ย้อนกลับ

"ฮึ่ย เจ็บจัง~" ภายใต้แสงไฟจากด้านบนที่สว่างจ้า ชายคนนั้นให้ฉันนอนคว่ำหน้าบนเตียง จากด้านหลัง เขาค่อยๆ ออกแรงกดเอว ในขณะที่กำลังมองหาจุดที่เหมาะสมที่สุด แต่ฉันรู้สึกผิดปกติมาก อดไม่ได้ที่จะอุทานและขอให้เขาหยุด แต่ที่น่าประหลาดใจคือ เขาไม่ได้หยุด แต่ยังคว้าเข็มขัดของฉันอย่างแรงอีกด้วย

คืนของปี 2008 ฉันฆ่าแฟนของเพื่อนสนิทและยัดเขาลงในท่อระบายน้ำ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันฆ่าคน ฉันใช้เวลาถึงสามวันเต็มกว่าจะยัดศพของเขาลงไปในท่อระบายน้ำได้สำเร็จ แต่ในวันที่สี่ ฉันเห็นรถตำรวจสามคันจอดอยู่ข้างนอกตึกเรียน

แต่งงานจนเข้าปีที่สามแล้ว ในที่สุดฉันก็ตั้งท้อง ฉันถือกล่องข้าวเตรียมไปบริษัทสามีเพื่อบอกข่าวดีนี้กับเขา แต่ผลปรากฏว่าถูกเลขาของเขาปฏิบัติเหมือนฉันเป็นเมียน้อย เธอเอากล่องข้าวครอบหัวฉัน ทั้งยังถอดเสื้อผ้าของฉัน และบังคับให้​ฉันทำแท้ง “ก็แค่แม่บ้านคนหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าจะกล้าล่อลวงท่านประธานกู้ แถมยังกล้าท้องลูกของเขาอีก “วันนี้ฉันจะทำให้เธอรู้ถึงชะตากรรมที่ลูกเมียน้อยควรจะได้รับ” จากนั้นก็ลำพองใจขอความดีความชอบกับสามีฉัน “ท่านประธานกู้ ฉันกำจัดแม่บ้านที่จ้องจะล่อลวงคุณแล้ว คุณจะให้รางวัลฉันยังไง?”

การขึ้นรถโดยสารธรรมดาๆ กลับกลายเป็นเรื่องที่ไม่ปกติอีกต่อไป เมื่อเธอถูกชายแปลกหน้าจับจ้องอย่างไม่ละสายตา และเธอก็ค่อยๆ ถูกล่อลวงเข้าสู่กับดักที่วางเอาไว้อย่างช้าๆ...

ตอนที่ช่วยสามีทำความสะอาดคอมพิวเตอร์ ฉันได้บังเอิญคลิกเปิดโฟลเดอร์หนึ่งขึ้นมา ข้างในมีไฟล์วิดีโอขนาดใหญ่อยู่นับหมื่นรายการ ตัวเอกคือเขาและเพื่อนสนิทที่ยังไม่เคยแต่งงานของฉัน หลังจากที่ฉันคลอดบุตร เขาบอกว่าร่างกายของเขาได้รับความเสียหายจนทำให้เกิดอาการหย่อนสมรรถภาพทางเพศ มอบให้ฉันได้เพียงความรักที่บริสุทธิ์เท่านั้น และไม่แตะต้องฉันมาสี่สิบปีเต็ม ๆ ฉันเหนื่อยมาครึ่งค่อนชีวิต มีลูกให้เขา สุดท้ายทุกอย่างกลับเป็นเพียงการหลอกลวง

ก่อนงานแต่งหนึ่งวัน ฉันได้รับโทรศัพท์จากทางโรงแรม “สวัสดีค่ะคุณเจียง มีคนมาทำลายสถานที่จัดงานแต่งของคุณค่ะ” ฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็เลยรีบมุ่งหน้าไปที่โรงแรม พอไปถึงที่นั่นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งถือภาพแต่งงานที่ถ่ายร่วมกับว่าที่สามีของฉัน ตวาดเสียงดังลั่น “แกมันนังเมียน้อยหน้าด้าน! กล้ายั่วยวนสามีชาวบ้าน! แล้วยังเอาเงินของเขามาจัดงานแต่งเสียอลังการอีก!” พริบตาเดียวผู้คนรอบข้างก็หันมาสนใจ แม้แต่ผู้จัดการโรงแรมยังกล้าชี้หน้าต่อว่าฉัน “ฉันว่าแล้วทำไมงานแต่งทั้งทีกลับไม่เห็นเงาเจ้าบ่าวเลย ที่แท้ก็ไม่ใช่ภรรยานี่เอง” จากนั้นผู้คนที่อยู่รอบๆ ก็เข้ามาล้อมวงร่วมกันต่อว่า แล้วยังทำร้ายฉันจนแท้งลูกอีก ฉันโกรธจัดจนหลุดหัวเราะออกมา ส่งข้อความหาเลขาในทันที “ยกเลิกงานแต่งวันพรุ่งนี้เสีย แล้วไล่เฉินซวี่ออกจากบริษัทของฉันด้วย!” ใช้เงินของฉันเลี้ยงดูชู้รักไม่พอ ยังกล้าปล่อยนังเมียน้อยนี่มาหาเรื่องอีก! ดูสิว่าฉันจะจัดการพวกแกอย่างไร!

ลูกชายฉันอายุสามขวบแล้ว แต่หน้าตาไม่เหมือนสามีฉันเลยสักนิด พ่อสามีของฉันสงสัยไม่เลิกก็เลยแอบพาลูกชายฉันไปตรวจดีเอ็นเอกับตัวเอง ผลการตรวจดีเอ็นเอปรากฏว่าพวกเขาตาหลานไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พ่อสามีโมโหมาก ทั้งด่าทอฉัน แล้วยังขู่จะฆ่าพวกเราแม่ลูกให้ตายอีก สามีฉันก็ตบหน้าฉันอย่างแรง "ผู้หญิงหน้าด้าน! หลอกให้ฉันเลี้ยงลูกผู้ชายคนอื่นมาตั้งสามปี!” พอเห็นพวกเขาทำนิสัยแบบนั้น ฉันก็เลยปาใบรับรองผลตรวจดีเอ็นเอของพ่อสามีกับสามีให้ดู----สองคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พ่อสามีกับสามีอึ้งไปเลย ฉันหัวเราะเบาๆ "ใครกันแน่ที่ไม่ใช่พ่อลูกกัน..."

ในวันครบรอบแต่งงานห้าปีกับฉินเฟิงคืนนั้น เขานอนทับหรงจิ้งเพื่อนสนิทของฉันลงบนเตียงแต่งงานของเรา เสียงอ่อนวัยของลูกชายดังเล็ดลอดกล้องเข้ามา “น้าเสี่ยวจิ้ง ผมจะเฝ้าหน้าประตูให้ดี ไม่ให้แม่เข้ามาเด็ดขาด!” หรงจิ้งจูบเป็นรางวัลให้ฉินเฟิงทีหนึ่ง “ลูกชายคุณไม่เลวเลยนี่ ไม่คิดอยากมีลูกกับชิงชิงอีกคนเหรอ?” ชิงเฟิงเอาหมอนปิดหน้าเธอไว้ เขาพูด “แค่ผมเห็นแผลเป็นบนหน้าท้องเธอก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้ว”

แม่บ้านของฉันเรียกตัวเองว่าเป็นผู้หญิงอิสระยุคใหม่ เธอเกลี้ยกล่อมให้ฉันพึ่งพาตัวเอง ให้ฉันซักผ้า ทําอาหาร และเลี้ยงลูก และแนะนําให้ฉันหย่ากับสามี ต่อมาฉันพบว่าเธอเป็นเน็ตไอดอลคนหนึ่ง ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน เธอทําวิดีโอในธีม "สอนงานคุณภรรยา" เพื่อใส่ร้ายป้ายสีฉัน และยังขโมยเครื่องประดับและเสื้อผ้าของฉัน หลังจากที่ฉันไล่เธอออก เธอก็ด่าฉันทางอินเทอร์เน็ตว่าฉันสร้างกระแส ประจบสอพลอผู้ชายรังเกียจผู้หญิง แฟนคลับตัวยงมาที่บ้านของฉัน เอายาฆ่าหญ้าเป็นน้ำให้ฉันดื่ม เมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฉันย้อนกลับมาในวันที่พบว่าเธอมีคนตามบัญชีเป็นล้าน ชอบไลฟ์สดและถ่ายวิดีโอมากขนาดนี้ งั้นฉันก็จะให้ทุกคนเห็นธาตุแท้ของผู้หญิงพึ่งพาตัวเองคนนี้

ในวันที่เจ็ดหลังจากที่ฉันเสียชีวิต สามีของฉันพาผู้หญิงที่เขาถวิลหามาร่วมรักบนเตียงแต่งงานของฉัน เขามีสีหน้าเหมือนคนสมหวังอย่างเต็มเปี่ยม “ในที่สุดก็ไม่ต้องเห็นหน้ายัยสาวนั่งดริ๊งอีกแล้ว” ต่อมา เขากอดข้าวของที่ฉันทิ้งไว้สารภาพผิดว่า “เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?” เหมือนเขาจะลืมไปแล้วว่าฉันถูกเขาบีบบังคับให้ตายในค่ำคืนนั้นเพื่อที่จะปลูกถ่ายไขกระดูกให้ผู้หญิงที่เขารัก จนกลายเป็นหนึ่งศพสองชีวิต