LOGINสนามแข่งรถใต้ดินมีชื่อว่า 'Dark zone ได้จัดการแข่งขันรถในรอบเดือนโดย ไม่มีผู้ใดรู้ว่าใครคือเจ้าของสนามแข่งรถเถื่อนแห่งนี้ แต่นั่นนับว่าเป็นโอกาสดีที่ให้ วินเนอร์ได้ปลดปล่อยความเครียดที่สะสมมาหลายวัน
เอี๊ยดดด!
เสียงล้อยางบดอัดพื้นถนนจนส่งกลิ่นไหม้คละคลุ้ง McLaren สีดำคันสวยปาดโค้งแซงคู่แข่งขึ้นมาได้ในช่วงสิบวินาทีสุดท้าย และในที่สุดก็พุ่งเข้าเส้นชัยตามที่หลายคนคาดการณ์เอาไว้ เพราะคนที่อยู่หลังพวงมาลัยคือวินเนอร์ หลายคนรู้ดีว่าเขาเจนสนามแค่ไหน และเป็นแชมป์มาหลายสมัยติดต่อกัน
เสียงโห่เชียร์มากมายไม่ได้ทำให้เขาดีใจมากนัก เขาเดินลงจากรถแล้วถอดหมวกกันน็อกออก มือหนาคว้าเอวบางของหญิงสาวที่เป็นรางวัลคืนนี้มาชิดตัว พลางกดใบหน้าลงแลกจูบอย่างดูดดื่ม
หยาดเหงื่อไหลซึมตามกรอบใบหน้าคมคร้าม การกระทำของพวกเขาเรียกเสียงฮือฮาจากคนรอบข้างได้พอสมควร
“ไอ้วิน กลับมานี่ก่อน”
“ไอ้นี่ก็รีบจังเลย อะไรจะเงี่ยนขนาดนั้น”
“เสือก” วินเนอร์หันไปตอบเต้ ก่อนจะยกยิ้มกวนกลับไปให้
“อย่าเพิ่งแดกกันในสนาม มาหาเพื่อนหาฝูงก่อนโว้ยยย” เสียงกัสเอ่ยจิกกัดเพื่อนตัวเอง
บรรดาเพื่อนของฝ่ายผู้ชนะหัวเราะกันลั่น แซวกันไม่หยุด เพราะเงินที่ได้จากชัยชนะครั้งนี้มันเยอะจนหลายคนอารมณ์ดีเป็นพิเศษ วินเนอร์เดินกลับมาที่กลุ่มของตัวเองพร้อมสาวสวยข้างกาย เขานัวเนียหล่อนอย่างโจ่งแจ้ง
โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนเดินผ่านไปด้านหลัง ดวงตากลมใต้แว่นสีดำอำพรางใบหน้าเหลือบมองคนที่เคยเรียกเธอว่า ‘เมีย’ ด้วยความรู้สึกหลากหลาย หนึ่งในนั้นคือความน้อยใจที่ล้นปรี่ เธอไม่ได้พูดอะไรออกไป แค่เดินออกไปเงียบ ๆ ราวกับไม่มีตัวตน
“กูจะใช้ห้องรับรอง ไปบอกให้คนด้านในออกมาให้หมด”
เพราะยังเดินจากไปไม่ไกล เธอจึงยังได้ยินประโยคนั้นเต็มสองหู ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าทั้งคู่จะเข้าไปทำอะไรกัน
“โอเคเฮีย รอผมแป๊บนึง” บอส รุ่นน้องในทีมรับคำแล้วกลับเข้าไปเคลียร์ห้องให้ว่าง
“เดี๋ยวมึงมาดูคู่สามปะ ไอ้เดย์แข่งกับควีนดาร์ก” กัสพูดขึ้นระหว่างที่ยืนรอ
“อ้าว แล้วไอ้เป้ไปไหน?”
“ถอนตัวว่ะ”
“ถึงไอเดย์จะเก่งมาก เป็นรองแค่มึง แต่ถ้าชนควีนดาร์กกูว่าตึงมือเกิน” วินเนอร์ครุ่นคิด“แล้วทำไมควีนดาร์กลงรุ่นนี้ ปกติจะลงอีกรุ่นตลอด”
“กูไม่รู้เหมือนกันว่ะ”
“เฮีย เชิญคร้าบบ ห้องเรียบร้อยแล้ว” บอสเด็กหนุ่มหน้าทะเล้นวิ่งมาบอกรุ่นพี่ วินเนอร์เลยเกี่ยวเอวบางมาแนบชิด
“งั้นเดี๋ยวก่อนแข่งมึงไปตามกูนะ ไปละ”
“เชิญเสพสุขให้เต็มที่เลยครับ”
คู่สองผ่านไปยังไม่ทันจบดี วินเนอร์ก็เดินออกมาจากห้องรับรองแล้ว ก่อนหน้าที่ตั้งใจจะไปปลดปล่อยแต่กลายเป็นลูกชายเสือกไม่แข็งเสียหน้าฉิบหาย ร่างหนาค้ำแขนลงบนราวเหล็ก บุหรี่นอกราคาแพงถูกจุดขึ้นสูบ เขาเมินคำแซวจากเพื่อนร่วมกลุ่มเรื่องที่หายหัวไปเมื่อครู่ จับจ้องไปที่การแข่งเท่านั้น จนคู่สามเริ่มต้นขึ้น บุหรี่ในมือก็มอดลงจนถึงก้นกรองพอดี
“แม่ง จะโหดอะไรแบบนั้นวะ”
“ควีนดาร์กบ้าดีเดือดฉิบหาย ใจกูสั่นเลยเมื่อกี้”
“เชี่ย ทีมซัพพอร์ต!!”
รอบสนามชุลมุนวุ่นวายเมื่อรถสองคันเบียดกันจนเสียหลัก คันที่ตั้งหลักกลับมาได้ก่อนคือ Maserati สีคัสตาร์ด มันพุ่งทะยานเข้าเส้นชัยอย่างบ้าดีเดือดทั้งที่ล้อหลังใช้งานไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ
เอี๊ยดดด! โครมมม!!
รถนำเข้าราคาแพงระยับพลิกคว่ำหน้า ซากเหล็กบิดงอดูน่าหวาดหวั่น ควันขาวกลิ่นฉุนลอยฟุ้งไปทั่ว ทีมซัพพอร์ตเข้าชาร์จอย่างไวเพื่อดึงตัวคนขับออกมา รอบสนามแข่งเงียบกริบไร้เสียงเชียร์ลั่นเหมือนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเหมือนดูสงครามอัดรถมากกว่าจะเป็นการแข่งขัน
ร่างบางเดินออกมาจากบริเวณนั้นอย่างมั่นคง เธอเดินไปหาพิธีกรเพื่อแจ้งบางอย่างที่ต้องการ
“เอ่อ ควีนดาร์กขอไม่รับเงินและรถ แต่จะขอเลือกหนุ่ม ๆ จากทีมคู่แข่งไปเป็นของรางวัลแทนหนึ่งคนครับ”
เกิดเสียงซุบซิบดังทั่วสนาม
“หรือถ้าไม่ตกลง ก็ขอเปลี่ยนเป็นเผารถคันที่ใช้แข่งแล้วแพ้ทิ้ง”
เสียงนุ่มดังขึ้นเมื่อเธอแย่งไมค์จากพิธีกรมาพูดเอง ทีมคู่แข่งหน้าเครียด แม้จะไม่ค่อยเต็มใจแต่เมื่อเทียบกับรถแข่งที่ราคาแพงและเป็นของรักก็ไร้ทางออก สุดท้ายจึงยอมตกลงจะให้ควีนดาร์กเลือกของรางวัลเป็นใครคนใดคนหนึ่งในพวกเขา
ร่างเล็กเดินตรงมา เธอใช้ปลายนิ้วชี้สัมผัสใบหน้าของทุกคนที่ยืนเรียงกันไปเรื่อย ๆ หยุดชะงักลงตรงหน้าวินเนอร์ แต่พอเจ้าตัวจะเอ่ยปากพูด เธอก็เดินต่อไปอีกหน่อย
“ฉันเลือกคนนี้”
หมวกกันน็อกถูกถอดออก ก่อนจะที่หญิงสาวจะคว้าคอของ บอส น้องเล็กในทีมเข้ามาประกบจูบทันที ดวงตากลมเหลือบมองมาทางวินเนอร์ที่ยืนหน้าซีดอยู่ไม่ไกล
“…ลูกพีช!!”
พลั่ก!
ทั้งสองแยกออกจากกันทันทีเมื่อมีมือที่สามตามมาผลักอกบอส ใบหน้าหล่อเหลาแดงจัดเพราะความโกรธ
“มึงกล้าจูบคนอื่นต่อหน้ากูได้ยังไงวะ!!”
“แล้วทำไมจะทำไม่ได้?”
