Librairie
Rechercher
Accueil / รักโบราณ / เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า! / บทที่ 4 ผลประโยชน์ร่วมกัน (4/5)

Share

บทที่ 4 ผลประโยชน์ร่วมกัน (4/5)

Auteur: ไฉ่เลี่ยงหรง
last update Dernière mise à jour: 2025-05-10 21:10:16

           ‘ข้าจะรอดูว่าเจ้าวางแผนอันใดไว้อีก’ แม้จะตกลงตามข้อเสนอของนางที่จะคุ้มครองให้มีชีวิตรอดจากกบฏเหลียงอ๋อง ทั้งยังจะช่วยปลดปล่อยนางจากสมรสพระราชทานให้ออกไปใช้ชีวิตเป็นคนใหม่เมื่อเหลียงอ๋องถูกจัดการลง แต่อย่างไรเขาก็ต้องจับตาดูว่าสตรีผู้นี้เชื่อใจได้หรือไม่ ไหนจะคนที่นางไปซื้อมาจากตลาดทาสอีก แท้จริงนางมีจุดประสงค์ใดเขาคงต้องจับตาดูนางต่อไป

           

         เช้าวันต่อมาสำรับถูกสาวใช้ยกมาที่เรือนซอมซ่อของฮูหยินรองเนื่องจากคุณชายให้คนสนิทไปแจ้งว่าจะรับสำรับที่นี่

            “ฮ้าว! เมื่อคืนข้าหลับสนิทยิ่งนักซิวเหยา คงเป็นเพราะเมื่อวานได้ออกแรง...” นางลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะลืมตาขึ้น

            “วาจาว่าไร้ความอ่อนหวานแล้ว กิริยายิ่งไร้ความงดงาม” บุรุษที่กำลังนั่งจิบชาอยู่บนโต๊ะกลางห้องเอ่ย<

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 9 สามีภรรยาควรช่วยเหลือกัน NC+++(1/5)

    9 สามีภรรยาควรช่วยเหลือกัน ยามนี้เหลียงจิ่วเม่ยแทบจะยกเท้าก่ายหน้าผากตนด้วยความรู้สึกปวดหัวพลางนึกต่อว่าตนเองที่ก่อนหน้านี้ไม่น่าไปกลั่นแกล้งเขาเลย มิเช่นนั้นยามนี้นางคงไม่ถูกเขากลั่นแกล้งเช่นนี้ “นี่ท่าน! ท่านช่วยทำสิ่งใดก็ได้ให้มันสงบลงได้หรือไม่” จะให้นางนอนร่วมเตียงกับบุรุษที่มีแท่งหยกตื่นตัวพร้อมใช้งานเช่นนี้ ไม่ดีกระมัง “หากจะโทษต้องโทษเจ้าที่ทำให้มันตื่นตัว” “แต่ข้าทำเช่นนั้นไปเมื่อหนึ่งชั่วยามก่อนแล้วนะ” ยามนี้มันควรสงบจิตสงบใจกลายเป็นหนอนตัวน้อยแล้วไม่ใช่หรือ “ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยมันจึงเป็นเช่นนี้ หากจะโทษ เจ้าก็ควรกล่าวโทษตนเองที่ปลุกมันขึ้นมา” “เฮ้อ! เช่นนั้นก็ตามใจท่านเถิด แต่อย่าเข้ามาใกล้ข้าเชียว มิเช่นนั้นข้าอาจจะลืมตัวจับมันหักคอได้” “อืม! ข้าพอจะเข้าใจได้ว่าเจ้ายังไร้ความสามารถในเรื่องพวกนี้นัก จึงไม่รู้จะทะนุถนอมมัน” “ไม่ต้องมายุยง

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 8 สามีที่ดูแปลกไป (5/5)

