Share

บทที่ 12

Penulis: จิ่นหลี่ชีชี
หลังจากพูดจบ หลินโจวก็ดึงหลิวซือหมิงที่ตกตะลึงและเดินไปที่ห้องเรียน

หยุนรั่วซี:? ? ?

เธอตัวแข็งทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

หลินโจวพูดอะไร?

ไม่ชอบอีกต่อไป?

ทำไมม่ชอบแล้ว?

เขาหลงรักเธอมาเกือบหกปีแล้ว!

เขากำลังจะเรียนจบแล้วทำไมจู่ๆ เขาถึงไม่ชอบล่ะ?

ไม่!

นี่ไม่ใช่ความจริง!

หลินโจวจะต้องคิดแก้แค้นเธอ เพราะเธอไม่เคยยอมรับคำสารภาพรักของเขามาก่อน

ในกรณีนี้ ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวสักสองสามวัน!

มาดูกันว่าใครจะทนไม่ได้ก่อนกัน!

……

ระหว่างทางกลับห้องเรียน

หลิวชื่อหมิงก็ยกนิ้วให้อย่างเงียบ ๆ :

“พี่โจว พี่สุดยอดมาก!”

ในโรงเรียนมัธยมหนึ่งในเมืองเจียงไม่มีใครเคยพูดแบบนั้นหยุนรั่วซี

ดูสิว่าทำเธอโกรธขนาดไหน ใบหน้างเธอแดงก่ำ

หลินโจวแตกต่างออกไปจริงๆ

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว อย่าตะโกนเมื่อเจอหยุนรัวซีครั้งต่อไป!”

สร้างแต่ปัญหาให้เขา

“ครับ แต่พี่โจว สิ่งที่พี่พูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

“ประโยคไหน?”

“นั่นสินะ ประโยคนั้น...”

หลิวชื่อหมิงเกาหัวด้วยความลำบากใจ เมื่อเห็นว่าหลินโจวไม่ต้องการได้ยินอีกต่อไป เขาจึงก้มศีรษะลงแล้วตะโกน:

"ประโยคนั้นไง "หลิวชื่อหมิงไม่ใข่คนนอก"!"

หลินโจวมองเขาอย่างดูถูก

คิดไม่ถึงว่า เด็กคนนี้กำลังคิดถึงคำพูดเหล่านี้

แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง หลังจากที่เขาถูกไล่ออกจากโรงเรียนในชีวิตก่อนหน้านี้ มีเพียงหลิวขื่อหมิงเท่านั้นที่ดีต่อเขา

หลังจากที่พ่อของเขาจากไป เด็กชายคนนี้ก็เป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างเขาผ่านวันที่ยากลำบากที่สุด

น่าเสียดายที่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเด็กคนนี้ในภายหลัง

มิฉะนั้นเขาเองก็ไม่ถึงกับไม่มีใครเก็บศพ

ในสายตาของหลินโจว หลิวซือหมิงคือพี่น้องที่ดีที่สุด

แต่คำพูดน้ำเน่าเช่นนี้ ให้เขาได้ยินไม่ได้

หลินโจวจงใจไม่พูดหมด:

“นี่น่ะ... ขึ้นอยู่กับผลงานของนาย!”

หลังจากพูดจบเขาก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องเรียนอย่างรวดเร็ว

“ฮะ? พี่โจว พี่…”

หลิวชื่อหมิงไม่โกรธเมื่อรู้ว่าเขาถูกหลอก

“เอาล่ะ ฉันจะทำได้ดีอย่างแน่นอน!”

เขาฮัมเพลงไปจนถึงห้องเรียน

เนื่องจากพี่โจวถือว่าเขาเป็นพี่น้อง ธุระของพี่ชายก็คือธุระของเขาเอง

หลิวชื่อหมิงตัดสินใจว่าตราบใดที่มันเป็นเรื่องของ หลินโจว เขาจะพยายามทำให้ดีที่สุด

ดังนั้นแล้ว

ทันทีที่เขานั่งลง หลิวชื่อหมิงก็หยิบระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนบุคคลที่เขาซ่อนไว้เป็นเวลานานออกมาจากกางเกงของเขา

ฉันตัดสินใจติดต่อกับเพื่อนร่วมชั้นจากโรงเรียนมัธยมสอง

เมื่อหลินโจวเข้าไปในห้องเรียน เขาพบว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขานั่งลงแล้ว

เขาก็รีบมานั่งเช่นกัน

วิชานี้เป็นวิชาเคมี

สู่เนี่ยนชูมองดูนักเรียนที่กำลังหยิบข้อสอบออกมาอย่างว่างเปล่า โดยไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร

เมื่อเห็นหลินโจว เธอก็ถอยกลับไปโดยไม่รู้ตัวและหันร่างไปทางด้านข้าง

ในสมองนั้นคิดถึงสิ่งที่ได้ยินในห้องน้ำโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ทำไมคุณครูถึงให้นักเรียนมาใหม่นั่งโต๊ะเดียวกับหลิวโจวล่ะ”

“ใช่ เธอดูน่าสงสารมาก แต่หลินโจวเป็นคนอันธพาลในโรงเรียน! เพื่อนร่วมชั้นของเขาหลายคนถูกรังแก!”

“ใช่ ใช่ ฉันก็ได้ยินมาว่าเขาโยนแมลงเข้าคอเด็กผู้หญิงมาก่อน!”

"นี่มันแย่เกินไป!"

“ถูกต้อง! เราควรเตือน สู่เนี่ยนชูไหม?”

"..."

จิตใจของสู่เนี่ยนชูสับสนเล็กน้อย

เพื่อนร่วมโต๊ะคนใหม่ของฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

อย่างไรก็ตาม เธอเพิ่งแอบอ่านข้อสอบของเขาในคาบสุดท้ายและชี้ให้เขาทราบถึงเนื้อหาของข้อสอบในหนังสือเรียน

พูดคุยกับกลั่นแกล้งโรงเรียนเกี่ยวกับเนื้อหาการเรียน...

สู่เนี่ยนชูรู้สึกหนาวสั่น

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อนร่วมโต๊ะและเพื่อนบ้านของเขาข้ามทางเดินตามเขาไปหลังเลิกเรียน

เขาอาจจะเป็น... พยายามหลอกตัวเองหรือเปล่า?

ตอนที่ฉันอยู่มัธยมต้นลำดับที่ 2 เพื่อนร่วมชั้นพวกนั้นก็เล่นตลกกับฉันแบบนี้เหมือนกัน

ขณะที่เขากำลังคิดเรื่องนี้สู่เนี่ยนชูก็เห็นเพื่อนร่วมโต๊ะของเขาที่นั่งอยู่แล้ว จึงหยิบกระดาษทดสอบเคมีออกมาจากโต๊ะแล้วมองดูเธอ

“ดูด้วยกันไหม?”

สู่เนี่ยนชูตกใจเล็กน้อย

เขาหดตัวกลับโดยไม่รู้ตัว:

"ไม่ ไม่จำเป็น"

หลินโจว:?

เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อยของฉัน?

ทำไมคุณถึงขี้อายมากขึ้นในชั้นเรียนถัดไป?

“มีข้อสอบมั้ย?”

"ไม่ไม่"

“แล้วทำไมไม่ดูล่ะ ครูจะบรรยายเร็วๆ นี้”

"..."

สู่เนี่ยนชูเงียบไป

คุณต้องฟังชั้นเรียนอย่างแน่นอน ในสถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนจะไม่มีทางอื่นนอกจากการอ่านข้อสอบของ หลินโจว

สู่เนี่ยนชูไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรมาระยะหนึ่งแล้ว

ในที่สุด

ความมุ่งมั่นของเธอในการศึกษาอย่างหนักเอาชนะความกลัวของเธอ และเธอก็ขยับเข้าใกล้หลินโจวอย่างระมัดระวัง

"ขอบคุณ"

แต่ทว่า

ก่อนที่เธอจะอ่านคำศัพท์ได้ เธอเห็นหลินโจวดึงข้อสอบของเขาออกอย่างรวดเร็ว

“ก็ได้ แต่ฉันมีข้อแม้”

"?"

สู่เนี่ยนชูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

เมื่อกี้เขาไม่ได้บอกว่าอยากดูด้วยกันเหรอ?

เพื่อนร่วมโต๊ะคนใหม่ของเธอเริ่มล้อเล่นกับเธอจริงๆ เหรอ?

