ตอนที่ 41 คีรินทร์หึงหวงจัด

ตอนที่ 41 คีรินทร์หึงหวงจัด

หลังจากผ่านบททดสอบจากคู่แข่งต่างๆ และความรักของคีรินทร์กับอลิสาได้เปิดเผยออกมาอย่างชัดเจน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้น ทว่าภายใต้ความมั่นคงนั้น ความหึงหวงของคีรินทร์กลับเริ่มปะทุขึ้นอย่างไม่อาจซ่อนได้ โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นอลิสาอยู่ใกล้ชิดกับธามและภูริช

วันหนึ่งอลิสาและธามกำลังประชุมงานการกุศลกันที่ร้านกาแฟเล็กๆ ที่มีบรรยากาศอบอุ่นใกล้กับออฟฟิศของอลิสา พวกเขากำลังปรึกษาหารือกันเรื่องรายละเอียดของกิจกรรมที่จะจัดขึ้นในอนาคต ซึ่งต้องใช้ความคิดเห็นและประสบการณ์จากธามในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด อลิสาหัวเราะคิกคักเมื่อธามเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ท่าทางของทั้งคู่ดูสนิทสนมเป็นกันเองราวกับไม่ได้มีเรื่องราวซับซ้อนระหว่างกันมาก่อน

คีรินทร์ที่บังเอิญขับรถผ่านร้านกาแฟแห่งนั้น สายตาของเขาก็พลันจับจ้องไปยังภาพของอลิสากับธามที่กำลังนั่งหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ความรู้สึกร้อนผ่าวแล่นเข้าสู่หัวใจของเขาอย่างรวดเร็ว ความหึงหวง ปะทุขึ้นมาทันที สีหน้าของเขาบึ้งตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แม้จะรู้ว่าทั้งคู่แค่คุยเรื่องงาน แต่ภาพที่เห็นก็ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

คีรินทร์จอดรถข้างทางอย่างกระทันหันและเดินเข้าไปในร้านกาแฟตรงไปยังโต๊ะที่อลิสาและธามนั่งอยู่ เขาไม่รอช้าที่จะ เข้าไปขัดจังหวะบทสนทนา ของทั้งคู่ทันที

"ลิซ พี่นึกว่าลิซทำงานอยู่" คีรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ได้สนใจทักทายธาม แต่กลับยืนกอดอกมองธามและอลิสาสลับกันด้วยสายตาที่แสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน

อลิสาตกใจเล็กน้อยที่เห็นคีรินทร์มาปรากฏตัวที่นี่โดยไม่บอกกล่าว "พี่คี! ลิซมาคุยงานกับพี่ธามน่ะค่ะ" เธอพยายามอธิบายสถานการณ์ให้คีรินทร์เข้าใจ

ธามยิ้มให้คีรินทร์อย่างสุภาพตามมารยาท "สวัสดีครับคุณคีรินทร์ พวกเรากำลังคุยเรื่องโปรเจกต์การกุศลกันอยู่ครับ" เขารู้ดีว่าคีรินทร์กำลังแสดงอาการหึงหวง แต่ก็พยายามรักษามารยาท

"อืม" คีรินทร์ตอบสั้นๆ อย่างไม่แยแส

"แต่พี่ว่าตอนนี้ลิซน่าจะมีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำนะ" เขาหันไปมองอลิสาด้วยแววตาที่บ่งบอกว่าต้องการให้อลิสากลับไปกับเขา และไม่ต้องการให้อลิสาอยู่กับธามอีกต่อไป

อลิสารู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์นี้ เธอไม่อยากให้ธามรู้สึกไม่ดี แต่ก็ไม่กล้าขัดใจคีรินทร์ในสถานการณ์ที่คีรินทร์กำลังแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน เธอจึงหันไปขอโทษธามด้วยความรู้สึกผิด "ขอโทษนะคะพี่ธาม ลิซคงต้องไปแล้วค่ะ"

คีรินทร์ไม่รอให้อลิสาพูดจบ หรือให้ธามได้ตอบกลับ เขาก็ ดึงอลิสาออกห่างอย่างไม่รู้ตัว โดยจับข้อมืออลิสาอย่างกระชับและพาเธอเดินออกจากร้านกาแฟไปทันที ทิ้งให้ธามนั่งมองตามหลังไปด้วยสีหน้าที่เข้าใจในสถานการณ์ แต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย

ในอีกเหตุการณ์หนึ่ง อลิสาได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมงานเปิดตัวนิทรรศการศิลปะของภูริช ซึ่งจัดขึ้นในแกลเลอรีชื่อดังใจกลางกรุงเทพฯ งานนี้เป็นงานสำคัญที่รวมตัวนักธุรกิจ ผู้บริหาร และผู้มีอิทธิพลในวงการศิลปะไว้มากมาย อลิสาตัดสินใจเข้าร่วมงานนี้เพื่อสานสัมพันธ์ทางธุรกิจและหาแรงบันดาลใจเพิ่มเติมให้กับงานออกแบบของเธอ

