Share
บทที่ 34
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 35
เฉินมู่เผยยิ้มช้า ๆ พลันตอบกลับ “แฮมเบอร์เกอร์…ไม่ใช่สิ่งที่ฉันถนัด…”ฮั่วหยุนเซียวเลิกคิ้วเล็กน้อย “จริงเหรอ ? ถ้าอย่างนั้น ผมจะตั้งหน้าตั้งตารอทานฝีมือของคุณก็แล้วกันนะ”เฉินมู่คิดตามคำพูดของฮั่วหยุนเซียวที่ว่า ฝีมือของเธองั้นเหรอ? เธอจะมีฝีมือขนาดไหน? ทักษะที่ดีที่สุดของเธอเป็นเพียงการย่างกระต่ายป่าในภูเขาลึก ทว่าแม้แต่จะถอนขนของมัน เธอก็ไม่มีความสามารถพอเมื่อเดินไปที่ข้างรถ ฮานเฉิงก็เปิดประตูให้ทั้งสองคนเข้าไปด้านในระหว่างทางฮั่วหยุนเซียวหลับตาพักผ่อน ดูเหมือนว่าการเดินทางสำหรับธุรกิจครั้งนี้ทำให้เขาเหนื่อยมาก จนตอนนี้ก็แอบเห็นว่าใต้ตาจะมีรอยดำจาง ๆรถหยุดที่ชั้นใต้ดินของอพาร์ทเมนท์หงเฟิง ฮั่วหยุนเซียวกับเฉินมู่ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุด เมื่อลิฟต์เปิดออกก็ปรากฏประตูอพาร์ทเมนท์ส่วนตัวของฮั่วหยุนเซียวเฉินมู่ตบริมฝีปาก นี่มันอลังการมาก!ท่ามกลางเมืองขนาดใหญ่ที่ชั้นบนสุดของอพาร์ทเมนท์ ในห้องชุดมีบันไดหนึ่งขั้นไว้แบ่งระดับและหนึ่งห้องครัวใหญ่ มันดูดีมีสไตล์มากกว่าโรงซ่อมเล็ก ๆ ที่เธอเพิ่งซื้อถึงสิบเท่า สมแล้วจริง ๆ ที่เขาเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลฮั่วฮั่วหยุนเซียวกดลายนิ้วมือ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 36
เสียงเข้มถาม “โดนลวกหรือเปล่า?”เฉินมู่ส่ายหน้า “ไม่ค่ะ”ฮั่วหยุนเซียวหัวเราะเบา ๆ “ผมก็ว่าใช่ ฝีมือคุณออกจะเก่ง”เฉินมู่ชะงักงัน ฮั่วหยุนเซียวยังไม่ได้ลืมความร้ายกาจของเธอที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวมือหนาวางผ้ากันเปื้อนทิ้งไว้ด้านข้าง ก่อนจะเดินนำเธอออกมาจากห้องครัวไปยังห้องน้ำ “ล้างมือให้สะอาด กลิ่นไหม้แรงมาก”เฉินมู่ล้างมือตามคำสั่งอย่างว่าง่าย เมื่อเช็ดมือจนสะอาดแล้วจึงเดินออกจากห้องน้ำฮั่วหยุนเซียวที่นั่งอยู่บนโซฟาถามขึ้น “คิดอะไรอยู่ถึงอยากมาทำอาหาร?”เฉินมู่เหลือบมองไปยังทิศทางของห้องครัว พลางกระแอมไอแล้วพูดอย่างไม่มั่นใจ “มาขอโทษค่ะ”ฮั่วหยุนเซียวยกขาขึ้นไขว้หนึ่งข้าง มือทั้งสองข้างวางประกบกันบนตักแล้วหรี่ตามอง “พูดให้ชัด ๆ สิ คุณหนูเฉิน มาหาคุณฮั่วคนนี้เพื่อขออะไร?”เฉินมู่ขบกรามแน่น ชายคนนี้ช่างอาฆาตแค้นเสียจริง!ตั้งแต่เจอกันที่สนามบินจนถึงตอนนี้ ฮั่วหยุนเซียวอะไร ๆ ก็เรียกแต่คุณหนูเฉิน!เห็นได้ชัดว่าเขายังแค้นใจเรื่องที่โดนตัดสายโทรศัพท์ แล้วก็เอือมที่เฉินมู่ไม่ยอมสารภาพมาตามตรงอยู่ชัด ๆ แถมยังจงใจทำท่าทางเฉยเมยไม่สะทกสะท้าน บังคับให้เฉินมู่ต้องเป็นคนเอ่ยปากเองถ้าเ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 37
