หัวใจมังกร [ 05 ] เก็บไว้ไม่ได้

ณ.ห้องประชุมลับองค์กรมาเฟีย

“ผู้หญิงเมื่อวานเป็นใคร?” แดรงเอ่ยถามขึ้น ถึงตรงนั้นไม่มีไฟสว่างแต่ก็พอจะมองออกว่าลักษณะการวิ่งหนีออกไปมันเป็นของผู้หญิง

“ไม่รู้” มังกรตอบเสียงเรียบ ถึงแม้ในใจจะมั่นใจก็ตามว่าคนที่เข้ามาแอบเห็นคือใคร

“มึงต้องเอาคนในบ้านมาเค้นถามนะไอ้กร ถ้าปล่อยไปแบบนั้นธุรกิจของเราจะเสียหายแน่” ดีกอนเสนอขึ้นมา

“และถ้ารู้ตัวว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ก็ควรกำจัดทิ้งซะ!” แดรงพูดขึ้น

นิสัยของมังกรเป็นยังไงทุกคนก็รู้ดี แต่สำหรับเขาในตอนนี้คือกระทำเด็กสาวตาดำๆ ไม่ลงจริงๆ

เขาไม่เคยปราณีใครไม่เคยไว้ชีวิตใครถ้าหากคนนั้นล่วงรู้ความลับที่ไม่สมควรรู้หรือหักหลังทรยศเขา

“ไอ้กร!”

“เดี๋ยวกูจัดการเอง พวกมึงไม่ต้องยุ่ง” มังกรพูดเสียงแข็ง

“มึงจะฆ่าเธอ?” ดีกอนถาม

“….” มังกรนั่งเงียบ

“กูขอเตือนมึงเอาไว้เลยนะ ผู้หญิงมันไว้ใจไม่ได้ ปากบอกอีกอย่างแต่ใจทำอีกอย่าง รีบกำจัดเธอทิ้งซะก่อนที่เธอจะพาพวกเราซวยไปกันหมด”

เพราะงานที่ทั้งสามคนกำลังทำกันอยู่ในตอนนี้เป็นงานผิดกฎหมาย และต้องใช้เงินในการลงทุนจำนวนมากซึ่งก็แน่นอนว่าจะพลาดไม่ได้เลย

พลาดเท่ากับตาย!

และก็ปล่อยให้คนนอกล่วงรู้เรื่องนี้ไม่ได้ด้วย

“กูรู้น่า”

“หวังว่ามึงจะกำจัดทิ้งนะ อย่าให้กูต้องเป็นคนลงมือเอง มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้ใจดีขนาดนั้น” แดรงขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมและเลือดเย็น ถึงแม้สามพี่น้องจะมีนิสัยคล้ายๆ กัน แต่อารมณ์และการหักห้ามใจของทั้งสามคนก็ไม่เหมือนกันเลย

มังกรก็เป็นคนโหดเหี้ยมเลือดเย็นไม่เคยปราณีใครไม่เคยไว้ใจใครและไม่เคยสงสารใคร แต่สำหรับหลานสาวของผู้มีพระคุณที่เคยเลี้ยงดูเขาให้เติบโตมาถึงทุกวันนี้มันทำให้เขาทำร้ายเธอไม่ลงจริงๆ

“ไอ้กร…มึงรู้ใช่มั้ยว่าคนที่เข้ามาเป็นใคร”

“กูไม่รู้”

“แน่ใจ?”

“อืม…กูก็เห็นเป็นคนวิ่งไปลักษณะคล้ายผู้หญิงเหมือนกับที่พวกมึงเห็นนั่นแหละ จะมาสงสัยอะไรกูนักหนา!?”

“เปล่า…หวังว่ามึงจะไม่ทรยศองค์กรนะ มึงก็รู้ว่าตระกูลของเรานับถือองค์กรเป็นใหญ่” แดรงพูด

“อืม..”

ตระกูลนี้ยึดถือองค์กรเป็นใหญ่ แต่ถึงจะเป็นหัวหน้าองค์กรแต่ก็ต้องทำตามกฎระเบียบที่มีมาเนิ่นนาน เพื่อให้กฎขององค์กรมันมีความศักดิ์สิทธิ์และแข็งกล้าไม่มีใครกล้าที่จะต่อต้านกฎขององค์กร

เวลาต่อมา

คฤหาสน์ใหญ่มังกร

“คุณมังกรจะเก็บเด็กคนนั้นจริงๆ เหรอครับ”

“ทำไม…หรือว่ามึงจะผ่าฝืนกฎ” มาเฟียหนุ่มหันไปพูดกับลูกน้องพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างแรง

“เปล่าครับ ผมก็แค่คิดว่าเธอยังเด็ก”

“แล้วมึงมีทางเลือกอื่นอีกมั้ยล่ะ?”

“เราก็แค่ไปขู่ให้เธอกลัวก็พอแล้วมั้งครับ หรือไม่ก็ให้เธอกลับไปอยู่บ้านของเธอตามเดิม”

“มึงไว้ใจเด็กคนนั้นได้มากแค่ไหน มั่นใจมากแค่ไหนที่จะส่งเด็กคนนั้นกลับไปแล้วเธอจะไม่เอาเรื่องซวยมาถึงเรา”

“….”