    “ทำตัวเช่นนี้ค่อยน่ารักหน่อย” นางพึมพำเสียงเบา ก่อนจะยกชาขึ้นจิบ ยิ่งหลวนฟูเหรินพยายามจะจับบุตรชายแยกกับนางเพียงใด นางยิ่งรู้สึกว่าเขาจะยิ่งเกาะติดนางมากขึ้น “นี่ท่าน! ท่านไม่คิดว่ามันเกินไปหรือเจ้าคะ” “เกินไปอย่างไร เจ้าอยู่ในห้องกับข้าสองคนย่อมกำลังดี ไม่มากเกินไป” กราบไหว้ฟ้าดินกันแล้วอยู่ร่วมห้องกันสองคนก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ “ข้าหมายถึงการให้ข้ามานั่งเฝ้าท่านทำงานเช่นนี้ทุกวัน มันไม่เกินไปหรือเจ้าคะ” หรือจะกล่าวได้ว่ายามอยู่ในจวนเขาจะต้องมีนางอยู่ข้างกายตลอด คล้ายกับนางคือเครื่องรางปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย 

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 8 สามีที่ดูแปลกไป (4/5)

    “ท่านพ่อ แม้ข้าจะถูกสมรสพระราชทานแต่งนางเข้ามา แต่ข้าก็ไม่คิดรับสตรีอื่นมาหยามเกียรตินาง และจะมีนางเป็นฮูหยินเพียงคนเดียว ดังนั้นหากท่านแม่ยังคงยืนกรานที่จะหาเรื่องนาง ข้าคงต้องพานางออกไปสร้างจวนใหม่” “อืม! พ่อเข้าใจแล้ว” “และหากท่านแม่ยืนยันจะรับฉู่เหลียนฮวาเข้าจวนโหว ก็คงต้องเป็นท่านพ่อแล้วที่ต้องรับนางเข้าเรือนหลัง จะได้สมใจท่านแม่เสียที” เรือนร้างที่ฮูหยินของเขาใช้บริเวณนั้นลอบเข้าออกจวนก็เป็นเรือนร้างของอดีตอนุฯ ภรรยาที่ท่านย่ารับมาให้บิดา สุดท้ายเพราะบิดาของเขาปรารถนาในตัวฮูหยินเพียงคนเดียวไม่ไปเยือนเรือนหลังนั้นแม้แต่เพียงครั้งเดียว สุดท้ายอนุฯ ผู้นั้นก็ตรอมใจตายหลังจากที่ท่านย่าของเขาเสียได้ไม่นาน “เพ้ย! เจ้าลูกคนนี้ เจ้าเห็นพ่อยังปวด

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 8 สามีที่ดูแปลกไป (3/5)

    “จัดการตามเหมาะสม ขอเพียงไม่ถึงเลือดตกยางออก ย่อมไม่เกิดปัญหา” เขาเองก็เหนื่อยหน่ายใจที่จะตักเตือนมารดาแล้ว “ได้ ข้าจะจัดการให้” นางตอบรับก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อเตือนให้เขารีบลุกหนี แต่เขาก็ยังนิ่งเฉย “ช่วงนี้คนของเหลียงอ๋องติดต่อมาบ้างหรือไม่” “ตอนนี้ยังเจ้าค่ะ” ไม่รู้ที่เงียบหายเป็นเพราะคิดจะทำอันใดอยู่ “หากคนพวกนั้นติดต่อมาเมื่อใดให้รีบแจ้งข้า” “เจ้าค่ะ มีอันใดอีกหรือไม่” “หากเจ้าอยากทำการค้าให้มาขอเงินที่ข้า”&n

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 8 สามีที่ดูแปลกไป (2/5)

