ตอนที่ 128 เมื่ออิงดาวต้องการที่พึ่ง

ตอนที่ 128 เมื่ออิงดาวต้องการที่พึ่ง

จากวิกฤตการณ์ทางธุรกิจ อิงดาวรู้สึกท้อแท้และเปราะบางมาก เธอเริ่มรู้สึกว่าพฤกษ์ไม่ได้ให้กำลังใจเธอเท่าที่ควร หรือไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังเผชิญหน้า อิงดาวหันมาพึ่งพาธารามากขึ้น

เธอระบายความในใจและความกังวลให้กับธาราฟัง ธารารับฟังด้วยความเข้าใจและให้กำลังใจน้องสาวอย่างเต็มที่ เขากอดอิงดาวแน่นเพื่อปลอบประโลม เมื่ออิงดาวได้อยู่ในอ้อมกอดของธารา เธอกลับรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ธาราเองก็รู้สึกเจ็บปวดที่เห็นอิงดาวเสียใจ แต่ก็มีความสุขที่ได้อยู่เคียงข้างเธอ

เสียงฝนพรำนอกหน้าต่างห้องทำงานของอิงดาวในค่ำคืนที่เงียบสงัด สะท้อนกับหยาดน้ำตาที่คลออยู่เต็มดวงตาของเธอ รายงานตัวเลขผลประกอบการที่แสดงถึงการขาดทุนอย่างต่อเนื่องวางแผ่บนโต๊ะ เหมือนเป็นกระจกสะท้อนความรู้สึกท้อแท้และเปราะบางในใจของเธอ วิกฤตการณ์ทางธุรกิจที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทำให้อิงดาวรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งของความสิ้นหวัง

เธอพยายามที่จะเข้มแข็ง พยายามที่จะยิ้มและให้กำลังใจทีมงาน แต่ลึกๆ แล้ว เธอกำลังรู้สึกโดดเดี่ยวและเหนื่อยล้าเกินกว่าจะรับไหว เธอพยายามโทรหาพฤกษ์ เพื่อระบายความในใจและหาที่พึ่ง

“คุณพฤกษ์คะ อิงดาวไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีแล้วค่ะ ยอดจองโครงการก็ไม่กระเตื้องเลยค่ะ” อิงดาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ใจเย็นๆ นะครับคุณอิงดาว เศรษฐกิจมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง” เสียงของพฤกษ์ฟังดูสบายๆ ราวกับว่าปัญหาที่เธอกำลังเผชิญอยู่เป็นเรื่องเล็กน้อย “คุณอิงดาวก็พักผ่อนเยอะๆ นะครับ อย่าคิดมาก”

คำพูดของพฤกษ์ไม่ได้ทำให้อิงดาวรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย เธอกลับรู้สึกว่าพฤกษ์ไม่ได้ให้กำลังใจเธอเท่าที่ควร เขาไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังเผชิญหน้า ไม่ได้เข้าใจในความกดดันและความรับผิดชอบที่เธอกำลังแบกรับอยู่ ความรู้สึกโดดเดี่ยวภายในใจยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ในยามที่ใจอ่อนล้าและไร้ที่พึ่ง อิงดาวก็หันมาพึ่งพาธารา เธอรู้ดีว่าธาราเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเธอมาเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยหรือเรื่องใหญ่ เขาเป็นคนเดียวที่เธอสามารถระบายความในใจได้อย่างหมดเปลือก

ค่ำคืนหนึ่ง อิงดาวเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของธาราอย่างลังเลเล็กน้อย เมื่อประตูเปิดออก ธาราเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและน้ำตาของอิงดาว เขารู้ทันทีว่าเธอต้องการอะไร

“อิงดาวครับ เข้ามาก่อนสิ” ธารากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และรีบปิดคอมพิวเตอร์ เขาเดินเข้าไปหาอิงดาวที่ยังยืนนิ่งอยู่หน้าประตู

อิงดาวเดินเข้ามาในห้องอย่างเชื่องช้า น้ำตาค่อยๆ ไหลรินลงมาอาบแก้ม เธอทรุดตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ ไม่สามารถเก็บกลั้นความรู้สึกอ่อนแอเอาไว้ได้อีกต่อไป