จะทำอย่างไรดี?
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 140

    คนทั้งคนตกตะลึง“พี่ พี่โจว?”หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:“ทำบื้ออะไรอยู่?นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”เซี่ยตงชิง:???เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ?ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”“เป็นอย่างนี้เหรอ?”เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงงหลินโจว……เป็นอะไรไป?“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ!”“มาแล้ว!”หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาดเฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้ามเดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”“ทำไมเหรอ?”หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อยเฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 139

    สามนาทีต่อมาเซี่ยตงชิงเช็ดปาก เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายแบบลวกๆ และลุกขึ้นยืน:“ฉันกินเสร็จแล้ว”คนอื่นๆที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง :?หลินโจวเงยหน้าขึ้น: “ทำไมนายต้องกินเร็วขนาดนี้ด้วย?”“เดิม เดิมทีฉันเป็นคนกินข้าวเร็วอยู่แล้ว ฉันกลับห้องเรียนก่อนนะ”"เดี๋ยวก่อน"หลินโจวคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง:“จู่ๆก็รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อย ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ทุกคน คนละขวดก็แล้วกัน”ขณะที่พูด หลินโจวก็ควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเซี่ยตงชิง เขาก็เก็บเงินห้าสิบบาท เอาเงินแบงก์ร้อยออกมา แล้วยัดมันเข้าไปในมือของเซี่ยตงชิง"......"เซี่ยตงชิงมองดูการกระทำของหลินโจวด้วยความสับสน และพูดอย่างร้อนใจว่า:“ฉัน...รอให้พวกนายกินเสร็จก่อนแล้วค่อยไปซื้อเองดีไหม?”“ไม่ได้ จะสำลักตายแล้ว ขอร้องล่ะเพื่อนร่วมชั้นเซี่ย นายช่างเป็นคนดีจริงๆ”คำว่าคนดีทำให้เซี่ยตงชิงยินยอมเขารับเงินพร้อมอุ้มกล่องอาหารแล้ววิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆหลินโจวกล่าวอย่างขบขันว่า:“เอาล่ะ ทุกคนกินต่อเถอะ”คณะกรรมการแรงงานจางจิ่นหงตักข้าวกลับมาเผอิญเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าเ

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 138

    มาถึงโรงเรียนตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นอย่างตรงเวลาหลังจากอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว หลินโจวก็หยิบกล่องข้าวออกมา และเตรียมจะไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เฉียนกั๋วกั่ว และหลิวซื่อหมิงแต่กลับถูกจางจิ่นหงสมาชิกคณะกรรมการแรงงานห้ามเอาไว้:“หลินโจว วันนี้กลุ่มนายจะต้องปฏิบัติหน้าที่ นายอย่ามาเล่นลูกไม้นะ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วให้ตั้งใจทำความสะอาดให้ดีๆ อ้อใช่แล้วหวังลี่หยวนที่อยู่ในกลุ่มของพวกนายย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วนะ ส่วนสวี่เนี่ยนชูให้มาอยู่กลุ่มพวกนาย อีกสักพักนายบอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”ระบบการทำความสะอาดของห้องสองปกติแล้วจะมีกลุ่มละสี่คนคนในกลุ่มของหลินโจว ได้แก่หลิวซื่อหมิง เพื่อนร่วมโต๊ะของหลิวซื่อหมิงเซี่ยตงชิง หวังลี่หยวนและหลินโจวหลินโจวในอดีต พอถึงเวรปฏิบัติหน้าก็จะเลือกที่จะลืม ดีแต่พูดงานไม่ทำหลิวซื่อหมิงก็มักจะเลียนแบบเขาเช่นกันส่งผลให้ มีเพียงแต่หวังลี่หยวนและเซี่ยตงชิงเท่านั้นที่ทำงานในกลุ่มนี้ทั้งสองคนมักจะพร่ำบ่นอยู่เสมอ และขอร้องจางจิ่นหงย้ายตนไปกลุ่มอื่น จางจิ่นหงไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่มาเร่งเร้าเขาด้วยตนเองทุกครั้งถ้าเร่งเร้าไม่ได้จริงๆ ต

