LOGINLibrary
Search
Share
บทที่ 7
Last Updated:
2025-02-27 09:35:06วันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSแพรวามาทำงานตามปกติ ตระเตรียมเอกสารการประชุมและแฟ้มงานมากมายให้ประธานหนุ่ม วันนี้ก็เป็นอีกวันที่วุ่นวาย ปัญหาภายในเล็กน้อยยิบย่อยมากมายคอยให้หญิงสาวไปจัดการเสียงฝีเท้ากระทบพื้นหินอ่อนทำให้เลขาสาวเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เธอส่งยิ้มให้ผู้มาใหม่อย่างเป็นมิตร"สวัสดีค่ะคุณไทเป ไม่เจอกันนานเลย" เธอเอ่ยทักทายคนสนิทของเจ้านาย การที่ทำงานกับโอนิกซ์หลายปี ทำให้มีโอกาสพบเจอลูกน้องของเขาหลายครั้ง"ครับ ตอนนี้นายว่างอยู่หรือเปล่า""คุณโอนิกซ์ไม่มีแขกค่ะ น่าจะเซ็นเอกสารอยู่"ไทเปพยักหน้าให้เลขาสาว ไม่ได้สนใจการแต่งกายแปลกประหลาดล้าสมัยของเธอ แพรวาเตรียมจะลุกเคาะประตูแจ้งเจ้านายให้ก่อน แต่ชายหนุ่มก็ส่ายหน้าทำให้เธอนั่งลงตามเดิมก๊อก ก๊อก"ไทเปครับ""อืม เข้ามา" เสียงทุ้มตอบกลับ"คุณไทเปรับกาแฟหรือของว่างไหมคะ""ไม่ครับ ขอตัวก่อน"ว่าจบชายหนุ่มก็ผลักประตูห้องทำงานใหญ่เข้าไป แพรวาจึงกลับมาสนใจกับกองเอกสารต่อ"ได้อะไรไหม" โอนิกซ์เอนกายพิงพนักเก้าอี้เอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อพบหน้าคนสนิท"เท่าที่ผมตรวจสอบดู ยังไม่พบความผิดปกติของลูกน้องเราคนไหนนะครับ""...""พวกลูกน้องที่มีหน้าที่ส่งของ ผมให้คนตามดูห่างๆ แล้ว ว่ามีแอบติดต่อกับใครลับหลังหรือเปล่า""..."โอนิกซ์ระบายลมหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อวานเขาก็ทำการไล่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดหมดแล้ว ก็ไม่เห็นว่าใครจะมีท่าทางน่าสงสัย แต่ลึกๆ อย่างไรเขาก็เชื่อว่าต้องมีคนในแอบส่งข้อมูลให้ศัตรูแน่นอนทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ไทเปยืนนิ่งที่หน้าโต๊ะทำงานปล่อยให้โอนิกซ์ครุ่นคิด มาเฟียหนุ่มเท้าคางกับเก้าอี้ มืออีกข้างหมุนควงปากกา เหม่อมองไปทั่วห้องอย่างใช้ความคิด ก่อนจะรู้สึกตงิดใจเมื่อเห็นองศาของโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาขยับเปลี่ยนไปจากเมื่อวานด้วยไอคิวที่มากกว่าคนปกติ ทำให้ชายหนุ่มสามารถจดจำรายละเอียดเล็กน้อยได้แม่น แต่ที่ตอนแรกไม่ทันได้สังเกตเพราะไม่ได้ใส่ใจมองเขาหรี่ตาจ้องมองมันนิ่งๆ จนไทเปที่ยืนอยู่สงสัย หันไปมองตามสายตาเจ้านาย แต่ก็ไม่อาจเข้าใจความคิดชายหนุ่มได้โอนิกซ์เลื่อนเก้าอี้ลุกเดินตรงไปยังโต๊ะเตี้ยตัวนั้น เพื่อมองหาสิ่งผิดปกติ"อีก 3 วันส่งของรอบหน้า เราจะเปลี่ยนสถานที่ เรื่องเมื่อวานทำให้ลูกค้าหัวเสียมาก"ไทเปขมวดคิ้วงุนงงในทีแรก แต่เมื่อเห็นสายตาของผู้เป็นนายก็เริ่มเข้าใจ เพราะความจริงนัดครั้งต่อไปคืออาทิตย์หน้า ร่างโปร่งของมือขวาคนสนิทเริ่มเดินไล่ดูสิ่งของต่างๆ ภายในห้อง พลางพูดตอบโต้เจ้านายไปด้วย"ที่ไหนครับ""กูว่าแถวเลียบแม่น้ำ xx ตรงนอกเมือง""ของรอบนี้ล็อตใหญ่มาก