로그인공유
บทที่ 7
최신 업데이트:
2025-03-22 15:49:41จากนั้นหลินไป่หลันก็ขึ้นเขาไปคนเดียวเธอเอาปืนเก็บเสียงออกมาไว้ใช้เมื่อจวนตัวหรือถ้าบังเอิญเจอสัตว์ป่าดุร้ายป้องกันไว้ก่อน ธนูไป่หลันก็สะพายหลังไปด้วยเธอใช้มีดพร้าเล่มพอเหมาะมือถือและทำสัญลักษ์เอาไว้ป้องกันการหลงป่า
ไป่หลันเดินขึ้นเขาที่มีเนินบ้างเป็นทุ่งโล่งบ้างเพื่อหาหัวมันเทศและมันฝรั่งจนเจอผักป่าเยอะแยะไปหมด ยิ่งลึกเท่าไรเห็ดก็เยอะมากบางอย่างไป่หลันก็เก็บโยนเข้ามิติเห็นโคนไป่หลันไม่พลาดที่จะเก็บใส่มิติไว้ นี้มันสวนครัวในป่าชัดๆเลยนี้นารอดตายแล้วละคนงานของเธอไม่ต้องหาซื้อเดี๋ยวจะพาขึ้นมาเก็บเอาไว้ไปกิน โอ้ะนี้มันดอกเก็กฮวยอย่างเยอะเดี๋ยวพาสาวๆมาเก็บไปทำชา ฟักทองแตงโมมีทุกอย่างเลยเก็บเอาไปสักหน่อยเหลือนั้นให้พวกหนุ่มๆมาขนละกัน ไป่หลันเดินไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนในที่สุดก็เจอสักทีหัวมันเทศเป็นทุ่งเลยสบายละไม่ต้องหาพันธุ์ขุดเอาไปให้พวกเขาเผากินสัก10ชั่งก่อน ไป่หลันหันหน้ามุ่งสู่น้ำตกต่อไปเดินมาเจอทุ่งคนละฝากฝั่งอีกฝั่งสีทองอีกฝั่งสีเขียวไป่หลันวิ่งไปดูฝั่งสีทองก่อนทันทีหวังว่าจะเป็นอย่างที่คิดนะ โอ้ะพระเจ้าทุ่งข้าวสีทองเหลืองอร่ามเต็มทุ่งไม่ตำกว่า30หมู่ขอบคุนสวรรค์สำหรับเมล็ดพันธุ์ข้าวนะเจ้าค่ะสาธุๆ ไป่หลันยกมือท่วมหัวถ้าสรรค์ต้องการให้เธอมาเกิดใหม่เพื่อช่วยเหลือผู้คนที่ยากไร้เธอก็จะทำหน้าที่อย่างดีที่สุด เสียอย่างเดียวดันให้สามีเป็นอ๋องงี่เง่าหวังว่าเราจะหย่าได้สำเร็จนะขอให้ฮ่องเต้ประทับใบหย่าให้เราด้วยเถอะสาธุๆเจ้าค่ะ แล้วเราก็จะหาผู้ใหม่เอาที่ดีๆให้ดูโฮะๆๆ อ๋องโม้เทียนหลงจามติดๆกันในห้องหนังสือหนังตากระตุกถี่ๆใครนินทาเรานะ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก่อนพ่อบ้านกงกงเดินเข้ามาบอก "คนสนิทมาจากท้ายจวนพะยะค่ะ" พ่อบ้านกงกงกระซิบ "เข้ามาได้" เดินเข้ามาในห้องเอ่ยรายงานเรื่องของพระชายา "ท่านอ๋อง วันนี้พระชายาพาพวกทาสชายหญิงหนุ่มสาวขึ้นเขาด้วยตัวเองพระพะยะค่ะทรงลงไปในน้ำสอนวิธีดักปลาในแม่น้ำหลังจวนเองพะยะค่ะ ที่ฝั่งเชิงเขาพะยะค่ะและพาพวกทาสผู้หญิงไปขุดหน่อไม้และหาเก็บผักป่าพะยะค่ะและยังบอกทาสผู้หญิงให้เก็บหญ้าเป็นยอดที่ขึ้นเต็มฝั่งแม่น้ำให้กลับมาทำอาหาร แต่ในสิ่งที่คาดไม่ถึงคือพระชายาหลินไป่หลันยิงหมูป่าด้วยธนู3ดอกที่ปล่อยออกพร้อมกันยิงหมูป่าตายทันทีทั้ง3ตัวพะยะค่ะ แต่ที่ตกใจมากกว่านั้นพระชายามีมิติเพราะหมูป่า กระหม่อมเห็นกับตาว่าพระชายาวิ่งไปเก็บหมูป่ามันหายไปต่อหน้าต่อตากระหม่อมยังตกใจไม่หายเลยพะยะค่ะ" "อะไรนะเจ้าว่าพระชายามีมิติอย่างงั้นหรือมีใครเห็นบ้างนอกจากเจ้าแล้ว" "มีสาวใช้ที่ชื่อลู่ซิงที่ตามเข้าไปในป่ากันสองคนพะย่ะค่ะ" "เจ้าห้ามพูดให้ใครฟังได้ยินเด็ดขาดเรื่องพระชายามีมิติและคุ้มกันพระชายาให้ดี" "พะยะค่ะท่านอ๋อง" ซีซวนรับคำสั่งก่อนจะเดินออกจ่กห้องไป เจ้าเป็นใครกันแน่พระชายาเราต้องรู้ให้ได้คนเราจะเปลี่ยนแปลงได้เร็วขนาดนั้นเลยหรือ คิดถึงตอนเข้าหออ๋องโม้เทียนยังคนึงคิดเห็นแต่หน้าพระชายาทุกคืนสายตาที่จ้องเขาไม่ยอมหลบและเถียงกับเขาไม่มีกลัวเลยสักนิด "แล้วเรื่องที่ให้ไปสืบเรื่องวางยาปลุกกำหนัดยังไม่ได้เรื่องหรือ" โม้เทียนหลังพูดขึ้นหลังยากซีซวนออกจากห้องไป วูบบบ องครักษ์เงาปรากฏตัวขึ้นคลุกเข่า "รายงานมาได้เรื่องว่ายังไง" "เป็นคนของเอ่อคุณหนูโจเหลียนสวี่ที่ต้องการให้พระองค์เข้าใจพระชายาผิดจะได้แต่งเข้าจวนท่านอ๋องให้เป็นที่โปรดปานของพระองค์เพียงคนเดียวพะยะค่ะ" "เจ้าแน่ใจนะที่สืบมา" อ๋องโม้เทียนถาม "พะยะค่ะเป็นเรื่องจริงทุกอย่างนางให้สาวใช้ซื้อคนในจวนของท่านอ๋องและวางแผนอย่างแนบเนียนจนพระองค์เข้าใจผิดทรงไล่พระยาชาไปอยู่ท้ายจวนตามที่นางต้องการพะยะค่ะ" "จับสาวใช้คนนั้นโบย50สิบไม้และขายออกไปอย่าให้มีอีก พ่อบ้านไปนำตัวนางมาเราอยากเค้นความจริงด้วยตัวเอง" "พะยะค่ะท่านอ๋อง" พ่อบ้านลากตัวสาวใช้มาที่ลานหน้าตำหนักเรียกทุกคนมาดูเป็นตัวอย่างโทษของการทรยศในจวนของเรา "พะยะค่ะท่านอ๋อง" พอทุกคนมาครบหมดพ่อบ้านจึงจับผมสาวใช้เงยหน้าให้ทุกคนดูว่าใครก็ตามที่ทรยศท่านอ๋องต้องเจอโทษหนัก สาวใช้ร้องให้ตัวสั่น "ตอบข้ามาว่ามีใครบ้างรวมหัวกันกับคนของคุณหนูโจเหลียนสวี่ที่วางยาข้ากับพระชายาในวันแต่งงาน" "หม่อมฉันผิดไปแล้วเพค่ะท่านอ๋องได้โปรดเมตาด้วย" เสียงร้องให้วิงวอนของสาวใช้เคราะห์ร้ายดังขึ้น "ข้าให้เวลาคิดและตอบว่าใครที่ร่วมมือกับเจ้าแต่ข้ารู้แล้วละเพียงแต่จะดูว่าเจ้าจะพูดความจริงไหมก็เท่านั้น พ่อบ้านโบยได้" ท่านอ๋องสั่ง เสียงไม้ฟาดลงหลังของสาวใช้ทุกคนตัวสั่นหวาดกลัวในการลงโทษ โบยได้10ไม้นางก็แทบตายยกมือชี้นิ้วไปที่หัวหน้าสาวใช้ทุกคนตกตลึงหัวหน้าสาวใช้เข่าอ่อนร้องให้ก้มหัวโขกพื้นด้วยความหวาดกลัว "เจ้าช่างขวัญกล้าเทียมฟ้าโทษของการคิดร้ายเชื้อพระวงค์มีกี่หัวถึงจะพอให้ตัด