LOGINShare
บทที่ 10
Last Updated:
2025-01-28 08:19:43“เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยทำไมต้องลงโทษให้วิ่งรอบสนามด้วย” นักศึกษาใหม่ที่ถูกลงโทษไปด้วยต่างก็ไม่ค่อยพอใจ
“อย่าพูดเสียงดังสิเดี๋ยวก็เจออีกรอบหรอก” “ออกัสแกทำบ้าอะไรวะ อยู่ดีๆ ก็ให้พวกเรามาวิ่งรอบสนามด้วย” รุ่นพี่ที่จัดรับน้องไม่รู้เรื่องอะไรแต่ก็ต้องทำเพราะหัวหน้ารับน้องสั่ง “โอ้ยเหนื่อยจะตายอยู่แล้วอุตส่าห์ว่าจะเข้าเรียนแบบสวยๆ ดูสภาพฉันสิดูไม่ได้ตั้งแต่วันแรกเลย” เมญ่าบ่นตั้งแต่เริ่มวิ่งจนกลับมาถึงที่ "พวกแกเป็นยังไงบ้างวะ" ออมสินมาถึงตั้งนานแล้วเพราะเธอวิ่งคนเดียว เห็นเพื่อนเหนื่อยหอบมาเลยรีบเอาน้ำมาส่งให้ "เพราะเธอคนเดียวเลย" "เกี่ยวอะไรกับฉัน" "ก็เธออยากเสนอหน้าวิ่งคนเดียวทำไมล่ะ เลยต้องลำบากกันทั้งรุ่นเลยเห็นไหม" "อย่าว่าให้ออมสินเลย" "ไอเดียเธอก็อีกคน ถ้าออมสินไม่อยากได้หน้าเพื่อนก็คงไม่ถูกทำโทษไปด้วย" "อะไรนะ เธอว่าฉันอยากได้หน้าเหรอ" ออมสินไม่ชอบความคิดนี้ของเมญ่าเลย "อยากจะวิ่งอีกสักรอบไหม" รุ่นพี่เห็นว่าเด็กใหม่พูดกันเสียงดังเลยขู่ และคำขู่นั้นก็ได้ผล เที่ยงวันนั้นที่โรงอาหารมหาวิทยาลัย.. "คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ" "เยอะกว่าโรงเรียนเดิมเราอีก" "ก็นี่มันระดับมหาวิทยาลัย รีบไปต่อแถวซื้ออาหารดีกว่า" "พวกเธอซื้อมาให้ฉันด้วยแล้วกันฉันเหนื่อยมากเลย เดี๋ยวจะนั่งจองโต๊ะรอ" เมญ่ามองไปเห็นโต๊ะที่ว่างก็เลยเดินไปนั่งรอ พวกเพื่อนๆ เลยแบ่งหน้าที่กันสองคนไปซื้ออาหารอีกคนไปซื้อน้ำ "พวกเธอซื้ออะไรมาให้ฉันเนี่ย" "กินๆ ไปเถอะน่าวันนี้แค่วันแรกเรายังไม่รู้ว่าร้านไหนน่ากิน" เห็นว่าร้านนั้นคนต่อแถวน้อยเลยไปเข้าแถวด้วย แต่ดูท่าแล้วอาหารก็ไม่น่าอร่อยจริงๆ นั่นแหละ "หน้าตาก็ไม่น่ากินแล้ว แถมรสชาติยังไม่น่ากินอีก" เมญ่าชิมไปคำหนึ่งก็วางช้อนแล้วเอื้อมมือไปหยิบน้ำมาดื่ม "ถึงว่าป้าแกถึงขายไม่ค่อยดีเหมือนร้านอื่น" ออมสินก็รู้สึกว่ามันไม่อร่อยจริงๆ นั่นแหละ "กินๆ ไปก่อนเถอะน่า เดี๋ยวไม่มีแรงรับน้องช่วงบ่ายนะ" ส่วนไอเดียและการ์ตูนสองคนนี้ฐานะไม่ค่อยดีเท่าเพื่อน มีเงินมาเรียนมหาวิทยาลัยระดับนี้กับเพื่อนก็ถือว่าดีเท่าไรแล้ว หลังจากทานข้าวเสร็จทั้งสี่ก็ออกมาเข้าห้องน้ำ "นึกว่าใครที่ไหน..คนที่ทำให้พวกเราซวยไปด้วยนี่เอง" "ถ้าไม่เพราะกลุ่มนี้พวกเราคงไม่ต้องไปวิ่งรอบสนาม" "เกิดมาไม่เคยทำผิดเลยหรือไง และอีกอย่างพวกฉันไม่ได้มาสายเป็นชั่วโมงสักหน่อย มาสายแค่ไม่กี่นาทีก็ถูกทำโทษ" ว่าจะทำเป็นไม่สนใจแล้วล่ะแต่ออมสินก็หมดความอดทน "นั่นเพราะพวกเธอไม่มีระเบียบ เลยทำให้พวกฉันต้องเดือดร้อนไปด้วย" "เชอรี่เราอย่ามาเสียเวลากับอะไรพวกนี้เลยดีกว่า เดี๋ยวก็เข้าหอประชุมช้าเพราะคนที่นิสัยไม่ดี" "ชื่อเชอรี่เหรอ นึกว่าชื่อสตอ...