บทที่ 214 ของเล่น

มือของมาร์คบีบคางของแอเรียนขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าและมองเธอด้วยสีหน้าเยาะเย้ย "ฉัน... ไม่เคยเห็นเธอเป็นครอบครัว แม้ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก และฉันก็ยังไม่ลืมเรื่องการแก้แค้นของฉัน ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอฉันรู้สึกอยากจะฆ่าเธอ ตอนที่เธอเข้าสู่วัยแรกรุ่นฉันก็รู้ทันทีว่าเธอโตแล้ว เติบโตง่ายขึ้นในสายตาของฉัน เธอเข้าใจที่ฉันหมายถึงไหม? ฉันรอให้เธออายุครบสิบแปดก่อน ฉันจะเอาเธอ แต่วิล ซีวาน เอาเธอไปจากฉัน สิ่งที่เป็นของฉันมันสกปรกไปแล้ว เธอคิดว่าฉันจะทำอะไร?” เขาพูดต่อไปว่า “เธอโง่ขนาดถึงขั้นที่คิดว่าฉันเป็นครอบครัวได้ยังไง? ฉันคือคนที่รอเอาชีวิตเธอต่างหาก ตอนนี้ฉันแค่ให้เธอเป็นของเล่นของฉันเท่านั้นแหละ ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันห้ามไม่ให้เธอมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นเหรอ? เป็นเพราะเธอเป็นสมบัติของฉันเหมือนสิ่งของยังไงล่ะ ฉันไม่ชอบให้คนอื่นสัมผัสเธอ ฉันไม่ได้รักเธอและฉันจะไม่มีวัน ฉันไม่สนหรอกถ้าเธอไม่รักฉัน หยุดพูดถึงวิธีที่ฉันดูแลเธอมาสิบปีสักทีเถอะ มันไม่สนุกแบบนั้น”

แอเรียนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังมองไปที่คนแปลกหน้าขณะที่เธอมองไปที่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เขาพูดคำหยาบเหล่านั้นจริง ๆเหรอ? เธอเคยคิดว