ตอนที่ 100. ตอนอวสานพูดจบพ่อเจ้าประคุณก็ขยับช่วงล่างด้วยจังหวะแซมบ้า รัวเร็ว ถี่แรง ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความดิบเถื่อน แต่กระนั้นมันก็เต็มไปด้วยความหวานชื่น ที่ปลุกประสาททุกเส้นให้ตื่นตัวสาวน้อยร้องครางไม่หยุด ทั้งๆ ที่พยายามจะห้ามปราม เพราะเป็นห่วงสุขภาพของเขา แต่ดูเหมือนรัชชานนท์จะไม่ยอมใส่ใจมัน เพราะเขายังคงกระหน่ำระรัวใส่ร่างของหล่อนไม่หยุดหย่อนเขามีความต้องการมากมายจนหญิงสาวคิดว่าตัวเองคงจะรับไม่ไหว แต่สุดท้ายแล้ว ก็เป็นหล่อนเองนั่นแหละที่เสนอสนองตอบบทรักของเขาด้วยความเต็มอกเต็มใจ“เธอทำให้ฉันคลั่งจนหยุดไม่ได้...”“คุณนนท์ขา... มีนต้องการคุณ...”รอยยิ้มของผู้กุมชัยชนะระบายเต็มใบหน้าหล่อระเบิดของรัชชานนท์ ก่อนที่เขาจะเดินหน้าทำการบ้านรักต่อไป ด้วยความร้อนแรงเกินห้ามใจทุกสัมผัสที่ถาโถมเข้าใส่นั้นเต็มไปด้วยความความต้องการจากหัวใจ เขาไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนมากมายเท่ากับแม่ภรรยาคนสวยคนนี้มาก่อนเลย...และดูท่าทางก็คงจะต้องการหล่อนไปตลอดชีวิต... รัชชานนท์คิดอย่างยอมแพ้ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาตักตวงความหอมหวานละมุนของร่างกายที่ตอนนี้หยัดขึ้นรับสัมผัสสวาทของตัวเองด้วยความเต็มอกเต็มใจไว้อี
ตอนที่99.“พอเถอะค่ะ คุณนนท์... นี่จะเช้าอยู่แล้วนะคะ...”เสียงหวานที่อ่อนแรงเต็มทนของนทิชาที่ร้องแผ่วเบาคล้ายกับจะเตือนสติของผู้ชายตัวโตที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดกลืนเต้าทรวงของหล่อนอย่างหิวกระหายไม่ยอมอิ่มเอม ทั้งแต่หัวค่ำยันจะรุ่งสางอยู่แล้ว พ่อตัวดีก็ยังไม่ยอมหยุดพัก ไม่รู้ไปกินยาขยันที่ไหนมา“ฉันหิวมันผิดตรงไหนล่ะ...”เสียงห้าวงึมงำออกมาอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะเจ้าก้อนเนื้อขาวอวบใหญ่ตรงหน้านั้นดึงดูดใจจนสมองแทบจะคิดอะไรไม่ออกเลยทีเดียวรัชชานนท์ตวัดปลายลิ้นเลียไล้ปลายถันที่แข็งเป็นไตท้าทายตรงหน้าด้วยกริยาร้อนแรง จนสาวน้อยใต้ร่างที่พึ่งร้องทักท้วงชวนหยุดบทรักอยู่เมื่อครู่นี้ หยัดร่างขึ้นหาด้วยอารมณ์เดียวกัน“อุ๊ย... คุณนนท์...”ชายหนุ่มปลดปล่อยทรวงอกอวบจากริมฝีปากร้อนผ่าวของตนเอง พร้อมๆ กับเคลื่อนศีรษะดกดำต่ำลงพรมจูบไปตามหน้าท้องแบนราบ หยุดหยอกเย้ากับสะดือสวยนั้นพักใหญ่ก่อนจะลดต่ำลงไปที่เนินนางซอกขา“รู้ไหม... ตรงนี้ของเธอหวานที่สุด...”เขาพูดพร้อมๆ กับการแยกต้นขาอวบที่พยายามหนีบเข้าหากันด้วยความขัดเขินให้อ้าออก จนเนินสาวอวบอูมขาวผ่องตระการตา เส้นไหมสีนิลนุ่มมือไม่อาจจะบดบังความงดงาม