“พี่ธาราคะ อิงดาวไม่ไหวแล้วค่ะ” อิงดาวพูดเสียงสะอื้น “อิงดาวรู้สึกเหมือนกำลังจะจมลงไปทุกวันเลยค่ะ อิงดาวกลัว...กลัวว่าอิงดาวจะทำไม่ได้ กลัวว่าจะทำให้ครอบครัวผิดหวัง”

ธารานั่งลงข้างๆ อิงดาว เขามองดูน้องสาวด้วยความเข้าใจและสงสารจับใจ เขาเห็นความเปราะบางที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความแข็งแกร่งของเธอมาตลอด

“ไม่เป็นไรนะครับอิงดาว ร้องไห้ออกมาได้เลย” ธารากล่าวเสียงนุ่มนวล เขายื่นมือไปลูบผมของอิงดาวเบาๆ พยายามปลอบประโลมเธออย่างสุดความสามารถ

อิงดาวโผเข้ากอดธาราแน่น เธอซบหน้าลงกับอกของเขา ปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ธารากอดตอบน้องสาวอย่างอบอุ่น เขากอดเธอแน่นขึ้น พยายามส่งผ่านความเข้มแข็งและกำลังใจไปให้เธอ

“อิงดาวไม่ได้อยู่คนเดียวนะครับ พี่อยู่ตรงนี้เสมอ พี่จะอยู่เคียงข้างอิงดาวเสมอ” ธารากระซิบเสียงแผ่ว “อิงดาวไม่ได้อ่อนแอหรอกนะครับ อิงดาวเก่งที่สุดแล้ว”

เมื่ออิงดาวได้อยู่ในอ้อมกอดของธารา เธอกลับรู้สึก ปลอดภัย และ อบอุ่น อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกร้อนรุ่มในใจที่เกิดจากความเครียดและความกังวลเริ่มคลายลงทีละน้อย ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่กัดกินจิตใจก็จางหายไป ความรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยสัมผัสได้จากใครแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง

เธอได้ยินเสียงหัวใจของธาราที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นหอมจางๆ จากตัวเขาทำให้เธอรู้สึกสงบอย่างประหลาด ราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน และมีเพียงแค่เธอกับธาราเท่านั้นที่อยู่ตรงนี้

อิงดาวซบหน้ากับอกของธาราอยู่นาน ปล่อยให้น้ำตาและความกังวลทั้งหมดไหลออกมาจนหมดสิ้น เธอรู้สึกว่าทุกความหนักอึ้งในใจกำลังถูกแบ่งเบาออกไป ราวกับว่าความเข้มแข็งของธารากำลังส่งผ่านเข้ามาในตัวเธอ

“ขอบคุณนะคะพี่ธารา” อิงดาวกล่าวเสียงแผ่ว “ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”

ธาราคลายอ้อมกอดเล็กน้อย เขามองหน้าอิงดาวที่แดงก่ำจากการร้องไห้ แล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มของเธออย่างอ่อนโยน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย และความปรารถนาที่จะปกป้อง

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ อิงดาว” ธารากล่าวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนที่สุด “พี่อยากให้อิงดาวรู้ไว้ว่า ไม่ว่าอิงดาวจะเจอเรื่องอะไร พี่จะอยู่ตรงนี้เสมอ พี่จะไม่ทิ้งอิงดาวไปไหน”

สำหรับธาราแล้ว การได้เห็นอิงดาวอ่อนแอ ได้เห็นเธอร้องไห้ และได้โอบกอดเธอในยามที่เธอต้องการที่พึ่งมากที่สุด ทำให้ความรู้สึกที่ซับซ้อนในใจของเขาปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

เขารู้สึก เจ็บปวดที่ต้องเห็นอิงดาวเสียใจ จากปัญหาที่เกิดขึ้น ทุกหยดน้ำตาของเธอเหมือนกรีดแทงลงมาในหัวใจของเขา เขารู้สึกอยากจะรับเอาความทุกข์ทั้งหมดมาไว้ที่ตัวเอง เพื่อให้เธอไม่ต้องเจอกับเรื่องราวที่โหดร้ายแบบนี้

แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็มีความรู้สึก ความสุข อย่างประหลาดที่ได้อยู่เคียงข้างเธอในยามยากลำบากนี้ การที่อิงดาวหันมาพึ่งพาเขา การที่เธอซบหน้าลงกับอกของเขา และการที่เขาได้โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าและมีความสำคัญกับเธอมากแค่ไหน