“กูเป็นผัวมึงนะพีช” วินเนอร์กัดฟันกรอดอย่างอดทน
“กูจำไม่เห็นได้เลยว่ามีผัวที่เอาไปทั่วแบบมึงด้วย” เจ้าของใบหน้าหวานขยับไปใกล้อีกนิด“ยินดีกับของรางวัลที่ได้ในคืนนี้ด้วยนะ เสียวถึงใจไหมล่ะ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ”
รถสปอร์ตคันหรูจอดลงใต้คอนโดเดิมของทั้งคู่ คนด้านในก้าวลงจากรถแล้วจูงมือไปที่ลิฟต์ด้วยกัน แต่ดูเหมือนจะมีใครบางคนที่ทนไม่ไหวเสียก่อน วินเนอร์คว้าเอวบางเข้ามาชิดแล้วก้มลงจูบเธอทันทีที่เข้าลิฟต์ รสสัมผัสของเขาร้อนแรงแต่ไม่ดุดัน ซ้ำยังเต็มไปด้วยความคิดถึงโหยหามากมายจนแทบล้นออกมา“อืม จุ๊บ วิน เดี๋ยวสิ รอให้ถึงห้องก่อนได้ไหม?”“วินรอแทบไม่ไหวแล้วพีช”“ใจเย็นสิ อ๊ะ ถึงแล้ว เอาคีย์การ์ดห้องเรามาหน่อย”“เอ่อ วินว่าไปห้องวินดีกว่า” วินเนอร์อึกอักเล็กน้อย“ทำไมอ่ะ”“ห้องวินแหละ ไปกันเถอะ”ลูกพีชหยุดนิ่งไม่ยอมเดินตามที่โดนลากดึง ดวงตากลมมองวินเนอร์อย่างกดดัน คนตัวโตขนลุกทันที เขาคิดมาตั้งนานแล้วว่าเวลาเธอจ้องนิ่งๆ แบบนี้มันน่ากลัวชะมัด“วิน มีอะไรปิดบังเรา?”“ไม่ใช่นะ คือ” วินเนอร์พูดอะไรไม่ออก ยกมือเกาหัวตัวเองเบาๆ“วิน”“ห้องเธอก็ได้”ลูกพีชรับคีย์การ์ดที่วินเนอร์ยื่นมาให้ก่อนจะก้าวไปปลดล็อกประตูด้วยตัวเอง ร่างเพรียวบางเดินนำเข้าไปก่อน ทั่วห้องปกติดีแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอจึงเดินไปยังทิศทางของห้องนอนแทน ทันทีที่ไฟถูกเปิดขึ้นจนสว่างไปทั่วทั้งห้อง ใบหน้าหวานก็ฉายแววสับสน“อะไรเนี่ยวิน?”“ไอ้
เสียงเชียร์ที่เคยดังลั่นบนอัฒจันทร์เงียบลง สายตาหลายร้อยคู่จับจ้องไปยังละครสดฉากหนึ่งที่เกิดขึ้นกลางสนามแข่ง ร่างเพรียวบางของลูกพีชหรือควีนดาร์กเดินไปทางทีมงานฝั่งคู่แข่งช้าๆ หมวกใบโตถูกถอดมากอดไว้ข้างเอว เผยใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักให้คนทั้งสนามเชยชมเป็นขวัญตาบางคนที่เป็นผู้ชมขาประจำของที่นี่ ยังพอจำบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตสองสามปีก่อนได้บ้าง โดยเฉพาะวันที่วินเนอร์เผารถตัวเองตอนแข่งแพ้“วินเนอร์ มึงโอเคไหม?” กัสถาม“ตัวสั่นจังวะ”“เออ เดินไปนั่งก่อนปะ กูพยุงเอง”“ไม่ ไม่ต้อง ไม่เป็นไร”วินเนอร์ปฏิเสธทุกการช่วยเหลือจากเพื่อนฝูงที่ล้อมรอบ ดวงตาที่คลอไปด้วยของเหลวสีใสจ้องมองตรงไปที่เธอเท่านั้น เขาอดทนยืนมองเธอเดินไปคุยกับคนนู้นที คนนี้ทีจนทนไม่ไหวอีกต่อไป ตัดสินใจตะโกนเรียกเธอที่ยืนไม่ไกล“ลูกพีช!”“…”“เลือกวินได้ไหมพีช”“ทำไมเราต้องเลือกวินเหรอ?”“วินรอเธออย่างตั้งใจมาตลอดเลยนะ”“แล้วเราบังคับให้วินรอหรือไง?”“พีช อย่าพูดแบบนั้นสิ”วินเนอร์พูดเสียงแผ่ว ร่างสูงทรุดตัวคุกเข่าลงกลางสนาม เรือนกายที่เคยแข็งแกร่งสง่างามตอนนี้กลับดูเล็กลงเมื่อเจ้าตัวหมดสิ้นแรงใจ ลูกพีชอยู่ห่างจากเขาไปแค่ไม่
