บทที่ 16

จินซีจ่าวได้ฟังบิดาพูดกล่าวเช่นนั้น ก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่รู้จะตอบไปว่าอย่างไรกลับไป เพราะหลายครั้งเขาเองก็มีความคิดเห็นในเรื่องนี้ไม่ต่างไปจากบิดา จริงอยู่ว่าในตอนแรกที่ฮูหยินฉือฟางอิน ได้เข้ามาอยู่ในจวนสกุลฉือ การกระทำหลายๆ อย่างของท่านแม่ทัพ บ่งบอกได้ว่าท่านแม่ทัพไม่ได้ปรารถนาและพิศวาสในตัวฮูหยินเลยแม้แต่น้อย

นั่นอาจจะด้วยเรื่องราวที่นำพาให้ทั้งสองคน ต้องมาลงเอยเป็นสามีภรรยากันนั้น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่ ประกอบกับเดิมทีท่านแม่ทัพเอง เพื่อที่จะได้แก้แค้นให้บิดามารดา ที่ยอมสละชีวิตเพื่อให้เขาได้มีชีวิตอยู่ ท่านแม่ทัพจึงเอาเวลาทั้งหมดของตนเอง ไปทุ่มเทให้กับการฝึกวรยุทธเพื่อให้ตนเองแข็งแกร่ง และออกตามหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังการตายของบิดามารดา

 เรื่องการแต่งงานจึงเป็นเรื่องที่อยู่อันดับสุดท้าย หรือไม่ก็ไม่เคยอยู่ในความคิดของท่านแม่ทัพเลย การที่ต้องเข้าไปพัวพันกับเรื่องในจวนสกุลชวี่ จนเป็นเหตุให้ท่านแม่ทัพต้องรับผิดชอบ ด้วยการแต่งงานกับฮูหยินอย่างไม่เต็มใจนั้น จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านแม่ทัพ กระทำการอย่างใจร้ายต่อฮูหยินเช่นนั้น มาตั้งแต่ที่ฮูหยินก้าวเท้าเข้ามาเหยียบในจวนสกุลฉือวันแรก

หากแต่ในระยะหลังมานี้ ถ้าจินซีจ่าวจำไม่ผิดก็น่าจะเป็นตอนที่ตนเองได้รับข่าวจากสหาย ที่รับใช้ท่านแม่ทัพอยู่ที่จวนสกุลฉือ ว่าเจ้านายทั้งสองตกลงที่จะแก้คำทำนาย ด้วยการมีทายาทให้กับสกุลฉือด้วยกัน จินซีจ่าวสังเกตได้ว่าการกระทำหลายๆ อย่างของท่านแม่ทัพฉื ที่มีต่อฮูหยินฉือฟางอินได้เปลี่ยนไปมากทีเดียว 

จากที่แต่ก่อนหากมีเวลาว่างเว้นจากการฝึกกะบวนท่า ที่ใช้ในการต่อสู้ ท่านแม่ทัพมักจะคิดหาวิธีกลั่นแกล้งฮูหยินอยู่เสมอ แต่ทว่าหลังจากคืนที่เจ้านายทั้งสอง ได้ร่วมเรียงเคียงหมอนเป็นสามีภรรยากันแล้ว ท่าทีของท่านแม่ทัพที่มีต่อฮูหยิน ก็ดูอ่อนโยนลงกว่าแต่ก่อนอย่างเห็นได้ชัด แม้บางครั้งท่านแม่ทัพเหมือนจะรู้สึกตัว ว่าตนเองกำลังทำสิ่งที่ขัดแย้งกับอคติที่ตนเองมี แต่ทว่า ท่านแม่ทัพก็มิได้กระทำอย่างใจร้ายกับฮูหยินอย่างที่เคยทำมา

อย่างมากก็เพียงแค่ทำเฉยชาใส่ฮูหยิน แล้วหายหน้าหายตาไปหลายวันก็เท่านั้น และสถานที่ที่ท่านแม่ทัพเลือกที่จะหายตัวไปอยู่ ก็มิใช่ที่อื่นไกล แต่เป็นหมู่บ้านหั้วห่าว หมู่บ้านลับในหุบเขาที่จินซีจ่าวกับบิดา รวมไปถึงบุรุษอีกสามคนที่เหลืออาศัยอยู่ที่นั่น ซึ่งโดยปกติแล้ว การมาเยือนหมู่บ้านหั้วห่าวแต่ละครั้งของท่านแม่ทัพ จะเป็นการมาเพื่อหารือวางแผนการตามหาคนร้ายที่ลอบฆ่าบิดามารดา หรือไม่ก็วางแผนฝึกทหารในสังกัด แต่ทว่าการมาเยือนที่หมู่บ้านหั้วห่าว

