LOGINShare
ความพ่ายแพ้ของอู๋จงไห่
Last Updated:
2025-09-29 01:40:53
Latest chapter
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ค้นพบดินเอียด
ผู้เฒ่าหลี่วางถ้วยชาลงแล้วหันมาสบตากับผู้เฒ่าเมิ่งและหัวหน้าหมู่บ้าน ทั้งสามชายชราไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่สบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะพากันส่ายหน้าเบาๆ อย่างรู้กัน“ปล่อยไปเถอะ” ผู้เฒ่าเมิ่งเอ่ยอย่างใจเย็น พลางวางหมากในมือลงบนกระดานอีกหนึ่งเม็ด“อย่างน้อย เด็กพวกนั้นก็ยอมออกจากเรือนบ้าง” ผู้เฒ่าหลี่พูดเสริมก่อนจะหยิบหมากของตนวางลงบ้างหัวหน้าหมู่บ้านหัวเราะแห้งๆ“ก็จริง...ไม่เห็นนางออกมาเดินข้างนอกนานแล้ว ที่ออกมาคงเพราะอาเหิงงอแงอีกแล้วเป็นแน่”ทั้งสามคนหัวเราะพอประมาณ แล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับกระดานหมากตรงหน้าอีกครั้ง ปล่อยให้เสียงหัวเราะของคนทั้งสองดังแว่วแล้วค่อยๆ จางหายไปภูเขาหลังหมู่บ้านสือโถวที่เคยสงบเงียบในสายตาของเซี่ยชิงหลี กลับกลายเป็นเส้นทางผจญภัยในวันนี้“อาเหิง เจ้าแน่ใจหรือว่าทางนี้เดินไปได้” หญิงสาวถามขึ้น ขณะพยายามรั้งร่างสูงที่เดินนำหน้าไปอย่างคึกคัก“แน่สิ! อาเหิงเคยมากับลุงคนที่หนึ่งเมื่อปีก่อน! มาทางนี้เร็ว~ มีของดีอยู่! อาเหิงจะพาภรรยาไปดู”เสียงของอาเหิงตอบกลับอย่างร่าเริง พร้อมกับยิ้มแป้น มือใหญ่ของชายหนุ่มดึงแขนชิงหลีอย่างอ่อนโยนเพื่อให้นางเดินตามเส้นทางแคบและ
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ความสัมพันธ์อันเหนียวแน่นของทั้งสอง
ที่หน้าประตูเรือนตระกูลหลี่เสียงกีบเท้าของม้าเคาะลงบนพื้นดินดังแผ่วเบา รถม้าคันโตที่บุนวมด้านในอย่างดีที่เซี่ยชิงหลีส่งมารับเซี่ยจื่ออี้และมู่หรงหนานเฟิงจอดรออยู่ที่หน้าเรือนตระกูลหลี่ ตัวรถทำจากไม้เคลือบสีเข้ม ผ้าม่านผืนหนาแขวนไว้เพื่อกันลมเย็นยังคงเปิดอยู่ เผยให้เห็นเงาร่างของชายหนุ่มสองคนที่กำลังเตรียมตัวออกเดินทางเซี่ยจื่ออี้ก้าวขึ้นรถม้าไปก่อน ส่วนมู่หรงหนานเฟิงตามขึ้นไปติดๆ ด้านหน้ารถม้ามีคนขับมากฝีมือ เขาคือคนของผู้เฒ่าเมิ่งที่ส่งไปตามอารักขาชายหนุ่มทั้งสองที่ฮุ่ยโจวและคนดูแลสัมภาระอีกหนึ่งคนก่อนที่รถม้าจะเคลื่อนตัวออกไป เซี่ยจื่ออี้ก็เปิดม่านแล้วโผล่หน้าออกมา มือข้างหนึ่งโบกให้ครอบครัวและชาวบ้านที่มาส่ง ส่วนอีกข้างยึดขอบหน้าต่างเอาไว้แน่น รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าหล่อเหล่า แม้ดวงตาจะซ่อนความกังวลไว้ลึกๆ“ท่านแม่... หลีเอ๋อ ข้าจะกลับมาพร้อมข่าวดี!”เสียงของชายหนุ่มดังชัดท่ามกลางสายลมยามเช้า ผู้คนในหมู่บ้านต่างพากันโบกมือตอบกลับด้วยรอยยิ้ม บ้างก็ส่งเสียงให้กำลังใจ บ้างก็เอ่ยอวยพรเสียงดัง และเสียงหนึ่งของผู้เฒ่าหลี่ร้องขึ้นว่า“เดินทางปลอดภัยนะลูกเอ๊ย!..ไม่ต้องห่วงแม่และน้อง
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต จุดเริ่มต้นของชีวิตอันรุ่งโรจน์
สองสหายกอดกันแน่นท่ามกลางสายตาหลายร้อยคู่ จากนี้ไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะพวกเขาอีกแล้ว ไม่มีใครพูดถึง “คนขาเป๋” มีแต่เสียงแซ่ซ้องว่า…“บัณฑิตอันดับหนึ่ง...เซี่ยจื่ออี้”ชายหนุ่มทั้งสองยืนอยู่ภายใต้ต้นหลิวใหญ่ ใบหลิวปลิวสยายตามสายลมแผ่วเบา เสียงหนึ่งในหัวใจของเซี่ยจื่ออี้ดังขึ้น...เงียบงัน ทว่าชัดเจน“ข้าทำได้แล้ว...ข้าทำได้จริงๆ จากนี้ข้าจะทำให้ครอบครัวของเราต้องภูมิใจ”เซี่ยจื่ออี้ เด็กหนุ่มที่เคยถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงไอ้ขาเป๋ อ่อนแอและไม่มีวันเป็นอะไรได้ วันนี้กลับสอบได้อันดับหนึ่งของการสอบถงเซิง (童生) ซึ่งเป็นด่านแรกของการเริ่มต้นเข้าสู่เส้นทางขุนนางของเขา และมู่หรงหนานเฟิง เพื่อนคู่คิด พี่น้องผู้ร่วมทุกข์สุข ก็สอบติดในลำดับที่หก ถือว่าทั้งสองประสบความสำเร็จขึ้นไปอีกขั้นณ หมู่บ้านสือโถวเสียงฆ้องกลองดังสนั่นแทรกด้วยเสียงประทัดและกลิ่นหมูหันที่ย่างไฟจนหนังกรอบหอมฉุย บรรยากาศทั้งลานอบอวลไปด้วยความชื่นมื่นโรงงานสบู่ของเซี่ยชิงหลีถูกปิดหนึ่งวัน เพื่อจัดเลี้ยงฉลองครั้งใหญ่ให้กับ ซิ่วไฉอันดับหนึ่งแห่งอำเภอหลิงหนาน เซี่ยจื่ออี้หมูสองตัวใหญ่ถูกเชือดปรุงเป็นอาหารเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้าน ยังมีอี
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต เกียรติยศที่พวกเขามิอาจแตะต้อง
เสียงมีดแทงทะลุผ่านเนื้อเลือดสาดกระเซ็นลงพื้นไม้ อู๋จิ่งอวิ๋นเบิกตาโพลงหยุดหายใจไปเสี้ยวลมหายใจ มือยกกุมหน้าท้องที่ถูกมีดทำครัวเสียบ ก่อนจะล้มลงช้าๆเซี่ยหลิงหยินยืนนิ่ง กายสั่นระริกดวงตาเบิกโพลงแต่ไร้จุดหมาย“เจ้าทำลายเรื่องดีดีของบุตรชายข้า เจ้าทำลายความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้า เจ้าทำลายครอบครัวของเรา เจ้าทำลายทุกอย่าง!!...แม้กระทั่งความเป็นคนของตัวเอง!!”เสียงหยดเลือดตกลงบนพื้นไม้ดัง แหมะ...แหมะ...ร่างของอู๋จิ่งอวิ๋นนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เซี่ยหลิงหยินยังยืนอยู่ที่เดิมเหมือนโลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว และสิ่งที่แตกสลาย...ก็ไม่ใช่แค่ครอบครัวอีกต่อไป แต่มันคือ เศษซากสุดท้ายของศักดิ์ศรีที่ไม่มีวันกลับคืนได้อีกทว่านางได้ลืมไปแล้ว...จุดเริ่มต้นของหายนะทั้งหมดคือตัวนางที่ตามไประรานตระกูลหลี่ไม่หยุดหย่อน และผลสุดท้ายทั้งหมดคือสิ่งตอบแทนที่นางสมควรได้รับเซี่ยหลิงหยินถูกทางการจับตัวไปในข้อหาฆ่าคนตาย ส่วนแม่หม้ายหม่าก็ถูกแม่เฒ่าหวังขับไล่ออกจากเรือน เซี่ยจื่อยวนไม่ยอมให้นางจากไปจึงหนีออกจากบ้านตามไปอยู่กับนางบัดนี้ภายในเรือนตระกูลเซี่ยจึงเหลือเพียงสองคนคือแม่เฒ่าหวังและหลานชายอย่าง อู๋หยวนหลงต่อม
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต ตระกูลเซี่ยบ้านแตก
