แอเรียนหันหลังให้กับเธอ “ฉันไม่อยากนึกถึงเขาอีกแล้ว”พวกเธอหลับจนถึงเวลา 1 ทุ่ม ทิฟฟานี่หาวและลุกขึ้นไปต้มราเม็งสำเร็จรูป ทักษะการทำราเม็งของเธอไม่ดีเท่าของแอเรียน บะหมี่จึงเหนี่ยวติดกัน แต่แอเรียนกลับไม่บ่น เธอกินมันจนหมดชามหลังอาหารเย็น พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันเพื่อดื่มด่ำกับละครที่พวกเขาชื่นชอบ ทันใดนั้นแอเรียนก็ตัดสินใจว่า “ฉันคิดว่าฉันจะใช้สูตรลับนั้นจากคนที่ต้องห้ามไม่ให้เอ่ยชื่อ เขาต้องได้มันมาจากพ่อครัวขนมชั้นยอดนั่นแน่ ๆ ฉันไม่เคยชอบทำให้คนที่ปรารถนาดีผิดหวัง”ทิฟฟานี่หัวเราะจนเธอเปล่งเสียงออกทางจมูก “เธอเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่น่าอับอายตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอดื้อรั้นปฏิเสธที่จะใช้มันในตอนแรก ในที่สุดเธอก็รู้แจ้งแล้วเหรอ? ถ้าเธอถามฉันนะ หลังจากที่ใช้เวลาอยู่กับมาร์คมานานหลายปี มันจะไม่มีคำว่า 'ใครติดค้างใคร' แบบนั้นมันจะไม่มีวันสิ้นสุด อันที่จริงแล้ว เธอจะลงเอยด้วยการทำให้เรื่องต่าง ๆ ซับซ้อนยิ่งขึ้นไปอีก”แอเรียนเพิกเฉยต่อการแซวเล่นของเธอ แอเรียนตัดสินใจใช้สูตรลับเพราะมันเย้ายวนเกินไป มันไม่เกี่ยวอะไรกับมาร์คทันใดนั้นโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองที่ห
แจ็คสันจ้องเธออย่างรุนแรง “คุณมีเรื่องอะไรให้จัดการด้วยเหรอ?”สายตาของเขาทำให้เธอตกใจ “อย่ายุ่งกับฉันน่า! มันใช่เรื่องของคุณไหม?”เขายิ้ม “ข้างในนี้ค่อนข้างอุ่น ใต้ผ้าพันคอผืนนั้นไม่ร้อนเหรอ?”เธอดึงผ้าพันคอที่พันรอบคอเธอออก ใบหน้าของเธอรู้สึกร้อนผิดปกติ เธอสงสัยว่าเธอเสียสติไปแล้วหรือเปล่าที่ตัดสินใจสวมผ้าพันคอผืนนี้มาเพื่อพบเขา…“คุณสวมมันมาเพื่อผมเหรอ?”เธอตัวแข็งทื่อ บ้าเอ๊ย แจ็คสัน ไม่พูดจะตายไหมเนี่ย? เธอเริ่มคิดว่าเธอเสียสติไปแล้ว ทำไมเขาต้องพูดจายั่วเธอด้วย?เธอตะคอกอย่างหงุดหงิด “โถ่! มันแค่ผ้าพันคอที่ฉันคว้ามั่ว ๆ ตอนออกมาเท่านั้นแหละ! ในบาร์นี้ไม่มีสาวสวยที่จะมายุ่งกับคุณหรอก คุณไม่เปลี่ยนเลยใช่ไหม? ผู้ชายอย่างคุณเหมาะกับการเป็นโสดไปตลอดชีวิตเท่านั้น เมื่อคุณแก่ คุณจะจ้องมองคู่สามีภรรยาสูงอายุที่เต้นรำในจัตุรัสสาธารณะ ในขณะที่คุณอยู่คนเดียว ช่างเป็นภาพที่น่าสมเพช!”แจ็คสันหรี่ตาลง “มีคนบางคนพูดไว้ว่า… อะไรนะ? อ๋อ ผมขอให้คุณเลิกกับแฟน คุณถามผมว่าผมจะคบกับคุณไหมถ้าคุณเลิกให้ ผมสัญญากับคุณแล้ว ตอนนี้คุณโสดแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องทำตามสัญญาแล้วไม่ใช่หรือ? คุณพูดถูก ผมได้พิจา