ฮั่วหยุนเซียวเดินออกมาจากห้องครัว เสียงกริ่งด้านนอกประตูดังขึ้นไม่หยุดเขาเดินไปเปิดประตู ก่อนจะเจอกับโอวจินที่ถือขวดไวน์ยืนรออยู่ด้านนอกประตู อีกฝ่ายยักคิ้วไปมา “ดื่มสักขวดไหม?”ฟังจบ ฮั่วหยุนเซียวก็หันหลังเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น “คุณชายโอวผู้เชี่ยวชาญด้านความรักหาเพื่อนดื่มไม่ได้หรือไงกัน?”“จะเป็นแบบนั้นไปได้ไงเล่า? ฉันก็แค่มาเลี้ยงต้อนรับนายที่กลับมาจากแดนไกล นาย...”พูดมาได้ครึ่งประโยคจู่ ๆ ก็เงียบเสียงไป โอวจินยืนนิ่งอยู่ที่ประตูทางเข้า พร้อมใช้จมูกอันทรงพลังสูดกลิ่นเข้าไปเฮือกใหญ่ “หยุนเซียว บ้านนายไฟไหม้หรือเปล่า?”ฮั่วหยุนเซียวนั่งลงบนโซฟา ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นจาง ๆ “อืม คนที่จุดไฟเพิ่งจะออกไปเมื่อกี้นี้เอง”โอวจินวางไวน์แดงลง เขาดมตามกลิ่นเข้าไปในครัวแล้วตะโกนออกมาเสียงดัง “ให้ตายสิ!”“ฮั่วหยุนเซียว! ปลานี่ฉันต้องลำบากหาคนส่งทางเครื่องบินมาเลยนะ! ใครกันที่มาทำให้ของของฉันเละเทะแบบนี้!” โอวจินอารมณ์เสีย ทว่าเมื่อหันไปสบเข้ากับใบหน้าเพื่อนสนิท กลับเห็นอมยิ้มของฮั่วหยุนเซียวแทนเขาเบิกตากว้าง แล้วถามหยั่งเชิงออกมา “เฉินมู่มาที่นี่?”ฮั่วหยุนเซียวเอนตัวพิงโซฟาตอบนิ่ง ๆ “ก
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 38
คุณนายลู่ยิ่งมองเฉินมู่ก็ยิ่งรู้สึกชอบ หน้าตาของเฉินมู่คล้ายคลึงกับแม่ของเธอตอนยังสาวอยู่เจ็ดถึงแปดส่วน พอแต่งหน้าและตกแต่งรอยแผลเป็นก็ยิ่งทำให้ใบหน้าดูงดงามมีเสน่ห์มากขึ้นบวกกับบุคลิกที่ดูสง่างามและสุขุม มันช่างเหมือนแม่ของเธอเป็นอย่างมากคุณนายลู่บอกว่าจะมาแต่เช้า ซู่หรูหลานเลตั้งท่ารออยู่ที่บ้านมานานแล้ว ทว่าพอได้ยินเสียงด้านนอก หล่อนจึงรีบพาเฉินชิงเสวี่ยออกไปต้อนรับ “คุณนายลู่ คุณมาถึงแล้วหรือคะ คุณ...”ซู่หรูหลานก็ชะงักเมื่อเห็นคุณนายลู่กำลังจับมืออยู่กับเฉินมู่ พริบตาก็เปลี่ยนเป็นยิ้มพูดต้อนรับในที “เสี่ยวมู่ก็กลับมาแล้วเหรอลูก ในครัวเพิ่งจะทำของหวานเสร็จ รีบเข้ามาชิมเร็ว”เฉินชิงเสวี่ยที่อยู่ด้านหลังของซู่หรูหลานฉีกยิ้มออกมาแล้วเข้าไปทักทายระยะประชิด “คุณป้า สวัสดีค่ะ”คุณนายลู่พยักหน้าแบบไม่ยินดียินร้าย “สวัสดี”จากนั้นก็จับมือเฉินมู่เดินตามซู่หรูหลานเข้าไปในห้องรับแขก หล่อนยกยิ้มพอใจ “เสี่ยวมู่เองก็ชอบทานของหวานเหมือนป้าเลยนะเนี่ย! รีบไปกันเถอะ ไปลองชิมด้วยกัน!”เฉินมู่ทำได้เพียงเดินตามเข้าไปในห้องรับแขก ไม่นานคนรับใช้ก็นำของหวานชั้นเลิศสองสามอย่างมาเสิร์ฟ แม้แต่แชมเปญ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 39
