Mag-log inLibrary
Maghanap
Share
บทที่ 4
Huling Na-update:
2025-02-12 20:40:39วันเสาร์คอนโดแพรวาหญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆ วันหยุดทั้งทีจึงขอนอนให้เต็มที่หน่อย เธอลุกขึ้นนั่งบิดกายอย่างเกียจคร้าน ผมยาวสลวยสีแดงยุ่งฟูเล็กน้อย ใบหน้ากระจ่างใสเซ็กซี่ชวนมองยังคงง่วงงุน เธอขยี้ตาเบาๆ ก่อนจะลุกออกจากเตียงหญิงสาวสวมเพียงเสื้อเชิ้ตผ้าแพรเย็นสบายสีม่วง ช่วงล่างมีเพียงแพนตี้สีขาวโอบอุ้มสะโพกกลมมน แพรวาเดินเข้าครัวชงกาแฟและทอดไข่ดาวแฮมไส้กรอกง่ายๆ ทุกครั้งที่ขยับตัว ก้มๆ เงยๆ กางเกงในสีสะอาดมักโผล่วับๆ แวมๆ เย้ายวนสายตา โชคดีที่เธออยู่เพียงลำพังหลังจากไข่สุกได้ที่ก็ตักใส่จาน เธอยกจานมานั่งขัดสมาธิบนโซฟากลางห้องนั่งเล่น หยิบมือถือไล่เปิดอ่านอัปเดตข่าวสารพลางใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกเข้าปากครืด ครืด ครืดขณะนั้นเองโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้น ปรากฏชื่อเพื่อนสาวสมัยมหาวิทยาลัยขึ้นบนหน้าจอ"ว่าไงแก"(ฮายยยเพื่อน ไม่ได้คุยกันนานมาก เป็นไงบ้าง) เจเปนหญิงสาวรูปร่างอวบอั๋นเย้ายวนส่งเสียงร้องทักมาตามสาย"ก็เรื่อยๆ เหมือนเดิม แกล่ะ"(แทบตายค่ะ งานบริษัทฉันนรกมาก!)แพรวาขำออกมากับคำพูดของเพื่อนสนิท แม้จะทุกคนจะแยกย้ายกันไปดำเนินชีวิตของตัวเอง แต่ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกัน ก็เหมือนเธอได้ย้อนเวลากลับไปสมัยมหาวิทยาลัย"งั้นก็ไม่ต่างกัน"(ฮ่าๆๆ เอาน่า วันนี้วันเสาร์ นัดเจอไหม ฉันเพิ่งวางสายจากยัยมิ้นท์มา จะไปนั่งกินข้าวเดินเล่นที่ห้างกัน)"อืมมม กี่โมง ฉันเพิ่งตื่นยังไม่ได้อาบน้ำเลย"(ช่วงบ่าย ไม่ต้องรีบชิลล์ๆ)"งั้นโอเค แล้วเจอกัน"แพรว่าตกลงอย่างว่าง่าย การได้เจอเพื่อนพูดคุยเรื่องไร้สาระถือเป็นความสุขอย่างหนึ่งในชีวิตการทำงานแสนเคร่งเครียดและกดดันของเธอ(ไม่ต้องจัดเต็มมากนะยะ ย้ำกินข้าวชิลล์ๆ เด้อ อย่าฆ่าเพื่อน)"หึๆ ย่ะ ฉันก็แต่งปกติเหอะ"(ให้จริง! แค่หน้ากับหุ่นเอ็กซ์ๆ ของแกก็กินขาดแล้ว)"เออๆ ตามนี้ฉันไปแต่งตัวก่อน" แพรวาตัดบทก่อนที่เพื่อนจะเริ่มบ่นการแต่งตัวของเธอความจริงแพรวาเป็นสาวที่มีความมั่นใจในตัวเองและรูปลักษณ์พอสมควร เธอชื่นชอบแฟชั่นทันสมัย ถึงได้กล้าทำสีผมแดงก่ำเช่นนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อได้เข้ามาทำงานจริง เธอถึงเลือกปกปิดความเปรี้ยวซ่าและเปลี่ยนตัวเองเป็นยัยเพิ้งเฉิ่มเชยประจำบริษัทแทนร่างเล็กจัดการอาหารตรงหน้าจนเกลี้ยง ลุกเดินเข้าไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวภายในห้องน้ำ แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่ แต่แพรวาก็เปลี่ยนโซนยืนอาบน้ำออกแล้วยัดอ่างอาบน้ำเข้าไปแทน เนื่องจากชอบนอนแช่น้ำอุ่นๆเมื่อเริ่มแต่งหน้าทำผม ก็ทำให้เธอพบว่าเครื่องสำอางหลายอย่างพร่องลงไปมาก เนื่องจากปกติไปทำงานเธอจะทาแค่ครีมบำรุงและตบแป้งฝุ่นเพียงเท่านั้น