แจ็คสันรีบวิ่งตามเธอไป ขณะที่เธอโบกรถแท็กซี่ เขาก็เลื่อนขึ้นรถก่อนที่จะลากเธอเข้าไปด้วย “โรงแรม พอร์ต เลอ ทรีออมพ์!”ทิฟฟานี่หายใจติดขัด “เราจะไปโรงแรมทำไม? ฉันอยากกลับบ้าน! คุณคะ ไป แฟรงค์ พาร์ค อาเวนิว ได้โปรด!”แจ็คสันดึงเงินก้อนหนึ่งออกมาแล้วโยนมันไปที่ที่นั่งคนข้างคนขับ “ไปโรงแรม!”เมื่อคนขับเห็นเงินสดจำนวนมากนั้น เขาจึงปฏิบัติต่อสิ่งนี้เหมือนการทะเลาะวิวาทระหว่างคู่รัก ดังนั้นเขาจึงขับรถไปที่โรงแรมอย่างถี่ถ้วนแจ็คสันลากทิฟฟานี่เข้าไปข้างในอย่างฉุนเฉียว เธอรู้ว่าเขาจริงจังแต่ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เธอดิ้นรนเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “อย่า… ไปคุยกันที่อื่นเถอะ ตกลงไหม? ฉันจะไม่หนี…”เขาเพิกเฉยต่อเธอและไม่ปล่อยให้เธอได้เจรจาในขณะที่เขาดึงเธอเข้าไปในลิฟต์เมื่อเธอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในลิฟต์ ทิฟฟานี่ก็กรีดร้องว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉัน! ฉันขอเตือนคุณนะ หากคุณทำเช่นนี้ ฉันจะ…. ฉันจะ… คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า?”เขาเหลือบไปด้านข้างและมองลงมาที่เธอ “ผมกำลังฟังอยู่ พูดต่อสิ คุณจะอะไรนะ?”เธอใกล้จะระเบิดจากความโกรธ เขาต้องอยู่ในโรงแรมนี้ตลอดการมาเยือนที่นี่ของเขา นั่นเป็นเหตุผลท
แจ็คสันส่งวิดีโอไปที่โทรศัพท์ของเขา “คุณอยากกลับบ้านหรือจะอยู่ที่นี่?” เขาถามพลางจ้องมองเธอด้วยรู้สึกที่ค่อนข้างพอใจเธอกระโดด “แน่นอนว่าฉันจะกลับบ้าน!” ช่างเป็นเรื่องตลก! แบบนั้นวีดีโอที่บันทึกของเธอจะไม่สูญเปล่าเหรอ? ทั้งหมดไม่ใช่เพียงเพราะเห็นแก่การหลบหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของเขาหรอกหรือ? ก่อนหน้านี้ ตอนที่นอนด้วยกัน เขาไม่ได้แตะต้องเธอ เพราะตอนนั้นมันเป็นแค่การแสดงทั้งหมด ตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนตัวจริงของเขาแล้ว เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้!แจ็คสันไม่ยืนกรานเช่นกัน “ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน อีกอย่าง ผมกับมาร์คจะกลับเมืองหลวงพรุ่งนี้ ผมจะมาพบคุณเมื่อผมมีเวลา หากคุณ… กล้าที่จะเล่นตลกกับผมอีก ผมจะส่งวิดีโอนี้ไปให้แอเรียนและเพื่อนในร้านเล็ก ๆ ของคุณ แล้วให้พวกเขาจัดการให้ผม”ทิฟฟานี่กัดฟันและสาปแช่งบรรพบุรุษของเขาในใจ เธอเพิ่งเดินออกจากห้องไปเมื่อทั้งคู่พบกับมาร์ค ซึ่งมาหาแจ็คสัน… พวกเขาน่าจะพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกัน ทิฟฟานี่ซ่อนใบหน้าของเธอจากสายตาเขาและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม แจ็คสันยิ้มอย่างหน้าด้าน “มาร์ค ฉันจะไปพบนายเมื่อฉันกลับมา!”มาร์คมองดูทั้งคู