    ใช่แล้ว! มันต้องเป็นเช่นนั้นแน่ ๆ คงเริ่มพึงใจคุณหนูของนางตั้งแต่ที่สั่งให้บ่าวรับใช้ทุกคนห้ามเรียกคุณหนูของนางว่าฮูหยินรองแล้ว เมื่อประตูเรือนปิดลง นางก็จับมือของเขาที่โอบประคองอยู่ออกก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ มือเรียวที่มีรอยข่วนของเล็บหงายจอกชาขึ้นก่อนจะรินชาจิบแก้กระหาย ‘อ่า...ชานี้ช่างเย็นชืดยิ่งนัก’ หากไม่เพราะต่อปากต่อคำกับสตรีแซ่ซิวนาน นางคงไม่ยอมทนกินน้ำชาเย็น ๆ เช่นนี้หรอก หลวนจิ้นฝานมองมือของตนที่ค้างไว้ในท่าประคองก่อนจะเก็บมือของตนไปไพล่หลังแล้วเดินไปทรุดกายนั่งร่วมโต๊ะกับนาง “การกระทำไม่เหมาะสมวันนี้ของนางไม่ถูกใจท่านโหวเช่นนี้ คาดว่าอีกไม่นานคงลงมือจับท่านเข้าหอด้วยตัวเอง เมื่อถึงเวลานั้นท่านก็แค่คล้อยตามแล้วหาใครสักคนเข้าหอกับนาง เพียงแค่นี้ก็สามารถบังคับให้นางแต่งออกไปกับผู้อื่นได้โดยที่มารดาท่านก็ไม่อาจโต้แย้งได้” “อืม” เขาตอบรับก่อนทำท่าเหมือนจะพูดสิ่งใดต่อ แต่ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาโดยซิวเหยาที่ยกป้านชามาพร้อมกับขนมและยา “ฮูหยินให้บ่าวช่วยทายาให้ก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ” “วางยาเอาไ

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 8 สามีที่ดูแปลกไป (1/5)

    8 สามีที่ดูแปลกไป “ข้า ข้าไม่ได้ทำ เจ้าแสร้งล้มไปเอง” “คุณหนูซิว ท่านมาขอฮูหยินของข้าให้ปล่อยท่านโหวซื่อจื่อไปรับสำรับและค้างคืนกับท่าน ฮูหยินข้าก็ยอมแล้ว เหตุใดท่านยังทำร้ายฮูหยินของข้าอีก” เป็นซิวเหยารีบเอ่ยก่อนจะเข้าไปประคองผู้เป็นนาย โดยมีฮุ่ยเหยาสาวใช้คนใหม่ทำตามสาวใช้รุ่นพี่อย่างงุนงง “โกหก! เป็นนายของเจ้าแสร้งล้มไปเอง คุณหนูของข้าหาได้ผลักไม่” สาวใช้ของคุณหนูซิวรีบโต้แย้ง “เกิดเรื่องอันใดขึ้น” เสียงทุ้มทรงพลังของท่านโหวดังขึ้น ก่อนที่โหวซื่อจื่อที่มาด้วยจะเดินเข้ามาหานางพลางกวาดสายตาสำรวจ นัยน์ตาคมพลันเข้มขึ้นเมื่อเห็นรอยเลือดซึมเปื้อนอาภรณ์ด้านหลังของนาง “ท่านลุง เป็นนางล้มลงเอง ข้าไม่ได้ทำอันใดเลยนะเจ้าคะ” “ท่านพ่อ เป็นข้าที่ไร้เรี่ยวแรงเองเจ้าค่ะ อย่าได้กล่าวโทษคุณหนูซิวเลยเจ้าค่ะ” กล่าวจบนางก็แสร้งพยายามปกปิดมือของตน “ฉู่เหลียนฮวากล้าทำร้ายเจ

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 7 เสือหมอบมังกรซ่อน (4/4)

