LOGINLibrary
Search
Share
บทที่ 8
Last Updated:
2025-02-27 09:35:29ร่างไร้สติของหญิงสาวถูกยัดใส่เบาะหลังรถ โดยมีชายหนุ่มก้าวขึ้นมานั่งด้านข้าง ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเหลือบมองคนข้างตัวด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึกศีรษะที่ถูกคลุมเอาไว้เอนซบไหล่หนาโดยไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดส่งผลให้กลิ่นกายหอมหวานคุ้นเคยของเธอ ลอยมากระทบจมูกโอนิกซ์อีกครั้งเขาพ่นลมหายใจออกมา เบือนหันหน้าหนี เพื่อหวังว่าจะไม่ต้องได้กลิ่นเย้ายวน แต่กลับไม่ยอมผลักไสเธอออก ปล่อยให้เธอซบต่อไป"แผลเป็นไงบ้างครับ" ไทเปเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบโอนิกซ์ก้มมองหลังมือตนเองที่ถูกหญิงสาวข่วนเสียเลือดซิบเป็นทาง เริ่มรู้สึกแสบๆ คันๆ ขึ้นมาบ้าง"ฤทธิ์มากฉิบ""ทำแผลก่อนไหมครับ""ช่างมัน กลับเพนต์เฮ้าส์เลย"ลูกน้องอีกคนพยักหน้ารับ ขับรถตรงกลับที่พักทันทีเพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์"อื้อออ~"หญิงสาวส่งเสียงในลำคอเบาๆ เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา ความเจ็บจี๊ดบริเวณท้ายทอยเป็นสิ่งแรกที่รู้สึก กำลังจะยกมือขึ้นไปจับ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลง หัวใจหล่นวูบเมื่อข้อมือถูกเชือกมัดไว้ ไล่ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าก็เริ่มสติแตก เมื่อรู้ว่าเธอถูกลักพาตัวมาแพรวาดิ้นให้หลุดไปจากพันธนาการนี้ แต่เชือกนั้นก็มัดเธอเอาไว้แน่นเหลือเกิน เธอถูกจับนั่งติดกับเก้าอี้ ข้อมือและข้อเท้ามีเชือกหนาพันไว้ ถุงผ้าที่คลุมหัวทำให้เธอไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน"ช่วยด้วย! มีใครอยู่ไหม ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้"เสียงร้องตะโกนดังก้อง ยิ่งเธอดิ้นเชือกมันก็ยิ่งบาดผิวบางๆ ของเธอจนแดงเถือกเสียงสวบสาบทำให้เธอรับรู้ว่าไม่ได้อยู่เพียงลำพัง รีบร้องขอความเห็นใจทันที"ใครอยู่ตรงนั้น ขอร้อง มีอะไรคุยกันดีๆ ถ้าอยากได้เงินฉันจะโอนให้ ได้โปรดปล่อยฉันเถอะ""ไปตามนายมาเถอะ เธอฟื้นแล้ว""ครับ"ลูกน้องที่ยืนเฝ้าหันไปคุยกัน ก่อนที่อีกคนจะเดินออกไปตามเจ้านาย"เดี๋ยว! ที่นี่ที่ไหน มาตกลงกันดีๆ เถอะ""รอก่อนครับ เดี๋ยวนายจะมาคุยเอง""..."ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันจนแน่น หัวใจเต้นกระหน่ำ หวาดกลัวไปถึงขั้วหัวใจ ไม่คาดคิดว่าตัวเองจะถูกลักพาตัวทั้งที่อยู่ในบริษัทที่มีระบบรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยม ความเครียดส่งผลให้น้ำตาหยดร้อนๆ ไหลอาบแก้มเธอร้องไห้เงียบๆ อยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงประตูหนักๆ เปิดเข้ามาพรึ่บ!แสงสว่างที่สาดเข้ามากะทันหัน ทำให้ดวงตาเธอหยีพร่า ต้องกะพริบอยู่หลายครั้งถึงเริ่มโฟกัสภาพตรงหน้าได้"ปะ...