Share

บทที่ 0423

Auteur: อี้เสี่ยวเหวิน
[เธอก็ไม่รู้เหมือนกันเหรอ? ตอนเรียนมหาวิทยาลัย มีคนตามจีบเขาตลอด แต่เขาก็ไม่สนใจคนอื่นเลย ต่อมาหลังจากเกิดอุบัติเหตุ เขาก็พูดตรงๆ ว่ามีคนที่ชอบแล้ว ตอนนั้นฉันนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ได้ยินแบบนั้นเสียใจไปสักทีแน่ะ]

นั่นก็คุณไม่ใช่เหรอ

หลังจากหลินจืออี้พิมพ์บรรทัดนี้เสร็จ เธอก็ลบมันออกอีกครั้ง

ประโยคนี้ควรปล่อยให้กงเฉินสารภาพรักด้วยตัวเอง เธอมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินแทนเขา

หลินจืออี้ตอบตามความจริง [คุณก็รู้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ฉันกับคุณอา อาเล็กเรียนจบมหาวิทยาลัยกลับมา ฉันถึงเพิ่งไปตระกูลกง ฉันไม่รู้หรอกค่ะ]

[ฉันลืมไป ขอโทษด้วย]

[ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ]

[อืม]

พอวางโทรศัพท์ลง หลินจืออี้ก็จ้องมองคอมพิวเตอร์อย่างเหม่อลอย วาดแบบที่ตัวเองต้องการออกมาไม่ได้สักที

เซวียมั่นเดินเข้ามาพอดี เห็นเธอเหม่อลอยจึงตบไหล่เธอ

“เป็นอะไรไปน่ะ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อย ประธานเซวีย ก็มาหาฉันมีธุระอะไรเหรอคะ?” หลินจืออี้ลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง

“พรุ่งนี้มีลูกค้าคนหนึ่งรีบไปขึ้นเครื่องบิน อาจต้องให้เธอไปที่ห้องอาหารของโรงแรมเพื่อยืนยันแบบเครื่องประดับกับลูกค้าหน่อย เดี๋ยวฉันส่งข้อมูลการนัดให้
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0426

    ซางลี่ลงจากรถก่อน แล้วยื่นมือไปหาหลินจืออี้ที่อยู่บนรถหลินจืออี้ประคองเก้าอี้รถขยับร่างกาย “ฉันลงเองได้ค่ะ”ซางหลี่ไม่ปล่อยมือ "คุณลืมไปเหรอว่าวันนี้คุณเป็นคู่ควงผมน่ะ?"ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็ไม่ปฏิเสธอีก ถึงยังไงสัญญาราคาห้าสิบล้านเธอก็ลงนามไปแล้วหลังจากเซวียมั่นรู้ เธอยังเพิ่มโบนัสให้อีกเป็นสองเท่า ดังนั้นเธอจึงต้องตั้งใจหน่อยหลินจืออี้วางมือลงบนฝ่ามือของซางลี่ แล้วลงจากรถอย่างช้าๆ เพียงแต่รองเท้าส้นสูงที่เพิ่งซื้อมาใหม่ไม่ค่อยชิน ส้นรองเท้าเคล็ดนิดหน่อย ร่างกายล้มไปทางซางลี่อย่างควบคุมไม่ได้ซางลี่เอื้อมมือไปโอบเอวเธอโดยตรง “ผมให้โจวจ้าวไปซื้อรองเท้าส้นเตี้ยมาให้ เขาก็ไม่ได้เตี้ย ไม่จําเป็นต้องทรมานตัวเอง”“ขอบคุณค่ะ”หลินจืออี้ยิ้มอย่างซาบซึ้งใจในเวลานี้เสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากฝั่งตรงข้าม"พี่คะ? จืออี้!”หลินจืออี้อึ้งไปเล็กน้อย หันหน้าไปมองอย่างแข็งทื่อเห็นเพียงซางหรั่นควงกงเฉินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเงาร่างสูงตระหง่านหยุดอยู่ตรงหน้าหลินจืออี้ สายตาที่จ้องมองเธอก็ราวกับเต็มไปด้วยความเย็นชาหลังหิมะในคืนฤดูหนาวดูเหมือนจะเตือนเธอแต่มีอะไรให้เ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0425

