Share
บทที่ 140 หยุดรถ
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 141 บางที… ทั้งสอง?
แอเรียนยืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสในห้องนอนของเธอมองออกไปในยามค่ำคืน หัวใจของเธอระส่ำระสาย บางจุดเริ่มมีฝนตกปรอยๆเมื่อเธอเห็นไฟรถที่สว่างจ้าจากระยะไกลเธอดึงปกเสื้อคลุมด้วยนิ้วเรียวยาวและหมุนตัวจากนั้นเดินลงไปชั้นล่างไม่กี่นาทีต่อมามาร์คก็เดินเข้ามาโดยเปียกเล็กน้อย เธอคว้าผ้าขนหนูและเดินเข้ามาหาเขา “อากาศเย็นและฝนตก อย่าป่วย รีบไปอาบน้ำเถอะ”มาร์คไม่ได้หยิบผ้าเช็ดตัว เขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ เขาเดินตรงขึ้นไปชั้นบนแทนเธอก็ไม่อายกับเรื่องนี้เช่นกัน เธอนั่งลงและแขวนผ้าเช็ดตัวไว้ที่โซฟาหลังจากนั้นไม่นานมาร์คก็มาถึงชั้นล่างอีกครั้งพร้อมกับอาบน้ำให้สดชื่นเรียบร้อย ผมสีดำสนิทของเขาเป็นประกายระยิบระยับด้วยหยดน้ำที่เหมือนคริสตัล เมื่อเดินผ่านโซฟาเขาก็หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาและเป่าผมให้แห้ง การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเขาทำให้แอเรียนกล้าที่จะเข้าหาเขา“ทำไมคุณถึงปฏิเสธการทำงานร่วมกับคินซีย์?” เธอถามห้วนๆ“เพราะหนี้สินมีมากกว่าทรัพย์สิน คุณคิดว่ามันคืออะไรล่ะ?” เขาตอบอย่างไร้ความปรานีริมฝีปากของแอเรียนขยับ แต่เธอไม่ได้พูดในทันที เธอหยุดคิดอย่างรอบคอบแล้วพูดว่า “มีที่ว่างสำหรับการคุยไหม?”มาร์
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 142 ความรู้สึกสับสน
แอเรียนก้มหน้าลงอย่างเงียบ ๆ เธอได้ตัดสินใจอย่างลับ ๆ โดยเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เธอจะขอให้แมรี่เพิ่มอาหารอีกสองจานบนโต๊ะเพื่อป้องกันสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจจากการขาดอาหาร...มาร์คเข้าไปที่ห้องทำงานหลังทานอาหารเสร็จ อย่างไรก็ตาม เธอปิดตัวเองในห้องของเธอและตรวจสอบ “จดหมายของคุณสโลน” เธออ่านจดหมายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีจุดประสงค์อื่นใดนอกจากการยั่วยุอารมณ์ของเธอทันใดนั้นเธอก็ได้รับข้อความจากทิฟฟานี่ เธอเปิดมันและแอบดู“ฉันเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงที่ตั้งครรภ์กับทารกเพศหญิงมีผิวพรรณที่น่าทึ่ง แต่ผลที่ได้นั้นกลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงหากเป็นเด็กผู้ชาย การตั้งครรภ์ยังทำให้น้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น เธออ้วนขึ้นมากแค่ไหน? เธอบอกได้ไหมว่าเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง?”บอกตามตรงว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เคยผ่านเข้ามาในความคิดของเธอ… อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ความอยากรู้อยากเห็นของเธอกำลังพลุ่งพล่านเธอลุกขึ้นมองตัวเองในกระจก ผิวของเธอไม่มีความแตกต่างกันมากนัก จากนั้นเธอก็ชั่งน้ำหนักตัวเอง เธอหนักขึ้นกว่า 1.8 กิโลกรัม เธอตกใจมากเมื่อเห็นตัวเลขบนเครื่องชั่งน้ำหนัก เธอเพิ่งตั้งครรภ์และตอนนี้เธอหนักขึ้น 1.8 กิโล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 143 สายจาก วิล ซีวาน