    ‘บางทีจิ่วเม่ยอาจจะไม่มีวันได้ละทิ้งตัวตนฮูหยินของโหวซื่อจื่อแล้วก็ได้’ แค่เอ่ยวาจาหยอกเย้าเล็กน้อย ก็จ้องด้วยแววตาไม่พอใจแล้ว ดูแล้วเหลียงจิ่วเม่ยคงไม่อาจออกจากตำแหน่งฮูหยินน้อยตระกูลหลวนได้ชั่วชีวิต ชีวิตของนางช่างอาภัพ สู้อุตส่าห์อยู่เงียบ ๆ ไม่ออกไปหาเรื่อง แต่เรื่องกลับมาถึงตัวจนได้ “เสี้ยนจู่ทำให้ข้าเปิดหูเปิดตาแล้ว เป็นสตรียังวิ่งโร่ออกนอกจวน” ‘เจ้าอยากวิ่งโร่ออกไปนอกจวนเช่นข้าหรือไม่ ข้าจะได้หาเรื่องมาให้’ อ่า...เจ็บไม่น้อย คิดว่าจะคุ้นชินแล้วเสียอีก หลังจากสนทนากับพวกเขาที่จวนนอกเมืองแล้วนางก็ไปรับโทษโบยตามกำหนดที่วังหลวง วันเวลาช่างผันผ่านไปเร็วเสียจริง

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 7 เสือหมอบมังกรซ่อน (3/4)

    “ไม่คิดเลยว่าคนที่ฮูหยินของข้าซื้อมาจากตลาดทาสจะมีแต่เสือหมอบมังกรซ่อน[1]” “ท่านเข้ามาได้อย่างไร” บุรุษรูปงามเอ่ยถามด้วยสีหน้าตกใจ เพราะคนของเขาไม่น่าปล่อยให้คนผู้นี้เล็ดลอดเข้ามาได้ “เป็นข้าที่สั่งเปิดทางให้เขาเอง ข้าก็อยากทราบเช่นกันว่าโหวซื่อจื่อที่ลอบตามติดจิ่วเม่ยแท้จริงมีจุดประสงค์ใด” รุ่ยเย่ หรือองค์ชายสามจงเจียซวนเอ่ยขึ้น “เขาคงไม่ได้ลอบฟังกระหม่อมสนทนากับพระองค์ตั้งแต่ต้น” “ย่อมใช่ เขาลอบติดตามข้ามาตั้งแต่แรก” “พระองค์ก็ไม่น่าจะเปิดเผยตัวตนของเราต่อบุรุษไม่น่าไว้ใจผู้นี้” จางรุ่ยเต๋อเอ่ยถามเพราะการที่องค์ชายต่างแคว้นและราชเลขาธิการของฮ่องเต้แคว้นซีหนานแฝงตัวอยู่

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 7 เสือหมอบมังกรซ่อน (2/4)

    “ขอบคุณ วันนี้ข้าจะพาฮุ่ยเหยากลับจวนโหวด้วย จึงต้องกลับก่อน ฝากท่านดูแลจวนแห่งนี้ด้วย ข้าอาจจะไม่ได้มาที่นี่จนกว่าจะพ้นงานเลี้ยงในวัง” แม้จะทราบดีว่าไม่อาจไว้ใจคนที่เพิ่งพบเจอ แต่ทว่ายามนี้นางมีแต่ต้องเสี่ยงแล้ว “ได้ เจ้าไม่ต้องห่วงข้าจะดูแลจวนแทนเจ้า” “อืม...ฝากด้วย” เพราะจะต้องแนะนำเรื่องหลายอย่างเกี่ยวกับจวนโหวให้ฮุ่ยเหยาทราบ นางจึงอยากพาอีกฝ่ายกลับจวนโหวเร็วขึ้นหน่อย ดวงตาคมของจอมยุทธ์หนุ่มมองตามหลังเหลียงจิ่วเม่ยไปจนลับสายตา เมื่อภายในจวนเงียบสงบ เขาก็ใช้วิชาตัวเบาทะยานออกนอกจวน ทว่าจุดหมายปลายทางกลับไม่ใช่จวนของรายชื่อที่อยู่ในกระดาษแผ่นนั้น แต่กลับเป็นจวนร้างนอกเมืองฝั่งทางใต้แ

Vous vous intéresseriez aussi à

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status