เราเตรียมคนไปคุ้มกันเยอะหน่อยดีกว่าครับ"สองหนุ่มเดินไปทั่วห้อง หยิบจับข้าวของขึ้นมาดู ทั้งแจกันดอกไม้ ชั้นวางของ หลังกรอบรูป จนไทเปเดินไปยังชั้นวางแฟ้มเอกสารเก่าอีกด้านของห้องทำงาน หยิบรื้อแฟ้มมากองวางไว้บนพื้นเพื่อตรวจเช็กให้ละเอียดนิ้วเรียวสัมผัสแตะถูกวัตถุบางอย่างบนหลังแฟ้มเล่มหนึ่ง ชูมันขึ้นมาเงียบๆ บอกเจ้านายว่าพบเจอของน่าสงสัยแล้ว"ถ้าส่งคนไปเยอะจะเป็นที่น่าสงสัยได้ คัดเฉพาะมือดี 20 คนพอ"โอนิกซ์ตอบเสียงเรียบตามเดิม แต่แววตาใต้กรอบแว่นลุกโชนด้วยโทสะ เมื่อเห็นเครื่องดักฟังขนาดเล็กแปะอยู่ที่หลังแฟ้มเอกสาร มือหนากำแฟ้มแน่นจนเส้นเลือดแขนปูดโปนบ่งบอกถึงอารมณ์ตอนนี้ได้เป็นอย่างดีแสดงว่าไอ้คนทรยศมันอยู่ใกล้ตัวเขากว่าที่คาดคิดเสียแล้ว"มึงไปเตรียมการให้เรียบร้อย 4 ทุ่ม เลียบแม่น้ำ xx ไม่ต้องให้คนรู้เยอะ"ว่าจบโอนิกซ์ก็จัดการขยี้เครื่องดักฟังจิ๋วจนมันแหลกคามือ ไทเปลอบกลืนน้ำลายด้วยความหวาดเสียว รู้สึกจะมีคนไม่กลัวตาย ถึงกล้าเข้ามาติดเครื่องดักฟังถึงภายในห้องทำงานส่วนตัวของมาเฟียหนุ่ม"..."ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เพียงแค่ใช้สายตาคมตวัดมองคนสนิท และก้าวยาวๆ ผ่านลูกน้องไป ไทเปก็เข้าใจความหมายแล้วว่าจะไปพูดคุยกันต่อที่อื่นปัง!"ประธานจะไปไหนคะ อีก 5 นาที มีประชุม" แพรวารีบลุกขึ้น ร้องถามตามหลังเมื่อร่างสูงเดินดุ่มๆ ออกจากห้องมา รังสีอันตรายกระจายทั่วบริเวณทำเลขาสาวขนลุกวาบอย่างไร้สาเหตุ"..."ชายหนุ่มนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรกลับมา ทำให้หญิงสาวต้องส่งสายตาเต็มไปด้วยคำถามใส่ลูกน้องคนสนิทของเขาแทน"เอ่อ...คือ""นายมีธุระครับ คุณแพรวาเข้าประชุมแทนเลย" ว่าจบก็ก้มหัวเป็นการบอกลาเธอและก้าวตามหลังประธานหนุ่มไปแพรวาอ้าปากค้างยืนมึนงงอยู่พักใหญ่ กว่าจะได้สติเจ้านายก็ลงลิฟต์หายไปแล้ว ปล่อยหน้าที่รับผิดชอบทุกอย่างไว้กับเลขาสาวคนเดียว"โอ๊ย อะไรเนี้ย อีแพรวารับจบอีกแล้ว!" ร่างเล็กพึมพำด้วยความหงุดหงิด รีบรื้อหาเอกสารที่ต้องใช้และรีบตรงไปยังห้องประชุม แม้จะเหนื่อยใจกับผู้เป็นเจ้านาย แต่เห็นแก่เงินเดือนหลักแสนที่ได้รับ สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือก ต้องเข้าประชุมโดยไร้เงาของประธานบริษัทโอนิกซ์ไม่ได้ไปไหนไกล แต่ขึ้นมานั่งในรถยนต์ส่วนตัวที่จอดไว้หน้าบริษัท คว้าโน้ตบุ๊กราคาแพงที่ข้างเบาะขึ้นมา รัวแป้นพิมพ์เพื่อรื้อหาไฟล์วิดีโอย้อนหลัง ไอเย็นเฉียบถูกส่งออกมาจากร่างกำยำเป็นระยะ ทำให้ไทเปและลูกน้องอีกคนไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่น้อย กลัวว่าจะไปกระตุ้นให้เจ้านายระเบิดอารมณ์ของโอนิกซ์เรียกได้ว่าเดือดพล่าน การที่เครื่องดักฟังถูกติดภายในห้องทำงานส่วนตัวถือเป็นการหยามหน้าจนเกินไปแล้ว เขาไล่มองภาพไปเรื่อยๆ ฝ่ามือหนากำเข้าและคลายออกอยู่หลายครั้งโทสะในกายเริ่มพุ่งสูง แม้จะติดกล้องไว้ภายในห้อง แต่มุมที่คนร้ายแอบติดเครื่องดักฟัง