ในระหว่างที่ฮูหยินกำลังตั้งครรภ์อยู่นั้น ก็ดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพจะไม่มีสมาธิในการคิดแผนการเอาเสียเลย สุดท้ายแล้วก็ทนอยู่ที่นั่นได้ไม่เกินสองวัน ก็เป็นอันต้องกลับไปที่จวนสกุลฉือตามเดิม และล่าสุดอย่างที่บิดาของเขาสงสัยอยู่ในตอนนี้ ที่สถานการณ์บังคับให้พวกเขา ต้องบังเอิญได้เห็นฮูหยินฉือฟางอินอยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยเท่าใดนัก ท่านแม่ทัพก็ถึงกับเอ่ยคำสั่งเสียงเย็น พร้อมส่งผ่านแววตาอันน่ากลัวมาให้ ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วในตอนนี้ ตัวของท่านแม่ทัพควรจะต้องอยู่ช่วยหั้วชินอ๋อง เข้าร่วมรบกับกำลังทหารของฮ่องเต้ ปราบกบฏที่ชายแดนทางเหนือของแคว้นอยู่แท้ๆ

แต่ทันทีที่ได้รับข่าวสถานการณ์ไม่ดีที่เมืองอี้  ท่านแม่ทัพก็พาตนเองมาถึงจวนสกุลฉือได้ทันเวลา แต่ทว่าไม่รู้ด้วยเหตุใดที่ทำให้ยามที่ท่านแม่ทัพ พาตนเองไปถึงหน้าห้องลับที่ฮูหยินและคุณชายซ่อนตัวอยู่ในนั้นแล้ว กลับไม่ทำสัญญาณผิวปากเป็นจังหวะ เพื่อให้ฮูหยินได้รู้ว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั้นเป็นคนที่จะช่วยเหลือ แต่กลับทุบประตูเสียงดังทำให้ฮูหยินเข้าใจผิด จนสุดท้ายก็พาคุณชายเฟิ่งเฉียนหนีออกจากห้องลับไป ดีที่ว่าฮูหยินยังจำคำที่ตนเองบอกเอาไว้ได้ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ได้เจอตัวฮูหยินฉือฟางอิน และคุณชายเฟิ่งเฉียนที่เขตใกล้หมู่บ้านหั้วห่าวเป็นแน่

อีกด้านหนึ่งคนที่เข้าไปหาฉือฟางอิน หมายจะไปจัดการให้นางรู้ว่า ชุดที่นางสวมใส่อยู่ในตอนนี้นั้นล่อแหลมเพียงใด ก็เกิดรู้สึกตัวขึ้นมาได้ว่าในตอนนี้ ตนเองกำลังปกปิดตัวตนไม่ให้ผู้ใดนอกเหนือจากคนในปกครองตนเองรู้ จึงได้ลดฝีเท้าตัวเองลงให้เดินอย่างปกติ เข้าไปหาฉือฟางอินที่กำลังสนใจเฉียนเอ๋อร์ ที่อยู่ในอ้อมกอดของนางอยู่

“นี่เจ้า!”

ฉือฟางอินสะดุ้งสุดตัวเมื้อเงยหน้า ก็พบว่าบุรุษในชุดอำพรางตัวนั้น ได้มายืนอยู่ตรงหน้านางแล้ว

“อ อะไรหรือ”

“ดูชุดของเจ้าเสีย คิดจะยั่วยวนผู้ใดอย่างกัน”

“ชุดของข้า…ว๊าย! จ เจ้าก็หันหน้าหนีไปสิ มายืนมองทำไมกัน!”

เมื่อเห็นว่าสภาพชุดของตนเองล่อแหลมเพียงใด ฉือฟางอินจึงรีบลนลาน พาตนเองไปหลบยังซอกรากไม้ใหญ่ แล้วจัดการสวมชุดของตนให้เรียบร้อย นางไม่ได้จะยั่วยวนผู้ใด อย่างที่บุรุษผู้นั้นกล่าวเสียหน่อย เพียงแต่ก่อนหน้านี้ นางกำลังให้นมเจ้าก้อนหมั่วโถวอยู่ต่างหาก สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ จะให้นางยั่วยวนผู้ใดกัน!

เมื่อจัดการกับชุดและทุกอย่างเสร็จ บุรุษทั้งหลายก็นำทางพาฉือฟางอินไปยังหมู่บ้านหั้วห่าว โดยมีจินซีจ่าวและบิดาของเขาเดินนำอยู่หน้าสุด ส่วนบุรุษอีกสามคนเดินคุ้มกันอยู่ด้านหลัง ฉือฟางอินจึงได้รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง หากแต่จะดีกว่านี้ถ้าบุรุษในชุดอำพรางตัวนั่น ไม่ได้มาเดินขนาบข้างนาง อยู่ห่างไปเพียงหนึ่งช่วงแขนเช่นนี้

 แต่ถึงแม้จะไม่ชอบใจอย่างไร นางก็คงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากอดทนจนกว่าจะถึงหมู่บ้าน ฉือฟางอินจึงได้ส่ายหัวไล่ความคิดตนเอง เกี่ยวกับบุรุษผู้นี้ออกไปเสีย จากนั้นก็หันไปหยอกล้อเฉียนเอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมอกนางแทน