Mag-log inShare
บทที่ 0178
Pinakabagong kabanata
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0461
“แม่” หลินจืออี้เรียกเสียงต่ำ ส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูดก่อนหลิ่วเหอกลับกลืนความโกรธนี้ไม่ลง ไม่ง่ายเลยที่เธอจะทนอยู่ในครอบครัวนี้ได้ แต่กลับถูกคนอื่นเยาะเย้ยถากถางแบบนี้“ของพวกนี้......”“แม่!”หลินจืออี้ตะคอกใส่เธอเสียงดังหลิ่วเหอเป็นไปไม่ได้โง่ เธอเข้าใจสายตาของหลินจืออี้ทันที หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็แย่งสร้อยข้อมือจากมือเธอไป"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้!"เวินชิงกวาดสายตาไปทางหลิ่วเหอเรียบๆ แล้วนั่งลงอย่างสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้นจิบคําหนึ่ง“หลิ่วเหอ ดูเหมือนเธอจะยอมรับแล้วว่าสร้อยข้อมือเป็นของปลอม”“พ่อของเสียวหรั่นอยู่ต่างประเทศเพราะเครื่องบินพายุหิมะล่าช้า เลยให้ฉันมาร่วมงานหมั้นในฐานะครอบครัวของเสียวหรั่น ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันอธิบายยากจริงๆ นะ”“วันนี้ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวเราค้นพบก่อน ของเหล่านี้ก็คงจะถูกแขกนํากลับไปแล้ว พวกเราสองครอบครัวจะไม่เสียหน้าเหรอ?”“ขอให้คุณชายสามและคุณท่านกงให้ความยุติธรรมแก่เสียวหรั่นของพวกเราด้วย ยังไม่ได้แต่งเข้าบ้านเลย ก็ถูกรังแกก่อนซะแล้ว”ได้ยินดังนั้นหลิ่วเหอก็หน้าซีดเผือด ร่างกายเซไปเซมากงสือเหยียนรีบก้าวไปข้างหน้าแ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0460
พอหลิ่วเหอได้ยินว่าคุณท่านกงต้องการพบเธอ ยังคิดไปว่าคุณท่านกงอยากจะชมเธอที่ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงดึงหลินจืออี้แล้วเดินตามพ่อบ้านไปทันทีหลินจืออี้เดินเข้าไปในห้องโถง พบว่าในห้องโถงไม่เพียงแต่มีคนของตระกูลกงเท่านั้น แต่ยังมีคนของตระกูลซางด้วยเมื่อทุกคนเห็นพวกเขาสองแม่ลูก ก็ไม่ได้ซ่อนความดูถูกในสายตาของพวกเขาเลยเมื่อเดินมาถึงกลางห้องโถง เธอช้อนตาขึ้นมองก็พบกับสายตาเย็นชาของกงเฉินเขานั่งอยู่ในตําแหน่งผู้นําของทุกคนพลางหมุนแหวนหยกสีแดงไปด้วย สีหน้าของเขาแทบจะไร้ความรู้สึกหลินจืออี้ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้วเธอเพิ่งยืนได้มั่นคง ก็เห็นของขวัญที่แกะออกหลายสิบชิ้นกองอยู่บนพื้นไม่รอให้เธอเอ่ยปาก ซางหรั่นก็เดินเข้ามาอย่างร้อนใจ“จืออี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลินจืออี้กำลังจะดูให้ละเอียด แต่หลิ่วเหอดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอรีบพูดว่า “คุณซาง มีอะไรหายไปอีกแล้วใช่ไหมคะ? ฉันจะรีบโทรให้คนเอามาให้ค่ะ”ซางหรั่นยกมือห้าม มองหลินจืออี้อย่างลําบากใจ “จืออี้ เธอเหนื่อยเกินไปจนดูไม่ออกใช่ไหม?”หลินจืออี้ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเธอ กำลังจะเอ่ยปากพูด โซฟาด้านข้างก็มีเสียงถ้ว
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0459
