เกิดใหม่ การแก้แค้นของปุโรหิตเผ่ามัง

“ร้อยวันหลังจากนี้จะมีการเลือกปุโรหิตอีกครั้ง น้องสาวของเจ้าพรสวรรค์ไม่โดดเด่น บิดาคิดว่าเจ้าน่าจะมีโอกาสฝึกฝนสัตว์วิเศษมากกว่า และกลายเป็นปุโรหิตหญิงคนถัดไป”

“นี่เป็นผีเสื้อมายาที่บิดาเลือกให้เจ้าเองกับมือ บิดาหวังจะได้เห็นวันที่เจ้าประสบความสำเร็จนะ”

ใบหน้าบิดาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาตบบ่าของข้าด้วยความเอ็นดูและเมตตา

ความรู้สึกตอนที่โดนตัดแขน ถูกจับโยนลงไปในเพลิงผลาญและถูกเผาทั้งเป็น หวนกลับมาในเสี้ยวพริบตานั้น ร่างกายของข้าอดสั่นสะท้านไม่ได้

คิดไม่ถึงเลยว่าข้าจะได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง

ยามนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นชาติก่อน ข้าก็รู้สึกขมปร่าในใจ ข้าลอบกำหมัดแน่นด้วยความแค้นเคือง อยากจะฆ่าสองพ่อลูกหน้าไม่อายนี่ให้ตายเสียเดี๋ยวนี้!

บิดาวางผีเสื้อมายาลงบนปลายนิ้วของข้าอย่างอ่อนโยน ก่อนจะสั่งให้คนมอบคัมภีร์โบราณให้ข้าม้วนหนึ่ง

“จื่อหลิง นี่เป็นวิชาลับสำหรับฟูมฟักผีเสื้อมายาที่บิดาค้นหาและรวบรวมมาให้เจ้า ความหวังของตระกูลเยวี่ยทั้งหมด ฝากไว้กับเจ้าแล้วนะ”

ข้าข่มความเกลียดชังที่พลุ่งพล่านในใจ แสดงสีหน้าเคารพนบนอบและกล่าวขอบคุณ

“ข้าจะไม่ทำให้ความทุ่มเทของท่านพ่อต้องสูญเปล่าเจ้าค่ะ”

จากนั้น ข้าก็สังเกตเห็นบิดาถอนหายใจอย่างโล่งอก

ฉันคลี่ยิ้มเย็นชา ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากตำหนักใหญ่

ชาติที่แล้ว ข้าหลงคิดไปเองว่า ในที่สุดบิดาก็มองเห็นความพยายามตลอดร้อยกว่าปีที่ผ่านมา ดังนั้นจึงได้รักถนอมเคล็ดวิชาลับที่บิดามอบให้ดุจสมบัติล้ำค่า ศึกษาทุกเช้าค่ำ

ต่อให้ต้องกรีดเลือดเทพเฉือนกระดูกมังกรป้อนสัตว์วิญญาณทุกวี่ทุกวัน ข้าก็ไม่เคยรู้สึกว่ามันเจ็บปวด

ในที่สุด ผีเสื้อมายาก็ส่องประกายหลากสีในฝ่ามือของข้า ก่อกำเนิดดวงจิต กลายเป็นสัตว์วิเศษที่แท้จริง

วินาทีนั้น ธิดามังกรทั้งตระกูลต่างเข้ามาห้อมล้อมรอบตัวข้าด้วยสายตาอิจฉา แสดงความนับถือชื่นชมอย่างถึงที่สุด

ทว่าข้ายังไม่ทันจะได้เปิดเผยรอยยิ้มอันสุขใจ ผีเสื้อมายาตัวนั้นกลับบินเข้าไปหาเยวี่ยจื่อชิงอย่างไม่ลังเล แล้วยังเกาะอยู่บนไหล่ของนางด้วยท่าทางใกล้ชิดสนิทสนมมาก

เยวี่ยจื่อชิงตวัดมองค้อนมาทางข้า ก่อนจะเย้ยหยันเสียงดังว่า

“ข้าว่าแล้วเชียวทำไมผีเสื้อมายาที่ข้าชุบเลี้ยงอย่างเอาใจใส่ถึงได้หายไป ที่แท้เจ้าก็เป็นคนขโมยไปนี่เอง”

“พี่สาว ท่านยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ถูกเลือกเป็นปุโรหิตหญิง แต่ท่านคงลืมไปแล้วว่า สัตว์วิญญาณจดจำผู้เป็นนายได้ตั้งแต่กำเนิด”

พริบตานั้น พวกธิดามังกรที่รายล้อมอยู่รอบกายข้าก็พากันจ้องมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

“มิน่าล่ะ ปุโรหิตคนก่อนถึงไม่ชอบขี้หน้าเยวี่ยจื่อหลิง ใครจะไปชอบพวกขี้ขโมยกันล่ะ!”