แอเรียนเกือบจะละลายเป็นของเหลว “ชาติที่แล้วเธอต้องทำบุญมาเยอะแน่ ๆ เลยนายา ลูกสาวเธอน่ารักมาก เธอชื่ออะไร?”นายาเหม่อมองลูกสาวของเธอด้วยรัก “เธอชื่อ ลูซี่ สกาย ชื่อเล่นเธอชื่อลูลู่”“น่ารักมากเลย คราวหน้า ถ้าไม่สะดวกให้เธออยู่ที่บ้านก็พามาที่นี้ได้เลยนะ ไม่มีปัญหา” แอเรียนอยากเห็นเด็กน้อยที่น่ารักแบบนี้ทุกวันนายาพยักหน้าและพูดว่า “เธอควรมีลูกสาวสักคนนะ เธอสวยมาก ลูก ๆ ของเธอต้องหน้าตาดีแน่ ๆ”รอยยิ้มของแอเรียนแข็งทันที “ฉัน… ฉันมีลูกไม่ได้”นายาตกใจ “ทำไม?”แอเรียนไม่อยากพูดถึงอดีต “ไม่สำคัญหรอก เธอน่าจะได้ยินจากลินน์และคนอื่น ๆ แล้วว่าฉันแต่งงานแล้ว ฉันแค่มีลูกไม่ได้”นายาสงสัย “เป็นเพราะสามีของเธอเหรอ?”แอเรียนส่ายหัว “เพราะฉันเอง ฉันมีลูกไม่ได้ เอาล่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานล่ะ”นายารู้สึกไม่ดีหลังจากได้ยินเช่นนั้น แอเรียนยังอายุน้อยอยู่เลย การเป็นหมันในอายุนี้ช่างโหดร้านเกินไป นายาไปถามทิฟฟานี่เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ทิฟฟานี่ตอบอย่างเรียบง่ายว่า “มาร์ค เทรมอนต์ คือสามีของเธอใช่ไหม? เธอเคยเจอเขาแล้ว มดลูกของแอเรียนเสียหายหลังจากที่แท้งลูกถึงสองครั้ง มันค่อนข้างซับซ้อน ฉันไม่อย
แจ็คสันหัวเราะ “ผมไม่กล้าหรอก ผมจะกล้าเรียกพี่สะใภ้ผมอย่างนั้นได้อย่างไร? ผมแค่เปรียบเทียบเฉย ๆ ผมไม่ได้ว่าใครทั้งนั้น อย่าใส่ร้ายผมสิ”แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ “เอ้ แจ็คสัน เมื่อกี่ทิฟฟานี่บ่นว่าเธอจะเป็นบ้าเพราะความสามารถในการทำอาหารของเธอมันแย่มาก เธอคิดถึงคุณและอยากเจอคุณจะแย่แล้ว” ทิฟฟานี่ตัดสายวีดีโอคอลทันทีและกอดแอเรียนด้วยความเขินอาย “อย่าพูดแบบนั้น! ฉันเขินนะ! ฉันไม่ได้คิดถึงเขาสักหน่อย!”แอเรียนหัวเราะจนหัวโยก “เธอคิดถึงเขา! มันเป็นความผิดของเธอที่หันกล้องมาทางฉัน มือฉันมันแพลบไปหมดและฉันก็ยังถือกุ้งอยู่ด้วย ฉันเสียศักดิ์ศรีไม่ได้ แม้ต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างแจ้คสันก็ตาม เธอเริ่มก่อนนะ!”ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แจ็คสันหันไปหามาร์คผู้ซึ่งนั่งข้าง ๆ เขา “นายเห็นแอเรียนไหม? ฉันว่านายไปหาเธอได้แล้ว ไม่อย่างนั้น ทิฟฟานี่อาจจะคิดว่าฉันแค่คบกับเขาเพื่อให้นายสามารถเข้าถึงแอเรียนได้ง่ายขึ้น… มันไม่ยุติธรรมกับฉันนะ…”มาร์คส่ายหัว “ยัง ฉันไม่สามารถวางใจได้หากอีธานยังคงมีชีวิตอยู่”แจ็คสันจริงจังขึ้น “ฉันส่งคนไปจัดการแล้ว การจัดการเรื่องแบบนี้ในต่างประเทศเป็นเรื่องที่มีความท้าทายมาก นายก็ร
