LOGINShare
บทที่ 4
Last Updated:
2025-10-28 07:58:49บทที่ 4
“หึ”
ปากหนาขยับยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางที่สู้ไม่ได้ของฉัน เขาโยนบุหรี่ลงพื้นตามด้วยเท้าใหญ่ที่ขยี้แท่งบุหรี่ติดไฟจนมันดับละเอียด แต่ก็ไม่ยอมลุกอีก เขาจะนั่งทับชายเสื้อฉันอีกนานไหมเนี่ย ยับหมดแล้วมั้ง
“อ่าวพี่ดีไวน์ หาตั้งนานมาอยู่ตรงนี้นี่เอง”
เขาชื่อดีไวน์งั้นเหรอ แต่ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องของฉัน ตอนนี้ต้องให้น้องส้มช่วยก่อนเพราะดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักกัน
“มีอะไร”
ฉันกำลังจะอ้าปากพูดแต่ก็โดนขัดขึ้นมาซะก่อน เห็นนั่งเงียบไปก็คิดว่าจะไม่ตอบอะไรน้องส้มซะแล้ว พอจะตอบไหงมาตอบตอนฉันจะพูดด้วยละเนี่ย
“ยังจะมาถามอีก เอ๊ะ! อ่าวพี่เทียนส้มก็ว่าอยู่ว่าพี่หายไปไหน”
ไม่แปลกหรอกว่าทำไมน้องส้มถึงเพิ่งสังเกตเห็นฉัน ก็นายดีไวน์อะไรนี่เขาตัวใหญ่บังฉันมิดเลยนะสิ
“ถามว่ามีอะไร?”
ฉันกำลังจะขยับปากพูดตอบน้องแต่ก็โดนคนข้าง ๆ พูดดักอีกแล้ว ฉันเห็นนะว่าเขากระตุกยิ้มเยาะฉันอะ เขาจงใจแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย
ส่วนน้องส้มไม่ได้สนใจอะไรฉันต่อแต่กลับหันไปตอบคนชื่อดีไวน์แทน เพราะน้ำเสียงเขาดูน่ากลัวไงไม่รู้
“มีเอกสารให้เซ็น แล้วก็จะมาบอกด้วยว่าพนักงานใหม่มาเริ่มงานแล้วค่ะ”
น้ำเสียงน้องส้มเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้น เมื่อโดนสายตาเชิงตำหนิจากคนข้างกายฉัน
“ไหน ๆ พี่เทียนอยู่ตรงนี้พอดีแล้วส้มขอแนะนำเลยนะคะ คนที่นั่งข้าง ๆ พี่เทียนชื่อพี่ดีไวน์ เป็นเจ้าของที่นี่ แล้วก็เป็นคนอนุมัติรับพี่เทียนเข้ามาทำงานด้วยค่ะ”
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบ พี่ดีไวน์อะไรนั้นก็ลุกยันตัวสูงกำยำเดินออกไปจากตรงนี้แล้ว เหลือเพียงฉันกับน้องส้ม แต่เห็นว่าเขาเป็นคนอนุมัติฉันเข้ามาทำงานเองงั้นเหรอ เขาควรจะปฏิเสธฉันไม่ใช่เหรอ เขาไม่กลัวว่าฉันจะเอาเรื่องที่เห็นไปบอกคนอื่นหรือไง แต่ถึงอย่างไรฉันก็ไม่กล้าพูดหรอก มีหวังได้มีจุดจบไม่ต่างจากชายคนนั้นแน่ ซวยในซวย T^T
“พี่เทียนอย่าถือสาพี่เขาเลยนะคะ ที่จริงแล้วพี่เขาเป็นเจ้านายที่ดีมากเลยค่ะ แถมยังนิสัยดีอีกด้วย”
เป็นงั้นจริงเหรอ... แต่สำหรับฉันที่ได้เห็นฉากนั้นเข้าไปฉันมองไม่ออกจริง ๆ ว่าส่วนไหนของเขาที่เรียกว่านิสัยดี
