LOGINShare
บทที่ 46
Last Updated:
2025-03-25 20:37:31
Related chapters
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 47
และในเย็นวันนั้นอ๋องโม้เทียนก็ไม่ทำให้ผิดหวังได้ไก่ป่ากระต่ายป่าหมูป่าลงมาแจกจ่ายให้ชาวบ้านทุกหมู่บ้านเลยทีเดียว วันนี้ได้หมูป่าหมู่บ้านละตัวไก่ป่าหมู่บ้านละ10ตัวกระต่ายหมู่บ้านละ10ตัวเท่ากันให้ไปเลี้ยงเพื่อขยายพันธุ์ต่อไป ตัวที่ตายก็ให้แม่บ้านทำเก็บไว้ให้สอนทำอาหารในวันพรุ่งนี้ สำหรับอาหารของทุกคนทั้งสิบหมู่บ้านชาวบ้านต่างก็พอใจในของที่แจกจ่ายโดยไม่มีการลำเอียงให้หมู่บ้านไหนมากกว่าและยังแบ่งไว้ให้ทำอาหารสำหรับทุกคนที่มาเรียนและทำงานอีกด้วย หลังจากแจกจ่ายสัตว์ป่าให้กับชาวบ้านไปเลี้ยงกันครบทุกหมู่บ้านแล้ว ก็ให้ผู้นำหมู่บ้านพาลูกบ้านกลับไปทำคอกให้กับสัตว์ที่แจกให้ไปละช่วยกันแบ่งหน้าที่ในการเลี้ยงดูของแต่ละหมู่บ้านต่อไปและท่านอ๋องก็รับปากว่าจะขึ้นไปวางกับดักและลงมาแจกจ่ายให้กับทุกหมู่บ้านเท่าๆกัน "แต่ตอนนี้รอให้นายช่างทำกังหันน้ำเสร็จก่อนพวกท่านก็ขุดบ่อรอได้เลยเพราะที่ค่ายทหารทำสำเร็จแล้วต่อไปก็จะเข้ามาถึงในหมู่บ้านอย่างแน่นอน" อ๋องโม้เทียนหลงบอกกับชาวบ้าน "ขอบพระทัยท่านอ๋องพระชายาและทหารทุกคน" ด้วยความซาบซึ้งใจในทุกๆคนและแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่แบบสิ้นหวัง
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 48
เป็นเวลาสามเดือนแล้วที่ท่านอ๋องกับพระชายาหลินไป่หลันมาช่วยชาวบ้านที่ชายแดน ตอนนี้ผักที่ปลูกก็เก็บกินได้หลายอย่างในค่ายทหารจึงไม่ขาดแคลนผักใบเขียวอีกต่อไป ในไร่มีผักสวนครัวครบทุกอย่างให้เก็บไปกินอย่างพอเพียงผักที่พอกิน ตัดไปก็ปลูกใหม่ต่อหมุนเวียนกันให้ทันมีผักทุกอย่างในไร่โดยไม่ต้องซื้อหาอีกต่อไป อะไรที่เจอบนภูเขาที่กินได้พระชายาพาขุดต้นเล็กลงมาปลูกในไร่ทุกอย่างและเขียนบอกชื่อเรียบร้อยและบอกวิธีว่าสามารถนำมาทำอาหารอะไรได้บ้างส่วนในหมู่บ้านตอนนี้กังหันน้ำติดตั้งจนครบทุกตัวและได้ปั่นน้ำขึ้นไปใส่ในบ่อน้ำทุกบ่อจนเต็มและยังไหลไปที่บ่อของชาวบ้านที่ขุดไว้ที่นาของชาวบ้านทุกครัวเรือน ไป่หลันนำเมล็ดพันธุ์ผักทุกอย่างแจกจ่ายชาวบ้านและสอนวิธีเพาะปลูกดูแลให้นำมูลสัตว์ทุกอย่างนำมาใส่พืชผักได้ทุกอย่าง มั่นรดน้ำพรวนดินกำจัดหญ้าในแปลงผักของตัวเองและยังแจกจ่ายพันธุ์ข้าวให้ทุกครอบครัวอีกด้วย ให้ใช้วิธีลงแจกช่วยกันทุกครัวเรือนของแต่ละบ้านให้ใช้แรงงานแรกกันจะได้เสร็จเร็วๆของแต่ละหมู่บ้านส่วนในเมืองก็มีร้านค้าของท่านอ๋องกับพระชายาคอยรับซื้อเครื่องใช้ในครัวเรือนรวมทั้งผ้าปักที่ชาวบ้านปักขายให้พระชายา ตอนนี้
