Share
บทที่ 391 เมื่อคนไร้เดียงสาพยายามหลอกลวง
Kaugnay na kabanata
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 392 หมาป่าลูกแกะและสุนัขเลี้ยงแกะ
ลิเลียนยื่นโฉนดให้ลูกสาวดู “นี่ สิ่งนี้ เป็นที่ดินของปู่ ตอนนี้มันมีค่ามาก และเดาสิว่าใครต้องการมัน? ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก มาร์ค เทรมอนต์ และเขาจะมาเซ็นสัญญาในวันนี้! เธอจะไม่ให้อารมณ์ดีได้อย่างไร? ขอบคุณพระเจ้าที่เราลืมที่ดินผืนนี้ ซึ่งยังคงเป็นของคุณปู่ของลูกอย่างถูกต้องตามกฎหมายและเราไม่ได้ระบุว่าเป็นทรัพย์สินของเราเมื่อเราประกาศล้มละลาย ทีนี้ แม่ขอตัวก่อนนะ - แม่มีสถานที่หลายแห่งที่จะต้องไปดำเนินการตามขั้นตอนต่อไป!”ทิฟฟานี่งุนงง ชั่วขณะหนึ่งเธอไม่สามารถรวบรวมสติตนเองได้เมื่อนึกถึงมาร์คที่จ้องอยากได้ที่ดินนั้น ซึ่งแน่นอนว่า นั่นสื่อถึงคุณค่าของมันโดยอัตโนมัติ และมูลค่านั้นเป็นของครอบครัวของเธอ มันเป็นเรื่องที่ราวกับความฝันที่เป็นจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันสามารถเป็นตั๋วที่พาพวกเขาออกจากความยากจนนี้ได้!หลังจากที่ทิฟฟานี่อาบน้ำด้วยความเร่งรีบ อีธานก็โทรหาเธอเพื่อบอกว่าเขากำลังกลับบ้านจากโรงพยาบาลบทสนทนานั้นทำให้เธอไปทำงานอย่างอืดอาด เมื่อเธอไปถึงที่ทำงานพร้อมกับเหงื่อที่ไหลรินตามผิวหนังเธอก็สายไปแล้วสิบห้านาที อย่างไรก็ตาม เธอสามารถไปที่ที่นั่งของเธอได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็น เธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 393 เครื่องปรับอากาศ
”แมรี่ หนูจะไปที่ทำงานนะ” แอเรียนกล่าวก่อนจะออกไป ถ้าเธออยู่ต่อไปเธอจะต้องเป้นบ้าแน่ ๆ เมื่อแมรี่ได้ยินว่าแอเรียนจะไปที่ทำงาน เธอเข้าใจว่าแอเรียนจะไปที่บริษัทของเอริก “ร้อนขนาดนี้แต่สิ่งเดียวที่เธอนึกถึงก็คือการไปหารายได้อย่างนั้นเหรอ? นายท่านขี้เหนียวกับเธอเหรอ? ไม่มีทาง!”แอเรียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “หนูจะไปหา มาร์ค เทรมอนต์ นายท่านของคุณไง! ไม่ใช่ไปทำงาน อีกอย่าง หนูคิดว่าหนูคงไม่กลับไปทำงานที่บริษัทของเอริกแล้ว” เธอคิดที่จะทำอย่างอื่น เธอรู้สึกเบื่อหลังจากทำงานในอุตสาหกรรมการออกแบบมานานเมื่อได้ยินดังนั้นในที่สุดแมรี่ก็ยอมจำนน “เอาสิ ให้เฮนรี่ไปส่งสิ อากาศร้อนมาก”…เฮนรี่ไปส่งแอเรียนที่ตึก เทรมอนต์ ทาวเวอร์ และแอเรียนก็ขึ้นไปถึงที่ชั้น 46 อย่างปลอดภัย เอลลี่รู้ว่าแอเรียนไม่ชอบทำตามกฏของมาร์คในการเปลี่ยนใส่รองเท้าแตะเธอจึงไม่ได้เสนอมันให้กับแอเรียนและเพียงทักทายเธอว่า “นายหญิง”แอเรียนพยักหน้าตอบรับและเปิดประตูหลังจากที่เคาะมัน ทันทีที่เธอรู้สึกได้ถึงความเย็นของเครื่องปรับอากาศ เธอก็เดือดปุด ๆ ด้วยความสุข “ไม่ต้องสนใจฉันนะ ฉันมาที่นี่เพื่อตากแอร์”มาร์คหยิบรีโมตแอร์มาเพื่อเพิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 394 เรื่องพลิก