“งานนี้ลงทุนเยอะมึงรู้ใช่มั้ย”

“ครับ”

“เพราะฉะนั้นก็แปลว่าเราพลาดไม่ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว”

“ครับ”

“แล้วถ้าเด็กคนนั้นเอาเรื่องของเราไปบอกกับตำรวจขึ้นมาจะทำยังไง”

“ผมว่าเรื่องตำรวจไม่น่าจะมีปัญหานะครับ เพราะคุณมังกรก็เคลียร์หมดแล้ว”

“เคลียร์แล้วก็จริง แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะทั้งหมดโดยเฉพาะ…ไอ้ผู้กองศิวะ”

“…..”

ทำงานผิดกฎหมายแน่นอนว่ามันก็ต้องมีปัญหาตามมาทีหลังอยู่แล้ว โดยเฉพาะปัญหากับตำรวจบางคน และงานผิดกฎหมายก็ไม่ใช่การค้ายาเสพติดหรือการค้ามนุษย์ผิดประเวณี แต่เป็นการส่งออกค้าขายอาวุธสงครามข้ามชาติ ส่งให้กับกลุ่มมาเฟียที่อยู่ตามประเทศต่างๆ และก็จะทำขึ้นมาตามจำนวนที่ถูกสั่งเท่านั้น เพื่อป้องกันการถูกตรวจสอบจากตำรวจ

“ไปตามเด็กคนนั้นมา”

“คุณมังกร…ผมว่า..”

“มึงไม่ได้มีสิทธิ์ออกความเห็นอะไรทั้งนั้น กูบอกให้ไปตามก็ไปตามมา”

“ครับคุณมังกร”

ลูกน้องยอมเดินออกไปตามเด็กสาวตามคำสั่งของเจ้านาย เพราะทุกคนต่างย่อมรู้ดีว่าไม่มีใครขัดคำสั่งของมังกรได้เลย เขาเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้นไม่มีคืนคำและก็เป็นคนที่ไม่เคยผิดคำพูด

“ป้าครับหลานของป้าไปไหนแล้ว”

“มันไม่สบายอยู่น่ะ เมื่อเช้าเป็นไข้หนักเลยตอนนี้ก็ยังนอนซมอยู่ในห้องอยู่เลยมีอะไรหรือเปล่า”

“พอดีว่าคุณมังกรอยากเจอครับ แต่ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมไปบอกคุณมังกรก็ได้ว่าหลานของป้าไม่สบาย”

“อ๋อ มันยังเป็นไข้นอนซมลุกไม่ขึ้นอยู่เลย คุณมังกรมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่า ป้ากลัวว่ามันจะเอาไข้ไปติดคุณมังกรน่ะสิ”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปบอกคุณมังกรให้”

“ขอบคุณมากนะ”

“ครับ ว่าแต่หลานของป้าไปทำอะไรมาครับถึงได้ไม่สบายหนักขนาดนั้น”

“โอ้ย! ก็ร่างกายมันไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้ว มันก็ชอบออกไปตากแดดตากลม ทีนี้ร่างกายปรับสภาพไม่ทันก็เลยเป็นไข้ไป”

“อ๋อครับ”

ผ่านไปสักพัก

ในห้องทำงานมาเฟียหนุ่ม

“ไหนล่ะเด็กผู้หญิงที่กูให้ไปตาม”

“เธอไม่สบายหนักครับคุณมังกร ยายของเธอบอกว่าเธอชอบออกไปตากแดดเดินเล่นตกกลางคืนก็เลยเป็นไข้ครับ ผมว่าอาจจะไม่ใช่เธอก็ได้นะครับ เพราะถ้าเธอเป็นไข้ตอนกลางคืนเธอก็น่าจะไม่มีแรงเดินออกไปแบบนั้น อีกอย่างตอนนี้เธอก็ยังนอนซมอยู่เลย”

“…..”

“แต่ถ้าคุณมังกรอยากรู้จริงๆ รอให้เธอหายดีก่อนก็ได้ครับ”

“…..”

“คุณมังกรครับ…”

“ออกไปก่อน”

“ครับ”

ตอนนี้เขาชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าใช่จริงๆ หรือเปล่า แต่ลักษณะการวิ่งหนีออกไปมันทำให้เขามั่นใจว่าเป็นเธอ แต่ถ้าเป็นอย่างที่ลูกน้องบอกเอาไว้จริงๆ แล้วจะเป็นใครกันล่ะที่ตัวเล็กๆ และชอบออกมาเดินเล่นตอนกลางคืนแบบนี้

และมันก็มีเพียงมินตราคนเดียวเท่านั้นที่ชอบฝ่าฝืนกฎของบ้าน และถ้าน้องๆ หรือคนในองค์กรรู้ว่าเป็นเธอ เธอเองก็คงจะต้องถูกกำจัดในไม่ช้านี้ เพื่อให้ความลับมันตายไปพร้อมกับตัวของเธอ

“เป็นเธอจริงๆ หรือเปล่ามินตรา เพราะถ้าเป็นเธอจริงๆ ฉันก็คงจะเก็บเธอไว้ไม่ได้เหมือนกัน”

เวลาต่อมา

กลางดึกสงัดคืนนั้น

มาเฟียหนุ่มแอบเข้าไปในบ้านพักของแม่บ้านหลังจากที่ทุกคนนอนหลับกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของเด็กสาว ก่อนจะรีบเอามือปิดปากของเธอไว้แล้วฉีดบางอย่างเข้าไปในตัวของเธอจนเด็กสาวสลบไปในอ้อมกอด

“ขอโทษนะมินตรา” มาเฟียหนุ่มอุ้มร่างของเด็กสาวลอยขึ้นแล้วพาเธอเดินออกจากห้องไปทันที