เฉินชิงเสวี่ยจ้องไปยังสีหน้าเย้ยหยันของพี่สาว เธอโกรธจัดจนสีหน้าบิดเบี้ยวใช้อะไรมาตัดสินกัน! เธอสวยกว่าเฉินมู่ชัด ๆ! ทั้งเชื่อฟังและรู้ความกว่าเฉินมู่! เธอดีกว่าเฉินมู่ในทุก ๆ ด้าน แต่คุณนายลู่ก็ยังยินยอมที่จะให้นังอัปลักษณ์เฉินมู่นี่เป็นลูกสะใภ้!เฉินมู่กับเฉินชิงเสวี่ยสบตากัน ไม่อาจปิดความเคียดแค้นในดวงตาของเธอได้ทั้งหมดเฉินมู่ก้าวขาขึ้นบันไดแล้วเอ่ยทิ้งท้ายอย่างแผ่วเบา “ฉันพูดแล้วว่าจะไม่แต่งงานกับลู่ซีเจ๋อ ช่วยเก็บอาการทางสายตาของเธอหน่อย ไม่อย่างนั้นแผนแอ๊บแบ๊วของเธอมันจะพังเอานะ”เฉินชิงเสวี่ยพูดออกมาด้วยความโกรธ “ก็จำได้นี่ว่าแกเคยพูด!”เฉินมู่ชะงักฝีเท้า พลันนึกถึงคำพูดนั่นที่ฮั่วหยุนเซียวพูดในวันนี้“คุณจำได้นี่ว่าผมชื่อฮั่วหยุนเซียว แล้วก็รู้ด้วยว่าไม่ควรตัดสายผม”ตอนนั้นสมองของเธอมีแค่เรื่องขอสงบศึกกับเรื่องของซิงอวี่มีเดีย แต่ไหนแต่ไรก็ไม่ได้คิดอย่างรอบคอบ ตอนนี้พอมาคิดดูแล้ว นี่แหละเป็นสาเหตุว่าทำไมฮั่วหยุนเซียวถึงไม่พอใจเฉินมู่หันหน้าไปมองสายตาที่โกรธเคืองของเฉินชิงเสวี่ย และก็มองไปที่ครีมเค้กที่หกเละเทะอยู่บนพื้นแล้วคิดไอเดียขึ้นมาได้เธอลงจากบันไดพลันตรงเข้า
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 40
ฮั่วหยุนเซียวเริ่มมีความสนใจขึ้นมาอีกครั้ง สาวน้อยคนนี้เมื่อวานยังดูเหมือนคนซื่อบื้อในห้องครัวอยู่เลย ทำปลาราคาแพงของโอวจินเสียไปตั้งหนึ่งตัว วันนี้จะได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นแล้วเหรอ?“คุณอยู่บ้านรึเปล่า? ฉันเข้าไปได้ไหม?” เฉินมู่ลองถามหยั่งเชิงมันเกี่ยวข้องกับมรดกของคุณแม่ จำเป็นต้องอ้อมค้อมสักหน่อย!ฮั่วหยุนเซียวมองนาฬิกาข้อมือ เปิดตารางการเดินทางบนโต๊ะแล้วพยักหน้า “อยู่ วันนี้ผมอยู่ทั้งวัน”เสียงเข้มพูดแค่นั้น ปลายสายก็ตอบรับเสียงเบาก่อนวางสาย พอสายถูกตัด ฮานเฉิงกระแอมไอขึ้นถามทันควัน “บอสครับ ถ้าอย่างนั้นประชุมของวันนี้...”“เลื่อนได้ก็เลื่อนออกไป เลื่อนไม่ได้ก็...ประชุมผ่านทางวิดีโอคอลแล้วกัน เตรียมรถกลับอพาร์ทเมนท์” ฮั่วหยุนเซียวหยิบชุดสูทขึ้นมา พลันกลับหลังหันออกจากบริษัทไปเฉินมู่กลับมาที่ห้องครัว มองดูเค้กและคุกกี้ที่เพิ่งจะอบจากเตาสด ๆ ใหม่ ๆ พวกมันส่งกลิ่นนมหอม ๆ เข้าจมูก เธอพยักหน้าอย่างพอใจ การทำอาหารก็ไม่ใช่เรื่องยากนี่นา!มือเรียวห่อเค้กและคุกกี้ใส่บรรจุภัณฑ์ให้สวยงาม ก่อนจะหิ้วมันออกจากบ้านแล้วโบกรถตรงไปที่อพาร์ทเมนท์หงเฟิงเฉินชิงเสวี่ยยืนอยู่หน้าประตูมองเฉินมู่ที่
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 41
แววตาของเฉินมู่นั้นเต็มไปด้วยความคาดหวัง ในมือถือขนมคุกกี้ ริมฝีปากฉีกรอยยิ้มสดใสที่แฝงไว้ด้วยความนัยฮั่วหยุนเซียวมองออก เบื้องหลังความพยายามขอคืนดีนี่ยังมีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่อีก มิเช่นนั้นสาวน้อยที่ไม่กลัวฟ้ากลัวดินกับเย็นชาไม่สนอะไรคนนี้คงไม่เสียเวลามาพยายามทำเรื่องพวกนี้หรอกแต่ว่าเธอก็ใช้เวลากับความพยายามอย่างลำบากลำบนเพื่อมาง้อเขา ดังนั้นฮั่วหยุนเซียวจึงมีความสุขเป็นอย่างมากเขาพยักหน้าตอบ “ก็นับว่าใช่”เฉินมู่ถอนลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ฮั่วหยุนเซียวถือคุกกี้ชิ้นนั้นไว้ในมือแล้วถามอีก “ขั้นต่อไปล่ะ?”