หลังจากจบเรื่องเมื่อตอนเช้าได้ไม่นานก็ถึงเวลาทำงานของฉันแล้ว ฉันต้องทำหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูทั่วไปของงานแม่บ้าน แต่ไม่ได้ทำทั่วทั้งหมดหรอกนะ ถ้าได้ทำมีหวังเหนื่อยตายแน่ ก็ที่นี่ออกจะโคตรกว้าง น้องส้มเลยบอกว่าฉันจะได้ทำในสำนักงานมากกว่าข้างนอก ซึ่งมันก็โอเคสำหรับฉันนะเพราะจะไม่ได้ยินเสียงปืน แต่จะบอกว่าไม่ได้ยินเลยมันก็คงเป็นไปไม่ได้ อย่างน้อยมันก็ได้ยินในระดับที่ไม่ดังมากจนฉันตกใจกลัวนั่นแหละ
“ว่าแต่ ห้องไหนนะที่น้องส้มบอกว่าห้ามเข้า อืม..น่าจะห้องนี้สินะ งั้นห้องนี้ก็เข้าไปทำความสะอาดได้”
เห็นน้องส้มบอกว่าจะมีหนึ่งห้องที่ห้ามเข้าเด็ดขาด เพราะอะไรก็ไม่รู้น้องก็ไม่ได้บอกเหตุผล ฉันเองก็ไม่ได้อยากถามด้วย ก็ฉันมาทำงานนี่เขาสั่งอะไรก็ต้องทำแหละ ถ้ามัวแต่ไปตั้งคำถามได้โดนมองไม่ดีแน่
“โอ้โห ต้องใช้เวลากี่ชั่วโมงถึงจะเสร็จเนี่ย”
เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็ต้องยืนนิ่งนานนับนาทีเพราะตกใจกับภาพตรงหน้า ห้องนี้เป็นห้องเก็บอาวุธสงครามหรือไงเนี่ย ปืน มีดดาบ เต็มไปหมด เลยไหนจะระเบิดอีก เดี๋ยวนะ แล้วแบบนี้ใครมันจะไปกล้าทำความสะอาดเนี่ย เกิดพลาดระเบิดขึ้นมาฉันได้ไปนอนเฝ้ายมบาลแน่
เอาวะเป็นไงเป็นกัน เริ่มทำจากการเช็ดกระจกตู้โชว์ปืนก่อนแล้วกัน
กริก!
ยังไม่ทันที่ฉันกำลังลงมือเช็ดกระจกก็เกิดเสียงดังพร้อมกับรู้สึกมีอะไรแข็ง ๆ มาโดนหัวฉัน
“คิดจะทำอะไร!”
เสียงนี้...ฉันจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร ตัวฉันแข็งทื่อทันทีเมื่อเห็นเงาสะท้อนจากแสงไฟ ขะ...เขากำลังใช้ปืนจ่อหัวฉันอยู่ แล้วไหนจะเสียงที่ดูน่ากลัวกว่าปกติอีก
“คะ...คือเทียนเข้ามาทำความสะอาดค่ะ”
ฉันยกมือขึ้นอัตโนมัติด้วยความกลัว ไม่ลืมที่จะบอกเหตุผลที่เข้ามาด้วย
“ส้มไม่ได้บอกมึงเหรอ ว่าห้องนี้ห้ามใครเข้า!”
ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อเขาตะคอกเสียงดัง บ่อน้ำตาฉันเริ่มทำงาน ฉันเข้าใจผิดว่าห้องนี้เข้าได้สินะ อะไรจะซวยแบบนี้เนี่ย ; _ ;
“ฮึก บะ...บอกค่ะ คือเทียนเข้าใจผิดคิดว่าห้องนี้เข้าได้ เทียนขอโทษด้วยนะคะ ชะ..ช่วยลดปืนลงก่อนได้ไหมคะ”
“คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาสั่งกู”
เขาดันปลายกระบอกปืนชิดกับหัวจนฉันรู้สึกเจ็บไปหมด ตัวฉันสั่นไหว หอบหายใจติดขัด มือไม้สั่นไปหมดด้วยความหวาดกลัว
“ฮึก”
ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงสะอึกของฉันเท่านั้นที่ดังขึ้นเป็นระยะ คนด้านหลังไม่มีท่าทีจะลดปืนลงเลยแม้แต่น้อย
“กูถาม! ทำไมไม่ตอบ แล้วก็เลิกร้องไห้สักที รำคาญ!!”
