยถามขึ้นอย่างกะทันหัน

ปลายฝันชะงักไปเล็กน้อย เธอรู้สึกประหลาดใจกับคำถามที่ไม่คาดคิดของเขา "ว่างค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"

ภาคินัยมองเธอด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก "ผมจะไปดูงานนอกสถานที่ที่โครงการ 'กรีน พาร์ค' ที่กำลังจะเริ่มก่อสร้าง อยากให้เธอไปด้วย"

ปลายฝันเบิกตากว้างด้วยความตกใจและดีใจ เธอไม่คิดว่าภาคินัยจะชวนเธอไปดูงานด้วยตัวเอง โครงการ "กรีน พาร์ค" เป็นโครงการขนาดใหญ่ที่เน้นการออกแบบพื้นที่สีเขียว ซึ่งตรงกับความสนใจของเธอเป็นอย่างมาก และการได้ไปดูสถานที่จริงพร้อมกับภาคินัย ก็ถือเป็นโอกาสที่ล้ำค่าสำหรับนักศึกษาฝึกงานอย่างเธอ

"ได้เลยค่ะคุณภีม ปายยินดีมากเลยค่ะ" ปลายฝันตอบรับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ภาคินัยพยักหน้าเล็กน้อย "เตรียมตัวให้พร้อมพรุ่งนี้เจอกันที่ลานจอดรถเวลา 8 โมงเช้า"

"ค่ะ"

ภาคินัยเดินจากไป ปล่อยให้ปลายฝันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น เธอแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะถึงวันพรุ่งนี้

คืนนั้น ปลายฝันนอนไม่หลับ เธอตื่นเต้นกับคำชวนที่คาดไม่ถึงของภาคินัย เธอคิดถึงเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ซ้ำไปซ้ำมา เธอพยายามหาชุดที่เหมาะสมที่สุดสำหรับวันพรุ่งนี้ และเตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับวันดูงานอย่างละเอียด

เช้าวันรุ่งขึ้น ปลายฝันเดินทางมาถึงบริษัทแต่เช้าตรู่ เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบๆ กับกางเกงสแล็คสีดำที่ดูสุภาพ แต่ก็ยังคงความคล่องตัว เธอเดินไปยังลานจอดรถ และพบว่าภาคินัยมาถึงแล้ว เขากำลังยืนพิงรถยนต์คันหรูของเขา สายตาของเขากวาดมองไปรอบๆ ราวกับกำลังรอคอยใครบางคน

เมื่อภาคินัยเห็นปลายฝันเดินเข้ามา เขาก็เปิดประตูรถให้เธออย่างเงียบๆ ปลายฝันรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่ก็รีบเดินไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

ตลอดเส้นทางไปยังโครงการ "กรีน พาร์ค" ภาคินัยไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขาเพียงแค่ขับรถไปเรื่อยๆ โดยมีเพลงบรรเลงคลอเบาๆ ในรถ ปลายฝันพยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุด เธอแอบเหลือบมองภาคินัยเป็นระยะ เขาดูมีเสน่ห์และน่าค้นหาในชุดลำลองสบายๆ แต่ก็ยังคงความสง่างามไว้ได้อย่างไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อรถมาถึงสถานที่ก่อสร้างของโครงการ "กรีน พาร์ค" ปลายฝันก็รู้สึกทึ่งในขนาดของพื้นที่ โครงการนี้เป็นโครงการขนาดใหญ่ที่โอบล้อมด้วยพื้นที่สีเขียวธรรมชาติ ซึ่งยังคงความอุดมสมบูรณ์เอาไว้ได้เป็นอย่างดี

ภาคินัยพาปลายฝันเดินสำรวจพื้นที่อย่างละเอียด เขาอธิบายถึงแนวคิดของโครงการ และวิสัยทัศน์ที่เขาต้องการจะเห็น ปลายฝันตั้งใจฟังทุกคำพูดของภาคินัย เธอถามคำถามบางอย่างที่เธอสงสัย และภาคินัยก็ตอบคำถามของเธออย่างใจเย็นและละเอียดถี่ถ้วน

"ผมอยากให้ที่นี่เป็นมากกว่าแค่โครงการอสังหาริมทรัพย์" ภาคินัยเอ่ยขึ้นขณะที่เขากำลังยืนมองไปยังผืนป่าสีเขียวที่อยู่เบื้องหน้า "ผมอยากให้ที่นี่เป็นปอดของเมือง เป็นสถานที่ที่ผู้คนสามารถมาพักผ่อนหย่อนใจและสัมผัสกับธรรมชาติได้อย่างแท้จริง"

คำพูดของภาคินัยทำให้ปลายฝันรู้สึกประทับใจในตัวเขามากยิ่งขึ้น เธอสัมผัสได้ถึงความตั้งใจจริงและความมุ่งมั่นของเขาที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้กับสังคม

"ปายเข้าใจเลยค่ะคุณภีม" ปลายฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงใจ "มันเป็นแนวคิดที่ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ"