หลินจืออี้ก็โมโหเหมือนกัน เธอไม่ยอมปริปากพูดแววตาของเขาหม่นลง ไฟแห่งโทสะแวบผ่านดวงตา ไม่ให้โอกาสเธอจะได้เอ่ยปากอีกจากนั้นจูบที่แข็งกร้าวก็บดขยี้ปากของเธอ ความโกรธที่ควบคุมไม่ได้ทั้งหมดแสดงออกผ่านริมฝีปากและฟันหลินจืออี้พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่เธอทํายังไงก็ดิ้นไม่หลุดจนไม่มีแรง น้ำตาแห่งความเจ็บปวดก็คลอเต็มเบ้าตาวินาทีต่อมา คอของเธอพลันรู้สึกโดนบีบแน่น มือของกงเฉินบีบคอเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆใบหน้าที่เดิมทีก็เย็นชาอยู่แล้ว ตอนนี้กลับมีความดุร้ายและความมุ่งร้ายเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน“เพื่อเขาเหรอ?”“ไม่ใช่!”หลินจืออี้เอ่ยปากอย่างยากลําบาก น้ำตาไหลพราก “ฉันไม่ใช่ของของใครทั้งนั้น ฉันไม่จําเป็นต้องทําเพื่อใคร ฉันแค่ไม่อยากอยู่ที่นี่และพัวพันกับอาเท่านั้น พอใจเหรอยังคะ? อาเล็ก”กงเฉินหลับตาลงและเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็สงบและราบเรียบ แต่บางครั้งก็มีอารมณ์ที่อ่านไม่ออกเขาลูบไล้กลีบปากของหลินจืออี้ แม้ว่าบนริมฝีปากจะทาลิปสติกไว้ แต่รอยที่ถูกเธอแคะก็ยังมีร่องรอยอยู่เขาพูดอย่างแหบแห้งว่า "หลินจืออี้ ไม่มีใครสามารถพาเธอออกไปจากที่นี่ได้ทั้งนั้น ซางลี่ก็ไม่ได้”คว
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0458
ตอนนี้หลินจืออี้สวมรองเท้าส้นสูงยืนอยู่บนพิ้นที่ปูด้วยแผ่นหิน เธอจึงยืนไม่มั่นคงในทันทีและกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของซางลี่“ขอโทษค่ะ” เธอรีบขอโทษขณะที่กําลังจะยืนตัวตรง ซางลี่ก็ยกมือขึ้นลูบศีรษะของเธอ“มีใบไม้ตกใส่น่ะ”หลินจืออี้มองใบไม้ที่ร่วงหล่นแล้วรีบยกมือขึ้นสางฉันทันที “ขอบคุณค่ะ”“ต้องเกรงใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” ซางลี่เลิกคิ้วถามขณะที่หลินจืออี้กําลังจะอ้าปากอธิบาย เสียงของซางหรั่นก็ดังมาจากด้านหลัง“ฉันก็ว่าทําไมแค่พริบตาเดียวคนก็หายไปซะแล้ว ที่แท้ก็เพราะมาหาคนอื่นนี่เอง”หลินจืออี้หันตัวกลับมา ความเย็นชาก็ลอยปะทะที่ใบหน้า พอเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ก็พบกับดวงตาสีดําสนิทของชายหนุ่มราวกับเป็นน้ำหมึกที่ละลายไม่ออก ในดวงตามีความเย็นชาพาดผ่านเธอเม้มปากและถอยหลังโดยไม่รู้ตัวนึกไม่ถึงว่าซางลี่จะมาขวางหน้าเธอ ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ก็กะว่าให้เธอกับคุณชายสามได้อยู่กันสองต่อสองไม่ใช่เหรอ? ไปกันเถอะ ทุกคนไปที่ล็อบบี้กันหมดแล้ว อย่าให้แขกรอนานเกินไป”“อืม ไปกัน” ซางหรั่นเอื้อมมือไปจับกงเฉินไว้ “คุณชายสาม เราไปกันเถอะค่ะ พี่ฉันจะดูแลจืออี้เป็นอย่างดีเองค่ะ”“อืม” กงเฉินพูดด้วยน้ำเสี
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0457
