11 วางแผนจีบเมีย (2)

บุนซูมองตาณด้วยความเป็นห่วง เขาก้าวมาใกล้ๆ และถือวิสาสะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้หล่อน

“อุ๊ย ไม่ต้อง ฉันชอบเรื่องดราม่า” ตาณว่าพร้อมสูดลมหายใจลึก

“ตาณ!” เขาเรียกชื่อหล่อนชัดแจ๋ว

ดวงตากลมโตมองหนุ่มเกาหลีตาชั้นเดียวอย่างทึ่งจึด

“เป็นคุณจริงๆ ด้วย”

ตาณฉงนฉงาย บุนซูพูดไทยชัดตั้งแต่เมื่อไร ที่เขาพัฒนาเช่นนี้คงเป็นเพราะต้องการผู้หญิงไทยเป็นภรรยา

“อุ๊ยตาย นั่นน้องตาณตัวเป็นๆ ใช่ไหม ดูสิเจ้าพ่อ เจ้าแม่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เดี๋ยวต้องหาเวลาว่างไปแก้บนเสียหน่อย” เจ้าหน้าที่จากบริษัทจัดหาคู่ว่าเสียงดัง เธอก้าวมาสมทบและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ตาณเห็นท่าไม่ดี หล่อนถอยกรูดมาข้างหลัง แต่ต้องชนกับพุงหลามๆ ของมีชัย

“เคลียร์เรื่องตรงหน้าให้เสร็จก่อนตาณ อย่าเอาแต่หนี” มีชัยเตือน

หญิงสาวทำตาแดงๆ อีกหน แต่เบบี้รู้ทัน เดินเข้ามาหยิกแขนตาณหนึ่งที จนหล่อนร้องเสียงหลง

“ตอนนี้ เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ ตาณกับคุณคนนี้ ไม่มีอะไรติดค้างกัน ก็แค่เคยรับจ้างไปดูตัวแป๊บๆ เสร็จแล้วก็รับเงินกลับบ้าน” ตาณว่าอย่างไม่ปิดบัง และพยายามหลบสายตาหวานเยิ้มของบุนซู

หนุ่มเกาหลีหันไปถามเจ้าหน้าที่บริษัทจัดหาคู่ สีหน้าเขาเครียดเล็กน้อย พอหันกลับมาก็ยิ้มหวานละไม

ผู้ชายผิวขาว ผมเข้ม ดวงตามีประกายวิบวับอย่างเขา มองแล้วก็เพลินตาอบอุ่นหัวใจ กระนั้นกลับเป็นหล่อนเสียเองที่ตั้งป้อมกลัวเขา และยังรู้สึกละอายใจกับการรับจ้างไปดูตัวเพื่อหวังเงินเข้ากระเป๋า

“คือ...คุณบุนซู อยากทำความรู้จักน้องตาณมากขึ้น และนี่เขาเพิ่งได้รับตำแหน่งใหม่จากประธานคนเก่าให้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการบริษัทสาขาในเมืองไทย”

ตาณยินดีกับความก้าวหน้าของหนุ่มเกาหลี เขาคงอยากลงหลักปักฐานกับใครสักคนจริงๆ แต่หล่อนไม่ได้ดีพร้อม และการดึงใครสักคนเข้ามาในชีวิตเป็นเรื่องละเอียดอ่อน หญิงสาวรู้ดี ความรักล้อเล่นไม่ได้ และการทำร้ายหัวใจคนมันอื่นเป็นบาป

“ตาณ ดะ เดต กับผม อีกสักครั้ง ดะ ได้ ไหมครับ” บุนซูเอ่ยทีละคำช้าๆ เขาเพิ่งฝึกพูดภาษาไทย แต่ก็สามารถสื่อสารได้

“ฉันเสียใจ กับเรื่องวันนั้น และคืนนี้” หล่อนว่าอย่างเหนื่อยใจที่เคยปฏิเสธการนัดเดตกับเขา และก่อนหน้านี้ยังเล่นซ่อนแอบกับเขาอีก

บุนซูพยักหน้าน้อยๆ ก่อนหันไปทางเจ้าหน้าที่เพื่อให้เธอช่วยเสริมอีกแรง

“คุณบุนซูรู้ค่ะ ว่าน้องตาณยังไม่พร้อม แต่ก็ยินดีมาก ถ้าน้องตาณจะลองใช้เวลาศึกษาดูใจกันและกัน” เจ้าหน้าที่บริษัทจัดหาคู่รีบรุกทันที

