ตอนที่ 10 พี่ชายในอดีต

หลังจากที่ทำงานเสร็จแล้วยิ้ม ญานิตาก็พาดาราสาวในสังกัดกลับมาส่งที่บ้าน เพราะได้เวลาที่เขมิกาต้องใช้พักผ่อน การทำงานของเขมิกานั้นไม่เคยมีข้อบกพร่อง เธอตั้งใจทำงานทุกชิ้นให้ออกมาอย่างดีและสมราคาที่คนจ้างใช้เงินจ้างเธอไปทำงานให้ จนได้รับคำชมจากผู้ใหญ่ออกมาให้ได้ยินอยู่ตลอด เธอจึงขอให้ตนเองมีเวลาพักผ่อนส่วนตัวหลังจากเลิกงานในทุกๆ วัน และเธอจะไม่รับงานซ้อนกัน

ติ๊ง....ติ๊ง.....ติ๊ง...........

เสียงข้อความแจ้งเตือนจากสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของเข็ม เขมิกาดังขึ้นไม่ขาดสายจนหญิงสาวต้องหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ‘ธาวิน’ เธอกำลังงงกับชื่อของคนที่ส่งข้อความมาหาเธอ ‘ใครเมมชื่อนี้กัน ทำไม เอ๊ะ คุ้นๆ ’ ขณะที่กำลังคิดในใจภาพอดีตก็ย้อนกลับมาเป็นฉากๆ

5 ปีก่อน

วันที่บิดาบอกว่าจะมีแขกมาแนะนำให้บุตรชายและบุตรสาวได้รู้จัก ทั้งเรวัตและเขมิกานั้นต่างไม่ได้คาดคิดว่าจะเป็นคนที่พวกเขารู้จัก

“ไงไอ้กร สวัสดีจิน สบายดีนะ” เผ่าภูมิเอ่ยทักทายเพื่อนรักและภรรยา

“สบายดี สวัสดีครับน้องกาญ” ฐนกรตอบเพื่อนรักก่อนที่จะหันไปทักทายภรรยาของเพื่อนสนิท

“สวัสดีค่ะพี่กร สวัสดีค่ะพี่จิน” กาญจนายกมือไหว้ก่อนที่จะกล่าวทักทายสองสามีภรรยาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับสามีของเธอ ทั้งสองรับไหว้หญิงสาวรุ่นน้องที่เป็นภรรยาของเพื่อนสนิทของทั้งคู่

“เข้าบ้านกันก่อนเถอะ เออแล้วนี่ลูกชายคนเดียวของแกหรอไอ้กร” เผ่าภูมิเอ่ยชวนสองสามีภรรยาก่อนที่จะหันไปมองเด็กชายที่มีใบหน้าดูหล่อเหลาตั้งแต่เด็ก

“สวัสดีครับคุณลุงภูมิ คุณป้ากาญ” เด็กน้อยวัย8ขวบยกมือไหว้ก่อนที่จะเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ทั้งสอง ทั้งเผ่าภูมิและกาญจนาต่างส่งยิ้มให้ก่อนที่จะยกมือรับไหว้

สองสามีภรรยาพาครอบครัวของฐนกรเข้าไปคุยกันต่อภายในบ้าน ทั้งสองครอบครัวเป็นเพื่อนกันมานานโดยเฉพาะ เผ่าภูมิ ฐนกรและรุจิรา ทั้งสามเรียนเกี่ยวกับเภสัชมาด้วยกัน ขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสามกำลังนั่งคุยกันอยู่กับอีกหนึ่งเด็กชาย ที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ เสียงของเด็กชายหญิงคุยกันดังมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน ผู้ใหญ่ทั้งสามเลยหยุดคุยกัน

“นั่นเสียงลูกชายกับลูกสาวแกใช่ไหมวะ” เสียงของฐนกรเอ่ยถามขึ้น

“เออ คุยอะไรกันเสียงดังเชียวฮ่าๆ” เผ่าภูมิตอบก่อนที่จะขำออกมา เด็กชายหนึ่งเดียวมองไปยังประตูทางเข้าห้องรับแขกที่ตนนั่งอยู่กับผู้ใหญ่ทั้งสาม ร่างเล็กของเด็กชายและเด็กหญิงเดินเข้ามาด้านใน ก่อนที่เด็กชายทั้งสองจะตะโกนเรียกกัน

“ไอ้วิน!!!”