เฉินมู่มือสั่น “ขั้นต่อไปอะไรเหรอคะ?”ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้วมองเธอ “คุณมาขอคืนดี บางทีอาจเพื่อหลอกให้ผมมีความสุข? ถ้าขอคืนดีสำเร็จแล้ว ขั้นตอนต่อไปจะจัดการกับผมยังไงต่อดีล่ะ?”เฉินมู่รู้สึกอึดอัดที่ถูกเขาเปิดโปงความคิดตัวเอง ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดออกมาได้ว่าขั้นตอนต่อไปก็คือ การขอให้คุณช่วยคืนซิงอวี่มีเดียที่ซื้อมาโดยไม่ระบุชื่อนั่นให้ฉันหน่อยจะได้ไหมคะ?หลังจากนั้นฮั่วหยุนเซียวแค่ใช้หัวเข่าคิดก็ยังรู้ได้เลยว่าแฮ๊กเกอร์มหรัศจรรย์คนนั้นก็คือเธอเฉินมู่วางคุกกี้ชิ้นนั้นลง หยิบ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 42
“บอสครับ ไปโรงพยาบาลแทนไหมครับ?” ฮานเฉิงขอคำสั่งดวงตาของฮั่วหยุนเซียวเต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาขบกรามแน่น “ไม่ ไปจับคนร้ายก่อน!”เขาต้องรู้ให้ได้ แฮ็กเกอร์ที่สามารถท่องไปรอบ ๆ โลกได้อย่างคล่องแคล่วที่จริงแล้วจะเป็นคนแบบไหน!ทันทีที่พูดจบ หน้าจอแท๊บเล็ตก็ดับพรึบ ฮานเฉิงตกใจจนหน้าถอดสี “บอสครับ...สัญญาณขาดไปแล้ว...”จากนั้นฮั่วหยุนเซียวก็ทนไม่ไหวและหมดสติลงไปที่เบาะด้านหลังในที่สุด“ไปโรงพยาบาล! เร็วเข้า!” ฮานเฉิงรีบสั่งให้คนขับรถหันกลับทันทีตัดภาพมาที่ออฟฟิศชั้นบนสุด เฉินมู่ทุบคีย์บอร์ดอย่างแรง!บ้าเอ้ย! สัญญาณหายไปแล้ว! สัญญาณของอีกามันติด ๆ ดับ ๆ เหมือนอยู่ในภูเขาที่กันดาร เธอยังระบุตำแหน่งที่ถูกต้องไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!เฉินมู่ปิดคอมพิเตอร์อย่างหงุดหงิด ล็อคประตูและลงบันไดไปช่วงเวลาที่รถคันสีดำหันหัวกลับ หญิงสาวในชุดกระโปรงสีขาวก็ได้เดินออกมาจากทางประตูของตึกสูงพวกเขาคลาดกันอย่างพอดิบพอดีเฉินมู่คอตกกลับบ้านตระกูลเฉินอย่างหดหู่ ตอนเย็นยังต้องไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณนายลู่อีกด้วย ครั้งนี้เธอเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เฉินมู่เปิดพลิกดูชุดในตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดราตรีสีน้ำเงิน
Latest chapter
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 255
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 254
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 253
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 252
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 251
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 250
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 249
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 248
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 247
