อย่ามาเสแสร้ง

ตาหวาน....

"ถ้าจะทักทายแบบนั้นไ่ม่ต้องทักก็ได้ค่ะหวานไม่โอเค" ฉันพูดออกไปตรงๆหวังว่าพี่คีย์จะเข้าใจความหมายของมันนะ

"ทักยังไง?? " อืมม..ดีค่ะที่ยังฉลาดที่จะถาม

"เธอบอกว่าจำเธอได้หรือเปล่าแล้วเธอยังบอกอีกว่าเธอน่ะเป็นมากกว่าพนักงานของพี่คีย์ มันหมายความว่ายังไงคะพี่คีย์ หวานไม่เคลียร์นะแบบนี้"

"พูดแบบนั้นทำไมแก้ม เธอต้องการให้ตาหวานเข้าใจผิดเพื่ออะไร" พี่คีย์หันไปถามมองหน้าเธอคนนั้นอย่างไม่พอใจ

"เอ่ออ แก้มไม่ได้หมายความแบบนั้นเลยนะคะน้องหวานเข้าใจผิด" ดูเธอทำหน้าสิเหมือนจะรู้สึกผิดแต่เปล่าเลยค่ะฉันดูออก

"อย่ามาเสแสร้งค่ะ หวานดูออกว่าคุณพูดแบบนั้นคุณต้องการให้หวานกับพี่คีย์มีปัญหากัน"

"เปล่าเลยนะคะ น้องแก้มอย่าใส่ร้ายพี่แบบนี้สิคะ ฮึก ฮึก พี่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยจริงนะคะ"

"นี่คุณหาว่าหวานใส่ความ?? "

"พี่ว่าแก้มออกไปได้ละแล้วต่อไปจากนี้ไม่ต้องเข้ามาในห้องนี้อีกถ้ามีเอกสารให่เซ็นต์ก็ฝากไว้กับพี่จีเลขาหน้าห้องไม่ต้องเข้ามา"

พี่คีย์บอกให้เธอคนนั้นออกไปแต่เธอคงจะยอมหรอกค่ะ ตอนนี้เธอกำลังบีบน้ำตายืนร้องไห้คงจะอยากให้พี่คีย์สงสาร

"แต่พี่คีย์เข้าใจแก้มผิดอยู่นะคะ"

"พี่เชื่อคำพูดของเมียพี่มากก