ไลน์หารุ่นน้อง

คุณหมอให้สายฟ้ากลับบ้านได้ในช่วงบ่าย พอคุณหมอเดินออกไป คุณแขเดินมานั่งข้างเตียงลูกเลี้ยงซึ่งเธอเองก็รักเขามากพอๆกับท่านเจ้าสัวรัก สายฟ้า

"แม่ตกใจแทบแย่เลยลูก" คุณแขเอามือลูบผมลูกชาย

"ไม่ได้เป็นอะไรนี่ครับ" สายฟ้าเอ่ยบอกคุณแข

"ไงลูกหมา ใช้ทำงานแค่นี้ สมัยป๊าทำทุกอย่าง ทั้งงานหนักงานเบา" คุณไกรสรเอ่ยขึ้นมา ไม่เข้าหูลูกชายสักเท่าไหร่

"เจ้าสัวค่ะ นี่ลูกกำลังป่วยนะคะ" คุณแขทำเสียงดุใส่สามี

"นั่นมันป๊านี่ อึด ทน นี่ผมไง ทำทุกอย่าง เรียน บ่อน ผับ สนามยิงปืน ป๊าทำแต่ดีๆทั้งนั้นเลย" สายฟ้าเอ่ยตัดพ้อป๊า

"ไอ้ที่ทำทุกวันนี้ มันมีเอาไว้ให้ แกที่เป็นลูกชายคนเดียวของชั้น" เจ้าสัวไกรสร

"หันทำงานสีขาวไม่ได้หรือไงป๊า"

"เออๆ จะลดๆลงแล้วกัน เพราะป๊าก็ไม่อยากให้แกมาทำงานเสี่ยงๆแบบนี้ พักผ่อนเถอะ งานทุกอย่างป๊าจัดการเอง เหลือแค่ผับ กับ สนามยิงปืนให้แก "

เจ้าสัวรู้ดีว่าลูกชายของเค้ารักสนามนี้มาก สายฟ้าโผโอบกอดป๊าเอาไว้แน่น ท่านเจ้าสัวเองก็เป็นปลื้มที่ลูกชายกอดแต่ยังคงวางฟอร์ม

"ปล่อย ปล่อย เลย มาก่งมากอดอะไร ถอยออกไปเลย" เจ้าสัวแกะมือลูกชายออก สายฟ้ายังคงดื้อ สวมกอดป๊าอยู่ จนมีเสียงหัวเราะ ของคุณแข โรม