บทที่ 182 มันคือเขา

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง แอเรียนก็ถามว่า "แล้วข้าวปั้นล่ะ? เป็นยังไงบ้าง?”

มาร์คตอบเพียงแค่ว่า “ค่อนข้างดี” โดยไม่ได้สบตาเธอ

แอเรียนถอนหายใจอย่างโล่งอก "ดีแล้ว ฉันเห็นพยากรณ์อากาศว่าช่วงนี้จะมีลมแรงและฝนตกเร็ว ๆ นี้” จากนั้นเธอก็ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “… คุณอนุญาตให้ข้าวปั้นเข้าบ้านได้ไหม? มันค่อนข้างโง่ ไม่รู้จะหลบฝนได้อย่างไรด้วยซ้ำ... ”

มาร์คเหลือบมองเธอ “มันค่อนข้างโง่ มันเข้าบ้านได้ตราบเท่าที่มันไม่เข้ามาใกล้ฉัน”

ทัศนคติของมาร์คดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน นี่เป็นสัญญาณที่ดี แอเรียนรู้สึกโล่งใจเนื่องจากข้าวปั้นจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจที่จะดูแลมันเธอจึงต้องรับผิดชอบมัน

แจ็คสันเฝ้าดูการโต้ตอบของพวกเขาจากด้านข้างโดยไม่พูดอะไร พยาบาลเข้ามาตรวจร่างกายแอเรียนเป็นประจำและวัดอุณหภูมิของเธอ เมื่อเธอเห็นแจ็คสันและทิฟฟานี่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “คุณเวสต์ ฉันสงสัยว่าทำไมคุณถึงใจกว้างขนาดนี้ ฉันเห็นว่ามันเหมาะกับสาวสวยคนนี้นะ”

แจ็คสันขมวดคิ้ว คำตอบของเขาคลุมเครือ “หยุดแกล้งผมแล้วไปทำงานของคุณเถอะน่า”

ทิฟฟานี่ไม่ใช่คนโง่ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง โรงพยาบาลแห่งนี้เป