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 49
รุ่งเช้าทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของใครของมัน วันนี้ไป่หลันจะเข้าหมู่บ้านก่อนถึงจะกลับมาที่ค่ายทหารต่อวันนี้ว่าจะแวะไปดูน้ำหน่อยว่าพอจะปลูกข้าวได้หรือยังเพราะไป่หลันได้ให้สวามีเอาพันธุ์ข้าวลงแช่น้ำเอาไว้แล้วหลายสิบถุงแล้วหลังจากเข้ามาในหมู่บ้านก็แล้วก็ตรวจดูงานที่แม่บ้านนำผ้ากลับไปปักต่อที่บ้านและนำมาให้พระชายาตรวจดูผลงานของแต่ละคนนับว่าทุกคนมีฝือมือเป็นอย่างดีพอบอกว่าให้ทำและแก้อย่างไรก็ออกมาดีมากเลยทีเดียว"นับว่าฝือมือพวกของท่านดีมากเลยทีเดียวทุกคนขอให้ตั้งใจและรักษาฝือมือให้ดียิ่งๆขึ้นไปนะ ข้าก็จะรับซื้อผ้าปักของทุกคนในราคาที่ยุติธรรมอย่างแน่นอน""ขอบพระทัยเพคะพระชายา" ชาวบ้างต่างก็ดีใจที่จะมีรายได้มาจุนเจียครอบต่อไป ทุกคนในหมู่บ้านกำลังจะมีชีวิตที่ดีขึ้นตั้งแต่ที่ทหารเข้ามาช่วยสร้างฝ่ายชลอน้ำแล้วและต่อมาท่านอ๋องโม้เทียนและพระชายาลงมาทุกอย่างก็กำลังเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นทุกวันและยังมีอาหารเช้าเป็นข้าวต้มหม้อใหญ่ให้กินก่อนลงทำงานอีกด้วยและให้กินมื้อเที่ยงอีกด้วยทุกวันอ๋องโม้เทียนเดินมาหาพระชายาก่อนจะขึ้นเขาไปดูกับดักและพาทหารหาเสบียงลงมาให้ชาวบ้าน"น้องหญิงพี่จะไปที่ค
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 50
วันรุ่งขึ้นหลังจากที่กินมื้อเช้าเสร็จทุกคนก็เดินทางไปที่ค่ายทหารและลงมือว่านข้าวต่อทันที เมื่อคืนไป่หลันนำออกมารอบดึกใส่รถม้าไว้เรียบร้อยพร้อมสามีและพี่ชายวันนี้จึงลงมือว่านได้เลยเพราะข้าวแตกหน่อแล้วหลังจากแช่ไว้สามวันในมิติทหารห้าสิบคนเดินเรียงหน้ากระดานว่านข้าวในแปลงนา100หมู่ ถึงยามอู๋ก็แล้วเสร็จแล้วพักกินมื้อเที่ยงกันวันนี้ไป่หลันสอนพ่อครัวทำข้าวขาหมูเมนูง่ายๆและกินเป็นอาหารจานด่วนรวดเร็วดี พ่อครัวในค่ายจดเอาสูตรอาหารกับพระชายาหลินไป่หลันไปหลายสูตรเพื่อทำอาหารจานด่วนสำหรับทหารทุกคนหลังจากนั่งพักผ่อนกันตามสบายพวกเขานั่งเล่นปรึกษากันและชวนกันขึ้นเขาไปหาของป่าผักป่าต่อไป อีกกลุ่มก็พากันไปหาปลาในแม่น้ำและเก็บปลาจากลอบที่ดักไว้มาทำเป็นปลาแดดเดียวไว้ทอดกินกับข้าวตามที่ได้เรียนรู้จากพระชายาหลินไป่หลันให้แปรรูอาหารไว้กินนานๆต่อไปแม่ทัพฝูทรงมาหาน้องสาวกับท่านอ๋องเพื่อจะพากันไปลองกังหันน้ำสองตัวแรกของหมู่บ้านด้วยกันรวมทั้งบิดาด้วยและตอนนี้ทหารก็ได้ทำโรงเรียนชั่วคราวอีก4-5วันก็คงจะแล้วเสร็จ ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีไม่มีอะไรให้กังวลกังหันน้ำสองตัวติดตั้งเสร็จก็ปั่นน้ำขึ้นใส่คลองที่ทหารขุดเสร็จ
