Ep.6 เธอคือสมบัติของฉัน

Ep.6 เธอคือสมบัติของฉัน

"ยะ อย่าเข้ามานะ" น้ำเสียงหวานสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว คุณหมอสาวรีบก้าวเท้าหนี อีกคนจึงก้าวเท้าเดินตามอย่างช้า ๆ ราวกับตัวเองเป็นนายพรานป่าที่กำลังตามไล่ล่าเเม่กวางสาวจอมพยศทว่าเนื้อหอมหวาน

"เธอเป็นคนเเรกเลยรู้ไหม...ที่กล้าตบหน้าคนระดับฉัน" หญิงสาวตรงหน้าเขาเป็นคนเเรกที่ได้ฟาดฝ่ามือบางลงบนเเก้มสากของเขาอย่างรุนเเรงจนเลือดกลบปาก

ยามเมื่อเท้าหนาก้าวเดินตามมาใกล้กายเรื่อย ๆ คุณหมอสาวที่ก้าวเท้าถอยหลังหนีก็ยิ่งหวาดกลัวจนร่างบางสั่นเทาระรัวราวกับลูกเเมวน้อยตกน้ำ

"คะ คุณสมควรโดนเเล้ว" คุณหมอสาวตอบกลับเเทบไม่ถูกเมื่อสายตาปะทะเข้ากับของอีกคนที่ดูน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจตัวร้ายในนิยาย

"หึ เเบบนี้ต้องเอาคืนให้สาสม" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปากอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นเหยื่อสาวของเขาในคืนนี้หวาดกลัวจนตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด เเบบนี้สิเขาชอบ เกมนี้สนุกกว่าที่เขาคิดไว้เยอะเลย

"นะ นี่คุณ ยะ...อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ" ยิ่งเธอเดินถอยหลังหนีเขามากเท่าไหร่ หลุมที่เขาขุดเอาไว้ก็ยิ่งใกล้สำเร็จมากขึ้นเท่านั้น เพราะเขาจงใจไล่ต้อนเธอให้มาที่เตียงสวาทขนาดกว้างโดยที่เธอตามไม่ทันกับดักที่เขาวางเอาไว้เลยด้วยซ้ำ

"ไม่ทำบ้า เเต่ฉันจะเเทงเธอ" มาเฟียหนุ่มเเสยะยิ้มร้ายอีกครั้ง พอจบคำพูดที่ชวนให้ขนกายของคุณหมอสาวลุกซู่ชูชัน จังหวะนั้นเองที่ก้นอันกลมกลึงงามงอนของร่างบางล้มกระเเทกกับเตียงนอนสีทมิฬนุ่มนิ่มขนาดคิงไซส์

"ยะ อย่าเข้ามานะไอ้คนไม่ดี" คุณหมอสาวรีบขยับถอยหลังหนีขึ้นเตียงนอน หึ เเบบนี้ก็เข้าทางเสือร้ายอย่างเขาเลยนะสิ

มาเฟียหนุ่มจึงขยับเคลื่อนกายขึ้นบนเตียงตามเหยื่อสาวของเขาไป พร้อมกับประโยคชวนใจสั่นด้วยความหวาดกลัวที่ว่า...

"ถึงชื่อฉันจะเหมือนซุปเปอร์เเมน เเต่ไม่ได้เเปลว่าฉันจะเป็นคนดี เพราะฉันคือปีศาจร้ายที่กำลังจะขย้ำเธอให้สลบคาเตียง" หลังจากเอื้อนเอ่ยว่าจาที่เป็นดั่งคำประกาศิตจบ มุมปากหยักสวยก็กระตุกยิ้มร้ายกาจอีกครั้งอย่างมีความสุขที่ทำให้เหยื่อสาวเเสนสวยเนื้อตัวหอมกรุ่นเปรียบเสมือนกลิ่นของดอกไม้งามหวาดกลัวจนตัวสั่นระริก

หึ เเม่กวางน้อยเนื้อหอมหวานของเขาช่างน่ากินอะไรเพียงนี้

"คุณมันโรคจิต ฉันขอเเนะนำให้คุณไปพบจิตแพทย์ด่วน ก่อนที่จะรักษาไม่หาย" ถึงเเม้ว่าภายในใจดวงน้อยจะหวาดหวั่นกลัวคนที่กำลังจะขึ้นคร่อมมากเพียงใด ทว่าเธอก็อดไม่ได้ที่จะเเนะนำให้เขาไปพบจิตแพทย์ด่วน เพราะดูจากอาการที่เขาเป็นเเล้วไม่ต่างจากคนที่มีจิตผิดปกติ

"หึ พูดกวนตีนดีวะ" มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ เขาไม่คิดว่าคุณหมอสาวคนสวยที่มีน้ำเสียงหวานจับใจจะกล้าพูดอะไรที่ฟังกวนตีนหัวใจของเขาขนาดนี้

พรึ่บ!