“ผมไม่ได้คาดว่าคุณจะมีประสิทธิภาพขนาดนี้ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุด ผมจะขอทิฟฟานี่แต่งงานโดยเร็วที่สุด”มาร์คไม่สนใจเลยว่าอีธานจะแต่งงานหรือไม่ “ลงนามในข้อตกลงการโอนเดี๋ยวนี้ ฉันไม่มีเวลาสำหรับการเม้าท์มอย”อีธานเซ็นชื่อลงบนเอกสารอย่างสบาย ๆ และเงยหน้าขึ้นมองขณะที่เขาถามว่า “ถ้าผมแต่งงาน ในฐานะพี่ชายของผม คุณจะไปใช่ไหม?”“อย่าล้ำเส้น!” มาร์คจ้องหน้าเขาด้วยสายตาพิฆาตอย่างไม่ละสายตาอีธานยักไหล่ขณะที่เขายิ้มอย่างมีความหมาย “เหรอ? ผมขอให้คุณให้ผมทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับ ครอบครัวเทรมอนต์ แต่เนื่องจากคุณไม่เต็มใจ ผมก็ไม่ต้องการบังคับคุณเช่นกัน ผมสามารถมีทุกอย่างได้โดยทำด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามมันจะไม่เป็นอันตรายใด ๆ ต่อผมหากผมประกาศว่าผมเป็น เทรมอนต์เช่นกัน อันที่จริงผมจะได้เปรียบด้วยซ้ำ คุณจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม? ท้ายที่สุดคุณได้บอก แอเรียนทุกอย่างที่ผมทำไปแล้ว คุณจะอธิบายตัวเองอย่างไรและสถานการณ์มันจะลำบากสำหรับคุณอย่างไรก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผม คุณต้องทำตัวเหมือนเรามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและยอมรับผมเป็นน้องชายของคุณ”มาร์คเริ่มตระหนัก อีธานไม่เพียงต้องการประกาศตัวตนของเขาเท่านั้น แต่เขาต้อ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 395 สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
เมื่อมองดูเด็ก ๆ ที่ร่าเริงและพูดพล่อย แอเรียนไม่สามารถไม่หัวเราะได้ “ฉันไม่ได้คาดคิดว่าคุณจะเป็นที่นิยมในหมู่เด็ก ๆ ฉันคิดว่าพวกเขากลัวคุณ”วันนี้มาร์คไม่ได้ใส่สูท เขาแต่งกายอย่างเข้าชุดด้วยชุดกีฬาแขนสั้นสีขาวและแว่นกันแดดสีม่วงอ่อน เมื่อเทียบกับความเฉียบคมในชุดสูทและรองเท้าหนังของเขา ตอนนี้เขาดูอ่อนโยนและสบาย ๆ มากขึ้น เขาก้มลงอุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อายุประมาณสี่ขวบและขอให้ไบรอันดึงสิ่งที่อยู่ในกระโปรงหลังรถออกมาราวกับรู้ว่าอะไรอยู่ท้ายรถ เสียงเชียร์ของเด็ก ๆ ก็ดังขึ้น "คุณเทรมอนต์ คุณเอาหนังสือและของเล่นมาให้เราอีกแล้วเหรอ?! และขนมอร่อย! เราหวังว่าคุณจะมาทุกวัน คุณผู้หญิงบอกว่าคุณมาครั้งสุดท้ายไม่ถึงเดือนดังนั้นคุณจะไม่มาเร็ว ๆ นี้ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณอยู่ที่นี่!”แอเรียนรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่ามาร์คจะไปเยี่ยมบ้านเด็กกำพร้าบ่อย ๆ ดูเหมือนว่าการบริจาคและความมีน้ำใจของเขาไม่ได้มีไว้เพื่อการแสดงเท่านั้น เขาฝึกฝนสิ่งที่เขาเทศนาจริง ๆ“ไอ้หนู หนูหนักขึ้นนะเนี่ย ลุงไม่สามารถอุ้มหนูได้อีกต่อไป ไปเล่นสนุกและรับของว่างไป” มาร์คร้องเสียงหลงขณะที่เขาวางเด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ในอ้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 396 ความโชคร้ายของคนทั่วไป