ตอนที่ 98.“โอ้...มีนจ๋า...”ชายหนุ่มครางลึก กระหน่ำใส่ร่างบางไม่มีพัก ครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยอารมณ์ปรารถนาที่แผดเผาอยู่แน่นอก ไม่ช้าร่างอรชรก็เกร็งยะเยือก ครางออกมาเสียงระส่ำด้วยความเสียวซ่านสุดกำลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแม่เมียคนสวยกระโดดขึ้นไปรอเขาอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้าเรียบร้อยแล้ว“ฉันกำลังจะตามเธอไป...”สะโพกเพรียวถาโถมเข้าใส่ใจกลางสาวหนักหน่วงขึ้น รุนแรง และถี่ระรัวขึ้น เขาถอดถอนออกมาจนเกือบหมดตัวและก็ดันพรวดเข้าและออกไปในซอกหลืบที่ทั้งแน่นทั้งเล็กของร่างอรชรนั้นซ้ำๆ ไม่มีหยุดและเพียงไม่นาน ร่างหนากำยำที่มีเหงื่อโซมกายทั้งๆ ที่อยู่บนดาดฟ้าอากาศเย็นเฉียบก็เกร็งสะท้านรุนแรง เสียงคำรามก้องด้วยความสุขสมกระเด็นออกมาจากลำคอแกร่งอย่างกลั้นไม่อยู่ น้ำรักพุ่งฉีดเข้าใส่ร่องเนื้อสาวที่คับแน่นนั้นเต็มแรง และทุกหยาดหยดแห่งความพิศวาสถูกดูดกลืนด้วยร่างอรชรจนหมดไม่มีหลงเหลือ“เธอน่ารักเหลือเกิน... ฉันเหมือนไอ้บ้าตัณหากลับอีกแล้ว...”ชายหนุ่มพึมพำคล้ายกับไม่พอใจตัวเองนัก ขณะจับต้นขาเรียวให้ลงไปยืนอย่างเดิม และจัดการเก็บเจ้าแก่นกายกำยำของตนเองให้กลับไปซ่อนอยู่ในกางเกงดั่งเดิม ลมหายใจของเขายังกระชั้นคล
ตอนที่ 97.สาวน้อยโผเข้ากอดร่างสูงใหญ่ของรัชชานนท์เอาไว้แน่น ร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตัน ชายหนุ่มโอบกอดร่างบางที่สะอื้นไห้นั้นด้วยความรักใคร่“มีนไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ คุณนนท์... ถ้าฝันมีนก็ไม่อยากที่จะตื่นขึ้นมาเลย...”“ไม่หรอกยอดรัก ฉันรักเธอ ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็ขี้ขลาดเกินไปที่จะยอมรับความจริง และยิ่งมารู้ว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องสาวของฉันต้องประสบเคราะห์กรรมอย่างนั้นด้วยแล้ว ฉันก็คลั่ง ทั้งรักทั้งแค้น จนแยกไม่ออก”“มีนขอโทษ... มีนเป็นคนไม่ดี...”ชายหนุ่มดันร่างบางออกห่าง มองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยฉ่ำเยิ้มด้วยคราบน้ำตาของนทิชาด้วยความรักใคร่สุดหัวใจ“เพราะเธอเป็นคนดีเกินไปต่างหากล่ะมีน... เลิกพูดถึงมันเถอะ ให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นเพียงอดีตก็พอ เพราะทุกคนต่างผิดกันทั้งนั้น แม้แต่ตัวของรฎาพรเองก็ตาม”“คุณนนท์...”หญิงสาวพยายามจะค้านคำพูดของเขา แต่ก็ถูกชายหนุ่มตัดบทเปลี่ยนเรื่องเสียก่อน“เราจะเริ่มต้นกันใหม่... ฉันจะขอเธอแต่งงานอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นด้วยหัวใจ ไม่ใช่ความแค้นเหมือนเช่นครั้งก่อน และถ้าเธอให้อภัยฉัน... เธอก็ห้ามปฏิเสธ...”น้ำเสียงของรัชชานนท์ยัง