ภาคินัยหันมายิ้มบางๆ ให้กับปลายฝัน ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของปลายฝันเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

ทั้งสองใช้เวลาเกือบทั้งเช้าในการสำรวจพื้นที่ และพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเกี่ยวกับแนวคิดการออกแบบพื้นที่สีเขียว ปลายฝันรู้สึกว่าเธอได้เรียนรู้อะไรมากมายจากภาคินัย เขาเป็นผู้ชายที่มีความรู้ความสามารถอย่างแท้จริง และมีความเข้าใจในงานด้านสถาปัตยกรรมและการออกแบบเป็นอย่างดี

เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน ภาคินัยก็พาปลายฝันไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กับโครงการ ร้านอาหารแห่งนั้นเป็นร้านอาหารพื้นเมืองที่บรรยากาศอบอุ่นและเป็นกันเอง

"ทานเยอะๆ นะ" ภาคินัยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นปลายฝันกินน้อย

"ค่ะ" ปลายฝันยิ้มให้เขาเล็กน้อย

ระหว่างรับประทานอาหาร ภาคินัยเล่าเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับการทำงานของเขา และชีวิตในวัยเด็กของเขาให้ปลายฝันฟัง ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ปลายฝันไม่เคยรู้มาก่อน

"คุณภีมเป็นคนใจดีมากเลยนะคะ" ปลายฝันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ภาคินัยเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของเขาจบลง

ภาคินัยยิ้มบางๆ "เธอคิดอย่างนั้นเหรอ"

"ค่ะ" ปลายฝันพยักหน้า "ภายนอกคุณภีมอาจจะดูเป็นคนเงียบๆ แต่จริงๆ แล้วคุณภีมเป็นคนใจดีมากเลยนะคะ"

ภาคินัยมองหน้าปลายฝัน ดวงตาของเขาทอประกายบางอย่างที่ปลายฝันไม่เข้าใจ

"เธอเป็นคนแรกที่พูดแบบนี้กับผมนะ" ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

คำพูดของภาคินัยทำให้ปลายฝันรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล เธอไม่รู้ว่าคำพูดของเขามีความหมายว่าอะไร แต่ความรู้สึกบางอย่างที่เธอมีต่อเขาก็กำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ภาคินัยก็พาปลายฝันกลับมาส่งที่บริษัท

"ขอบคุณมากเลยนะคะคุณภีม ที่ให้โอกาสปายได้ไปดูงานในวันนี้" ปลายฝันเอ่ยด้วยความซาบซึ้ง "ปายได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะเลยค่ะ"

ภาคินัยพยักหน้าเล็กน้อย "ยินดี" เขาเอ่ยสั้นๆ ก่อนจะขับรถจากไป ปล่อยให้ปลายฝันยืนยิ้มอยู่คนเดียวด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น

ตลอดทั้งบ่าย ปลายฝันยังคงจมอยู่กับความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้ เธอรู้สึกว่าการได้ใช้เวลาร่วมกับภาคินัย ทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของเขามากขึ้น และรู้สึกว่าความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นไม่ได้เป็นอุปสรรค แต่กลับเป็นสิ่งที่ดึงดูดให้เธออยากรู้จักเขามากขึ้นไปอีก

ในขณะที่ปลายฝันกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อย่างเพลิดเพลิน เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อเธอเห็นชื่อของน้ำหวานบนหน้าจอ เธอรีบกดรับสายทันที

"ปายฝัน! แกไปไหนมา วันนี้ฉันโทรหาแกตั้งแต่เช้าแล้ว" น้ำหวานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรน

ปลายฝันเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้น้ำหวานฟังอย่างละเอียด น้ำหวานอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

"โอ้โห! แกนี่มันโชคดีจริงๆ เลยนะปายฝัน" น้ำหวานเอ่ยอย่างตื่นเต้น "ท่านประธานเขาต้องสนใจแกมากๆ แน่ๆ เลยถึงได้ชวนแกไปดูงานด้วยตัวเองแบบนี้"

ปลายฝันยิ้มเจื่อนๆ "ไม่รู้สิแก อาจจะแค่เป็นเรื่องงานก็ได้"

"ไม่ใช่แค่เรื่องงานหรอกน่า! ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความรักลอยมาเลยนะแก" น้ำหวานแซวเพื่อนรักอย่างสนุกสนาน

แม้จะโดนน้ำหวานแซว แต่ในใจของปลายฝันก็อดที่จะรู้สึกดีใจไม่ได้ เธอรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเธอกับภาคินัยกำลังก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง

แต่ในขณะที่ความรู้สึกดีๆ กำลังก่อตัวขึ้นในใจของปลายฝันและภาคินัย พวกเขาทั้งสองก็ยังคงไม่รู้เลยว่าการใช้เวลาร่วมกันมากขึ้นในวันนี้ ได้ถูกจับตามองจากสายตาที่ไม่เป็นมิตรของใครบางคน และนั่นกำลังจะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาครั้งใหญ่ที่กำลังจะตามมา