”พวกคุณอยากกินอะไร? สั่งพร้อมกันเลยไหมคะ? แค่บอกมาว่าพวกคุณไม่อยากกินอะไรแล้วหนูจะไม่สั่ง” จู่ ๆ ธัญญ่าพูดแทรกขึ้นมาจู่ ๆ แอเรียนก็มีความคิดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเอง เราจะกินเลี้ยงกัน”แอเรียนไม่อยากกินอาหารตามสั่งน่าเบื่อ ๆ อีกต่อไป เธอเบื่อที่จะกินอาหารเดิม ๆ ทุกวัน ในเมื่อแจ็คสันกลับมาวันนี้ เธอจึงสามารถสั่งอาหารเที่ยงจากร้านเขาก็ได้ ไหน ๆ เธอก็มีเบอร์ร้านอยู่แล้วและอาหารจากร้านเขาก็จะเร็วกว่าด้วย สุดท้าย การแสดงความมีน้ำใจต่อพนักงานของเธอเป็นครั้งคราวก็เป็นเรื่องจำเป็น แม้ว่าเธอจะขี้เหนียวกับตัวเอง แต่เธอใจกว้างต่อคนอื่นเสมอที่ร้านอาหาร ทิฟฟานี่พยายามจะเป็นผู้หญิงมากขึ้นและถึงขั้นรับประทานอาหารช้าลงด้วยซ้ำ ในอดีตเธอไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เมื่อรับประทานอาหารกับแจ็คสัน การคบกันเปลี่ยนทัศนคติของเธอ อย่างน้อยเธอก็อยากทำตัวให้น่าประทับใจต่อหน้าเขาแจ็คสันขมวดคิ้วและแซวว่า “พอเลย กินตามปกติเถอะ คุณไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมคุณต้องทำตัวราวกับว่าผมไม่เคยเห็นว่าคุณกินเก่งแค่ไหนด้วย?”ทิฟฟานี่จ้องมองเขา “โอ้ พระเจ้า… ฉันดูเหมือนฉันไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันขอทำตัวให้เหมือนผู้หญิงม
“คุณคิดว่าฉันเป็นคนทำลายบรรยากาศที่น่าเบื่อหรือเปล่า?” เธอถามอย่างอึมครึมจิตใจของแจ็คสันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม "ฮะ? มะ-ไม่… ผมคิดว่าคุณก็ปกตินะ คุณถามทำไม?"ทิฟฟานี่ตีความคำตอบของเขาว่าเธอเป็นคนที่น่าเบื่อจริง ๆ 'ก็ปกตินะ' เป็นคำตอบแบบไหนกัน? มันเป็นคำถามใช่หรือไม่ใช่ 'ก็ดี' เป็นอีกวิธีหนึ่งในการตอบว่า 'ใช่'! เธอไม่สนใจเขาและเข้าไปในลิฟต์โดยไม่รอ แจ็คสันรีบตามเธอไปอย่างสับสน “คุณเป็นอะไร? ผมหาเวลามาที่นี่และคุณต้องเสียเวลาหาเรื่องทะเลาะกับผมเหรอ? ผมทำอะไรผิด? แค่บอกผมแล้วผมจะเปลี่ยนเอง”เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณไม่ได้หยุดเจอผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม? ถ้าฉันบอกให้คุณเลิกทำเรื่องแบบนั้นหลังจากคบกับฉันแล้ว คุณจะทำได้ไหม? ในทางทฤษฎี คุณทำอย่างนั้นเนื่องจากเราคบกันทางไกล แต่ถ้าคุณเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นลับหลังฉัน ก็ลืมสิ่งที่ฉันพูดไปซะ”แจ็คสันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังจะสื่อว่าอะไร “มะ-ไม่… ไม่ต้องมาโหดขนาดนี้ก็ได้ไหม? ผมจะไม่ทำสิ่งเลวร้ายลับหลังคุณแน่นอน แต่คุณต้องให้ผมได้ลองชิมดู... ไม่ว่าในกรณีใด ผมจะไม่ทำอะไรกับคุณโดยปราศจากความยินยอมของคุณเพราะผมเป็นคนมีหลักการ เรา… ทำแบบนั้นได้ทุกวันหลัง