ว่ามาเจ้าได้เงินค่าจ้างเท่าได่หรือจึงกล้าวางยาข้า" หัวหน้าแม่บ้านตอบ "50ตำลึงทองเพคะท่านอ๋อง" พูดไปร้องให้ตัวสั่น "คุณหนูบอกไม่ต้องกลัวขอให้ทำให้สำเร็จก็พอแต่งให้ท่านอ๋องแล้วก็จะสบายเพราะท่านอ๋องรักเธอมากแต่มีสมรสราชทานมาขัดก่อนจึงต้องจำใจแต่งพระชายาหลินไป่หลันเพคะ" หัวหน้าสาวใช้ตอบ ท่านอ๋องจึงสั่งโบยนาง50ไม้ขายไปเป็นทาสทั้งสองคนเสียงไม้ตีลงบนหลังของสาวใช้ทั้งสองสร้างควาหวาดกลัวให้กับคนรับใช้ในจวนอ๋องกันทุกคน ท่านอ๋องบอกให้ "ดูเป็นตัวอย่างเสียสำหรับคนที่คิดทรยศในจวนของข้า" จากนั้นก็เดินจากไปที่ห้องหนังสือทันที อ๋องโม้เทียนคิดถึงคำพูดของพระชายาก็ให้โมโหตัวเองที่เอาแต่รังเกียจหลินไป่หลันว่าวางยาพระองค์จึงได้พูดจาทำร้ายและรังแกชายาของตัวเอง แล้วที่องครักษ์เงาบอกสมรสราชทานคือพระประสงค์ของฮ็องเต้เพราะรักหลินไป่หลันเหมือนน้องสาวจึงอยากได้มาเป็นน้องสะใภ้ของพระองค์เอง อ๋องโม้เทียนหลงคิดหนักว่าจะทำยังไงถึงจะทำความเข้าใจกับพระชายาก่อนจะไปชายแดนในอีกหนึ่งเดือน ส่วนเรื่องของโจเหลียนสวี่เขาให้พ่อบ้านไปจัดการให้เด็ดขาดที่กล้ามาสั่งคนมาวางยาเขาถึงจะเป็นหญิงที่ชอบแต่ยังไม่ถึงขั้นรัก กล้าลงมือวางยาเขาแบบนี้คงได้ออกห่างจากนาง คืนนี้คงต้องไปดูที่ท้ายจวนสักหน่อยอ๋องโม้เทียนคิด โปรดติดตามตอนต่อไป
최신 챕터
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 63
วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 62
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 61
และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 60
ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 59
หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 58
หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ
다른 추천
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง9.4K 조회수ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ52.1K 조회수บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.8K 조회수พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่148.8K 조회수หมื่นฝันพันคะนึง
เพลงมีนา2.3K 조회수ท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า
JAOTUNTEE1.2K 조회수เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1
รอยหยัก - หนิงอัน1.2K 조회수ชายาอสรพิษ
เสี่ยวหลันฮวา5.3K 조회수