ตาณหันมาสบตาชายหนุ่ม และอีกฝ่ายก็ยิ้มกว้าง

“คุณสวย” เขาชมตรงๆ

คำชมนั้น ส่งผลหล่อนยืนแทบไม่ติดพื้น

ชีวิตที่ผ่านมา ตาณพบเรื่องร้ายๆ หลายหน หล่อนได้แต่หวังว่า จะมีเจ้าชายสักคนมาฉุดให้พ้นจากขอบเหว กระนั้นก็หวั่นหวาดมิน้อย หากคนที่จะจับจูงมือหล่อนไปสู่โลกใหม่คือผู้ชายที่มีดวงกินเมีย

เจ้าหน้าที่บริษัทจัดหาคู่สบโอกาส เมื่อเห็นตาณเริ่มเคลิ้มไหวจึงรีบกล่าวเสริม

“คุณบุนซูพูดเสมอว่า ผู้หญิงไทยหุ่นดี นิสัยน่ารัก และน้องตาณก็ตรงสเปกทุกอย่าง”

“ไม่จริงมั้งคะ ตาณไม่ขาววิ้งมีออร่า หน้าตาก็ไทยจ๋าซะขนาดนี้” หล่อนคิดเสมอว่าผู้หญิงขาวสวยใบหน้ารูปไข่ ปากนิดจมูกหน่อยคือพิมพ์นิยมของผู้ชายค่อนโลก

บุนซูส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่หล่อนเอ่ย ก่อนจะเอ่ยเสียงแปลกแปร่งออกมา

“คุณหุ่นดี สะโพกใหญ่ และ...”

บุนซูกำลังจะทำมือทำไม้ ประกอบหน้าอกหน้าใจคัพดีบวกของตาณ

ได้ยินเข้าอย่างนั้นหล่อนก็รีบคว้าข้อมือเขาหมับ ทั้งอายทั้งเขิน

“ปะ ไปคุยกันข้างนอกได้ไหมคะ”

มีชัยซึ่งยืนฟังอยู่ข้างหลัง เห็นสาวเสิร์ฟจะชิ่งหนี จึงขยับปากห้าม แต่ตาณร้องบอกเสียก่อน

“คืนนี้มีแขกอ๊อฟ เอาไว้พรุ่งนี้ตาณจะกลับมาเก็บกวาดทุกอย่างให้เฮียนะ” ว่าจบหล่อนก็ดึงแขนบุนซูพาเขาออกไปทางประตูหลัง

อเล็กซ์ก้าวดุ่มๆ เข้ามาด้านในครัว เขาได้สาวเชียร์เบียร์ชื่อเปิ้ลนำทาง ตอนนี้ชายหนุ่มมั่นใจว่าผู้หญิงที่โปะเค้กใส่หน้าเขาคือตาณ อดีตสาวน้อยรสนมปั่น

“หนูว่ายายนั่นเข้ามาข้างในนี่ละ เพราะดูที่อื่นแล้วก็ไม่เห็นแม้แต่เงาหัวมัน” เปิ้ลพาอเล็กซ์ตามหาตาณ ทั้งในห้องน้ำ และบริเวณตู้ล็อกเกอร์ แต่ไม่พบ กระทั่งฉุกคิดได้ว่าอีกฝ่ายอาจเข้ามาหลบที่สโตร์เก็บของ ซึ่งมีประตูออกไปสู่ลานจอดรถ

“อะไรกันอีกละเฮ้ย ตะกี้ยังวุ่นวายไม่พอหรือไง”

มีชัยว่าพร้อมกับหันไปมองอเล็กซ์ ใบหน้าอีกฝ่ายมีคราบเค้กให้เห็น และเสื้อเชิ้ตขาวก็ยังเปรอะเปื้อนเป็นดวงใหญ่ ชายหนุ่มเป่าลมออกจากริมฝีปาก ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบๆ กับเจ้าของร้าน

“ตามหาคนน่ะเฮีย”

“อย่าบอกนะว่า เป็นนังหนูตาณอีก” มีชัยทำท่าเหมือนลมจะจับ สีหน้าเครียด และเหงื่อแตกพลั่ก