    อย่างน้อยก็ต้องสวยกว่าหลินจืออี้แหละแต่มันน่าจะหายากอยู่นะหลินจืออี้และซางลี่แลกเปลี่ยนโทรศัพท์กัน จากนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมจากไปซางลี่พูดอย่างสุภาพบุรุษว่า "ให้ฉันไปส่งคุณไหมครับ?"หลินจืออี้ยิ้มอย่างสุภาพและพูด “คุณเป็นลูกค้าฉัน ไม่มีเหตุผลที่จะส่งฉัน ฉันเรียกแท็กซี่เองก็ได้แล้ว ขอตัวก่อนนะคะ”ซางลี่มองเงาที่เดินไปไกลแล้วอดยิ้มไม่ได้ น่าสนใจมากทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น“พี่คะ คู่ดูตัวพี่เป็นไงบ้าง?”“เธอหมายถึงคนไหน?” ซางลี่นึกถึงหลินจืออี้แล้วยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น“พี่ พี่กําลังยิ้มอยู่ใช่ไหม? ดูเหมือนว่าจะดูตัวสําเร็จนะ”“พรุ่งนี้เธอก็รู้แล้ว”“ได้ แต่พรุ่งนี้พี่เจอเขา อย่าทําส่งเขาลําบากใจนะ ได้ยินไหม? ฉันไม่อยากใช้น้ำใจอะไรไปบีบบังคับคนอื่น”ได้ยินดังนั้น สีหน้าของซางลี่ก็ปรากฏความเย็นชาขึ้นหลายส่วน แต่เพื่อไม่ให้น้องสาวเสียใจ เขาจึงตกลง“เข้าใจแล้ว”……เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลินจืออี้ก็ตื่นนอนเพื่อล้างหน้าล้างตาและแต่งตัว อลังการเป็นพิเศษเพราะเมื่อคืนเธอคิดดูเงินออมของตัวเองแล้ว บวกกับโบนัสของซางลี่ เธอยิ่งเข้าใกล้การเป็นคนรวยมากขึ้นอีกก้าวหนึ่งแล้ววันหลั

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0424

    บนโต๊ะอาหารเงียบไปนานหลินจืออี้จ้องมองผู้ชายคนนั้นอย่างตกตะลึง อยากจะแน่ใจว่าเขาล้อเล่นหรือเปล่าแต่วินาทีต่อมาผู้จัดการก็รีบมา“ขออภัยครับ พนักงานเสิร์ฟวางยี่ห้อโต๊ะผิด นี่คือโต๊ะหมายเลข 26 ครับ”หลินจืออี้หันไปมองผู้ชายที่กําลังรออยู่ที่โต๊ะ 27 ข้างหลังเธอทันทีเธอเม้มปากแล้วมองไปทางฝั่งตรงข้ามอย่างอายๆ “คุณผู้ชาย ขอโทษได้ ฉันเข้าใจผิด ขอให้...... ขอให้มีความสุขกับการนัดบอดนะคะ”มองการแต่งตัวของผู้ชายก็รู้ว่าก็ทั้งรวยทั้งแพง เป็นคนที่ก็ไม่สามารถมีเรื่องได้พูดจบ หลินจืออี้ก็รีบลุกขึ้นและเปลี่ยนโต๊ะหลังจากเธอขอโทษลูกค้าแล้วจึงนั่งลงทันทีพอดีกับที่มีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวทันสมัยนั่งลงที่โต๊ะหมายเลข 26ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "หน้าตาไม่เลว แต่คนรวยที่ตามจีบฉันมีเยอะแยะ ขึ้นอยู่กับว่าคุณให้สินสอดเท่าไหร่แล้ว ฉันไม่ตกลงถ้าน้อยกว่าห้าสิบล้าน"หลินจืออี้ฟังแล้วอดไม่ไหวที่จะเม้มปากยิ้มนาฬิกาที่ผู้ชายคนนั้นสวมอยู่ราคาก็ห้าสิบล้านแล้ว ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักสินค้าเลยขณะที่กําลังคิดอยู่ ฝั่งตรงข้ามก็มองมาเหมือนไม่ได้ตั้งใจ เธอรีบหุบยิ้มแล้วแนะนําการ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0423

    [เธอก็ไม่รู้เหมือนกันเหรอ? ตอนเรียนมหาวิทยาลัย มีคนตามจีบเขาตลอด แต่เขาก็ไม่สนใจคนอื่นเลย ต่อมาหลังจากเกิดอุบัติเหตุ เขาก็พูดตรงๆ ว่ามีคนที่ชอบแล้ว ตอนนั้นฉันนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ได้ยินแบบนั้นเสียใจไปสักทีแน่ะ]นั่นก็คุณไม่ใช่เหรอหลังจากหลินจืออี้พิมพ์บรรทัดนี้เสร็จ เธอก็ลบมันออกอีกครั้งประโยคนี้ควรปล่อยให้กงเฉินสารภาพรักด้วยตัวเอง เธอมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินแทนเขาหลินจืออี้ตอบตามความจริง [คุณก็รู้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ฉันกับคุณอา อาเล็กเรียนจบมหาวิทยาลัยกลับมา ฉันถึงเพิ่งไปตระกูลกง ฉันไม่รู้หรอกค่ะ][ฉันลืมไป ขอโทษด้วย][ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ][อืม]พอวางโทรศัพท์ลง หลินจืออี้ก็จ้องมองคอมพิวเตอร์อย่างเหม่อลอย วาดแบบที่ตัวเองต้องการออกมาไม่ได้สักทีเซวียมั่นเดินเข้ามาพอดี เห็นเธอเหม่อลอยจึงตบไหล่เธอ“เป็นอะไรไปน่ะ?”“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อย ประธานเซวีย ก็มาหาฉันมีธุระอะไรเหรอคะ?” หลินจืออี้ลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง“พรุ่งนี้มีลูกค้าคนหนึ่งรีบไปขึ้นเครื่องบิน อาจต้องให้เธอไปที่ห้องอาหารของโรงแรมเพื่อยืนยันแบบเครื่องประดับกับลูกค้าหน่อย เดี๋ยวฉันส่งข้อมูลการนัดให้