อีกฝ่ายทำเป็นไม่ได้ยินเธอในขณะที่เขาลงโทษเธอ แอเรียนรู้สึกเหมือนเรือลำเดียวที่ขู่ว่าจะล่มได้ทุกเมื่อในทะเลที่โหมกระหน่ำเธอไม่รู้ว่าพายุจะกินเวลานานแค่ไหนก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลงในที่สุด มาร์คลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำแอเรียนนอนนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนหุ่นที่หักขณะฟังเสียงฝักบัว หัวใจของเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด เธอรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจ ...ไม่นานหลังจากนั้นมาร์คก็ออกไปจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถของเขาอย่างชัดเจนจนกระทั่งมันจางหายไปในระยะไกลฉากเดิม ๆ ได้ฉายซ้ำมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนในอดีตและทุกครั้งที่เธอถูกทิ้งให้รู้สึกเหมือนโลกของเธอแตกสลายอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ความรุนแรงในครั้งนี้เลวร้ายกว่าก่อนหน้านี้มากวันรุ่งขึ้น แอเรียนมาทำงานตรงเวลาตามปกติ ฝันร้ายที่เธอได้รับจากเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้ผิวของเธอดูแย่ลงกว่าเดิมเอริกสะดุ้งเมื่อเห็นเธอ “เมื่อคืนคุณทำอะไรกับมาร์ค? รอยคล้ำของคุณปกคลุมเกือบทั้งใบหน้าแล้ว…!”แอเรียนส่ายหัวและไม่พูดอะไร แต่เอริกมองเธอแปลก ๆ “มัน… เกี่ยวกับ วิล ซีวาน หรือเปล่า?”เธองงงวย “เรื่องวิลอะไร?”เอริกหัวเราะอย่าง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 144 คลื่นแห่งอารมณ์
แอเรียนลังเลเล็กน้อย หลังจากที่เธอแต่งงานแล้วและมีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับพวกเขาในอดีต เป็นการดีที่สุดที่จะรักษาระยะห่างของพวกเขา “อืม… มีอะไรสำคัญไหม? ฉันยังมีงานต้องทำ… นายบอกฉันที่นี่ก็ได้”วิลก้มศีรษะลงเล็กน้อยไม่สามารถซ่อนความผิดหวังไว้ในแววตาของเขาได้ เมื่อมองไปที่ภาพตรงหน้า ภาพลักษณ์ของเขาภายใต้แสงแดด แอเรียนสามารถเห็นอารมณ์เศร้าของเขาไหลออกมา “ฉันไม่เคยคิดว่าจะมาถึงวันที่เราต้องกังวลเพียงแค่นั่งคุยกัน”แอเรียนกัดริมฝีปากจากนั้นก็เปิดประตูรถและเข้าไป “ไม่มีอะไรอย่างนั้น ฉัน… ฉันไม่อยากโดดงานนานเกินไป”วิลไม่ได้ติดตามการสนทนา เขาสตาร์ทรถและขับไปข้างหน้า ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนหัวข้อ “แอริ เธอรักมาร์ค เทรมอนต์ ไหม?”แอเรียนผงะเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เขาถึงถามคำถามแบบนี้กับเธอวิลได้หมั้นหมายแล้วและเธอแต่งงานแล้วโดยมีลูกน้อยอยู่ในครรภ์ของเธอ ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรก็ไม่เหมาะสำหรับพวกเขาที่จะพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาความสัมพันธ์ของพวกเขา "พวกเราจะ…"วิลดูเหมือนว่าเขาจะเดาได้ว่าเธอกำลังจะพูดอะไรก่อนที่เธอจะจบประโยค เขาขัดจังหวะเธอ “สิ่งที่เธอต้องทำคือตอบฉันอย่าคิดถึงเรื่อ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 145 สิ่งเล็ก ๆ ของความทรงจำที่สวยงาม
แอเรียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ทุกคนมีช่วงเวลาที่ต้องได้รับการปลอบโยนในช่วงที่อารมณ์เสีย เธอเดาว่าวิลกำลังผ่านมันไปในตอนนี้และกระตือรือร้นที่จะได้รับการสนับสนุนทางอารมณ์ ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติเมื่อจิตใจของเขาไม่ขุ่นมัวอีกต่อไป เธอไม่ได้กังวลมากนักในเวลานี้ ที่ คฤหาสน์ คินซีย์ แอรี่กำลังเผชิญหน้ากับเฮเลน “หนูจะไม่จากไปจากพี่มาร์คที่รัก! แม่อย่าคิดที่จะช่วยผู้หญิงเลวตัวนั้น แอริ แม่เป็นคนที่ยอมให้หนูอยู่กับพี่มาร์คที่รักมาก่อน แม่จะปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกสาว แต่ไม่ใช่หนูอย่างนั้นเหรอ?”ตอนนี้เฮเลนหมดความอดทนแล้ว เธอตบหน้าแอรี่ "พอได้แล้ว! เธอสามารถขอให้มาร์ค เทรมอยต์ ช่วยครอบครัวคินซีย์ได้หรือไม่ล่ะ? ถ้าเธอทำไม่ได้ก็อยู่ห่าง ๆ เขาซะ! ฉันจะไม่ปล่อยให้คนงี่เง่าอย่างเธอทำลายความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดของฉัน ฉันจะมีลูกสาวอย่างเธอได้อย่างไรกัน?”เธอเคยสัญญากับแอเรียนว่าเธอจะให้แอรี่อยู่ห่างจากมาร์คและแน่ใจว่าเธอจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธออีก เนื่องจากเธอได้ทำตามคำสัญญานั้นเธอจะต้องรักษาคำพูดของเธอ นี่เป็นวิธีเดียวที่สิ่งต่าง ๆ อาจพลิกผันได้แอรี่ไม่เข้าใจการกระทำของเฮเลน เธอถูแก้มที่แสบร้อนของ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 146 ตื่นที่โรงพยาบาล
เมื่อแอเรียนตื่นขึ้นมาเธออยู่ในโรงพยาบาล ท้องฟ้าข้างนอกมืดและอากาศมีกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อ เธอสามารถมองเห็นเพดานสีขาวและหยดน้ำเหลือและวิตามินที่แขวนอยู่เหนือเธอ ...จิตใจของเธอว่างเปล่าจนกระทั่งความทรงจำกลับมาท่วมท้น เป็น แอนี่ คินซีย์ ที่ชนเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอตั้งใจทำอย่างนั้น!วิลก็อยู่ในรถด้วยในเวลานั้น เธอพยายามขยับร่างกายในขณะที่เธอพยายามเรียกคืนส่วนที่เหลือ อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดจากร่างกายของเธอโดยเฉพาะบริเวณท้องน้อยทำให้เธอเหงื่อแตกทันทีเธอกดหน้าท้องเบา ๆ และกำลังจะกดปุ่มเรียกพยาบาลเมื่อประตูห้องผู้ป่วยของเธอถูกดันเปิดออกอย่างกะทันหัน มันกลายเป็นวิล นอกเหนือจากบาดแผลบนหน้าผากของเขาที่มีผ้าพันแผลเขาก็ยังดูสบายดีเมื่อวิลสังเกตเห็นว่าเธอตื่นขึ้นเขาก็มีความสุขบนใบหน้าของเขาก่อนที่มันจะถูกแทนที่ด้วยการแสดงออกที่ขัดแย้งกัน “แอริ… เธอ… แท้ง”ร่างกายของแอเรียนแข็งทื่อขณะที่เธอกำเสื้อผ้ามือที่หน้าท้องของเธอ “นายว่าไงนะ?"วิลพูดซ้ำด้วยความยากลำบาก “เธอแท้งลูก… ฉันไม่รู้ว่าเธอท้อง ฉันขอโทษ เธอคงสบายดีถ้าฉันไม่ได้ขอให้เธอออกมา ตำรวจได้เปิดคดีและผลการสอบสวนจะออกมาเร็ว ๆ นี้”แอเรีย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 147 ข้อกล่าวหา