ความสุขที่ได้อยู่ใกล้เธอ การได้สัมผัสเธอ การได้ปลอบประโลมเธอ เป็นความสุขที่เขาไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ความรู้สึกที่ต้องห้ามภายในใจที่เขาพยายามเก็บกดมาตลอด บัดนี้มันกลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จนเขาไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไป

ธารารู้ดีว่าความสุขที่เขากำลังได้รับในตอนนี้มันมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่ต้องเห็นอิงดาวเสียใจ และมาพร้อมกับความสับสนว่าเขาควรจะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ต่อไป แต่ในวินาทีนั้น เขาก็เลือกที่จะปล่อยให้ความรู้สึกเหล่านั้นนำพาไป เขาสมัครใจที่จะแบกรับความเจ็บปวดและความสับสนเหล่านั้นไว้ เพื่อแลกกับการได้อยู่ใกล้อิงดาวในยามที่เธอต้องการเขามากที่สุด

นับตั้งแต่วันนั้น บทบาทของธาราในชีวิตของอิงดาวก็ชัดเจนขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่ใช่แค่พี่ชายที่คอยช่วยเหลือเรื่องงานเท่านั้น แต่เขากลายเป็น ที่พึ่งทางใจ เพียงคนเดียวที่อิงดาวสามารถระบายความในใจได้อย่างหมดเปลือก

อิงดาวเริ่มโทรหาธาราบ่อยขึ้น ไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องความกังวลส่วนตัว ความท้อแท้ที่เธอรู้สึก หรือแม้แต่ความผิดหวังในตัวพฤกษ์ที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจเธอเท่าที่ควร

ทุกครั้งที่อิงดาวโทรมา ธาราก็จะรับสายทันที และรับฟังเธออย่างตั้งใจ เขาจะให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ และปลอบประโลมเธออย่างสุดความสามารถ โดยไม่เคยบ่นเลยสักครั้งว่าเขาเหนื่อยหรือมีงานยุ่ง

ความสัมพันธ์ระหว่างอิงดาวกับพฤกษ์เริ่มห่างเหินออกไปอย่างเห็นได้ชัด อิงดาวไม่ค่อยเล่าเรื่องราวส่วนตัวให้พฤกษ์ฟังเหมือนเมื่อก่อน และความสุขที่เคยได้รับจากการอยู่กับพฤกษ์ก็เริ่มลดน้อยลง เธอรู้สึกว่าธาราต่างหากที่เข้าใจเธออย่างแท้จริง และเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

วิกฤตการณ์ทางธุรกิจครั้งนี้ ได้กลายเป็นบททดสอบที่สำคัญสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างอิงดาวและธารา และมันก็ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ความผูกพันที่พวกเขามีให้กันนั้น เกินกว่าคำว่าพี่น้องไปแล้ว

อิงดาวได้สัมผัสถึงความรัก ความห่วงใย และความเข้มแข็งที่ธารามีให้เธออย่างลึกซึ้ง และเธอเองก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความสำคัญของธาราในชีวิตของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ จนบางครั้งเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นอย่างประหลาดเมื่ออยู่ใกล้เขา

สำหรับธาราแล้ว การได้อยู่เคียงข้างอิงดาวในยามยาก การได้โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน และการได้เป็นที่พึ่งให้เธอ ทำให้เขามั่นใจในความรู้สึกของตัวเองมากยิ่งขึ้น แม้จะรู้ว่าความรักนี้เป็นสิ่งต้องห้าม แต่เขาก็ไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว

ค่ำคืนที่ฝนพรำคืนนั้น ได้กลายเป็น จุดเปลี่ยนสำคัญ ในความสัมพันธ์ของธาราและอิงดาว ความเปราะบางของใจที่อิงดาวแสดงออกมา และความเข้าใจที่ธารามอบให้ ได้นำพาพวกเขาเข้าใกล้กันมากขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง

ความผูกพันที่เกินกว่าคำว่าพี่น้องกำลังก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ท่ามกลางวิกฤตการณ์ทางธุรกิจ และมันกำลังจะนำไปสู่เรื่องราวที่ซับซ้อนและท้าทายยิ่งกว่าเดิม ที่กำลังจะตามมาในบทต่อไป