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 51
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์วันนี้จะทำการเปิดโรงเรียนให้เด็กๆในสิบหมู่บ้านได้เข้าเรียนพร้อมๆกัน ท่านราชครูลงทุนซื้อวัวเทียมเกวียนให้กับทุกหมู่บ้านไว้ให้เป็นส่วนรวมไว้ให้พาเด็กๆมาเรียนหนังสือและทุกครอบครัวต้องช่วยกันดูแลวัวทั้งคู่ให้ดี ให้เด็กๆจับกลุ่มหมุนเวียนกันทีละสี่คนไปเกี่ยวหญ้าให้กลับวัวทุกวันของรอบเย็นที่เลิกเรียนกลับบ้านไปแล้ว ทุกคนต่างก็ยินดีที่จะดูแลของส่วนรวมเท่าๆกันเพราะถ้าบ้านไหนเจ็บป่วยก็สามารถมายืมเกวียนและใช้ในงานส่วนรวมร่วมกันอีกทุกครัวเรือน"วันนี้ท่านพ่อคงตื่นเต้นที่จะได้สอนหนังสือเด็กๆอีกครั้ง" ไป่หลันล้อบิดาของเธอเล่นระหว่างนั่งกินมื่อเช้ากันบิดาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี"คงจะจริงอย่างลูกว่าเมื่อคืนพ่อนอนไม่หลับเลยละลูก" ตอบลูกสาวพร้อมทั้งหัวเราะเหมือนกลับมาตอนสอนนักเรียนตอนพ่อจบจากบัณฑิตใหม่ๆเลย แม่ทัพฝูทรงก็หัวเราะและยิ้มพูดคุยกับบิดาอย่างสนุกสนานเหมือนกัน"ลูกดีใจที่ท่านพ่อมีความสุขขอรับขอให้ท่านพ่อมีความสุขกับสิ่งที่ทำในทุกวันแค่นี้ลูกทั้งสองก็มีความสุขมากแล้วละขอรับท่านพ่อ""ขอบใจลูกทั้งสองที่เข้าใจพ่อ" ท่านราชครูบอกลูกอย่างซึ้งใจลูกทั้งสองของเขาเป็นเด็กดีจริงๆ"ขอรับ/เจ้าค
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 52
และก็เป็นไปตามที่หลินไป่หลันบอกไว้ว่าฝนจะตกภายในสี่ห้าวัน ในวันที่ห้าก็เกิดพายุฤดูร้อนขึ้นจริงทั้งลมทั้งฝนทั้งฟ้าก็ตกกระหน่ำลงมาอย่างหนักทั้งคืนเลยทีเดียวจนเกือบจะสว่าง ก็มีน้ำเพิ่มมาอีกหน่อยแต่ตรงไหนที่แห้งแล้งก็ชุ่มชื่นก็ไปถ้วนทั้งเขตชายแดนเลยทีเดียว สร้างความดีใจให้กับชาวบ้านแต่ก็มีบางที่โดนลมพัดจนหลังคาปลิวต้นไม้ถึงกับโค่นเลยก็มีในตอนเช้าขึ้นมาหลังจากอิ่มมื้อเช้าเสร็จก็มีทหารเข้ามารายงานว่ามีลมพัดบ้านเรือนของชาวบ้านหลายหลังแม่ทัพฝูทรงจึงสั่งให้ทหารแบ่งออกเป็นกลุ่มเข้าช่วยเหลือและสำรวจให้ครบทุกหมู่บ้านและช่วยซ่อมบ้านให้ชาวบ้านทุกหมู่บ้านที่ได้รับความเดือดร้อน"น้องหญิงวันนี้น้องไม่ต้องเข้าไปในหมู่บ้านหรอกเดี๋ยวพี่จะนำทหารไปช่วยชาวบ้านเอง เอาไว้พี่จะให้คนของพี่กลับมาบอกถ้ามีอะไรร้ายแรงในหมู่บ้าน""ได้เจ้าค่ะเดี๋ยวน้องจะทำอาหารไปให้ทหารที่ออกไปช่วยชาวบ้านเอง ท่านพี่รีบไปช่วยชาวบ้านเถอะเรื่องอาหารเดี๋ยวน้องจะดูแลดูถึงเวลาน้องจะให้ทหารขนไปส่งที่หมู่บ้านเองเจ้าค่ะ" จากนั้นทุกคนก็รีบออกไปช่วยเหลือชาวบ้านโดยให้ผู้หญิงอยู่ทำอาหารในจวนเพื่อแจกจ่ายพร่อมทหารอีกส่วนหนึ่งให้ช่วยกันทำและจะนำไปแ