ประธาน!"แพรวาร้องออกมาเสียงดังด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นใบหน้าของโอนิกซ์ชัดๆ ร่างสูงกอดอกจ้องเธอตาไม่กะพริบ สีหน้าของเขาเย็นชาเรียบเฉยไม่ต่างปกติที่เธอเห็น แต่แววตากลับดุดันจริงจัง"นะ...นี่มันเรื่องอะไรกัน...ทะ...ทำไม" เสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกักด้วยความสับสน"เธอทำงานให้ใคร""คะ? อะไร วาก็ทำงานให้ประธานไง""..."โอนิกซ์ถอนหายใจ มองใบหน้าซีดเผือดของเลขาสาวอย่างรำคาญใจ"เมื่อกี้...เธอเข้าไปทำอะไรห้องฉัน""วาเข้าไปตรวจเอกสาร วารู้สึกว่าตัวเลขงบประมาณที่ได้รับช่วงเย็นมันต่างจากเอกสารที่ส่งให้ประธานตอนบ่าย เลยเข้าไปตรวจเช็กอีกครั้ง""...""อึก ขอร้อง ปล่อยวาไปเถอะ วาไม่รู้ว่าทำไมประธานต้องจับวามาด้วย" พูดไปน้ำตาก็ไหลไปด้วยความกลัวโอนิกซ์มองเธอนิ่งๆ หันไปส่งสายตาให้ลูกน้องด้านหลัง อีกฝ่ายก็รีบก้มหัวรับรู้ เดินไปหยิบโน้ตบุ๊กที่วางไว้บนโต๊ะมุมห้องช่วงเวลานั้นทำให้หญิงสาวเริ่มมีสติสังเกตภายในห้อง ห้องนี้โล่งโจ้งไร้เฟอร์นิเจอร์ มีเพียงโซฟาและโต๊ะตัวเล็กที่มุมห้อง ผนังกำแพงสีเข้มมีกลิ่นอับชื้นน่าสะอิดสะเอียนชวนคลื่นไส้ ไร้ช่องระบายอากาศ เหนือศีรษะมีหลอดไฟเพียงดวงเดียว ฉายตรงลงมาให้ความสว่างในห้องบรรยากาศดังกล่าวเหมือนที่เคยเห็นในภาพยนตร์ เวลาจับคนร้ายมาสอบสวนทรมาน ด้วยที่แพรวาถูกจับมัดติดกับเก้าอี้ ทำให้ไม่เห็นว่าด้านหลังของเธอเป็นลูกกรงเหล็ก มืดทึบ ส่งกลิ่นอายความตายคละคลุ้งเย็นยะเยือกโอนิกซ์รับโน้ตบุ๊กและจัดการหันหน้าจอมาให้หญิงสาวดู"อธิบายมา" เขาเอ่ยเสียงเรียบแพรวาเพ่งมองภาพวิดีโอผ่านม่านน้ำตา ก็เห็นภาพตัวเองเมื่อสัปดาห์ก่อนเข้าไปในห้องของชายหนุ่ม และเดินหายไปยังมุมห้องที่กล้องจับถ่ายไม่ได้ สักพักก็เดินกลับออกมาตัวเปล่า"วะ...วาแค่เข้าไปตรวจเช็กเอกสารเก่า อึก เพื่อเปรียบเทียบราคา""...""อึก...สาบาน วาไม่รู้ว่าประธานต้องการอะไร"มาเฟียหนุ่มกอดอกมองเธออย่างจับผิด ไม่ไว้วางใจ พยายามมองหาสิ่งผิดปกติสักนิดบนใบหน้าของเธอ คำอธิบายของเธอมันก็พอฟังขึ้น แต่อะไรบางอย่างในใจมันบอกว่าเรื่องนี้มันมีจุดผิดปกติสายตาคมหรี่ลงเมื่อเห็นเส้นสีแดงๆ สะดุดตา โผล่ออกมาจากโคนผมสีน้ำตาลเข้มของเธอแพรวาแทบกลั้นลมหายใจเมื่อมือหนาเอื้อมตรงมายังใบหน้าเธอ หัวใจเต้นระรัว ไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวอะไรเท่านี้มาก่อน ภาวนาในใจว่าขอให้เขาเชื่อและยอมปล่อยเธอไปพรึ่บ!ร่างเล็กหลับตาปี๋ เมื่อวิกผมถูกกระชากออก หัวใจร่วงหล่นราวกับจะหยุดเต้นไปแล้วสีหน้าของโอนิกซ์ตื่นตะลึง ตกใจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด เมื่อพบความลับที่เลขาสาวซ่อนเอาไว้หมับ!"