บทที่ 938 จุดประสงค์ของรถเข็นนั้น

เจตต์ยืนอยู่นอกห้องของทิฟฟานี่แทนที่จะเข้าไปข้างใน เขาได้เลือกจุดยื่นข้างประตูตั้งแต่ที่พวกเขาไปถึงที่ห้องของทิฟฟานี่ที่ชั้นบน ทิฟฟานี่คิดว่ามันแปลก แต่เธอก็ยังเข็นรถเข็นของอเลฮานโดรเข้าไปในห้องของเธออยู่ดี เขาเป็นแค่ผู้ชายที่ขาพิการจนไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป การต้องอยู่กับเขาตามลำพังจะเป็นอันตรายได้แค่ไหนเชียว?

ทิฟฟานี่จึงคิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรมากนัก

เนื่องจากเธอเพิ่งจะย้ายเข้ามาเมื่อเร็ว ๆ นี้ เธอจึงยังไม่ได้จัดของหลายอย่างให้เข้าที่จนห้องของเธอแอบรกเล็กน้อย “ฉันยังไม่มีเวลาจัดห้องเลย มันก็เลย… เอ่อ อย่างที่เห็นน่ะ” เธอยอมรับอย่างเขินอาย “เอ่อ เดี๋ยวฉันไปชงชาก่อนนะ”

ทิฟฟานี่ไปที่โซนเครืองดื่มแล้วเริ่มชงชา แต่เห็นได้ชัดจากท่าทางที่เก้ ๆ กัง ๆ ของเธอว่าเธอไม่ชำนาญในเรื่องนี้เลย หลังจากที่เธอพลาดจนเกือบจะทำน้ำร้อนหกใส่ตัวเอง ทันใดนั้นก็มีมือมาปรากฏขึ้นข้าง ๆ เธอ “ขออนุญาตนะ”

ทิฟฟานี่ชะงัก ทำไมเสียงของอเลฮานโดรจึงมาจากเหนือศีรษะของเธอ? เขานั่งรถเข็น ดังนั้นเสียงของเขาควรจะดังมาจากข้างล่างไม่ใช่เหรอ?

เธอหันกลับไปข้างหลังแล้วหน้าผากของเธอก็ชนเข้ากับคางของเขา

ด้วยมือที่ปิดห