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 53
หลังจากวันที่ได้รู้ว่าเพื่อนรักข้ามมิติมาด้วยสองสาวก็วิ่งไปมาระหว่างเรือนรับรองกับตำหนักขององค์หญิงลี่จูเพื่อร่วมมือกันในการรักษาฝาแฝดน้องขององค์หญิงใหญ่ในวันนี้จึงเป็นวันที่คึกคักในวังเป็นอย่างมากหลังจากที่ตอนยามเหมาองค์หญิงลี่อิงฮวาฟื้นตื่นหลังจากหลับไปเป็นเวลาสองเดือนกว่าๆตอนนี้ในห้องบรรทมขององค์หญิงลี่อิงฮวามีบิดามารดาและพี่สาวพูดคุยถามไถ่ด้วยความห่วงใยในห้องจึงมีแต่เสียงหัวเราะและความสุขที่ลูกสาวพื้นจากปากประตูยมบาลได้เพราะได้ยาดีของพระยาชาหลินไป่หลัน"เพื่อนของลูกมีบุญคุณกับพวกเราแคว้นเว่ยยิ่งนักทั้งมาช่วยในเรื่องกลศึกและช่วยน้องสาวของลูกอีกพ่อดีใจจริงๆมีอะไรที่ตอบแทนเพื่อนของลูกอย่าได้ละเลย" บิดาสอน"เพคะท่านพ่อ" องค์หญิงลี่จูรับคำพูดบิดา"เอาละวันนี้เราก็ให้ลูกนอนพักผ่อนเถอะพวกเรา" บิดาบอกและออกมาจากตำหนักลูกสาวคนเล็กเพื่อองค์หญิงเล็กจะได้พักผ่อนเยอะๆจะได้ร่างกายแข็งแรง"ท่านพ่อลูกขอไปหาพระชายาหลินไป่หลันก่อนนะเพคะ พรุ่งนางจะพาลูกขึ้นเขาพาลูกไปหาสมุนไพรและหาแหล่งเสบียงให้กับกองทัพ พระยาชาไป่หลันเก่งมากที่ชายแดนที่แม่ทัพใหญ่ฝูทรงพี่ชายของนางอยู่ก็ได้นางเป็นคนออกแบบกังหันน้ำช่ว
Last Updated : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 54
สองอาทิตย์ที่หลินไป่หลันใช้เวลาพาทหารและชาวบ้านขึ้นเขาหาของป่าลงมาเป็นเสบียง สอนวิธีทำหน่อไม้ดองและอีกหลายอย่างจนชาวบ้าสามารถทำเองได้และขึ้นเขาเก็บผักป่า รู้ว่าเห็ดอะไรมีพิษและกินได้เธอจึงวางใจและบอกชาวบ้านให้ไปหาเก็บมาทำอาหารได้เลยแต่อย่าไปคนเดียวให้ชวนกันไปเป็นกลุ่มจะดีกว่าจะได้ช่วยเหลือกันวันนี้เธอจึงมาที่ค่ายทหารเพื่อมาช่วยพ่อครัวทำหน่อไม้ดองและสอนทำอาหารจากหน่อไม้หลายเมนู พอสอนเสร็จแล้วไป่หลันอยากขึ้นเขาไปดูของป่ารอบบ่ายเธอขึ้นเขาหลังจากกินมื้อเที่ยงในค่ายกับพี่ทหาร พ่อครัวทั้งหลายที่ช่วยกันทำเมนูใหม่ๆออกมาชิมกันจนอิ่มกันไปถ้วนหน้าไป่หลันเดินขึ้นเขาคนเดียววันนี้เธอจะลองขึ้นเขาอีกลูกหนึ่งดูว่ามีอะไรให้เก็บบ้าง