บทที่ 18 เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า (4/4)

            แต่เอาเถิดเขายอมโดนดาบไล่ตี เพราะอย่างไรความสุขของน้องน้อยย่อมสำคัญกว่าทุกสิ่ง

            นางเดินกลับมาอีกครั้งท่านหมอก็ใส่ยาและพันผ้าผืนใหม่ให้เขาเรียบร้อย

            “ขนมกุ้ยฮวามาแล้วเจ้าค่ะ” เหลียงจิ่วเม่ยส่งยิ้มหวานให้เขา

            “...” เขาอ้าปากเป็นเชิงให้นางป้อนให้

            “ท่านนี่นะ แผลใกล้หายแล้วมิใช่หรือ เหตุใดถึงยังให้ข้าป้อนอยู่เล่า” แม้ปากจะบ่นแต่นางก็ป้อนขนมกุ้ยฮวาใส่ปากให้เขา

            “ใครบ้างจะไม่ยินดี เมื่อได้รับการดูแลจากสตรีที่ตนรัก”

            “น่าเสียดายเมื่อครู่ที่ข้ามาช้าเลยไม่ทันได้เห็นว่าแผลของท่านเป็