เด็กน้อยร้องไห้ขึ้นมาทันที หรือเพราะว่าอาจจะตกใจที่ถูกมาร์คหยิกเบา ๆ แอเรียนอุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขนด้วยสัญญาณ “โอ๋ เงียบนะลูกรัก ลูกของใครกันนะเก่งที่สุด…”เด็กน้อยหยุดร้องไห้ทันที แต่ยังคงมีสีหน้าที่เศร้าหมองอยู่บนใบหน้า ดวงตาของเขาแดงก่ำมาร์กระซิบถามข้างหูแอเรียนเบา ๆ ว่า “ทำไมเราถึงไม่รับเด็กมาเลี้ยงล่ะ?”แอเรียนชำเลืองมองเขา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ เธอแกล้งทําเป็นไม่ได้ยินเขา “ขอแค่ดูแลนางฟ้าตัวน้อย ๆ เหล่านี้เป็นอย่างดีก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอกค่ะ”หลังจากใช้เวลาช่วงเช้าในสถานเลี้ยงเด็กกําพร้ามาเป็นเวลานาน แอเรียนและมาร์คปฏิเสธคำเชิญร่วมทานอาหารกลางวันกับผู้อำนวยการอย่างสุภาพระหว่างทางที่พวกเขากลับไปยังคฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนกําลังคิดถึงความรู้สึกของทารกเพศชายที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ เด็กคนนั้นดูอ่อนโยนและน่ารัก จนหัวใจของเธอเหมือนกําลังจะละลายมาร์คดูเหมือนจะรับรู้เรื่องที่เธอคิด เขาถามขึ้นมาว่า "เธอแน่ใจนะว่าไม่อยากจะรับเด็กมาเลี้ยง?" ฉันเห็นว่าเธอไม่ค่อยยอมปล่อยเด็กคนนี้เลย"แอเรียนมองออกไปนอกรถอย่างดื้อรั้น "ฉันไม่ได้... ไม่อยากมีบุตรบุญธรรม ฉันยัง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 397 เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน
หลังจากนั้นไม่นาน มาร์คก็เข้ามาหาเธอจากด้านหลัง "เหล่านี้คือทรัพย์สินทั้งหมดที่ตระกูลเทรมอนต์เป็นเจ้าของ คุณลองดูว่ามีอะไรที่คุณชอบบ้างหรือเปล่า"เมื่อแอเรียนหันมาเห็นมาร์คถือใบรับรองการครอบครองทรัพย์สินจํานวนมากอยู่ในมือ ความหนาของมันทําให้เธอถึงกับอ้าปากค้าง “อะ... อะไร? ฉันไม่ต้องการ..."มาร์คทําหน้าบึ้งตึง "ผู้หญิงไม่อยากรู้สึกมั่นคงบ้างหรือ? คําพูดของไบรอันทําให้ฉันนึกถึงเรื่องนี้น่ะ… ”แอเรียนกลืนน้ำลายก่อนที่จะละสายตาจากสิ่งที่ทำ "คุณพูดจริงเหรอ? ทําไมคุณถึงคิดว่า คุณทําตัวแปลก ๆ ในช่วงสองสามวันนี้? ฉันเป็นศัตรูของคุณ มันไม่น่าแปลกใจเหรอที่คุณให้ทรัพย์สินแก่ศัตรู? อีกอย่าง ฉันไม่ได้ขาดเหลืออะไร ฉันมีอาหารให้กิน มีเสื้อผ้าในคฤหาสน์ เทรมอนต์ ให้ใส่ และคุณก็ยังให้เงินฉัน ฉันพอใจมากแล้ว เอามันออกไป เถอะ ฉันไม่อยากได้ทรัพย์สินอะไรทั้งนั้น"มาร์คโยนเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ลงบนโซฟาข้าง ๆ พวกเขา ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย "ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นศัตรู เธอเป็นภรรยาของฉัน ถ้าเธอไม่ชอบทรัพย์สินเหล่านี้ เราจะเลือกสิ่งที่คุณชอบ ฉันจะซื้อให้มันให้เธอ"ในที่สุดแอเรียนก็รู้ว่าเขาพูดจริง ดังนั้นเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 398 แขก