น้ำเสียงโมโหหงุดหงิดดังขึ้นจากทางด้านหลัง ฉันรีบเก็บเสียงสะอื้นให้เงียบที่สุด แล้วพยายามปรับน้ำเสียงเอ่ยตอบคนด้านหลังไป
“ขะ..ขอโทษค่ะ คุณอย่าทำอะไรเราเลยนะคะ อึก”
ฉันยกมือขึ้นไหว้อัตโนมัติ ในขณะที่เขายังยืนอยู่ด้านหลัง
Latest chapter
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๓/๓ NC+++
ฉันชิงตอบออกไปเสียงดังอย่างภูมิใจ ส่วนคนฟังก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างออกมา พร้อมกับอุ้มฉันขึ้นแล้วร้องตะโกน จนคนในบ้านถึงกับมองเจ้านายตัวเองอย่างตกอกตกใจ “ไอ้ไนต์! ลูกกูมาแล้ว!” เขาหันไปพูดอวดกับไนต์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านด้วยความงุนงงเมื่อเห็นว่าเจ้านายตัวเองกำลังกระโดนโลดเต้น แต่พอได้ยินที่พี่ไวน์พูดเท่านั้นแหละ พี่ไนต์ก็ทำท่าทางดีใจไม่แพ้กันเลย ก็เพราะเขาเชียร์ฉันตลอดนะสิว่าให้มีลูกไว ๆ “ยินดีด้วยนะครับนายหญิง” “ขอบใจจ้ะ ^^” พี่ไวน์ต่อสายโทรหาใครไม่รู้หลายสายมาก ฉันได้แต่ส่ายหน้าไปมากับความเห่อ ความขี้อวดของเขา...20 ปีผ่านไป... “ผมไปเรียนก่อนนะครับม๊า” เสียงของเด็กชายในชุดนักศึกษาตะโกนบอกคนเป็นแม่ที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว พลางหยิบขนมปังปิ้งขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก เนื่องจากใกล้จะสายแล้ว แถมยังโดนไอ้รุ่นพี่สองแฝดนรกโทรตามยิก ๆ อีก “จ้า ไปดีมาดีนะลูก” “รักม๊านะครับ” ถึงจะโตเป็นหนุ่มจนเข้ามหา’ลัยแล้ว แต่ในสายตาคนเป็นแม่อย่างเทียนก็ยังคงม
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๓/๒ NC+++
“กล้าดียังไงมาโกหกพี่คะ?” เขาฟาดมือหนาลงมากระทบกับก้นของฉันอย่างแรง จนฉันรู้สึกแสบชาไปหมด ไหนจะแรงกระแทกของเขาอีก ก็เขาเล่นกระแทกเข้ามาลึกซะจนปลายเจ้าแก่นกายของเขามันเข้ามาชนกับจุดสำคัญภายในของสงวนฉันนะสิ “อ๊า บะ..เบาหน่อยค่ะ เทียนไม่ไหว!” ฉันร้องออกไปเสียงหลงทั้งเจ็บทั้งเสียว ปะปนกันไปหมด “เด็กไม่ดีต้องโดนทำโทษ! ซี้ด.. ตอดเก่ง” เขากระแทกเขามาอย่างไม่ลดละแรงเลย จนฉันถึงกับต้องกำผ้าปูที่นอน จิกเล็บลงไปจนรู้สึกปวดไปหมด เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงพี่เขาก็ยังคงทำอยู่ และไม่ยอมปล่อยฉันให้เป็นอิสระง่าย ๆ เลย ไปเอาแรงมาจากไหนเนี่ย ฉันจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ ก้นฉันแดงไปหมดแล้วมั้ง ก็เขาเล่นตีไม่ยั้งมือเลย T^T “ซี้ดด หนูอย่าตอดพี่ดิ” เสียงของเขาเริ่มเบาขึ้นเรื่อย ๆ สายตาฉันพล่ามัว หัวสมองว่างเปล่า ไม่นานฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะสลบไป...เช้าวันต่อมา... ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะหนาว ฉันใช้มือลูบไปตามที่นอนเพื่อหาผ้าห่มมาคลุมตัว ทำไมมันหนาวแบ
