เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 48 รางวัลของหมาซื่อสัตย์
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-12-03 22:55:43
บทล่าสุด
เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว The end ชนะทุกอย่าง ยกเว้นเมีย
รถสปอร์ตคันหรูจอดลงใต้คอนโดเดิมของทั้งคู่ คนด้านในก้าวลงจากรถแล้วจูงมือไปที่ลิฟต์ด้วยกัน แต่ดูเหมือนจะมีใครบางคนที่ทนไม่ไหวเสียก่อน วินเนอร์คว้าเอวบางเข้ามาชิดแล้วก้มลงจูบเธอทันทีที่เข้าลิฟต์ รสสัมผัสของเขาร้อนแรงแต่ไม่ดุดัน ซ้ำยังเต็มไปด้วยความคิดถึงโหยหามากมายจนแทบล้นออกมา“อืม จุ๊บ วิน เดี๋ยวสิ รอให้ถึงห้องก่อนได้ไหม?”“วินรอแทบไม่ไหวแล้วพีช”“ใจเย็นสิ อ๊ะ ถึงแล้ว เอาคีย์การ์ดห้องเรามาหน่อย”“เอ่อ วินว่าไปห้องวินดีกว่า” วินเนอร์อึกอักเล็กน้อย“ทำไมอ่ะ”“ห้องวินแหละ ไปกันเถอะ”ลูกพีชหยุดนิ่งไม่ยอมเดินตามที่โดนลากดึง ดวงตากลมมองวินเนอร์อย่างกดดัน คนตัวโตขนลุกทันที เขาคิดมาตั้งนานแล้วว่าเวลาเธอจ้องนิ่งๆ แบบนี้มันน่ากลัวชะมัด“วิน มีอะไรปิดบังเรา?”“ไม่ใช่นะ คือ” วินเนอร์พูดอะไรไม่ออก ยกมือเกาหัวตัวเองเบาๆ“วิน”“ห้องเธอก็ได้”ลูกพีชรับคีย์การ์ดที่วินเนอร์ยื่นมาให้ก่อนจะก้าวไปปลดล็อกประตูด้วยตัวเอง ร่างเพรียวบางเดินนำเข้าไปก่อน ทั่วห้องปกติดีแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอจึงเดินไปยังทิศทางของห้องนอนแทน ทันทีที่ไฟถูกเปิดขึ้นจนสว่างไปทั่วทั้งห้อง ใบหน้าหวานก็ฉายแววสับสน“อะไรเนี่ยวิน?”“ไอ้
เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว Chapter 48 รางวัลของหมาซื่อสัตย์
เสียงเชียร์ที่เคยดังลั่นบนอัฒจันทร์เงียบลง สายตาหลายร้อยคู่จับจ้องไปยังละครสดฉากหนึ่งที่เกิดขึ้นกลางสนามแข่ง ร่างเพรียวบางของลูกพีชหรือควีนดาร์กเดินไปทางทีมงานฝั่งคู่แข่งช้าๆ หมวกใบโตถูกถอดมากอดไว้ข้างเอว เผยใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักให้คนทั้งสนามเชยชมเป็นขวัญตาบางคนที่เป็นผู้ชมขาประจำของที่นี่ ยังพอจำบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตสองสามปีก่อนได้บ้าง โดยเฉพาะวันที่วินเนอร์เผารถตัวเองตอนแข่งแพ้“วินเนอร์ มึงโอเคไหม?” กัสถาม“ตัวสั่นจังวะ”“เออ เดินไปนั่งก่อนปะ กูพยุงเอง”“ไม่ ไม่ต้อง ไม่เป็นไร”วินเนอร์ปฏิเสธทุกการช่วยเหลือจากเพื่อนฝูงที่ล้อมรอบ ดวงตาที่คลอไปด้วยของเหลวสีใสจ้องมองตรงไปที่เธอเท่านั้น เขาอดทนยืนมองเธอเดินไปคุยกับคนนู้นที คนนี้ทีจนทนไม่ไหวอีกต่อไป ตัดสินใจตะโกนเรียกเธอที่ยืนไม่ไกล“ลูกพีช!”“…”“เลือกวินได้ไหมพีช”“ทำไมเราต้องเลือกวินเหรอ?”“วินรอเธออย่างตั้งใจมาตลอดเลยนะ”“แล้วเราบังคับให้วินรอหรือไง?”“พีช อย่าพูดแบบนั้นสิ”วินเนอร์พูดเสียงแผ่ว ร่างสูงทรุดตัวคุกเข่าลงกลางสนาม เรือนกายที่เคยแข็งแกร่งสง่างามตอนนี้กลับดูเล็กลงเมื่อเจ้าตัวหมดสิ้นแรงใจ ลูกพีชอยู่ห่างจากเขาไปแค่ไม่
เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว Chapter 47 ของเดิมพัน