อื้อ" ร่างเล็กร้องในลำคอด้วยความเจ็บปวด เมื่อฝ่ามือหนาบีบเข้าที่คางและบังคับให้เธอเงยหน้ามองยางมัดผมที่รวบเส้นผมถูกกระชากทิ้ง ปล่อยให้สีผมแท้จริงสยายเต็มแผ่นหลัง น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม รู้ดีว่าต่อให้เธอจะพูดแก้ตัวอะไรออกมา เขาก็จะไม่มีทางเชื่ออีกแล้วแว่นตาหนาถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี เผยให้เห็นใบหน้าสวยที่ถูก ซุกซ่อนอยู่หลายปี แม้จะไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม แต่เขาก็มองออกถึงความงดงามของเธอ"หึ เธอนี่เองที่เดินชนฉัน"เขาแค่นหัวเราะ ทั้งโกรธทั้งแค้น รู้สึกตัวเองโง่เป็นครั้งแรก ไม่เคยเอะใจเลยว่าเลขาคนสนิทที่เจอหน้ากันเกือบทุกวันแอบซ่อนตัวตนเอาไว้ภายใต้ภาพลักษณ์ยัยเฉิ่ม"อึก ขอร้อง มันไม่ใช่อย่างที่ประธานคิด""หลักฐานขนาดนี้แล้ว ฉันยังควรฟังคำอธิบายอีกเหรอ""ฮือ ไม่นะ วาไม่รู้ว่าทำไมประธานต้องจับวามา...แต่ถ้าเรื่องนี้วาอธิบายได้""..."นิ้วสากออกแรงบีบกรามเธอแน่นยิ่งขึ้น จนเธอหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวด ดวงตากลมโตไร้แว่นบดบังพยายามมองเขาอย่างอ้อนวอนผ่านม่านน้ำตา"วา...แค่อยากใช้ความสามารถตัวเองในการทำงาน""หมายความว่ายังไง?" โอนิกซ์ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ"อึก...ตอนเรียน เวลาที่วาได้เป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัย คนก็นินทาวาได้เพราะความสวย เวลาที่วาสอบได้คะแนนดี คนก็นินทาวาเอาตัวเข้าแลก""...""พอจบมา วาไม่อยากให้คนอื่นมองวาแบบนั้นอีก เลยเลือกแต่งตัวเชยๆ และใช้แค่ความสามารถในการทำงาน""...""อึก เชื่อวาเถอะ วาไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมตัวเองถึงโดนจับมา""คิดว่าแต่งนิยายให้ฉันฟังแล้วจะเชื่อเหรอ บอกมา! เธอทำงานให้ใคร!"ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกชายหนุ่มตะคอกถามเสียงดัง ส่ายหน้าปฏิเสธทั้งน้ำตา"มะ...ไม่รู้ว่าประธานหมายถึงอะไร...วะ...วาบอกทุกอย่างหมดแล้ว""มันมีเครื่องดักฟังติดในห้องทำงานฉัน! ตรงที่เธอบอกว่าไปเอาเอกสาร! พูดความจริงมาได้แล้วแพรวา อย่าให้ฉันต้องใจร้ายกับเธอ!"เสียงตวาดดังลั่นห้องโล่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าส่งสายตาอ้อนวอน กายสาวสั่นเทาหวาดกลัวจับใจ โอนิกซ์เหมือนคนสติแตก เธอไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายเงียบขรึมจะสามารถแสดงท่าทางเกรี้ยวกราดได้น่ากลัวขนาดนี้ได้เหล่าลูกน้องยืนตัวแข็ง ไม่กล้าหายใจเสียงดังด้วยซ้ำ พวกเขาทำงานกับโอนิกซ์มานาน แต่ก็ไม่เคยมีใครเห็นเจ้านายสติหลุดเท่านี้มาก่อน ลอบมองไปยังนักโทษสาวด้วยแววตาเห็นใจ เห็นทีอีกไม่นานพวกเขาคงต้องทนดูเธอถูกทรมานจนตายแน่นอนพรึ่บ!โอนิกซ์สะบัดมือออกอย่างแรงจนเธอหน้าหัน เขายกมือลูบหน้าตัวเองข่มโทสะในใจที่มันลุกโชนพร้อมระเบิด ตวัดมองร่างเล็กอีกครั้ง ปากบางเม้มเข้ากันกลั้นเสียงสะอื้น น้ำตาร้อนไหลออกมาไม่ขาดสาย แรงบีบทำให้ผิวขาวๆ เธอแดงเป็นปื้นเขาเกลียดการถูกหักหลัง ยิ่งคนทรยศคือคนที่เขาไว้ใจ เขายิ่งแค้น!