บทที่ 0304

ณ ตระกูลซ่ง

ซ่งหว่านชิวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องโถงอย่างไม่สบายใจ

ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นวิดีโอคอลจากหลิวซินหน่า

หลังจากลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ซ่งหว่านชิวก็รับสาย

บนหน้าจอ หลิวซินหน่าเต็มไปด้วยโคลนและคราบสกปรก

เธอขับรถไปด้วย พลางเอาหน้าแนบกับโทรศัพท์มือถือไปด้วย

ดวงตาสีแดงเข้มขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า ทําให้ซ่งหว่านชิวตกใจจนถอยหลังไป

"หว่านชิว พ่อแม่ของฉันจะส่งฉันไปต่างประเทศ เธอช่วยฉันขอร้องคุณชายสามหน่อย ให้เขาช่วยครอบครัวของฉันด้วย! ขอร้องล่ะ!”

ที่แท้เป็นการขอร้องนี่เอง

ซ่งหว่านชิวนั่งตัวตรง คอเรียวยาวเชิดขึ้นเล็กน้อย ไร้ความประจบสอพลอที่เคยมีเหมือนเมื่อก่อน

“ซินหน่า ขอโทษนะ แต่บ้านเธอเป็นแบบนี้ ฉันก็คงช่วยอะไรไม่ได้”

"เธอหมายความว่ายังไง ตอนนั้นฉันยังช่วยรักษาหน้าเธอต่อหน้าคุณท่านกง ตอนนี้เธอใช้งานฉันเสร็จก็คิดจะถีบฉันทิ้งเหรอ? อีกอย่างครั้งนี้ก็เป็นเพราะเธอ ฉันถึงได้ไปลักพาตัวหลินจืออี้!”

หลิวซินหน่าคําราม เสียงของเธอสั่นเครือ

ตอนนี้ตระกูลหลิวล่มสลายแล้ว ซ่งหว่านชิวกลัวจะมีเรื่องไปด้วย จึงขี้เกียจเกินไปที่จะเสแสร้งแล้ว

เธอพูดอย่างเหยียดหยามว่า "หลิวซินหน่า เธออย่าพู