“อย่างนางยังมีหน้ามาพูดอีกว่าเป็นผลจากการศึกษาค้นคว้าอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย? ศึกษาวิธีการหลอกลวงคนอื่นมากกว่า! ทำไมเผ่ามังกรของพวกเราถึงมีกากเดนแบบนี้ได้นะ!”

“ข้าบอกแล้วว่าตำแหน่งปุโรหิตหญิงจะต้องเป็นของชิงชิงเท่านั้น คนบางคนชาตินี้อย่าหวังเลยว่าจะได้เฉียดเข้าใกล้ตำแหน่งนั้น!”

คำพูดเสียดแทงของพวกนางคล้ายกับธนูน้ำแข็งเล่มหนึ่ง ที่ปักแทงเข้ามาในร่างกายของข้าอย่างไร้ความปรานี เลือดทั่วกายของข้าแข็งตัวอย่างฉับพลัน

ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ากว่าข้าจะมาถึงตรงนี้ได้ต้องผ่านความลำบากมากมายแค่ไหน ความหวังเพียงหนึ่งเดียวของข้าคือการฝึกฝนสัตว์วิญญาณ และกลายเป็นปุโรหิตหญิง

แต่พวกเขากลับเหยียบย่ำความหวังของข้าอย่างไม่ใยดี

ข้าไม่เข้าใจเลย นั่นเป็นผีเสื้อมายาที่ข้าตั้งใจเลี้ยงดูอย่างดี ทำไมถึงมองว่าเยวี่ยชิงชิงเป็นเจ้าของล่ะ?

ข้ากำลังจะอธิบาย เยวี่ยจื่อชิงกลับคุกเข่าขอร้องด้วยท่าทางน่าสงสารตัดหน้าข้า

“ท่านพ่อ ข้าให้อภัยพี่สาวที่อิจฉาริษยา จนขโมยสัตว์วิญญาณของข้าไปได้”

เดิมทีตกใจในความหวังดีของนาง แต่กลับเห็นนางยักคิ้วหลิ่วตาท้าทายข้าอย่างลับๆ

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้ วินาทีต่อมา ธิดามังกรคนอื่นๆ ก็พากันทวงความยุติธรรม

“นางทำผิดกฎของเผ่ามังกร จะให้อภัยง่ายๆ ได้อย่างไร ต้องตัดแขนของนางทิ้ง เพื่อมิให้ผู้อื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง!”

เป็นกลยุทธ์ถอยเพื่อรุกที่ยอดเยี่ยมเสียจริง บิดาอับอายขายหน้าจนสิ้น ไม่มีทางเปิดโอกาสให้ข้าได้เอ่ยปากแก้ตัว เขาสั่งให้คนตัดแขนของข้าเสียเดี๋ยวนั้น

เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน

ข้ามองเหล่าผู้คนที่แสนจะเย็นชา พยายามอธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยดวงตาแดงก่ำ

“ข้าไม่ได้ขโมยผีเสื้อมายาของนาง นางใส่ร้ายข้า ท่านพ่อต้องเชื่อข้านะ!”

บิดาที่เป็นผู้นำได้ยินเช่นนั้นก็สีหน้ามืดครึ้มลงทันที เขารีบใช้วิชาอาคมเสกบงกชเพลิงโลกันตร์ขึ้นมารอบตัวข้า

“จนป่านนี้แล้วเจ้ายังไม่รู้จักสำนึกผิดอีก ช่างสมเป็นสายเลือดชั้นต่ำที่เกิดจากมารดาแพศยาจริงๆ ไปตายเสียเถอะ!”

เผ่ามังกรชื่นชอบน้ำเป็นชีวิตจิตใจ ข้าที่ถูกไฟเผาจึงแดดิ้นไปมาด้วยความทรมาน

จนกระทั่งลมหายใจเฮือกสุดท้าย ข้าก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมสัตว์วิญญาณที่ข้ากรีดเลือดเฉือนเนื้อฟูมฟักเลี้ยงดู ถึงได้ยอมรับเยวี่ยจื่อชิงเป็นเจ้าของ?

ผีเสื้อมายาที่บิดามอบให้ข้าจะต้องมีปัญหาแน่นอน!

หลังย้อนกลับมาเกิดใหม่ชาตินี้ ข้าจะต้องเปิดโปงถ้อยคำโกหกของนาง และชิงตำแหน่งปุโรหิตหญิงคืนมาให้ได้!