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 137

    ฉินซู่หลานที่กำลังขึ้นไปชั้นบนมองไปที่ฉินอวี่เถียนด้วยความประหลาดใจ“เมื่อก่อนแม่ทำอะไรลูกก็จะกินอันนั้นไม่ใช่เหรอ?”“นั่นมันเมื่อก่อน แต่วันนี้ หนูอยากกินข้าว หนูหิวแล้ว”น้ำเสียงของฉินอวี่เถียนแฝงด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะแตะท้องของตนเองหิวจริงๆแม้แต่เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามที่หลินโจวพูด ทีละขั้นตอนเมื่อฉินซู่หลานได้ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเบิกบานใจลูกสาวรู้จักติดแม่แล้ว ดีจริงๆ!“ได้ได้ได้ หนูอยากกินอะไรแม่ก็จะทำอันนั้นให้ ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียก”"ค่ะ"เปิดประตูห้องพอฉินอวี่เถียนเข้าไปในห้อง ก็เห็นกระต่ายมาร์ชเมลโลว์บนโซฟาเธออยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว แต่พอเอื้อมมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็หยุดอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องฉินอวี่เถียนถอดเสื้อผ้าผู้ชายออก แล้วหยิบเสื้อกล้ามกีฬาขึ้นมา เพื่อใช้เป็นชุดนอนแต่หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว จับพลัดจับผลูไม่รู้ยังไง เธอก็มาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเปิดประตูตู้เล็กๆที่ถูกล็อคไว้ และหยิบชุดนอนหมีของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆชุดหนึ่งออกมาจากข้างในหลังจากทำท่าต่า

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 136

    “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรก? ครั้งหน้าถ้ากลับมาดึกให้โทรบอกแม่รู้ไหม หนูกลับบ้านดึกขนาดนี้ แม่เป็นห่วงแทบแย่”น้ำเสียงของฉินซู่หลานอ่อนโยนขึ้น บางครั้งก็ปนกับเสียงสะอื้นไห้เธอยกมือขึ้น แล้วลูบหัวของฉินอวี่เถียนเบา ๆท่าทางที่ใกล้ชิดนี้ ทำให้ฉินอวี่เถียนแสบจมูกเธอพยายามที่จะเติบโตขึ้น พยายามที่แข็งแกร่งขึ้น และใช้วิธีการของตนเองปกป้องแม่อยู่ตลอดเวลาจู่ๆตอนนี้ก็รู้สึกว่า แม่ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องตนเองมากกว่า?เธอลูบจมูก:“หนูรู้แล้วค่ะแม่ ครั้งหน้าหนูจะกลับมาให้เร็วกว่านี้”"อืม ดีมาก"หลังจากคุยกับฉินอวี่เถียนแล้ว ฉินซู่หลานก็มองไปที่หลินโจว“เสี่ยวโจว ขอบใจหลานมากนะที่ส่งเสี่ยวเถียนกลับมา คืนนี้หลานพักอยู่ที่นี่ไหม? ป้าจะทำอาหารมื้อดึกให้”“ไม่ต้องครับคุณป้า เห็นท่าทางของป้าแล้วผมก็รู้เลยว่า เฒ่าหลินก็จะต้องรอผมอยู่ที่ประตูบ้านแน่นอน ถ้าผมไม่กลับไป กลัวโดนทุบตีเหมือนกันครับ”ฉินซู่หลานครุ่นคิดดูแล้วมันก็ใช่ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ตลอดไป ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม“เอาล่ะ หลานอยากกินอะไรบอกป้ามาได้เลย ป้าทำเสร็จแล้วจะให้เสี่ยวเถียนเอาไปให้”“งั้นก็ ทำลูกชิ้นทอด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 135

    “ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่เธอกลายเป็นเทพแห่งการเรียนรู้ได้อย่างไร?”"อันดับที่หนึ่งของทั้งเมืองยังไม่ใช่เทพแห่งการเรียนรู้อีกเหรอ? เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ในสายวิทยาศาสตร์ ได้อันดับที่หนึ่งของทั้งเมือง เอาชนะผู้ชายได้ตั้งมากมาย ยอดเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของฉัน! และจะเป็นแบบอย่างในการเรียนของฉันด้วย!"พอฉินอวี่เถียนพูดถึงสวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากหลินโจวกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ พูดอย่างขบขันว่า:“เถียนเถียน เธอยังไม่รู้จักสวี่เนี่ยนชูใช่ไหม?”ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้ สวี่เนี่ยนชูคงจะยืนข้างตนเองแล้วแถมยังถูกเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนของตนอีก ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่ปฎิกิริยาอะไรเลยสักนิด“ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จัก ทำไมเหรอ! คงจะมีโอกาสได้รู้จักเองแหละ”“ถ้าไม่เป็นอย่างนัั้นแล้วจะยังไง? ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จักเอาไหม? ฉันค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเธอดี”“พอเหอะ เทพแห่งการเรียนรู้ของฉันจะมารู้จักมักจี่กับนักเรียนเรียนแย่อย่างนายได้อย่างไร? เธอไม่ได้ตาบอกซะหน่อย! นายไม่ต้องใช้เธอมาเพื่อมาตีสนิทกับฉันหรอก”"......"“อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของฉันยังไม่ดีพอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status