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0422

    กงเฉินส่งเสียงอืมอย่างใจลอยเล็กน้อย แล้วปลีกตัวจากไปซางหรั่นมองร่างที่ไกลออกไปเรื่อยๆ ผ่านหน้าต่างรถ หัวใจของเธอรู้สึกว่างเปล่าทันทีทันใดนั้นเธอก็กุมหน้าอกและไอออกมาเฉินจิ่นเห็นจึงหยิบน้ำขวดหนึ่งให้ทันที “คุณซาง เป็นอะไรไหมครับ?”“ไม่เป็นไร แค่โดนลมเป่าน่ะ ผู้ช่วยเฉิน เมื่อกี้ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?” เธอบีบน้ำในมืออย่างกระวนกระวายเฉินจิ่นพูดอย่างใจเย็นว่า "ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณชายสามมักจะยุ่งกับงานเสมอ"“อืม”หลังจากส่งซางหรั่นกลับไปแล้ว เฉินจิ่นก็ขับรถกลับไปที่พักที่ซูเหอวานของกงเฉินเพิ่งจัดเอกสารที่บริษัทให้มาเสร็จ กงเฉินก็กลับมาแล้วเฉินจิ่นมองคนที่เข้ามา รูมั่นตาสั่นไหว พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณชายสาม คุณ......”กงเฉินมองอย่างเย็นชาและยัดของในมือส่งเขา“ส่งไปซักแห้ง”“ครับ”……งานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเซวียมั่นประสบความสําเร็จอย่างมาก แม้แต่นักข่าวต่างประเทศก็ก็มาสัมภาษณ์เป็นพิเศษเธอจงใจเหลือเวลาสิบนาทีเพื่อให้หลินจืออี้แนะนําแนวคิดของผลงานนั่นทําให้หลินจืออี้ได้รับความสนใจไม่น้อย ชั่วขณะหนึ่งลูกค้าของเธอก็เพิ่มขึ้นไม่น้อยเช่นกันพริบตาเดียวก็ผ่านไปคร

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0421

    ได้ยินดังนั้น สีหน้าของกงสือเหยียนก็จริงจังขึ้น เขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของหลินจืออี้ต่อไปไม่ใช่บ้านเดียวกันแล้ว แม้แต่ญาติก็ไม่นับ“จืออี้ ทำให้ได้เธอน้อยเนื้อต่ำใจแล้ว”“คุณอาคะ รบกวนก็ช่วยดูแลแม่ฉันด้วยนะคะ” หลินจืออี้ยิ้มพลางฝากฝังหลิ่วเหออยากจะด่าหลินจืออี้ แต่เมื่อนึกถึงสภาพพวกเขาสามคนขดตัวกินอาหารอยู่ในครัวในวันนี้ ในที่สุดก็ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงหลินจืออี้เป็นเพราะเธอบังคับให้หลินจืออี้ต้องกลับมารับความอัปยศอดสูนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเธอยิ้มทันที "ดูแลตัวเองให้ดีๆ นะ"“ฉันไปแล้วนะ”หลินจืออี้สะพายกระเป๋าแล้วเดินจากไปโดยไม่ลังเล……สักพักแม่บ้านก็มาที่ห้องครัว“คุณชายรอง คุณนายรอง คุณซางจะไปแล้วค่ะ”"อืม พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”กงสือเหยียนจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยและพาหลิ่วเหอออกไปข้างนอกพ่อบ้านรีบพูดทันที “คุณท่านกงให้คุณหลินไปส่งแขกด้วยกันครับ”“จืออี้มีธุระกลับไปก่อนแล้ว” กงสือเหยียนปฏิเสธ“คุณชายรอง หรือไม่คุณโทรหาให้เธอกลับมาส่งแขกดีกว่านะครับ คุณท่านกงยังรออยู่” พ่อบ้านเอ่บเตือน"ยังไง? วันนี้ไม่มีจืออี้ คุณซางจะออกจากบ้านนี

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status