สนามแข่งรถ Dark Zone วันนี้ที่สนามมีจัดการแข่งขันรอบปลายเดือน ชิงเงินรางวัลมูลค่ากว่าห้าแสนบาท เหล่านักเชียร์และนักพนันทั้งหน้าใหม่หน้าเก่าที่ชื่นชอบความเร็วแรงของการอัดรถที่บ้าคลั่ง ล้วนหลั่งไหลกันเข้ามาไม่ขาดสาย ยิ่งได้ยินข่าวว่าคืนนี้มีแมตช์ประชันระหว่างนักแข่งที่เพิ่งกลับมาลงสนามอย่างวินเนอร์ และนักแข่งที่บินตรงมาจากต่างประเทศ แม้จะยังไม่มีการประกาศชื่อผู้เข้าชิง แต่คนมากมายก็เชื่อใจในชื่อเสียงของสนามจนมาชมกันอย่างคับคั่ง“โอโห ท่านวินเนอร์ของเรา ใส่ชุดนี้แล้วคิดถึงเมื่อก่อนขึ้นมาเลยว่ะ” กัสเอ่ยปากทัก“จริง โคตรเท่ห์เลยไอ้วิน” ตามมาด้วยคำชมจากเต้“คว้าชัยชนะมาให้ได้นะ กูลงไว้เยอะ” และเดย์สิงห์พนัน เยอะของเขาอย่างไรก็ไม่เกินสามร้อย เพราะถือเอาค่าแรงขั้นต่ำมาเป็นมาตรฐาน กว่าจะได้สามร้อยบาทต้องทำงานตั้งแปดชั่วโมงเชียว จะให้เอาเงินมาละลายกับการพนันโดยไม่มีลิมิตได้อย่างไร“ยังไม่รู้เลยว่าฝั่งตรงข้ามเป็นใคร”วินเนอร์พูดอย่างกังวลเล็กน้อย เขาเช็กรถเป็นรอบที่สามแล้วเพราะไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด เหล่าทีมงานก็เตรียมทุกอย่างครบถ้วน เพื่อนในทีมให้กำลังใจเขากันอย่างดี แต่เพราะเป็นการหวนคืนสนาม
เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว Chapter 46 กลับมาจุดเริ่มต้น
เครื่องบินลำใหญ่จอดนิ่งลงในสนามบินเมืองน้ำหอมอย่างประเทศฝรั่งเศส ลูกพีชเดินลงมาสัมผัสอากาศของสถานที่ที่เธอตั้งใจจะอยู่ไปอีกหลายเดือน หรืออาจจะเป็นปี จะอาศัยอยู่จนกว่าทุกความรู้สึกจะเข้าที่เข้าทาง เธอเงยหน้ามองลอดกระจกของทางเดินไปยังท้องฟ้ากว้าง เกียร์สองอันบนข้อมือกวัดแกว่งไปมา เธอก้มลงมองมันด้วยความรู้สึกปนเปลูกพีชเดินตรงไปยังหน้าสนามบินเพื่อขึ้นรถที่จอดรออยู่ เหนือสมุทรและพ่อแม่บุญธรรมไม่ยอมให้เธออยู่ที่ห่างไกลคนเดียว เลยส่งการ์ดมาดูแลสองคนและแม่บ้านอีกหนึ่ง จริงๆ แม่บอกให้ส่งมาสักห้าหรือสิบคน แต่เธอขอร้องไว้ก่อน เพราะอยากจะอยู่แบบสงบๆ ไม่อยากให้คนเยอะวุ่นวายเกินไป ไม่นานนักรถคันหรูก็จอดนิ่ง คนขับรถวิ่งลงมาเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่“เชิญครับ”“คุณหนูคะ ยินดีต้อนรับค่ะ”“ป้าแก้ว สวัสดีค่ะ”“ผมถือกระเป๋าขึ้นไปวางไว้บนห้องให้นะครับ”ลูกพีชมองหญิงไทยวัยกลางคนแล้วเดินไปกอดอย่างสนิทสนม เธอยกมือไหว้ด้วยอย่างนอบน้อมและเคารพ ป้าแก้วเป็นเหมือนแม่นมของเธอ ช่วยดูแลเธอมาตั้งแต่เธอถูกรับเลี้ยงแรกๆ ครั้งนี้พ่อไม่อยากให้ลูกพีชรู้สึกคิดถึงบ้านมากเกินไปเลยส่งคนสนิทมาช่วยดูแล ป้าแก้วบินมาเตรียมที่พ
เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว Chapter 45 มึงชนะ มึงทำกูกลายเป็นหมาที่หาเจ้าของไม่เจอ