“ไอ้เรียว!!!”

“อ้าว รู้จักกันแล้วหรอลูก” รุจิราเป็นฝ่ายเอ่ยถามบุตรชายขึ้น ธาวินหันมาพยักหน้าให้มารดา

“นั่นลูกสาวคนเล็กแกหรอวะ โอ้โห สวยตั้งแต่เด็กเลยนะเนี่ยไอ้ภูมิ” ฐนกรมองเลยไปยังร่างเล็กของเด็กหญิงวัย5ขวบก่อนที่จะถามเพื่อนและเอ่ยชมออกมาจากใจ

“นั่นสิ อยากมีลูกสาวขึ้นมาเลยอะ” รุจิราเอ่ยขึ้นบ้างจนสามีมองหน้าแล้วเอ่ยแซว

“ถ้างั้นมีอีกคนดีไหม เผื่อจะสวยแบบลูกสาวไอ้ภูมิบ้าง” รุจิราส่งค้อนให้กับสามี ส่วนเผ่าภูมิกับกาญจนาก็หัวเราะออกมาด้วยความขำ

“น้องเรียว น้องเข็ม มาสวัสดีลุงกรกับป้าจินก่อนลูก” กาญจนาเป็นฝ่ายเรียกบุตรทั้งสอง

ทั้งเรวัตและเขมิกาเดินมาตรงหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองก่อนที่จะยกมือพนมไหว้อย่างอ่อนน้อม จนคนมองยังอดที่จะทึ่งกับบุตรทั้งสองของเพื่อนรักไม่ได้ ช่างเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายเสียจริง น้องเข็มช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก ถ้าได้เป็นสะใภ้ในอนาคตคงจะดีไม่น้อย

“ลูกสาวสวยขนาดนี้ จินขอจองไว้ให้ตาวินได้ไหมคะ” เสียงหวานของรุจิราทำเอาสองสามีภรรยาชะงัก โดยเฉพาะคนเป็นสามี เขมิการู้ดีว่าผู้ใหญ่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร เธอหันไปมองหน้าพี่วินคนดี ที่ช่วยไม่ให้เธอโดนลูกฟุตบอลฟาดหน้าในวันนั้น เขาหันมามองหน้าเธอเช่นกัน ก่อนที่เด็กทั้งสองจะส่งยิ้มให้กันน้อยๆ

“เอาไว้โตค่อยคุยกันเถอะยัยจิน ลูกสาวฉันเพิ่งจะ5ขวบ มาจงมาจองไว้อะไรกันหึๆ” เผ่าภูมิเอ่ยออกมาเสียงเย็นจนใครๆ ก็มองออกมาเขาเป็นคุณพ่อที่แอบหวงบุตรสาวอยู่พอตัว

“ฮ่าๆๆ ฉันก็แค่พูดเล่น แต่ถ้าในอนาคตเด็กสองคนจะรักจะชอบกัน หวังว่านายคงจะไม่ขัดข้องนะ” รุจิราเอ่ยขึ้นทีเล่นทีจริง

“ก็รอโตก่อนค่อยว่ากัน อีกอย่างตอนนี้ลูกสาวของฉันกำลังจะไปเป็นนักแสดง ในอนาคตก็ไม่รู้ว่าจะมีแฟนได้หรือเปล่า แต่ยังไงก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ” เผ่าภูมิเอ่ยออกมาก่อนที่จะมองไปที่เด็กทั้งสอง