ในงานนิทรรศการ ภูริชในชุดสูทที่ดูภูมิฐานและสง่างาม พาอลิสาเดินชมผลงานศิลปะชิ้นต่างๆ ด้วยตัวเอง เขานำเสนอผลงานแต่ละชิ้นด้วยความรู้และความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง พร้อมทั้งอธิบายความหมายและแรงบันดาลใจเบื้องหลังผลงานอย่างละเอียด อลิสาชื่นชมในความสามารถ รสนิยมทางศิลปะ และความรู้รอบด้านของภูริช เธอพูดคุยกับเขาอย่างออกรสและดูเพลิดเพลินกับบทสนทนาที่น่าสนใจนั้น

คีรินทร์ที่ได้รับคำเชิญเข้าร่วมงานเช่นกัน เขาเดินเข้ามาในงานพร้อมกับปกรณ์ ผู้จัดการส่วนตัวของเขา สายตาของคีรินทร์กวาดมองหาอลิสาอย่างไม่ละสายตา และเมื่อเขาเห็นอลิสากำลังยืนพูดคุยกับภูริชอย่างสนิทสนมและดูมีความสุข ความหึงหวงก็ถาโถมเข้ามาในใจของคีรินทร์อีกครั้ง คราวนี้มันรุนแรงกว่าครั้งก่อน เพราะเขารู้ว่าภูริชเป็นคู่แข่งที่สุขุมและอันตราย

คีรินทร์ไม่รอช้า เขาเดินตรงเข้าไปหาอลิสาและภูริชทันที โดยไม่แสดงท่าทีลังเลแม้แต่น้อย เขาวางมือบนเอวอลิสาอย่างเป็นธรรมชาติและกระชับ เป็นการแสดงความเป็นเจ้าของโดยไม่พูดอะไรต่อหน้าภูริช

"ลิซครับ" คีรินทร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด "พี่ตามหาลิซตั้งนานแน่ะ ทำไมไม่บอกพี่เลยว่ามางานนี้ด้วย"

อลิสาแปลกใจกับการกระทำของคีรินทร์เล็กน้อย เธอรับรู้ได้ถึงความหึงหวงของเขา แต่ก็พยายามยิ้มให้เขาอย่างเป็นธรรมชาติ "พี่คีก็มางานนี้ด้วยเหรอคะ ลิซนึกว่าพี่คีจะไม่มาซะอีกค่ะ"

"แน่นอนสิครับ" คีรินทร์ตอบ พลางมองภูริชด้วยแววตาที่ท้าทายและไม่เป็นมิตร "งานสำคัญขนาดนี้ ผมจะพลาดได้ยังไง โดยเฉพาะเมื่อมีคนสำคัญของผมมาที่นี่ด้วย"

ภูริชยิ้มอย่างสุภาพเช่นเคย "สวัสดีครับคุณคีรินทร์ ไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่นะครับ" เขาทักทายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในแววตาของเขากลับมีประกายบางอย่างที่ทำให้คีรินทร์รู้สึกว่าภูริชกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่

"ครับ" คีรินทร์ตอบสั้นๆ ห้วนๆ ก่อนจะหันไปหาอลิสาอีกครั้ง "ลิซครับ พี่ว่าเราไปดูผลงานชิ้นอื่นกันดีกว่านะ พี่อยากให้ลิซดูงานชิ้นนี้ด้วยกันกับพี่"

คีรินทร์ ดึงอลิสาออกห่างอย่างไม่รู้ตัว เขาสวมกอดเอวอลิสาอย่างกระชับและพาเธอเดินออกจากวงสนทนากับภูริชทันที ทิ้งให้ภูริชยืนมองตามหลังไปด้วยรอยยิ้มที่อ่านไม่ออก ซึ่งทำให้คีรินทร์ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น

อาการหึงหวงของคีรินทร์เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เขายังคงพยายามแสดงความเป็นเจ้าของอลิสาในทุกสถานการณ์ และไม่ต้องการให้อลิสาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว

ในหลายๆ ครั้ง คีรินทร์มักจะปรากฏตัวในสถานที่ที่อลิสาอยู่กับธามหรือภูริชอย่าง "บังเอิญ" และมักจะเข้าไปขัดจังหวะบทสนทนา หรือดึงอลิสาออกห่างโดยไม่สนสายตาของคนรอบข้าง เขาจะส่งสายตาที่บ่งบอกความเป็นเจ้าของไปยังคู่แข่ง และพยายามแสดงออกว่าอลิสาเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

แม้ว่าอลิสาจะรู้สึกอึดอัดกับพฤติกรรมบางอย่างของคีรินทร์ที่ดูหึงหวงมากเกินไป แต่ลึกๆ แล้วเธอก็รู้สึกดีใจที่เห็นคีรินทร์แสดงออกถึงความรักและความห่วงใยที่มีต่อเธออย่างชัดเจน และนั่นก็ยิ่งทำให้อลิสามั่นใจในความสัมพันธ์ของเธอกับคีรินทร์มากขึ้น

อาการหึงหวงของคีรินทร์ไม่ใช่แค่การแสดงออกถึงความไม่พอใจ แต่ยังเป็นบทพิสูจน์ถึงความรักที่เขามีต่ออลิสาอย่างแท้จริง และเป็นสัญญาณว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งอลิสาไปจากเขาได้อย่างเด็ดขาด