บทที่ 44

“วันนี้ลุงเขาคงไม่มาแล้วลูก”

“มา…” ร่างกลมป้อมเถียง

“งั้นไปนอนก่อน ตื่นแล้วค่อยมารอลุงเขา”

“หึ”

คราวนี้หนูน้อยนีลาญากอดอกทำหน้ายู่ ท่าทางดื้อรั้นทำให้คนแก่ส่ายหน้า แต่ก็อดเอ็นดูแกมสงสารไม่ได้ เจอหน้าพ่อไม่กี่ครั้งยังคิดถึงขนาดนี้ คงเป็นเพราะสายใยพ่อลูกที่ตัดยังไงก็ตัดไม่ขาดกระมัง

“งั้นยายจะรอเ