บทที่2 ต่อไปเจ้าชื่อจิวเฟย

“แล้วจะให้ข้าชื่อว่าอะไรล่ะเจ้าคะ”

“ศิษย์ของข้าละทิ้งชื่อแซ่ ชื่อใหม่ข้าจะเป็นคนตั้งให้และจะมีแค่ชื่อไม่มีแซ่ ตอนนี้ข้ามีศิษย์อยู่แล้วสี่คนชื่อของทุกคนขึ้นต้นด้วยคำว่าจิวที่หมายถึงโชคชะตา เพราะทุกคนมาพบข้าด้วยโชคชะตา...ศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้าคือจิวหลิง ศิษย์พี่รองจิวหลิน ศิษย์พี่สามจิวหู และศิษย์พี่สี่จิวฝู” เขาบอกเล่าพลางขบคิด

การรับศิษย์ของเขามิใช่จะเกิดขึ้นง่าย ๆ เนื่องจากเขามีญาณหยั่งรู้โชคชะตาที่สืบทอดมาจากมารดาทำให้เขาสามารถรับรู้ได้ถึงอนาคตของผู้คน แต่สำหรับผู้ที่มีโชคชะตาเกี่ยวข้องกันในรูปแบบที่ลึกซึ้งจะมองเห็นเพียงความว่างเปล่าและผู้ที่เขาเห็นเพียงความว่างเปล่าก็คือผู้ที่เขาจะรับเป็นศิษย์ ซึ่งที่ผ่านมามีเพียงสี่คนเท่านั้น

จิวหลิงศิษย์คนแรกเป็นอดีตซื่อจื่อแคว้นไห่ที่บิดาซึ่งเป็นไท่จื่อถูกสังหารแย่งชิงบัลลังก์จนต้องพาน้องชายหนีมาต่างแคว้นเพื่อรักษาชีวิต จิวหลินศิษย์คนรองเป็นบุตรชายเสนาบดีแคว้นฉินที่ถูกมารดาเลี้ยงยึดสินเดิมของมารดาซึ่งเป็นคหบดีหญิงผู้ร่ำรวยก่อนไล่ออกจากจวนเมื่อสิ้นบิดาจึงต้องเร่ร่อน จิวหูศิษย์คนที่สามเป็นบุตรชายของอดีตหัวหน้าองค์รักษ์จากแคว้นเฉิงที่ถูกใส่ร้ายจนบ้านแต