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๓/๑ NC+++
ตอนพิเศษ ๓ NC+++ เสียงของเคียร์ตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าห้องพักอย่างไม่เกรงใจเหล่าเพื่อน ๆ ของเขาเลย ดีนะที่ชั้นนี้มีเพียงแค่ดีไวน์กับเพื่อนอีกสามคนเท่านั้น เนื่องจากต้องการความเป็นส่วนตัว เคียร์จึงจัดให้ตามคำขอของเพื่อน “อะไรของมึงวะ!” ความหงุดหงิดโมโหจากการถูกรบกวนเวลานอนทำให้ดีไวน์ถึงกับแสดงท่าทีโมโหอย่างเปิดเผย เมียก็ต้องห่างแล้วไหนจะเพื่อนเวรนี่มาขัดเวลานอนของเขาอีก ทางฝั่งอาชาเองก็ดูหงุดหงิดไม่น้อย อีกด้านก็มีเทนชิที่ไม่ได้ถูกเอ่ยชื่อเปิดประตูออกมาดูความวุ่นวายนี้ด้วย “อย่ามาทำหน้าโมโหกู คิดว่ากูอยากออกมาตะโกนแบบนี้หรือไง มานี่เลย! พวกมึงมาดูนี่!” เคียร์เดินถือมือถือสมาร์ทโฟนของตัวเองไปให้อาชาดูก่อน ดีไวน์มองท่าทางของเพื่อนที่แสดงออกมาอย่างงุนงง เพราะอาชานั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้าเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่ใช่แล้ว “เจอดีแน่” อาชาพูดพลางขบกรามอย่างโมโห ยิ่งสร้างความงุนงงให้กับดีไวน์และเทนชิมาก จนพวกเขาทั้งสองต้องเดินเข้าไปหาเคียร์ว่าให้อาชามันดูอะไร ส่วนอาชาตอนนี้เดินเข้าห้องไปเ
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๒/๒
Rrrr Rrrr rrr เสียงเรียกเข้าของมือถือฉันดังขึ้น ไม่ต้องมองหน้าจอก็รู้ว่าใครโทรเข้ามาถ้าไม่ใช่สามีของฉัน มีคนเดียวแหละที่โทรมาเบอร์นี้ได้ เพราะมือถือนี้มีเขาคนเดียวที่รู้เบอร์ของฉัน ฉันมักจะพกมือถือสองเครื่อง อีกเครื่องเป็นมือถือทั่วไปที่ใช้ติดต่อกับทุกคน ส่วนเครื่องนี้ถูกออกแบบโดยพี่อาชา พิเศษยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันโดนบังคับให้ใช้ ไม่ใช่แค่ฉันนะที่เป็นคนบ้าพกมือถือหลายเครื่อง ภรรยาอีกสามคนที่เหลือก็มีเหมือนกันหมดจ้า และก็ถูกบังคับใช้เช่นกัน “คิดถึงเหรอคะ^^” เมื่อกดรับสายฉันก็เอ่ยแซวเขาทันที ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวหรอกนะที่คิดถึง ฉันก็คิดถึงเขามาก ตอนแรกกะว่าจะโทรหาแหละแต่โดนตัดหน้าไปซะก่อน “คิดถึงมากเลยค่ะ เหนื่อยด้วย” อ้อนตลอด จากปีศาจเขากลายเป็นลูกแมวน้อย ๆ ของฉันแล้วค่ะ ^o^ “เหนื่อยก็นอนสิคะ โทรมาทำไมเล่า” “เปิดกล้องหน่อยสิคะ พี่คิดถึง อยากเห็นหน้า ไม่งั้นนอนไม่หลับ” ทำไงดีละเนี่ย! ถ้าเปิดกล้องเขาก็รู้ทันทีสิว่าฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน ตาย ๆๆ “ทำไมเงีย