นางเหอกล่าวเสียงเฉียบขาดดุจอาญาจางซุนโหรวสั่นไปทั้งกาย ขาอ่อนทรุดนั่งกับพื้นน้ำตาไหลพราก ความเคียดแค้นกัดกินในอก แต่ไม่มีใครยื่นมือช่วยนางแม้แต่คนเดียวนางเหอถอนหายใจแผ่วเบา“หากเจ้าคิดได้ก็จงไปเสีย ในเมื่อบุตรชายคนโตเลี้ยงจนเสียคนไปแล้ว ก็จงเลี้ยงบุตรที่อยู่ในท้องของเจ้าให้ดี อย่าให้เขาต้องกลายเป็นนักโทษทำความผิดเหมือนกับพี่ชาย”นางเหอเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะพยักหน้าให้ทุกคนกลับไปทำงานตามเดิมเมื่อจางซุนโหรวกลับไปยังหมู่บ้านสือซานพร้อมกับความผิดหวัง ทว่าระหว่างทางนางกลับได้พบกับสามีกำลังเดินคลอเคลียมากับแม่หม้ายหม่า มือหนึ่งโอบเอว อีกมือลูบเส้นผม ท่าทางสนิทสนมเกินกว่าคนรู้จักปกติ เมื่อเห็นตำตาความโกรธแค้นของนางก็พุ่งทะยานถึงขีดสุดทันทีดวงตาของจางซุนโหรวแดงก่ำ มือข้างหนึ่งยกขึ้นชี้ อีกข้างจับท้องแน่นอย่างเจ็บแปลบ“เซี่ยจื่อยวน! เจ้ายังมีใจเป็นคนอยู่หรือไม่!”เสียงของนางแหบแห้งทว่าแฝงเอาไว้ด้วยแรงอาฆาต“ลูกของเจ้ายังอยู่ในท้องข้า! แต่เจ้า...กลับมากอดนางแพศยาหม้ายหน้าด้านผู้นี้!”บุตรชายของเขาถูกทางการจับตัวไป แต่เซี่ยจื่อยวนไม่แม้แต่จะแสดงท่าทีทุกข์ร้อน ความเจ็บแค้นนี้นางมิอาจทนกล้ำกลืน
เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต จางซุนโหรวอาละวาด
ต่อมาชายฉกรรจ์ห้าคนถูกจับแก้ผ้าและทิ้งไว้ริมทาง มือเท้าถูกมัดแน่นโดนเขียนป้ายผูกคอว่า“โจรลอบทำร้ายผู้อื่น”ชาวบ้านเริ่มมุงดู ส่งเสียงซุบซิบแพร่สะพัดไปทั้งเมืองไม่ต้องให้หญิงสาวสอบปากคำก็รู้ตัวผู้สั่งการ เซี่ยชิงหลีหลังจากลงมือทุบตีคนนางก็โยนพวกมันให้กับศาลาว่าการ มู่หรงหนานเฟิงและเซี่ยจื่ออี้เป็นผู้ฟ้องร้องโดยมีอาจารย์ใหญ่เป็นผู้รับรองคำให้การณ ศาลาว่าการเมืองหลิงหนานเสียงกระแทกตะบองไม้ดัง ปัง! กลางห้อง ผู้ดูแลคดีวัยกลางคน นั่งบนแท่นตัดสิน มองชายฉกรรจ์ห้าคนที่ถูกมัดแล้วนั่งก้มหน้ากองรวมกันตรงพื้นห้องเมื่อเห็นคนมากมายความกลัวเริ่มบังเกิดขึ้นในใจ เสียงของหนึ่งในห้า หลุดปากดังขึ้นด้วยความกลัวทั้งที่ยังมิได้เอ่ยถาม“พวกเรา...พวกเราแค่ทำตามคำสั่ง! ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุรุษผู้นั้นเป็นใคร พวกข้าแค่รับเงินจาก...เซี่ยจิ่งเฉิง! แล้วทำงานที่เขาสั่งเท่านั้น ใต้เท้าอย่าประหารพวกเราเลยนะขอรับ โปรดไว้ชีวิตด้วย!!”ห้องพิจารณาคดีทั้งห้องเงียบกริบลงในฉับพลัน“...เซี่ยจิ่งเฉิง”เซี่ยชิงหลี ยกยิ้มบางๆ ไม่กล่าวคำใดแต่ในแววตาของนาง…เต็มไปด้วยคำตอบ เมื่อได้คำให้การจากกลุ่มอันธพาลทั้งห้า มือปราบก็ถูกส่งไป
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว77.6K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา13.2K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น18.4K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น17.2K viewsทวงคืน
Scince8.1K viewsข้ามันสตรีขี้อิจฉา
ซูเมี่ยวหลิง2.9K viewsเจ็ดสาวงาม
วันว่างว่างของหญิงใหญ่211 viewsแม่เลี้ยงเดี่ยวกับอัจฉริยะแฝดทั้งห้า
ต้าเหนิง636 views
