ตอนที่ 10 - 1 พี่ชายในอดีต

ปัจจุบัน

.....สวัสดีครับ นี่น้องเข็มใช่ไหม

....พี่ชื่อวิน ธาวิน วัฒนมงคลพัฒน์ น้องเข็มจำพี่วินได้ไหมคะ

....พี่เป็นเพื่อนของไอ้เรียว พี่ชายเข็มไง

....น้องเข็มสบายดีไหมคะ ไปมหาวิทยาลัยวันนี้วันแรกมีปัญหาอะไรไหมเอ่ย

สายตากลมไล่อ่านข้อความตั้งแต่แรกจนไปถึงข้อความล่าสุด ภาพในอดีตย้อนกลับมาในวันที่เธอและเขาได้พบกันอย่างเป็นทางการ เจอกันในฐานะลูกสาวและลูกชายที่พ่อแม่เป็นเพื่อนสนิทกัน หลังจากวันนั้นเขาก็คอยดูแลเธอตลอดตอนที่อยู่ในโรงเรียน จนใครๆ ก็เข้าใจว่าเขาเป็นแฟนกับเธอ หากแต่ความจริงเขาดูแลเธอในฐานะพี่ชายเท่านั้น เธอจำได้ว่าพี่วินเพื่อนพี่เรียวนั้นพอเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เขาก็ไปเรียนต่อปริญญาตรีที่เมืองนอก จากนั้นเธอก็ไม่ได้ข่าวคราวของเขาอีกเลย แม้แต่พี่ชายของเธอก็ไม่เคยพูดถึง หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตัก ‘นี่ทำไมเขามีเบอร์เธอ แล้วทำไมโทรศัพท์ของเธอถึงได้มีเบอร์เขา ต้องเป็นพี่เรียวอย่างแน่นอน’ หญิงสาวคิดในใจ ก่อนที่จะได้ยินพี่ยิ้ม ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยถามขึ้น

“ใครส่งข้อความมาคะน้องเข็ม”

“อ้อ... พี่วินน่ะค่ะ พี่วินที่เป็นลูกชายเพื่อนสนิทของคุณพ่อ และตัวพี่เขาก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่เรียวด้วย ตอนเด็กๆ เราเจอกันบ่อยๆ แต่พี่เขาไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งแต่เข็มอายุ 16แล้วล่ะค่ะ นี่เพิ่งจะทักมา สงสัยใกล้จะเรียนจบกลับมาแล้วมั้งคะ” ดาราสาวในสังกัดตอบ

“เขาทักมาจีบเราหรือเปล่า” ยิ้ม ญานิตาแกล้งถาม

“เปล่าค่ะ จีบอะไรกันคะ ไม่น่าหรอกค่ะ” เข็ม เขมิกาตอบยิ้มๆ

“พี่ไม่ห้ามนะ ถ้าน้องเข็มจะมีแฟนหรือมีความรัก แต่ก็ให้ระวังไว้หน่อย เพราะเราอยู่ในวงการ จะทำอะไร ขยับตัวไปทางไหนก็เป็นที่จับตามองหมด อีกอย่างน้องเข็มเพิ่งจะเข้ามหาวิทยาลัยด้วย พี่ไม่ได้ล้ำเส้นของน้องเข็มนะคะ พี่แค่อยากเตือนไม่ใช่ในฐานะผู้จัดการส่วนตัว หากแต่เป็นในฐานะพี่สาวคนหนึ่งที่เห็นน้องเข็มเดินบนเส้นทางนี้มาตั้งแต่เด็ก” ยิ้ม ญานิตาบอก

“เข็มจะยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ จนกว่าเข็มจะได้เป็นซุปตาร์แถวหน้าของเมืองไทย และเป็นที่จดจำของแฟนคลับทุกคน” เข็ม เขมิกาตั้งมั่น เธอปล่อยให้มันเป็นธรรมชาติ แต่เธอก็ยึดมั่นในหลักการของตน ที่ผ่านมามีคนจีบเธอมากมาย หากแต่เธอก็ไม่ได้สนใจใคร เธอให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน หากมากกว่านั้น เธอบอกเลยว่าเธอเป็นให้ไม่ได้ ยิ้ม ญานิตามองใบหน้าสวยที่ตอบคำถามของเธออย่างจริงจังจึงยิ้มออกมาอย่างสบายใจ หากเข็ม เขมิกาพูดแบบนี้แล้วนั้น เธอย่อมทำตามที่พูดอย่างแน่นอน เพราะความมุ่งมั่น ขยันและตั้งใจ ทำให้เข็ม เขมิกามีวันนี้

พอถึงบ้านโชติกุล เขมิกาก็ลงจากรถแล้วยกมือไหว้ลาผู้จัดการส่วนตัวที่เปรียบเสมือนเป็นทั้งที่ปรึกษา พี่สาว และเพื่อน มองดูจนรถตู้ขับเคลื่อนออกไปจึงเดินหันหลังกลับเข้าบ้านไป มือบางหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของตนขึ้นมาเปิดข้อความอ่านอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะพิมพ์ตอบกลับไป

......สวัสดีค่ะ เข็มเองค่ะ....