ดันเป็นมุมอับสายตาที่กล้องวงจรปิดถ่ายไปไม่ถึง แต่ถึงกระนั้นเขาก็พอได้รายชื่อของบุคคลต้องสงสัยมาบ้างส่วนโต๊ะรับรองภายในห้อง มีแม่บ้านคนหนึ่งเผลอชนมันจึงขยับไปจากตำแหน่งเดิมเท่านั้น แต่นั้นก็ทำให้เขานึกเอะใจขึ้นมา และตรวจพบของที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้จนได้"มึงจัดการสืบข้อมูล แล้วลาก 2 คนนี้ไปสอบสวนซะ"โอนิกซ์หันหน้าจอโน้ตบุ๊กให้ไทเปที่นั่งเบาะหน้าดู ปรากฏใบหน้าของบุคคล 3 คน ขึ้นมาบนจอ สองคนในนั้นเป็นแม่บ้านที่เข้าไปทำความสะอาดในห้องของเขา"เอ่อแล้ว...""คนนี้กูจัดการเอง" โอนิกซ์พูดแทรกขึ้นมาใบหน้าหล่อร้ายแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมเอ่ยเสียงลอดไรฟัน ดึงโน้ตบุ๊กกลับไปวางบนตัก จ้องมองภาพหญิงสาวทรงผมกระเซอะกระเซิง สวมแว่นตาหนาเตอะด้วยแววตายากจะอธิบาย ความรู้สึกหน่วงๆ แปลกประหลาดปรากฏขึ้นเป็นระยะกลางอกแพรวาฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากต้องเข้าประชุมแทนเจ้านายอยู่เกือบ 3 ชั่วโมง และต้องนั่งจัดการกองเอกสารที่เหลือต่ออีก พลังงานในกายก็แทบไม่เหลือ เธอเหลือบมองนาฬิกาตัวเล็กบนโต๊ะก็รู้สึกท้อแท้ใจ เมื่อเห็นว่าล่วงเลยเวลาเลิกงานไปนานแล้วเธอบิดกายเล็กน้อยขับไล่ความเมื่อยล้า ไล่อ่านเอกสารตรงหน้าอีกพักหนึ่ง ก็เหลือบมองไปยังประตูห้องทำงานของโอนิกซ์ร่างเล็กตัดสินใจผลักประตูเข้าไป เดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม ห้องกว้างยังหลงเหลือไอเย็นของเครื่องปรับอากาศอยู่บ้าง ความมืดมิดทำให้ดูวังเวงขึ้นมาเมื่ออยู่เพียงลำพัง หญิงสาวอาศัยแสงสว่างด้านนอกจากประตูที่เปิดทิ้งไว้รื้อแฟ้มบนโต๊ะขึ้นมาเปิดดูทีละเล่มในขณะที่กำลังจดจ่อกับตัวเลขอยู่นั้น ร่างสูงใหญ่ของชายฉกรรจ์สองคนก็ก้าวเข้ามาจากด้านหลังเงียบเชียบ กว่าที่แพรวาจะรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป ถุงผ้าสีดำใบใหญ่ก็ครอบศีรษะเธอไว้แล“ว"กรี๊ดดด~ ใคร! ปล่อยฉันนะ"เธอกรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจ หัวใจเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมานอกอก พยายามดีดดิ้นขัดขืนด้วยเรี่ยวแรงที่มี แต่ร่างกายก็ถูกโอบรัดจนแน่น แม้มองไม่เห็นแต่ก็พอจะรู้ว่าชายคนร้ายมีร่างกายใหญ่โตกว่าเธอหลายเท่ามือเล็กจิกข่วนท่อนแขนที่รวบเอวเธอไว้ ใช้ศอกกระแทก ยกเท้าถีบร่างใหญ่ด้านหลังเพื่อหนีเอาชีวิตรอด แต่ดูเหมือนจะไม่อาจทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งสะเทือนได้เลยเธอได้รู้ได้เพียงเสียงลมหายใจหนักหน่วงจ่อชิดข้างใบหู"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที" แพรวาแหกปากร้องตะโกน หวังให้มี รปภ. เดินผ่านมาได้ยิน แต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อยให้เธอโวยวายได้นานปึก!ร่างเล็กวูบหมดสติทันทีเมื่อถูกสันมือกระแทกเข้าที่ท้ายทอยเต็มแรง คงทรุดกายลงกับพื้นแล้ว หากไม่มีมือหนาประคองเอาไว้ เขาจัดการย่อกาย แบกร่างไร้สติของหญิงสาวพาดบ่าและเดินออกไปจากห้องทำงาน โดยมีชายอีกคนปิดประตูห้องให้ตามหลัง ทั้งคู่เดินหายออกไปโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกตินี้เลย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Latest chapter