เดินขึ้นมาครึ่งชั่วยามก็ถึงที่ลึกไป่หลันเดินดูของป่าไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนเจออะไรก็โยนเข้ามิติ เขาลูกนี้ดูจะของป่าเยอะกว่าสองลูกที่ติดค่ายมากกว่าเพราะอยู่หลังสุดทหารจึงหาของป่าแค่สองลูกแรกจึงยังไม่มีใครมาสำรวจเขาลูกนี้ไป่หลันเจอของป่าเยอะแยะเต็มไปหมดเธอก็เก็บไม่ให้เหลือเหมือนกัน มันคืออาหารสำหรับทุกคนที่เธอดูแลหึๆดีนะที่ท่านอ๋องไม่รู้ว่าเธอขึ้นเขามาคนเดียวเพราะตอนเช้าท่านอ๋อ
Last Updated : 2025-03-25
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 63
วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 62
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 61
และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 60
ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 59
หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 58
หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 57
ไป่หลันเปิดประตูออกมาจากในห้อง หน้าห้องมีสามีและพี่ชายยืนอยู่แต่สีหน้าเคร่งเครียดกังวล พอเห็นหน้าเมียรักเปิดประตูท่านอ๋องรีบถามทันที"น้องหญิงมีเรื่องอะไรกันบอกพี่ได้หรือไม่" น้ำเสียงร้อนรนของสวามีไป่หลันจับแขนสวามีและตบหลังมือเบาๆ"ไม่มีอะไรเพคะท่านพี่เดี๋ยวน้องจะเล่าให้ฟังเพคะ" จากนั้นทุกคนจึงออกมาพูดกันต่อที่ห้องรับแขกและไม่ใครเข้าใกล้ได้องครักษ์คำอย่างเข้มแข็ง ไป่หลันจึงเล่าเรื่องที่เธอเคยบอกกับพี่ชาย"จำได้ไหมที่น้องเคยเล่าให้ฟังว่าน้องเคยตายและท่านเทพพาไปภพอื่นมาและน้องก็ได้พบเจอกับดวงจิตขององค์หญิงเหมือนกันและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆด้วยกันแต่เพื่อนของน้องเธอเรียกเรียนหมอทุกอย่างจนชำนาญและรวมทั้งอาหารเจ้าค่ะท่านพี่" ไป่หลันเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากให้พี่ชายของไป่หลันร่างเดิมเสียใจรวมทั้งท่านราชครูด้วยจึงบอกและอ้างท่านเทพแทนแม่ทัพฝูทรงพยักหน้าว่าเข้าใจและมองหน้าองค์หญิงใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ศรุตาก็มองหน้าพี่ชายของเพื่อนตาใสและพยักหน้า"เรื่องจริงที่น้องสาวท่านบอกทุกอย่างเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ" องค์หญิงลี่จูตอบ แม่ทัพหนุ่มมองหน้าองค์หญิงรู้สึกคันยุบยิบในใจและตอบ"พี่เชื่อแล้ว" ตอนนี้เขาจะลองเชื่
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 56
