บทที่ 344 ไม่ใช่การตายจากอุบัติเหตุ

ไต้จิ้งอวิ๋นเดินไปด้านหน้าเจียงหร่าน นิ้วเรียวที่ทาเล็บสีแดงสดค่อย ๆ เชยคางของเจียงหร่านขึ้น “เธอรู้ไหม?”

น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลราวกับกำลังเผยความลับที่ไม่เคยมีใครรู้ “เธอนี่เหมือนแม่ของเธอจริง ๆ โดยเฉพาะนัยน์ตาคู่นี้”

เจียงหร่านปัดมือของเธออย่างรุนแรง “อย่ามาแตะตัวฉัน! ”

ไต้จิ้งอวิ๋นไม่ได้โกรธเคือง แต่กลับหัวเราะอย่างมีความสุขมากกว่าเดิม เธอหมุนตัวเดินไปยังตู้หนังสือแล้วหยิบซองกระดาษสีน้ำตาลออกมาจากช่องลับ “ลองดูนี่สิ”

เจียงหร่านรับซองมาอย่างระแวดระวัง เมื่อเปิดดูก็พบว่าภายในเป็นภาพถ่ายที่สีซีดเหลืองปึกหนึ่ง

หญิงสาวในภาพยืนอยู่บนกระดานกระโดดน้ำ หน้าท้องนูนขึ้นเล็กน้อยตรงบั้นเอว มีรอยสักเป็นรูปดอกเยอบีร่านั่นคือ เจียงอี๋กว่านแม่ของเธอ

“รูปพวกนี้... ”

“ล้ำค่ามากใช่ไหมล่ะ?” ไต้จิ้งอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “นี่คือสภาพก่อนตายของแม่เธอไงล่ะ”

นิ้วมือของเจียงหร่านสั่นเล็กน้อย แต่เธอฝืนข่มใจให้นิ่งไว้ “สรุปแล้วคุณอยากบอกอะไรกันแน่?”

ไต้จิ้งอวิ๋นโน้มตัวเข้าไปไกลอย่างกะทันหัน กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นชาโชยมาปะทะใบหน้า “การตายของแม่เธอไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกนะ เจียงหร่าน”

คำพูดประโยคนี้ราวก