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 156
"วา...อ่า...เสียวถึงท้องแล้วเนี่ย...อ๊า...เชี่ย จะเสร็จ" ชายหนุ่มสบถคำหยาบอย่างสุดกลั้นตามแรงกระสันที่เปี่ยมล้นเขารวบเอวบางไว้แน่น ซอยสะโพกเขาหาจนถี่ยิบหนักหน่วงรุนแรง ตอกอัดไม่มียั้งแรงปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบออกมาจนหมด ปลายกระบอกกระหน่ำเข้าหากายสาวย้ำๆ แพรวาได้แต่แอ่นสะโพกรอรับความเสียวซ่านที่เ
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 155
"นิกซ์~" แพรวาหน้ามุ่ย พวงแก้มร้อนฉ่าเมื่อถูกล้อเลียนปลายนิ้วเรียวช้อนใบหน้าเธอขึ้นมาเพื่อแหงนรับจูบร้อนแรง ทั้งสองต่างหลับตากระหวัดลิ้นเกี่ยวพันกันไม่ห่าง มือบางที่ค้ำยันเคาน์เตอร์หินอ่อนเอาไว้เลื่อนขึ้นมาคล้องรอบลำคอหนา ดูดดุนลิ้นหนากลับอย่างยั่วเย้าไม่ยอมแพ้ท่อนขายกเกี่ยวรอบเอวชายหนุ่มเอา
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 154
ท่อนเอ็นร้อนผ่าวตั้งเด่พรั่งพร้อม กระตุกงึกๆ อย่างเชื้อเชิญชวนให้ลิ้มลอง แพรวาเสียววาบ อกซ้ายเต้นระรัว มีความเคอะเขินประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อห่างหายจากกิจกรรมวาบหวามไปหลายเดือนนับตั้งแต่ใกล้คลอดจนตอนนี้ช่องทางรักขับน้ำสีใสออกมาเรื่อยๆ ทำช่วงล่างชุ่มฉ่ำจนเธอรู้สึกได้ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 153
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกล
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 152
โอนิกซ์ส่ายหัวระอา มองภรรยาสาวตาละห้อย เอี้ยวตัวไปกระซิบข้างหูเธอให้ได้ยินกันเพียงสองคน"ไว้คืนนี้นิกซ์ชดเชยให้นะครับ"แพรวาไม่ได้ตอบกลับ พยักหน้าเบาๆ พลางบิดกายไปมาด้วยความขวยเขิน พวงแก้มที่เห่อร้อนก็ทำชายหนุ่มมันเขี้ยวขึ้นมา หากไม่มีพวกเพื่อนอยู่เขาก็อยากจะลากเธอเข้าไปลงโทษในห้องนอนเล
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 151
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้อ
You may also like
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.6K viewsนับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย28.9K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่229.8K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่197.3K viewsเกี้ยวรักคืนใจ
บ้านเขมปัณณ์358 viewsกรงแค้นสลักรัก
เดย์ไลลา139 viewsล่ารักมิติร้าย
อะพอลโล่_148 viewsคนสวยขาของประธานมาเฟียจอมโหด!
ซีไซต์913 views
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