สนามแข่งรถ Dark Zone วันนี้ที่สนามมีจัดการแข่งขันรอบปลายเดือน ชิงเงินรางวัลมูลค่ากว่าห้าแสนบาท เหล่านักเชียร์และนักพนันทั้งหน้าใหม่หน้าเก่าที่ชื่นชอบความเร็วแรงของการอัดรถที่บ้าคลั่ง ล้วนหลั่งไหลกันเข้ามาไม่ขาดสาย ยิ่งได้ยินข่าวว่าคืนนี้มีแมตช์ประชันระหว่างนักแข่งที่เพิ่งกลับมาลงสนามอย่างวินเนอร์ และนักแข่งที่บินตรงมาจากต่างประเทศ แม้จะยังไม่มีการประกาศชื่อผู้เข้าชิง แต่คนมากมายก็เชื่อใจในชื่อเสียงของสนามจนมาชมกันอย่างคับคั่ง“โอโห ท่านวินเนอร์ของเรา ใส่ชุดนี้แล้วคิดถึงเมื่อก่อนขึ้นมาเลยว่ะ” กัสเอ่ยปากทัก“จริง โคตรเท่ห์เลยไอ้วิน” ตามมาด้วยคำชมจากเต้“คว้าชัยชนะมาให้ได้นะ กูลงไว้เยอะ” และเดย์สิงห์พนัน เยอะของเขาอย่างไรก็ไม่เกินสามร้อย เพราะถือเอาค่าแรงขั้นต่ำมาเป็นมาตรฐาน กว่าจะได้สามร้อยบาทต้องทำงานตั้งแปดชั่วโมงเชียว จะให้เอาเงินมาละลายกับการพนันโดยไม่มีลิมิตได้อย่างไร“ยังไม่รู้เลยว่าฝั่งตรงข้ามเป็นใคร”วินเนอร์พูดอย่างกังวลเล็กน้อย เขาเช็กรถเป็นรอบที่สามแล้วเพราะไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด เหล่าทีมงานก็เตรียมทุกอย่างครบถ้วน เพื่อนในทีมให้กำลังใจเขากันอย่างดี แต่เพราะเป็นการหวนคืนสนาม
เครื่องบินลำใหญ่จอดนิ่งลงในสนามบินเมืองน้ำหอมอย่างประเทศฝรั่งเศส ลูกพีชเดินลงมาสัมผัสอากาศของสถานที่ที่เธอตั้งใจจะอยู่ไปอีกหลายเดือน หรืออาจจะเป็นปี จะอาศัยอยู่จนกว่าทุกความรู้สึกจะเข้าที่เข้าทาง เธอเงยหน้ามองลอดกระจกของทางเดินไปยังท้องฟ้ากว้าง เกียร์สองอันบนข้อมือกวัดแกว่งไปมา เธอก้มลงมองมันด้วยความรู้สึกปนเปลูกพีชเดินตรงไปยังหน้าสนามบินเพื่อขึ้นรถที่จอดรออยู่ เหนือสมุทรและพ่อแม่บุญธรรมไม่ยอมให้เธออยู่ที่ห่างไกลคนเดียว เลยส่งการ์ดมาดูแลสองคนและแม่บ้านอีกหนึ่ง จริงๆ แม่บอกให้ส่งมาสักห้าหรือสิบคน แต่เธอขอร้องไว้ก่อน เพราะอยากจะอยู่แบบสงบๆ ไม่อยากให้คนเยอะวุ่นวายเกินไป ไม่นานนักรถคันหรูก็จอดนิ่ง คนขับรถวิ่งลงมาเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่“เชิญครับ”“คุณหนูคะ ยินดีต้อนรับค่ะ”“ป้าแก้ว สวัสดีค่ะ”“ผมถือกระเป๋าขึ้นไปวางไว้บนห้องให้นะครับ”ลูกพีชมองหญิงไทยวัยกลางคนแล้วเดินไปกอดอย่างสนิทสนม เธอยกมือไหว้ด้วยอย่างนอบน้อมและเคารพ ป้าแก้วเป็นเหมือนแม่นมของเธอ ช่วยดูแลเธอมาตั้งแต่เธอถูกรับเลี้ยงแรกๆ ครั้งนี้พ่อไม่อยากให้ลูกพีชรู้สึกคิดถึงบ้านมากเกินไปเลยส่งคนสนิทมาช่วยดูแล ป้าแก้วบินมาเตรียมที่พ