แต่วันนี้เธอจะได้แต่งตัวจัดเต็มแล้วตู้เสื้อผ้าถูกเปิดเพื่อรื้อหาชุดที่จะใส่ ใบหน้าสวยขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อพบแต่เสื้อผ้าล้าสมัยที่ตนใส่ไปทำงาน เมื่อรื้อค้นไปยังกองเสื้อผ้าที่ซุกไว้ก็พบเสื้อสายเดี่ยวพอดีตัวสีครีม อวดเอวบาง แพรวายิ้มกริ่มเลือกจับคู่กับกางเกงยีนเข้ารูปสีเข้ม ไม่นานเธอก็กลับมาเป็นสาวน้อยแสนซุกซนเช่นเดิมห้างหรูในกลางเมืองคอนโดของแพรวาตั้งอยู่ไม่ไกลมาก ถึงจะออกนอกเมืองไปหน่อย แต่ก็มีระบบขนส่งสาธารณะเข้าถึงง่าย ใช้เวลาไม่นานก็สามารถนั่งรถไฟฟ้ามาถึงกลางเมืองได้ สามสาวเลือกห้างหรูที่ค่อนข้างเงียบ ผู้คนไม่พลุกพล่านหลังจากโทรหาเจเปนเพื่อถามชื่อร้านอาหารเรียบร้อย แพรวาก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ร่างเซ็กซี่เย้ายวนก้าวเดินบนส้นสูง 3 นิ้วด้วยท่าทีมั่นใจ ชายหนุ่มหลายคนที่เดินผ่านไปมาแอบชำเลืองมองตามหลังหญิงสาว ลำคอแห้งผากเมื่อได้เห็นสะโพกกลมสวยได้รูปผ่านกางเกงยีน"ไงจ๊ะ"แพรวาส่งยิ้มหวานเอ่ยทักเพื่อนทั้งสองที่นั่งรอในร้านแล้ว ริมฝีปากบางทาทับด้วยลิปสติกสีแดงเข้ม ส่งเสริมให้รอยยิ้มของเธอชวนมองยิ่งขึ้น"นี่เหรอชุดกินข้าวชิลล์ๆ" มิ้นท์เบะปากส่งเสียงแซว ไล่มองการแต่งตัวของคนมาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า"ไอ้ฉันก็อุตส่าห์ย้ำ แกเนี่ยนะนังแพรวา!""ก็นี่มันชุดปกติ""ย่ะ นั่งได้แล้ว ยืนอวดหุ่นจนน้ำลายผู้ชายโต๊ะข้างหลังจะหกและ" เจเปนเพื่อนสาวสายฝอ ในชุดเดรสรัดรูปอวดสัดส่วนอกเอวสะโพกตบเก้าอี้ข้างตัวทั้งสามสั่งอาหารหลากหลายมาแบ่งกันทาน พลางพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวในชีวิตอย่างออกรสออกชาติ ความสนิทสนมทำให้แพรวาผ่อนคลายวางตัวสบายๆ หัวเราะเสียงดังกับมุกตลกของมิ้นท์และเจเปนกลุ่มเพื่อนสาว 3 สไตล์ แต่กลับลงตัวเมื่ออยู่กันพร้อมหน้า เรียกความสนใจจากเหล่าผู้ชายที่เดินผ่านไปมาได้เป็นอย่างดีหลังจากทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต้องแยกย้าย มิ้นท์ถูกหัวหน้าตามตัวเนื่องจากปัญหาเรื่องงาน เจเปนขอแยกตัวก่อน เนื่องจากมีนัดกับผู้ชายเพื่อดูหนัง ทำให้สุดท้ายแพรวาต้องมาเดินกร่อยอยู่คนเดียวในห้างหรูหญิงสาวจึงถือโอกาสเข้าร้านเครื่องสำอาง ซื้อของใช้หลายอย่างที่เริ่มหมด ร่างเล็กเพลิดเพลินไปกับลิปสติกหลากสีสัน หลังจากห่างหายไปจากวงการแฟชั่นเนิ่นนาน แพรวาจึงช็อปแบบจัดเต็ม ทั้งครีมบำรุงผิว สบู่ วิตามิน เครื่องสำอาง เรียกได้ว่าอะไรออกใหม่ ก็ถูกกวาดลงตะกร้าหมดโดยไม่สนราคาเริ่มเห็นด้วยกับคำพูดที่ว่า การชอปปิงคือวิธีคลายเครียดอย่างหนึ่งพลั่ก!ร่างเล็กมัวแต่ใจลอยก้มมองถุงในมืออย่างมีความสุข ทำให้เผลอชนเข้ากับแผงอกกว้างของคนชายคนหนึ่งที่เดินสวนมาจากมุมอีกด้านของห้าง"อ๊ะ!" แพรวาร้องออกมา ถุงหลุดมือจนข้าวของกระจายเกลื่อนพื้นหัวใจปวดร้าวเมื่อเห็นตลับแป้งราคาแพงหล่นกระทบพื้น ภาวนาให้ภายในไม่เสียหาย เงยหน้าเตรียมจะต่อว่าชายผู้ไม่ดูตาม้าตาเรือ แต่แล้วเมื่อเห็นใบหน้าอีกฝ่ายชัดๆ ใบหน้าสวยก็เริ่มซีดเผือด เพราะชายตรงหน้าคือ 'โอนิกซ์'เธอรีบก้มหน้า เผลอกัดริมฝีปากแน่นด้วยความตึงเครียด พยายามใช้เส้นผมยาวๆ ของตัวปกปิดซ่อนใบหน้า พลางก้มเก็บข้าวของด้วยความลนลาน"โทษที" ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ ย่อตัวลงเพื่อช่วยหญิงสาวเก็บข้าวของที่หล่น"ค่ะๆ มะ...ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่ได้มอง ขอโทษนะคะ" ร่างเล็กตอบกลับเสียงสั่น หัวใจเต้นโครมคราม กลัวประธานหนุ่มจะจำเธอได้ด้วยระยะที่ใกล้กัน ทำให้ชายหนุ่มได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาจากกายสาว คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อรู้สึกคุ้นเคยกับความหอมหวานนี้ พยายามลอบมองใบหน้าของเธอ แต่เส้นผมสีแดงนั้นก็ปกปิดเอาไว้ เห็นเพียงปลายจมูกเล็กโด่งรั้น กับริมฝีปากบางรูปกระจับสีแดงสดเธอรีบยัดของใส่ถุงตามเดิม แล้วเร่งฝีเท้าเตรียมเดินจากไปอีกด้าน"เดี๋ยว!"เสียงเข้มดังขึ้น รั้งให้เธอหยุดชะงัก มือเล็กเย็นเฉียบบีบกำถุงจนแน่น ยืนตัวแข็งแต่ไม่ยอมหันหน้ากลับมาโอนิกซ์มองร่างเซ็กซี่ยั่วยวนของเธออีกครั้งด้วยแววตาสำรวจ รู้สึกคุ้นเคยกับเธออย่างประหลาด เอวบางขาวๆ ที่โผล่พ้นขอบเสื้อนั่นทำใจเขาแกว่งไปวูบหนึ่ง"เหลืออีกชิ้นครับ" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยขึ้น พลางยื่นลิปสติกอีกแท่งที่กลิ้งไปไกลส่งให้ สายตาคมมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของเธอนิ่งๆไร้ทางเลือก แพรวาจำใจหมุนตัวกลับไปหาร่างสูงอีกครั้ง พยายามก้มหัวซ่อนใบหน้าให้ได้มากที่สุด ก่อนจะเอื้อมมือไปรับของในมือเขาปลายนิ้วชื้นเหงื่อสัมผัสฝ่ามืออุ่นร้อนเพียงเสี้ยววิ แต่กลับรู้สึกร้อนวาบทั่วร่างอย่างประหลาด"เอ่อ...ขะ...ขอบคุณค่ะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยตอบตะกุกตะกัก ก่อนที่เธอจะรีบจ้ำอ้าว เดินหนีออกไปไกลมาเฟียหนุ่มยังคงค้างอยู่ที่เดิม มองตามหลังหญิงสาวแปลกหน้าจนเธอหายไปด้วยความสงสัย กลิ่นกายสาวยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูก คิดไม่ออกว่าเคยได้กลิ่นแบบนี้ที่ไหน กลิ่นหอมหวานเย้ายวนนั่น กลับทำให้เขาสดชื่นสบายใจแปลกๆ"เอ่อ...นายครับ"เสียงของตะวันลูกน้องคนสนิทเรียกสติร่างสูงกลับมา เขาก้มมองสัมผัสที่มือตัวเองอย่างครุ่นคิด รู้สึกตงิดใจบางอย่างชอบกลโอนิกซ์ส่ายหัว คาดว่าช่วงนี้คงหักโหมเขียนโปรแกรมมากจนสมองเบลอ ร่างสูงก้าวยาวๆ ไปอีกด้าน ตรงเข้าร้านหนังสือขนาดใหญ่ของห้างตามความตั้งใจของตัวเอง"วันซวยอะไรเนี่ย" แพรวาพึมพำออกมา มือเล็กกุมที่ตำแหน่งหัวใจที่เต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมานอกอกเธอเลือกหลบหลังเสา พลางชะโงกหน้ามองประธานหนุ่มเป็นระยะ เมื่อเห็นเขาจากไปแล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ร้อยวันพันปีโอนิกซ์แทบไม่มาเดินห้าง อีกทั้งห้างกว้างใหญ่ขนาดนี้เธอดันชนกับเขาได้ ไม่เรียกว่าซวยก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้วใบหน้าสวยเคร่งเครียดกังวลไปต่างๆ นานา ว่าเขาจะจำได้ แต่สีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็พอทำให้เธอคลายกังวลได้บ้างเธอรีบหอบถุงข้าวของกลับที่พักทันที ไม่กล้าเดินเอ้อระเหยลอยชายต่อ เพราะอาจจะไปบังเอิญเจอเขาอีกก็เป็นได้