ตอนที่ 96.ตกใจไม่น้อยที่หลุดปากไปอย่างนั้น ตอนนี้แผ่นดินตรงไหนมีรอยแยกหล่อนคงต้องรีบกระโดดลงไปซ่อนตัวอยู่ในนั้นเพื่อให้หายอับอายรัชชานนท์อึ้งไปนานทีเดียว มือหนาปล่อยร่างอรชรให้ออกจนเป็นอิสระ ก่อนจะหมุนตัวและเดินจากไปในทันที...นทิชามองตามแผ่นหลังกว้างของเขาไปทั้งน้ำตา กำลังจะหมุนตัวเดินจากไป แต่เสียงห้าวของรัชชานนท์ที่เดินกลับมาตอนไหนไม่รู้ดังขึ้นเสียก่อน“ไม่มีอะไรไกลเกินเอื้อมหรอก...”ผ้าเช็ดหน้าสีเข้มขอบทองถูกส่งมาให้ตรงหน้า หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา และในม่านหมอกของความเสียใจนั้น หล่อนก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างในสายตาคมกล้าที่ทอดมองมาปรากฏขึ้น ก่อนจะจางหายไปกลายเป็นความเฉยชาดั่งเดิม“ฉันเตรียมมันมาทั้งวัน เพื่อเธอ ดังนั้น... อย่าปฏิเสธที่จะรับมันไว้เลยนะ...”มือของหล่อนถูกกุมไว้อีกครั้งหนึ่งด้วยมือหนาอบอุ่น หญิงสาวหยิบผ้าเช็ดหน้าในมือขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนจะพยักหน้ารับและเดินตามไป“ไปเถอะ... ฉันอยากให้เธอเห็นมันใจจะขาด...”เดินตามทางคดเคี้ยวที่ทอดยาวไปคล้ายกับไม่มีจุดสิ้นสุด พื้นพรมสีแดงสลับน้ำตาลถูกปูรองรับฝ่าเท้าตลอดทั้งทางเดิน หญิงสาวเดินตามร่างสูงตระหง่านที่เดินนำอยู่ข้
ตอนที่ 95.ร่างสูงตระหง่านของนักร้องชื่อดังก้าวเดินเข้ามาในห้องชุดของตนเองด้วยความอ่อนล้า เหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมาเมื่อครู่นี้ทำให้หัวใจหนุ่มที่ไม่เคยหวั่นไหวกับสตรีใดมาก่อนเต้นแรงระรัวชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหนังเนื้อนุ่มของตัวเอง มือหนายกขึ้นลูบสร้อยคอเส้นเล็กที่เป็นของที่ระลึกจากสตรีลึกลับนางหนึ่งที่ตัวเองเคยช่วยชีวิตไว้ช้าๆเขาจำไม่ได้แม้แต่ใบหน้าของเจ้าหล่อน... แต่สักวันคงได้เจอกัน...แล้วแม่สาวน้อยที่ทำท่าทางเชิญชวนอย่างออกหน้าออกตาเมื่อกี้นี้ล่ะ... ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยกับหล่อนอย่างแปลกประหลาดด้วยนะทวิภาคสลัดศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดกดำที่ผ่านการตัดแต่งมาอย่างดีนั้นแรงๆ ก่อนจะเดินไปกดฟังเครื่องฝากข้อความของโทรศัพท์พื้นฐานที่ตั้งอยู่ข้างๆ โซฟา เพื่อตรวจสอบว่าระหว่างที่เขาไม่ได้มาพักที่ห้องนี้เดือนหนึ่งเต็มๆ มีใครติดต่อมาบ้าง‘ภาค พี่มีนนะ ถ้ากลับมาแล้วติดต่อหาพี่ด้วย ที่เบอร์ 02-456 78XX...’ทวิภาคจำได้ดีว่านั้นคือเบอร์โทรศัพท์ของอดิเทพ เพื่อนสนิทของนทิชาพี่สาวของตนเอง ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างโกรธตัวเอง ที่ไม่ได้แจ้งให้พี่สาวรู้ว่าตัวเองหลบไปพักผ่อนที่ไหนมา ทำให้หล่อนต้องมาตาม