เวลาเกือบหกโมงเช้าของวันต่อมา ลูกพีชลืมตาตื่นก่อนเขา ในห้องกว้างยังคงมืดมิดเช่นเดิม ยกแขนของคนที่หลับสนิทให้ออกจากเอว ก่อนจะลงไปนั่งข้างเตียง มือบางควานหาโทรศัพท์เครื่องเก่าในลิ้นชักชั้นล่าง เธอปิดมันลงเบาๆ เมื่อเจอสิ่งที่ต้องการ แอบมันไว้ข้างกายแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำโชคดีที่ยังพอจะมีแบตเตอรี่เหลืออยู่บ้าง เธอรีบล็อกอินเฟสบุ๊กแล้วส่งข้อความไปหาพี่ชาย ตอนแรกลูกพีชคิดว่าเหนือสมุทรอาจจะตอบเธออีกทีในตอนแปดเก้าโมง แต่เขากลับตอบทันทีที่ได้รับข้อความลูกพีช: พี่เหนือ ถ้าตื่นแล้วส่งคนมารับพีชที่คอนโดหน่อยนะ ขึ้นมารับถึงหน้าห้องเลย ขอสักสองคน เอาลูกน้องมือดีของพี่เลยนะเหนือ: เกิดอะไรขึ้นพีชลูกพีช: ทำไมตื่นไวจังเหนือ: พี่ยังไม่ได้นอน เพิ่งลงเครื่อง กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์ที่เรียนจบ ตอบคำถามพี่ก่อน เกิดอะไรขึ้นลูกพีช: วินเนอร์ไม่ให้พีชออกจากห้องค่ะ รายละเอียดค่อยคุยนะเหนือ: เตรียมตัวเลย พี่จะไปเดี๋ยวนี้ลูกพีช: ไม่ต้องเสียงดังนะพี่ เขาหลับอยู่ พีชอยากไปเงียบ ๆเหนือ: ได้ ขอครึ่งชั่วโมง ไม่สิ ยี่สิบนาที เตรียมตัวเลยลูกพีชถอนหายใจ ก่อนจะเก็บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงขาสั้นตัวโคร่งที่ใส่อยู่ เธอล้า
บรรยากาศในห้องที่เคยอบอุ่นและอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของคนทั้งสองที่อยู่ด้วยกันเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ตอนนี้มีเพียงความเงียบสงบไร้ชีวิตชีวา มันเหงาจนใจร้าว เพราะถึงแม้จะมีทั้งสองคนเหมือนเก่า แต่ต่างคนก็ต่างอยู่นิ่งๆ แทบจะไม่พูดอะไรกันเลยสักคำวินเนอร์ชอบมาคลอเคลียกอดเธอไว้ตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะนั่งดูโทรทัศน์ เทอาหารที่ซื้อมาใส่จาน หรือนั่งอ่านหนังสือบนโซฟามุมห้องข้างหน้าต่าง เขาจะตามมาช้อนกอดจากด้านหลังและหอมเธอไม่หยุด แต่ก็ไม่ค่อยพูดอะไรนัก ลูกพีชขี้เกียจจะคุย เธอเองก็อยากรู้ว่าจะอดทนแบบนี้กันไปได้นานเท่าไหร่ เงียบใส่กันและพูดคุยแค่ในยามที่จำเป็น อย่างเช่นตอนนี้ที่ลูกพีชดุเขาที่เข้ามาช้อนกอด“อย่านะวิน กูเทแกงใส่ถ้วยก่อน มันร้อน”“กูทำเอง เดี๋ยวโดนลวก”“ไม่ต้อง ไปตักข้าวเถอะ”“ก็ได้”วินเนอร์ยอมผละออก แล้วไปตักข้าวสวยใส่จานไว้สองจาน ตอนนี้เกือบจะครบสองวันเต็มๆ ที่อยู่ด้วยกันแล้ว และวินเนอร์ก็ไม่ได้ทำอะไรเธอจริงๆ อย่างที่เขาพูดไว้ แม้แต่จูบสักครั้งก็ไม่มี สิ่งที่ทำมากที่สุด คือการที่เขาหอมแก้มเธอจนแทบช้ำในทุกเวลาที่มีโอกาส และกอดกันจนจมอกเท่านั้นลูกพีชอึดอัด แต่ก็เข้าใจ“มึงจะขังกูไว้อีกนานแค