เวลาเกือบหกโมงเช้าของวันต่อมา ลูกพีชลืมตาตื่นก่อนเขา ในห้องกว้างยังคงมืดมิดเช่นเดิม ยกแขนของคนที่หลับสนิทให้ออกจากเอว ก่อนจะลงไปนั่งข้างเตียง มือบางควานหาโทรศัพท์เครื่องเก่าในลิ้นชักชั้นล่าง เธอปิดมันลงเบาๆ เมื่อเจอสิ่งที่ต้องการ แอบมันไว้ข้างกายแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำโชคดีที่ยังพอจะมีแบตเตอรี่เหลืออยู่บ้าง เธอรีบล็อกอินเฟสบุ๊กแล้วส่งข้อความไปหาพี่ชาย ตอนแรกลูกพีชคิดว่าเหนือสมุทรอาจจะตอบเธออีกทีในตอนแปดเก้าโมง แต่เขากลับตอบทันทีที่ได้รับข้อความลูกพีช: พี่เหนือ ถ้าตื่นแล้วส่งคนมารับพีชที่คอนโดหน่อยนะ ขึ้นมารับถึงหน้าห้องเลย ขอสักสองคน เอาลูกน้องมือดีของพี่เลยนะเหนือ: เกิดอะไรขึ้นพีชลูกพีช: ทำไมตื่นไวจังเหนือ: พี่ยังไม่ได้นอน เพิ่งลงเครื่อง กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์ที่เรียนจบ ตอบคำถามพี่ก่อน เกิดอะไรขึ้นลูกพีช: วินเนอร์ไม่ให้พีชออกจากห้องค่ะ รายละเอียดค่อยคุยนะเหนือ: เตรียมตัวเลย พี่จะไปเดี๋ยวนี้ลูกพีช: ไม่ต้องเสียงดังนะพี่ เขาหลับอยู่ พีชอยากไปเงียบ ๆเหนือ: ได้ ขอครึ่งชั่วโมง ไม่สิ ยี่สิบนาที เตรียมตัวเลยลูกพีชถอนหายใจ ก่อนจะเก็บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงขาสั้นตัวโคร่งที่ใส่อยู่ เธอล้า
เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว Chapter 44 สัญญาณอันตราย
บรรยากาศในห้องที่เคยอบอุ่นและอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของคนทั้งสองที่อยู่ด้วยกันเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ตอนนี้มีเพียงความเงียบสงบไร้ชีวิตชีวา มันเหงาจนใจร้าว เพราะถึงแม้จะมีทั้งสองคนเหมือนเก่า แต่ต่างคนก็ต่างอยู่นิ่งๆ แทบจะไม่พูดอะไรกันเลยสักคำวินเนอร์ชอบมาคลอเคลียกอดเธอไว้ตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะนั่งดูโทรทัศน์ เทอาหารที่ซื้อมาใส่จาน หรือนั่งอ่านหนังสือบนโซฟามุมห้องข้างหน้าต่าง เขาจะตามมาช้อนกอดจากด้านหลังและหอมเธอไม่หยุด แต่ก็ไม่ค่อยพูดอะไรนัก ลูกพีชขี้เกียจจะคุย เธอเองก็อยากรู้ว่าจะอดทนแบบนี้กันไปได้นานเท่าไหร่ เงียบใส่กันและพูดคุยแค่ในยามที่จำเป็น อย่างเช่นตอนนี้ที่ลูกพีชดุเขาที่เข้ามาช้อนกอด“อย่านะวิน กูเทแกงใส่ถ้วยก่อน มันร้อน”“กูทำเอง เดี๋ยวโดนลวก”“ไม่ต้อง ไปตักข้าวเถอะ”“ก็ได้”วินเนอร์ยอมผละออก แล้วไปตักข้าวสวยใส่จานไว้สองจาน ตอนนี้เกือบจะครบสองวันเต็มๆ ที่อยู่ด้วยกันแล้ว และวินเนอร์ก็ไม่ได้ทำอะไรเธอจริงๆ อย่างที่เขาพูดไว้ แม้แต่จูบสักครั้งก็ไม่มี สิ่งที่ทำมากที่สุด คือการที่เขาหอมแก้มเธอจนแทบช้ำในทุกเวลาที่มีโอกาส และกอดกันจนจมอกเท่านั้นลูกพีชอึดอัด แต่ก็เข้าใจ“มึงจะขังกูไว้อีกนานแค
บางทีคุณอาจจะชอบ
Bad Engineer ล่ามรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda9.0K viewsพิษรักร้าย Toxic Love
Kim Nayeol4.4K viewsBreak the rules แหกกฎเฮดว๊าก
เฟยเฟิ่ง/หงษ์บิน7.3K viewsกระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา
SOEUR5.3K viewsFriend Are Just...Lovely ก็เพื่อนมันน่า...รัก
แสงกลางสมุทร55 viewsอวบอ้วนแล้วยังไงสุดท้ายเขาเลือกฉัน (ลูกหมูของอินทนนท์)
ศิกาญจน์685 viewsล่ามรัก
MoonlightNstar658 viewsหวงรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol5.6K views