ผ่านมาอีกเดือนชาวบ้านก็เก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ เก็บใส่ยุ้งฉางด้วยความดีใจที่มีข้าวกินโดยไม่ต้องซื้อหาอีกต่อไปเมื่อก่อนพวกเขากินเพียงโจ๊กใสๆต้มผักกินประทังชีวิตเพราะความแห้งแล้งและไม่มีเงินจะซื้อข้าวกินแต่ตอนนี้ทุกครอบครัวชาวบ้านที่อยู่ติดชายแดนมีข้าวกิน มีพืชผักที่ปลูกกินเองในครัวเรือนมีหมูป่าเลี้ยงไก่ป่าให้เลี้ยงทุกครอบครัว ตั้งแต่ท่านแม่ทัพใหญ่ฝูทรงท่านอ๋องโม้เทียนหลงและพระชายาหลินไป่หลันรวมถึงท่านราชครูที่สอนหนังสือให้กับเด็กทุกหมู่บ้านที่ติดชายแดนรวมทั้งทหารที่ให้การช่วยเหลือทุกอย่าง ในวันนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่น่ากลัวตอนนี้คือข่าวที่ทางทหารให้ชาวบ้านทุกหมู่บ้านทำที่หลบภัยบนภูเขาของทุกหมู่บ้าน หากว่ามีเหตุจะได้นำเด็กๆและคนแก่ขึ้นไปหลบบนเขาเพราะข่าวว่าอ๋องเมืองเว่ยกระหายสงครามอยากแย่งชิงเมืองหลวงและอยากขึ้นเป็นฮ้องเต้เอง ทหารจึงให้ผู้นำหมู่บ้านทุกหลังให้พวกผู้ชายฝึกฝีมือไว้ป้องกันหมู่บ้านของตัวเองและครอบครัวและช่วยกันสอดส่องดูคนแปลกหน้าที่เข้ามาในหมู่บ้านต้องแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านทันทีห้ามประมาทโดยเด็ดขาด วันนี้ท่านอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 55
ผ่านไปอีกสี่เดือนทุกอย่างก็เริ่มลงตัวไป่หลันวางแผนเอาไว้ว่าอีกสองเดือนจะเดินทางกลับเมืองหลวงถ้าไม่มีปัญหาอะไรเร่งด่วนเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้ข้าวให้แปลงนาในค่ายทหารเริ่มแก่อีกไม่นานก็จะเก็บเกี่ยวข้าวได้แล้วก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวรวมทั้งชาวบ้านที่ว่านข้าวในไร่นาของพวกเขาก็จะได้เก็บเกี่ยวหลังข้าวของทหารไม่นานเพราะว่าว่านข้าวห่างกันเดือนหนึ่ง"หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จพวกเราก็เดินทางกลับได้แล้วละ ท่านพี่คิดเช่นไร" ไป่หลันถามความคิดเห็นของท่านอ๋อง"พี่ก็ว่าอย่างนั้นถ้าไม่มีอะไรมาขัดขวาง ตอนนี้ได้ข่าวว่าฝั่งเมืองหลวงแคว้นเว่ยมีอ๋ององค์หนึ่งคิดจะกบฏยึดบัลลังก์พี่ชาย คนของพี่สืบข่าวว่าอีกไม่นานชายแดนต้องเกินสงครามแน่นอนตอนนี้ที่สงบสุขเพราะฮ้องเต้องค์ที่อยู่ไม่ชอบสงครามจึงทำสัญญาสงบศึกมาหลายปีและติดที่มีภัยแล้งเข้ามาในชายแดนที่ติดกับพวกเราชาวบ้านก็ลำบากไม่ต่างกันหรอกตอนนี้ เพราะไม่มีลูกชายมีองค์หญิงฝาแฝดสองคนทำให้ตอนนี้อ๋องผู้เป็นน้องชายที่ไปดูแลอีกเมืองคิดจะครองบัลลังก์เอง ตอนนี้อ๋องคนนี้กระหายสงครามตีเมืองที่ปกครองที่พี่ชายให้ไปดูแลเข้ามาเรื่อยๆใกล้จะถึงเมืองหลวงอีกไม่นาน ตอนนี้ชาวบ้านเริ่มหนี