เบอรี่" "นี่เธอ รู้ไหมว่าเชอรี่เพื่อนฉันเป็นใคร" พริ้มก็คือเพื่อนรักของเชอรี่ "ขนาดพวกเธอยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใครแล้วฉันจะรู้ไหม" "ออมสินไม่เอาน่าเดี๋ยวก็มีเรื่องกัน" "เราแค่จะมาเข้าห้องน้ำแล้วใครหาเรื่องก่อนล่ะ" "เธอจะสร้างเรื่องอีกแล้วเหรอออมสิน งานนี้ฉันไม่ยุ่งด้วยนะ" เมญ่ารีบเดินออกจากห้องน้ำไปก่อนเลย ที่ไม่อยากปะทะกับกลุ่มนี้เพราะได้ยินเพื่อนของนางถามว่ารู้ไหมว่าเธอคนนี้เป็นใคร แสดงว่าต้องเป็นลูกสาวคนที่มีชื่อเสียงแน่ "เมญ่าก็พูดถูกเราไปกันเถอะ" "จะรีบไปไหนเรายังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลยนะ" ออมสินเห็นเพื่อนออกไปก็เลยต้องรีบตามออกไป "เชิญกลุ่มเมื่อเช้านี้ออกมาข้างนอก" ออกัสไม่รู้ว่าผู้หญิงกลุ่มนี้ไปทำอะไรให้ผู้บริหารไม่พอใจ "งานจะเข้าเราอีกไหมเนี่ย" "รุ่นพี่บอกให้ออกมาก็ออกมาสิ" เอกราชรองหัวหน้าเห็นว่าสาวๆ ทั้งสี่คนไม่ยอมลุกเลยตะโกนออกไป "พวกเธอทั้งสี่แสดงโชว์มาคนละหนึ่งโชว์" "โชว์อะไรก็ได้เหรอคะ" "ใช่ ใครโชว์แล้วก็กลับไปนั่งที่" "โชว์คู่ได้ไหมคะรุ่นพี่" ออมสินไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ไอเดียกับการ์ตูนนี่สิเป็นคนไม่ค่อยกล้าแสดงออก เลยหาวิธีช่วยเพื่อน "เธอช่างกล้าต่อรองกับรุ่นพี่นะ" "ไม่เป็นไรหรอกเอก พวกเธอจับคู่กันแล้วก็โชว์" "ถ้างั้นเมญ่ากับออมสินโชว์ก่อนนะคะ" ออมสินคิดว่าเมญ่าจะไม่เลือกตัวเองเป็นคู่ เพราะทั้งสองถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนกัน แต่ก็แข่งกันมาโดยตลอด ที่ออมสินไม่รู้ว่าทำไมเมญ่าถึงเลือกเธอ เพราะออมสินเป็นคนกล้าแสดงออกถ้าเลือกสองคนนั่นมีหวังไม่รอดแน่ "ฉันว่าจะคู่ไอเดีย" เธอต้องเลือกคนใดคนหนึ่งในเพื่อนสองคน "เธอจะให้ฉันคู่กับยัยการ์ตูนงั้นเหรอ" "ถ้างั้นเธอคู่ไอเดียฉันจะคู่การ์ตูน" "พวกฉันสองคนคู่ใครก็ได้" "จับคู่กันได้หรือยัง!" "ได้แล้วค่ะ" เมญ่าเลยเลือกไอเดียถ้าให้เลือกการ์ตูนคงไม่ไหว แปะแปะแปะ เพื่อนๆ ที่นั่งดูการแสดงอยู่ต่างก็ปรบมือให้ ถึงแม้ว่าการแสดงนั้นจะกร่อยมาก "เข้าไปนั่งที่อีกคู่หนึ่งแสดงต่อได้" ออมสินและการ์ตูนเดินออกมายืนข้างๆ กันก่อนที่จะ.. "ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้ายเสียบตูดขวา โอ๊ยร้อนจริงๆ โอ๊ยยยร้อนจริงๆ" พรวด~~ คนที่กำลังดื่มน้ำและสายตาจ้องดูกล้องวงจรปิดผ่านจอโน๊ตบุ๊คอยู่ถึงกับสำลักน้ำพรวดออกมา _______________________ Set มาเฟียมีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ (๑) สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] (๒) สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก] (๓) นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] (๔) เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] (๕) นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] เลือกอ่านคู่ไหน ก็ได้นะคะเพราะว่าแยกคู่พระนางชัดเจน แต่เรื่องแรกเริ่มที่สิงขรค่ะ
Latest chapter
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
You may also like