“จะใครเสียอีกละเฮีย ยายบ๊องนั่น จับเค้กฟาดหน้าคุณลูกค้าเสียงดังตุ้บเลย ตอนแรกเปิ้ลไม่มั่นใจหรอก แต่เปิ้ลเห็นมันวิ่งหนี คนเราถ้าไม่ผิดจะวิ่งป่าราบขนาดนั้นทำไม” สาวเชียร์เบียร์เล่าเป็นฉากๆ และรู้สึกสนุกที่ได้แฉสิ่งที่ตาณกระทำ เพราะอีกฝ่ายเป็นคู่แค้นของเธอมาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น

“จริงหรือเล็ก มันยังไงกันวะ”

มีชัยรู้สึกเสียหน้าที่ตาณก่อเรื่องเช่นนี้ ถึงหล่อนจะอารมณ์ร้อน แต่ไม่ใช่คนไร้เหตุผล กระนั้นเขาซึ่งอยู่ในฐานะนายจ้าง และเจ้าของร้านจำต้องรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“เรื่องมันยาวเฮีย แล้วตอนนี้ตาณอยู่ที่ไหน”

อเล็กซ์ถามพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆ

“คุยกันตอนนี้ไม่ดีมั้ง อย่างเพิ่งใช้อารมณ์กันเลย” มีชัยเป็นห่วงทั้งตาณ และอเล็กซ์

ชายหนุ่มมีสีหน้าตึง เขาไม่ได้โกรธหรือขัดเคืองใจที่ตาณกระทำรุนแรงต่อเขา เพียงแต่อยากพบหน้า อยากถามไถ่เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับหล่อนมากกว่า

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองไปยังประตูบานเล็กด้านหลัง เห็นแล้วเขาก็เกิดความสงสัย

“ประตูบานนี้ ออกไปไหนเฮีย ถึงลานจอดรถไหม” คำถามยังไม่ทันได้คำตอบ ร่างสูงก็ก้าวพรวดไปข้างหน้า และในวินาทีต่อมาร่างหนึ่งก็โผล่ออกมายืนขวางตรงบานประตูพอดี

“อ้าว มาทำอะไรตรงนั้นเบบี้ ถอยออกไปสิ” มีชัยเอ็ดสาวประเภทสองฝ่ายบัญชีของทางร้าน

สาวประเภทสองเนื้อตัวสั่น เธอรักและเห็นใจตาณซึ่งเป็นรุ่นน้องมาโดยตลอด และอยู่เคียงข้างอีกฝ่ายทั้งยามทุกข์และสุข ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา

“ไม่มีอะไรเฮีย เบบี้แค่ทำในสิ่งที่ควรจะทำ เพื่อน้องที่รัก”

“เพี้ยนหรือไง ถอยไปเลย นี่มันเรื่องสำคัญ”

มีชัยสั่ง เห็นท่าทางอเล็กซ์เข้าก็รู้ว่าหนุ่มลูกเสี้ยวพร้อมจะจัดการทุกคนที่ขวางทาง

“ไม่ได้เฮีย จะให้พ่อหน้าขาว ปากแดง ผ่านไปหลังร้านไม่ได้เด็ดขาด หายหัวไปตั้งเจ็ดปี ยังจะมีหน้ามาฟื้นฝอยหาตะเข็บอีก” เบบี้ต่อว่าอเล็กซ์อย่างไม่ไว้หน้า

มีชัยเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง เขานึกฉงนกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็เป็นคนหัวไวจึงมองหน้าอเล็กซ์อย่างจับพิรุธ พยายามคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ตาณแค้นจัด จนทำเรื่องไม่งามกับหนุ่มหล่อ ผู้เป็นอดีตเดือนประจำเมืองนี้

“ไม่ใช่มั้ง ไอ้หนุ่มนั่น มันขี้ขลาด อั๊วได้ข่าวว่ามีหางยาวเฟื้อย และจมูกก็ไวเหมือนกับหมาเดือนเก้า!”

เจ้าของร้านย้อนความหลัง เขาไม่ได้อยู่ร่วมเหตุการณ์ระทมทุกข์ของตาณ แต่ในฐานะนายจ้าง จึงมีโอกาสพูดคุยกับหล่อนหลายครั้ง และเคยให้ความช่วยเหลือยามอีกฝ่ายขัดสน