แอเรียนแค่คิดว่ามาร์คโกรธ เธอค่อนข้างหวาดกลัวเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ย่อท้อ จะว่าไปแล้วการได้ดื่มด่ำกับเครื่องปรับอากาศในคาเฟ่กับการพักผ่อนในออฟฟิศที่เงียบสงบของมาร์คก็มีความแตกต่างกันเมื่อเอลลี่มาถึงชั้นที่สี่สิบหก เอลลี่ก็เดินเข้าไปเตือนแอเรียนว่า "คุณนายคะ คุณเทรมอนต์มีแขกค่ะ"แขก? เธอคิดถึงคําพูดของเอลลี่อยู่พักหนึ่ง แล้วถามว่า "คุณหมายถึง… ฉันไม่ควรที่จะเข้าไปตอนนี้ใช่ไหม?"เอลลี่ส่ายหัว "ไม่ค่ะ ฉันแค่มาแจ้งให้คุณทราบ"เอลลี่ไม่ได้ห้ามเธอ แค่เตือนเธอเหรอ? แขกคนไหนต้องการพิธีรีตองแบบนี้?แอเรียนอดที่จะสงสัยไม่ได้ พร้อมกันนั้น สายตาของเธอก็ก้มลงมองอยู่ที่หน้าอกของเอลลี่ เธอรู้มาตลอดว่าเอลลี่เป็นผู้หญิงสวย มีภาพลักษณ์เหมือนนางแบบ เธอตัวสูง มีส่วนเว้าส่วนโค้งในทุกที่ที่เหมาะสม ขนาดเธอแต่งตัวแบบมืออาชีพ หน้าอกของเธอยังรัดกับกระดุมเสื้ออยู่ แม้แต่ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน แอเรียนก็ยังอดมองพวกเธอไม่ได้เขาจะอยู่อย่างสงบแบบนี้ได้ยังไง ในเมื่อมาร์คเจอเลขาสาวสวยแบบนี้ทุกวัน และที่ตลกกว่านั้น เขาวางโต๊ะของเอลลี่ ไว้ตรงทางเดินนอกห้องทำงาน นี่มันเสียความสวยของเอลลี่ไปเปล่า ๆเอลลี่ถามว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 399 โอกาสที่น่าอึดอัดใจ
โดยปกติแล้ว แอเรียนจะไม่ถามมาร์คเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก เพราะดูเหมือนเขาไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้หลังจากเอธานพูดถึงเรื่องงานเลี้ยงอาหารค่ำ เขาจึงตัดสินใจทานอาหารค่ำกับพวกเขาในคืนนั้นสีหน้าของเขาแย่ลง หลังจากมาร์คได้รับข้อความนั้น "เราจะไปดินเนอร์กันที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ ในคืนนี้"แอเรียนเดาอย่างมีสติว่า อีธานคือคนที่ชวนพวกเขามารับประทานอาหาร "อีธานเป็นคนเชิญเราใช่ไหม?"มาร์คไม่เต็มใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็ยังพยักหน้าอยู่ เขาถึงกับดึงเน็กไทด้วยความโมโห มันทําให้เธอสับสนมากขึ้น ทําไมเขาถึงทําตัวเหมือนถูกข่มขู่จากใครบางคน? เธอรู้ว่าเขาเป็นยังไง ถ้าเขาไม่ยอม คงไม่มีใครบังคับเขาให้ทําอะไรได้ สีหน้าของเขาดีขึ้น เมื่อรู้ว่าหล่อนกําลังจ้องมองเขาอยู่ "ตอนนี้ฉันยุ่งมาก แต่ฉันก็ยังต้องรับมือกับเขาอยู่ดี มันน่ารําคาญมาก..."เธอปิดปากเงียบ จากนั้นเธอก็หยิบถั่วออกมาและกินมันเสียงดังเวลาห้าโมงครึ่งในตอนเย็น มาร์คกับแอเรียนไปถึงที่ ไวท์วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ อีธานได้จองโต๊ะสี่คนไว้ที่ห้องโถง มันเป็นเรื่องจริง ในจํานวนนี้มีสี่คนรวมถึงทิฟฟานี่ทิฟฟานี่นั่งข้างแอเรียนทันทีเมื่อมาถึง เธอไม่เข้าใจเลยว่
Pinakabagong kabanata
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