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๒/๑
ตอนพิเศษ ๒ “โธ่พี่นา คนเราเศร้าได้แต่แค่แป๊บ ๆ ก็พอละ ยังไงเดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกพี่เขาก็กลับมาแล้ว” “แล้วถึงเวลาของพวกเราคืออะไรอะสร้อย” สร้อยทำหน้าทำตาคล้ายกับกำลังตลกกับอะไรสักอย่าง ไม่นานสร้อยก็โบกมือให้กับชายชุดดำที่เหลืออยู่มาพาเด็ก ๆ กลับบ้านไปจนหมดทุกคน เหลือเพียง ฉัน สร้อย และพี่นาแทน “คืนนี้เราจะออกล่า!” “?” “เอ๊ย! ออกเที่ยว ๆ” ฉันกับพี่นามองหน้ากันอัตโนมัติ สร้อยมักจะมีแผนอะไรแบบนี้ตลอด และแน่นอนถ้าพวกเขารู้มีหวังพากันซวยแน่ ๆ เพราะงั้นรีบปฏิเสธดีกว่า “เอ่อ..คื-“ “ไม่ได้! ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ไม่งั้นสร้อยงอนจริงด้วย!” ให้มันได้อย่างนี้สิ พี่นาส่ายหัวไปมากับความดื้อดึงของสร้อยอย่างเอือมระอา “ถ้าพวกพี่เขาจับได้ขึ้นมาเราจะไม่ซวยไงสร้อย” ฉันพูดในสิ่งที่เป็นกังวลที่สุด เพราะสามีของฉันย้ำหนักย้ำหนาว่าห้ามไปเที่ยวไหนในระหว่างที่เขาไม่อยู่ และถ้ารู้ว่าไปละก็เตรียมตัวตายได้เลย โดนขู่แบบนี้ใครมันจะไปกล้าล่ะ “นั้นสิสร้อย ถ้าพี่ชารู้พี่ไ
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๑/๒
เช้าวันต่อมา...สนามบิน BK ภายในสนามบินแห่งใหญ่ที่สุดในประเทศไทยที่ในทุก ๆ วันมักจะมีเหล่าลูกค้าต่างชาติและคนไทยในประเทศมาใช้บริการไม่ขาดสาย บัดนี้กับมีเพียงแค่กลุ่มใหญ่ของชายใส่สูทสีดำเดินเต็มบริเวณพื้นที่แทน เนื่องจากโดนสั่งปิดบริการครึ่งวันเพื่อให้พวกเขาได้เดินทางสะดวก และอิทธิพลการที่จะสั่งปิดได้แบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเคียร์ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าพ่ออิทธิพล เป็นคนจัดการสั่งปิดนั้นเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นภายในบริเวณสนามบินจึงเหลือเพียงเจ้าหน้าที่ตามจุดต่าง ๆ แทน เหล่าเจ้าหน้าที่ก็ดูสนอกสนใจไม่น้อยที่ได้เห็นมาเฟียยากูซ่าและองค์กรชิเลี่ยนเป็นบุญตา “แอ๊ะ ปะป๊า” เสียงลูกของเคียร์หรือ ‘น้องกำไล’ เอ่ยเรียกคนเป็นพ่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า ในขณะที่ตัวน้อยอยู่ในอ้อมแขนคนเป็นแม่อย่างสร้อย เพียงแค่นี้ก็ทำให้เคียร์รู้สึกหงุดหงิดใจไม่อยากจะห่างลูกกับภรรยาตัวเองเลย “ถ้าพี่เป็นมันพี่คงหงุดหงิดมาก” ดีไวน์เอ่ยเสียงเรียบในขณะที่สายตาก็จับจ้องไปยังเพื่อนของตัวเอง เขารู้ดีว่าตอนนี้ภายใต้ใบหน้านิ่งที่เพื่อนของเขากำลังปั้นเพื่อ
You may also like