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Pinakabagong kabanata
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 156
"วา...อ่า...เสียวถึงท้องแล้วเนี่ย...อ๊า...เชี่ย จะเสร็จ" ชายหนุ่มสบถคำหยาบอย่างสุดกลั้นตามแรงกระสันที่เปี่ยมล้นเขารวบเอวบางไว้แน่น ซอยสะโพกเขาหาจนถี่ยิบหนักหน่วงรุนแรง ตอกอัดไม่มียั้งแรงปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบออกมาจนหมด ปลายกระบอกกระหน่ำเข้าหากายสาวย้ำๆ แพรวาได้แต่แอ่นสะโพกรอรับความเสียวซ่านที่เ
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 155
"นิกซ์~" แพรวาหน้ามุ่ย พวงแก้มร้อนฉ่าเมื่อถูกล้อเลียนปลายนิ้วเรียวช้อนใบหน้าเธอขึ้นมาเพื่อแหงนรับจูบร้อนแรง ทั้งสองต่างหลับตากระหวัดลิ้นเกี่ยวพันกันไม่ห่าง มือบางที่ค้ำยันเคาน์เตอร์หินอ่อนเอาไว้เลื่อนขึ้นมาคล้องรอบลำคอหนา ดูดดุนลิ้นหนากลับอย่างยั่วเย้าไม่ยอมแพ้ท่อนขายกเกี่ยวรอบเอวชายหนุ่มเอา
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 154
ท่อนเอ็นร้อนผ่าวตั้งเด่พรั่งพร้อม กระตุกงึกๆ อย่างเชื้อเชิญชวนให้ลิ้มลอง แพรวาเสียววาบ อกซ้ายเต้นระรัว มีความเคอะเขินประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อห่างหายจากกิจกรรมวาบหวามไปหลายเดือนนับตั้งแต่ใกล้คลอดจนตอนนี้ช่องทางรักขับน้ำสีใสออกมาเรื่อยๆ ทำช่วงล่างชุ่มฉ่ำจนเธอรู้สึกได้ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 153
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกล
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 152
โอนิกซ์ส่ายหัวระอา มองภรรยาสาวตาละห้อย เอี้ยวตัวไปกระซิบข้างหูเธอให้ได้ยินกันเพียงสองคน"ไว้คืนนี้นิกซ์ชดเชยให้นะครับ"แพรวาไม่ได้ตอบกลับ พยักหน้าเบาๆ พลางบิดกายไปมาด้วยความขวยเขิน พวงแก้มที่เห่อร้อนก็ทำชายหนุ่มมันเขี้ยวขึ้นมา หากไม่มีพวกเพื่อนอยู่เขาก็อยากจะลากเธอเข้าไปลงโทษในห้องนอนเล
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 151
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้อ
Maaari mong magustuhan
นางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก50.6K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ33.5K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย33.2K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.5K viewsร่านรักนักศึกษา
บุษบาหนึ่งหรัด353 viewsพ่ายรัก เมียในสมรส
โอชิม่อน102 viewsแบล็กเมล์รัก Black mail
เค้กมัฟฟิ่นn490 viewsบำเรอรักคุณหมอ
ปีศาจชอนซา638 views
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