หลินจืออี้เดินอยู่บนระเบียงทางเดิน ที่ระเบียงทางเดินอีกด้านที่กั้นด้วยสระน้ำเล็กๆ คือกลุ่มของกงเฉินกงเฉินเดินนําหน้าสุดเขายังคงสวมชุดสูทสีดํา รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาลึกซึ้งราวกับคนที่เดินออกมาจากภาพวาดเหมือนหิมะขาวโพลนและเย็นจัด แต่ก็เหมือนสายน้ำที่มืดครึ้มในตอนกลางคืนสายตาของเขาเย็นชาและไม่หยุดนิ่งแม้แต่วินาทีเดียว แม้กระทั่งเร่งฝีเท้าไปยังทิศทางของซางหรั่นสามารถหมั้นกับคนที่ชอบได้ คงอดใจรอไม่ไหวแน่นอนอยู่แล้วหลินจืออี้กับกงเฉินเดินสวนกันไปคนละทาง ไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกเมื่อเสียงประทัดดังขึ้นจากด้านหลังอีกครั้ง เธอก็รู้ว่ากงเฉินได้รับตัวซางหรั่นแล้ว……ที่ศาลบรรพบุรุษหลินจืออี้และหลิ่วเหอนําสิ่งของที่ใช้เซ่นไหว้บรรพบุรุษวางให้เรียบร้อยหลังจากเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง เธอก็ถอยไปที่ขอบสุดอีกครั้งคนที่เดินนำหน้าที่สุดคือคุณท่านกงแต่วันนี้เขากลับแปลกประหลาดกว่าปกติ เขามองไปรอบๆ และชมหลิ่วเหอต่อหน้าทุกคน“หลิ่วเหอ เธอทําได้ดีมาก ต่อไปให้ช่วยงานที่บ้านมากขึ้นหน่อย ค่อยๆ เดี๋ยวก็ชินกับมันเอง”แค่ประโยคเดียว สายตาที่ญาติตระกูลกงมองหลิ่วเหอก็เปลี่ยนไปห
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0456
วันงานหมั้นหลิ่วเหอตื่นนอนตอนตีห้าเพื่อจะได้แสดงผลงานต่อหน้าคุณท่านกงหลินจืออี้เป็นห่วงสุขภาพของเธอ จึงตื่นตามมาด้วยทั้งสองใช้เวลาสองชั่วโมงตรวจสอบทุกอย่างที่ต้องใช้หลังจากยืนยันว่าไม่มีปัญหาแล้ว ทั้งสองจึงกลับไปที่เรือนอย่างเหนื่อยล้าไม่คิดว่า กงสือเหยียนที่ทํางานจนถึงเที่ยงคืนเมื่อวานนี้ก็ตื่นนอนแล้วเช่นกัน“มาๆ ผมทําอาหารเช้าแล้ว รีบมากินเร็ว”ลูกหลานของตระกูลกงจะถูกปล่อยออกไปฝึกฝนเมื่อพวกเขายังเด็ก ฝีมือการทําอาหารของกงสือเหยียนก็ได้เรียนรู้มาในช่วงสองปีนั้นถึงจะไม่ได้ดีเลิศขนาดนั้น แต่รสชาติก็ไม่เลวกงสือเหยียนดึงหลิ่วเหอนั่งลง และนวดไหล่ให้เธอใบหน้าที่เหนื่อยล้าของหลิ่วเหอยิ้ม “เมื่อคืนคุณกลับมาดึกขนาดนั้น ไม่ต้องตื่นแต่เช้าหรอกค่ะ”“สองวันนี้พวกคุณสองคนต่างหากที่ทํางานหนัก ผมแค่ทําอาหารเช้ามื้อเดียวเอง”เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินจืออี้ก็เข้าใจทันทีว่าทําไมหลิ่วเหอถึงยอมกล้ำกลืนความทุกข์เพื่ออยู่กับกงสือเหยียนเธอยกชามขึ้นมา พูดกึ่งติดตลกว่า “อากับแม่นี่พอได้แล้ว ระวังฉันจะแอบไปกินเองนะ”หลิ่วเหอและกงสือเหยียนยิ้มให้กันในเวลานั้นเอง กงสือเหยียนก็มองไปที่นาฬิกาข้
Maaari mong magustuhan
เมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์74.3K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.4K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย300.5K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว238.2K viewsที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก #Fallen
LadyRaina305 viewsหรือรักจะร้าย
พ่รรณพสา36 viewsคาถาพันธุ์
inglada430 viewsรอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]
มณีภัทรสร190 views