คำอธิบายของเธอมันดูงี่เง่าไร้เหตุผล และหลักฐานทุกอย่างมันก็โยงมาที่ตัวเธอ ถึงจะไม่ได้แน่ชัด 100% แต่ใจเขาเชื่อไปแล้วว่าเธอคือสปายที่แอบเข้ามาล้วงข้อมูล"จะคอยดูว่าเธอจะปากแข็งได้อีกนานแค่ไหน...""...เอามีดมา"แพรวาหน้าซีด เมื่อได้ยินคำพูดของประธานหนุ่ม พยายามดีดดิ้นร้องไห้อ้อนวอน"อย่า อย่าฆ่าวา...ฮือออ...วาไม่รู้จริงๆ ขอร้องปล่อยวาไป"เหล่าลูกน้องมองหน้ากัน แต่ก็ต้องยอมล้วงมีดสั้นเงาวับในกระเป๋าส่งให้ผู้เป็นเจ้านาย เบือนหน้า หลบสายตาให้พ้นจากภาพโหดร้ายร่างเล็กกรีดร้องลั่น เมื่อโอนิกซ์เดินตรงมาหา ประกายเงาวับของมีดในมือบีบหัวใจดวงน้อย สายตาโหดร้ายเย็นชาทำเธอตัวสั่นระริก หลับตาปี๋ไม่กล้ามองอีกต่อไปฉึบ ฉึบ ฉึบ!เธอตกใจลืมตาขึ้นมา สิ่งที่ถูกกรีดไม่ใช่ร่างกายเธอแต่เป็นเชือกเส้นหนา ยังไม่ทันคลายกังวล ก็ถูกร่างสูงอุ้มพาดบ่าไปแล้ว"กรี๊ดดด! ปล่อยนะ จะทำอะไร! ใครก็ได้ช่วยด้วย!"เธอดิ้นกายสุดแรงทุบตีแผ่นหลังเต็มไปด้วยมัดกล้ามเต็มแรง ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือไปตลอดทาง หวังว่าจะมีคนพบเห็นบ้าง แต่ก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง เพราะเมื่อมองไปทางไหนก็เจอแต่ชายฉกรรจ์แต่งกายคล้ายกันหมด เหมือนสถานที่แห่งนี้จะมีแต่ลูกน้องของโอนิกซ์"ถ้าเธอทำฉันเจ็บอีกทีเดียว เธอไม่ได้ตายดีแน่"เสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยลอดไรฟันบ่งบอกได้ถึงพื้นอารมณ์ที่ไม่มั่นคง คำขู่ของเขาได้ผล แพรวาไม่กล้าขัดขืนอีก กัดปากจนเลือดซิบ ก้มหน้าร้องไห้สะอื้นด้วยความกลัว ไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหน ไม่รู้ว่าจะมีอะไรโหดร้ายรออยู่เบื้องหน้าโอนิกซ์เอื้อมมือสัมผัสกับแผงควบคุมหน้าลิฟต์เพื่อสแกนลายนิ้วมือ ก่อนนิ้วเรียวจะกดตัวเลขชั้นบนสุดภายในลิฟต์เงียบเชียบ มีเพียงสะอื้นของร่างเล็กลอยมา ท่าทางน่าสงสารของเธอไม่ได้ทำให้คนเย็นชาเห็นใจได้ ยิ่งลิฟต์เคลื่อนตัวสูงขึ้น หัวใจเธอกลับยิ่งร่วงหล่นเขาก้าวออกมาเมื่อถึงที่หมาย แพรวาเบิกตากว้างกวาดสายตามองทั่ว เห็นว่าเป็นเพนต์เฮ้าส์สุดหรู หัวใจเต้น แรงอะดรีนาลีนหลั่งไปทั่วร่างกาย มือไม้เย็นเฉียบ ภาวนาให้ชายหนุ่มเห็นถึงความตั้งใจทำงานตลอดหลายปี และใจอ่อนปล่อยเธอไป แต่มันก็เริ่มริบหรี่เมื่อขายาวๆ ก้าวขึ้นบันไดชั้น 2พรึ่บ!ร่างเธอถูกเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงราวกับเป็นเพียงสิ่งของ ทำท้องน้อยจุกแปลบจนหน้าเบ้ พยายามหยัดกายขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี แต่ร่างหนาของประธานกลับก้าวขึ้นคร่อมเธอเสียก่อน บดเบียดกายร้อนผ่าวแนบชิดร่างเล็กแนบแน่น จนอากาศแทบจะแทรกผ่านไม่ได้แพรวาหน้าซีด เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป แม้จะออกแรงขัดขืนอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันสายเกินไปแล้ว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Latest chapter