แอเรียนเหงื่อแตก เธอพยายามลุกขึ้นสองสามครั้ง แต่ล้มเหลว เมื่อไบรอันเห็นฉากนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะเตือนมาร์ค “นายท่าน… นายหญิง ท่าน...”มาร์คหันไปมองแอรียนจากนั้นก็ปล่อยวิลอย่างไม่พอใจในขณะที่จ้องมองมาที่เธอ “คุณติดคำอธิบายกับผม!”ปฏิกิริยาแรกของวิลคือเข้าไปช่วยแอเรียน แต่ไบรอันรีบหยุดเขาไว้ "คุณซีวาน กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ด้วยครับ ส่วนที่เหลือเป็นเรื่องของครอบครัวเทรมอนต์ซึ่งไม่เกี่ยวกับคุณ”วิลเข้าใจสิ่งที่ไบรอันพยายามบอกเขา เขามองไปที่แอเรียนอย่างเป็นห่วงจากนั้นก็เดินออกจากห้องไปอย่างไม่เต็มใจเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้ว่าควรหรือไม่ การเคลื่อนไหวที่ผิดพลาดใด ๆ จะทำให้แอเรียนต้องทนทุกข์ทรมานไบรอันออกจากห้องไปด้วยและปิดประตูทิ้งไว้เพียงแอเรียนและมาร์คอยู่ในวอร์ดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งมาร์คก็พูดขึ้น “คุณเป็นคนที่น่าผิดหวังจริง ๆ ...”แอเรียนนั่งลงบนพื้นเย็นโดยจ้องมองของเธอลดลง มุมปากของเธอยกขึ้น “ฉันขอโทษ… ฉันไม่เคยทำให้คุณพอใจได้เลยตั้งแต่ฉันยังเด็ก…”“เด็ก มันเกิดอะไรขึ้น?” เขาเปลี่ยนเรื่องกลับ“ฉันคิดไม่ออกว่าจะบอกกับคุณอย่างไร…” เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่ แต่ร่างกายของเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 148 ส่งฟรี
ทิฟฟานี่ตกใจ “อะไรนะ? ทำไม? ทำไมเธอถึงอยู่ในโรงพยาบาล? เกิดอะไรขึ้น?"เสียงของแอเรียนอ่อนแอเล็กน้อย “ฉันจะบอกเธอเมื่อเธออยู่ที่นี่…”หลังจากวางสาย ทิฟฟานี่ก็วางช้อนในมือลงแล้วรีบไปที่ประตู “ลูกกำลังจะไปไหน?" ลิเลียนรีบถามเมื่อเห็นเธอกำลังจะออกไปทิฟฟานี่ไม่ต้องการที่จะอธิบายรายละเอียด “หนูต้องไปโรงพยาบาล อาจจะไม่กลับมาคืนนี้ หนูเตรียมอาหารไปสองจานแล้วก็พอทานได้ ทิ้งจานหลังจากทานเสร็จแล้ว เดี๋ยวหนูกลับมาล้างเอง!”ลิเลียนเหลือบมองไปที่ห้องครัวและขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “ผักสองจานเล็ก ๆ เหรอ? ไม่ว่าเธอจะรีบร้อนแค่ไหนอย่างน้อยเธอก็ควรแน่ใจว่าแม่ของเธอจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีสิ”มือของทิฟฟานี่หยุดลงในขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนรองเท้า ใบหน้าของเธอจมลงเล็กน้อย “แม่ หนูเหนื่อยแล้ว… หนูต้องทำงานทุกวันและทำงานนอกเวลาจนดึกดื่น แม่สามารถเรียนรู้วิธีทำอาหารหรือทำงานบ้านได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีประโยชน์ในการใช้เวลาทั้งหมดบนโต๊ะไพ่นกกระจอก”ดวงตาของลิเลียนเบิกกว้างจนคิ้วของเธอดูเหมือนเกือบจะอยู่บนหน้าผากของเธอ “ทิฟฟานี่ เลน! เธอกล่าวหาว่าฉันเป็ปรสิตอย่างนั้นเหรอ? ตอนที่พ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่ฉันไม่
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