.......เข็มจำพี่วินได้ค่ะ........

.......เข็มสบายดี ไปมหาวิทยาลัยวันแรกดีมากค่ะ ได้มีเพื่อนใหม่ที่น่ารักและได้กลับไปเจอเพื่อนสนิทคนเดิม มิ้น ลลิตาน่ะค่ะ พี่วินคงจำได้นะคะ.....

.......พี่วินเรียนอยู่เมืองนอกเป็นยังไงบ้างคะ....

........หวังว่าพี่วินก็คงจะสบายดีใช่ไหมคะ......

........เข็มคงไม่ได้ตอบบ่อยๆ ขอโทษด้วยนะคะ......

เขมิกาส่งข้อความไปทีละข้อความดังเช่นที่เขาส่งมา ขาเรียวก้าวเข้าบ้านก่อนที่จะขึ้นชั้นสองเพื่ออาบน้ำและพักผ่อน ก่อนที่จะลงมารับประทานอาหารเย็นและพูดคุยกับบิดาและมารดา ตอนนี้พี่ชายของเธอนั้นไปอยู่คอนโดข้างนอกคนเดียว ทำให้บ้านหลังนี้มีแค่บิดา มารดา เธอและคนรับใช้เพียงเท่านั้น

“คุณพ่อคุณแม่คะ พี่เรียวแอบเมมเบอร์พี่วินใส่โทรศัพท์มือถือของเข็มไว้ค่ะ คงจะเอาเบอร์เข็มให้พี่วินด้วยแน่ๆ” เขมิกาบ่นออกมาหลังจากทานอาหารเสร็จ

“อ้อ...ตาวินลูกของลุงฐนกรกับป้ารุจิราน่ะเหรอ” กาญจนาเอ่ยถามบุตรสาววัย18ปี หญิงสาวพยักหน้าก่อนที่จะใช้ส้อมจิ้มผลไม้เข้าปาก

“เห็นว่าไปเรียนหมออยู่ต่างประเทศยังไม่จบเลยนิ แต่คงอีก2ปี ก็น่าจะกลับมาอยู่ไทยได้แล้วล่ะ” เผ่าภูมิเอ่ยขึ้น

“แล้วพี่เขาทักมาว่าไงบ้างล่ะลูก” กาญจนาแอบถามบุตรสาว

“ไม่ว่ายังไงนะคะ แค่ส่งข้อความมาทักทาย” เข็ม เขมิกาตอบมารดาจากนั้นจึงส่งผลไม้อีกชิ้นเข้าปาก

“เราไม่คิดถึงพี่เขาบ้างหรือ ไม่เจอกันตั้ง5ปีแล้ว ใช่ไหม” กาญจนาถามต่อ เขมิกาที่กำลังเคี้ยวผลไม้อยู่ถึงกับสะดุดในคำถามของมารดา

“ไม่รู้สิคะ เข็มทำงานเยอะมาก เลยไม่มีเวลาคิดถึงใคร อืม... คุณแม่ ยัยมิ้นกลับมาไทยแล้วนะคะ วันนี้เข็มเจอยัยมิ้นที่มหาลัย ยัยมิ้นมาเรียนคณะเดียวกับเข็ม ห้องเดียวกับเข็มเลยค่ะ” เขมิกาตอบแบบไม่ได้สนใจอะไรนัก ก่อนที่จะนึกถึงเพื่อนสนิทในวัยเด็กของตน เธอจึงเล่าให้มารดาฟัง

“อ้าวนี่พี่ศศิภากลับมาอยู่ไทยแล้วหรอเนี่ย” สองแม่ลูกเปลี่ยนเรื่องคุยกันทันทีจนคนเป็นบิดาคิดตามไม่ทัน เขาได้แต่ยิ้มออกมาอย่างขำๆ และขอตัวกลับขึ้นห้องไปก่อน

“ค่ะ ยัยมิ้นสวยขึ้นกว่าเดิมมากเลยนะคะแม่ ผิวนี่ขาวเลย อ้อ เข็มได้เพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกคนด้วยค่ะ เป็นชายไม่จริงหญิงไม่แท้ ชื่อแป๋ม แป๋มดูเป็นคนจริงใจมากเลยค่ะแม่” เขมิกาเล่าเรื่องที่มหาวิทยาลัยให้มารดาฟังอย่างสนุกสนาน

สองแม่ลูกคุยกันอยู่สักพักก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน เขมิกานั้นนอนไม่ค่อยหลับเพราะเอาแต่คิดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่พี่วิน เพื่อนของพี่ชายตนทำให้ ‘เขาคิดกับเธอแบบพี่ชายน้องสาวจริงๆ ใช่ไหม แล้วเธอล่ะคิดกับเขาแบบไหน’ สาวสวยวัยสะพรั่งสะบัดใบหน้าสวยส่ายไปมาช้าๆ กับความคิดของตนเอง ก่อนที่จะพยายามข่มตาลง และหลับไปในที่สุด