บทที่ 328 วันงานรับญาติจะได้เจอเอง

“คุณแม่ล่ะ?” หัวใจของเธอกระตุกวูบ

เฉิงเหวินซานไม่ได้ใส่ใจ “เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้นะ”

แต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว เธอระวังตัวขนาดนี้ แต่ดูเหมือนจะหลบไม่พ้น เจียงหร่านตึงเครียดในทันที “เรารีบไปตามหาเถอะ”

ทั้งสองคนรีบตามหาในสวน แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของอันหรงเลย

สีหน้าของเจียงหร่านอึมครึมขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายก็เดินตรงไปหาไต้จิ้งอวิ๋น “คุณหญิงโม่ ขอถามหน่อย แม่สามีของฉันไปไหน?”

ไต้จิ้งอวิ๋นกำลังพูดคุยกับเหล่าคุณนาย ได้ยินแบบนั้นก็หันมา ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณหญิงเฮ่อเหรอ? เมื่อฉันยังเห็นเธออยู่เลย”

เจียงหร่านจ้องตาของเธอ “ถ้าเธอเป็นอะไรไป...”

“คุณเจียงคิดมากไปแล้ว” ไต้จิ้งอวิ๋นหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงไร้ความสั่นไหว ราวกับไม่ได้ยินคำขู่ของเธอ “คุณหญิงเฮ่อไม่เป็นอะไรหรอก แค่ไปพักผ่อนชั่วคราวเท่านั้น”

นี่ก็เท่ากับยอมรับว่าเธอทำอะไรกับอันหรงน่ะสิ นัยน์ตาของเจียงหร่านเยือกเย็น “คุณพาเธอไปไหน?”

ไต้จิ้งอวิ๋นขยับเข้าใกล้หูเธอ แล้วพูดเสียงเบา “สบายใจได้ วันงานรับญาติ เธอก็จะได้เจอหล่อนเอง”

เจียงหร่านกำมือแน่น จนเล็บกดลึกลงในฝ่ามือ

เฉิงเหวินซานรีบเข้ามา ดึงแขนเจียงหร่านไว้ “เป็นอะไรไป?”

เจียงหร