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 156
"วา...อ่า...เสียวถึงท้องแล้วเนี่ย...อ๊า...เชี่ย จะเสร็จ" ชายหนุ่มสบถคำหยาบอย่างสุดกลั้นตามแรงกระสันที่เปี่ยมล้นเขารวบเอวบางไว้แน่น ซอยสะโพกเขาหาจนถี่ยิบหนักหน่วงรุนแรง ตอกอัดไม่มียั้งแรงปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบออกมาจนหมด ปลายกระบอกกระหน่ำเข้าหากายสาวย้ำๆ แพรวาได้แต่แอ่นสะโพกรอรับความเสียวซ่านที่เ
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 155
"นิกซ์~" แพรวาหน้ามุ่ย พวงแก้มร้อนฉ่าเมื่อถูกล้อเลียนปลายนิ้วเรียวช้อนใบหน้าเธอขึ้นมาเพื่อแหงนรับจูบร้อนแรง ทั้งสองต่างหลับตากระหวัดลิ้นเกี่ยวพันกันไม่ห่าง มือบางที่ค้ำยันเคาน์เตอร์หินอ่อนเอาไว้เลื่อนขึ้นมาคล้องรอบลำคอหนา ดูดดุนลิ้นหนากลับอย่างยั่วเย้าไม่ยอมแพ้ท่อนขายกเกี่ยวรอบเอวชายหนุ่มเอา
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 154
ท่อนเอ็นร้อนผ่าวตั้งเด่พรั่งพร้อม กระตุกงึกๆ อย่างเชื้อเชิญชวนให้ลิ้มลอง แพรวาเสียววาบ อกซ้ายเต้นระรัว มีความเคอะเขินประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อห่างหายจากกิจกรรมวาบหวามไปหลายเดือนนับตั้งแต่ใกล้คลอดจนตอนนี้ช่องทางรักขับน้ำสีใสออกมาเรื่อยๆ ทำช่วงล่างชุ่มฉ่ำจนเธอรู้สึกได้ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 153
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกล
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 152
โอนิกซ์ส่ายหัวระอา มองภรรยาสาวตาละห้อย เอี้ยวตัวไปกระซิบข้างหูเธอให้ได้ยินกันเพียงสองคน"ไว้คืนนี้นิกซ์ชดเชยให้นะครับ"แพรวาไม่ได้ตอบกลับ พยักหน้าเบาๆ พลางบิดกายไปมาด้วยความขวยเขิน พวงแก้มที่เห่อร้อนก็ทำชายหนุ่มมันเขี้ยวขึ้นมา หากไม่มีพวกเพื่อนอยู่เขาก็อยากจะลากเธอเข้าไปลงโทษในห้องนอนเล
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 151
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้อ
You may also like
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย42.5K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย297.9K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก37.6K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย33.2K viewsนางเอกหนังรัก
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ80 viewsนางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท
Jiraiyajung306 viewsเมียเฉิ่มของมาเฟีย
Golden Daffodil469 viewsบรรณาการสิเน่หา
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ101 views
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