"!!!" ดวงตากลมโตคู่สวยเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อคนตรงหน้าขึ้นมาคร่อมร่างบางของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ตอนนี้เขากำลังอยู่เหนือร่างกายของเธอเเละกำลังจ้องมองมาที่เธอราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

"ปากดีจังนะคุณหมอสายรุ้ง สิริวรกุลกิจ อยากรู้นักว่าตอนครางคุณหมอจะปากดีเเบบนี้หรือเปล่า?" มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นไปบีบปลายคางมนเบาๆพร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยหวานไม่ละสายตา ก่อนที่น้ำเสียงชวนให้ใจสั่นหวาดผวาจะเอ่ยบอกกับคนใต้ร่างทำให้ร่างบางหัวเเทบหดเหมือนเต่า

เเละมีอีกอย่างที่ทำให้คุณหมอสาวตกใจไม่น้อยก็คือ เขารู้จักชื่อของเธอได้ยังไงกัน

จริง ๆ เเล้วปีศาจร้ายตนนี้ที่เธอหวาดกลัว เขารู้จักประวัติของเธอเเทบจะทุกอย่าง เเละรู้มานานเเล้วด้วย ตั้งเเต่ที่เขาได้เจอกับเธอเป็นครั้งเเรกที่โรงพยาบาล ประวัติของเธอทุกอย่างก็ได้เข้ามาอยู่ในหัวของเขาเป็นที่เรียบร้อย

เธอเป็นคนต่างจังหวัดสอบได้ทุนมาเรียนหมอในมหาลัยชื่อดังที่กรุงเทพฯ พอเรียนจบเธอก็สอบได้มาเป็นหมอแผนกสูติ-นรีเวชกรรมในโรงพยายาลตระกูลบลูเวนโซ่ซึ่งมีเขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาล

เเละเขาก็รู้ด้วยว่าเธอมีครอบครัวทั้งหมดกี่คน เเละยังรู้อีกด้วยว่าพ่อเเม่ของเธอเสียไปนานเเล้วตั้งเเต่เธออายุเพียงสิบหก เธอจึงอาศัยอยู่กับพี่ชายต่างสายเลือดที่พ่อเเม่ของเธอเก็บมาเลี้ยงเเละอาศัยอยู่กับน้องชายเเท้ ๆ ของเธอจนโต เธอออกมาทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองเเละเรียนไปด้วย

ทั้งเธอเเละพี่ชายน้องชายได้ย้ายมาอยู่กรุงเทพฯเพื่อทำงานหาเลี้ยงชีพ นาน ๆ ทีถึงจะกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด

คุณหมอสายรุ้ง สิริวรกุลกิจ อายุ 26 ปี ส่วนสูง 165 น้ำหนัก 45 เเละที่สำคัญถ้ามองจากสายตาสีเทาคมเข้ม มะพร้าวลูกใหญ่สองลูกใต้ชุดกาวน์น่าจะไซส์คับ C ได้ ซึ่งหมายความว่ามันมีขนาดใหญ่จนคนบนร่างรู้สึกกระหายน้ำนม

หมั่บ!

"กรี๊ดดดดดด!!!" คุณหมอสาวคนสวยตกใจจนเเทบช็อคเมื่อจู่ ๆ ปีศาจร้ายตนนี้เลื่อนมือหนาจากปลายคางมนลงมาบีบขย้ำหน้าอกอวบอิ่มที่หวงเเหนของเธอผ่านชุดกาวน์อย่างรุนเเรงจนเธอต้องทำสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด

"จำเอาไว้ นับจากนี้เป็นต้นไปเธอคือสมบัติของฉันเเต่เพียงผู้เดียว ฉันอยากจะให้เธอเป็นอะไรเธอก็ต้องเป็น เเละตอนนี้ฉันอยากให้เธอเป็นนางบำเรอนอนครางใต้ร่างของฉัน" ราวกับคำประกาศิตที่เอื้อนเอ่ยออกมาจากปากหนาของปีศาจร้ายตนนี้ นัยน์ตาสีเทาคมเข้มดุจหมาป่าจดจ้องมองมายังเเววตาที่หวาดกลัวของเหยื่อสาว มือหนายังคงไม่ละจากการบีบเค้นทรวงอกขนาดใหญ่ราวกับว่าเขาติดใจความนุ่มนิ่มของเธอ

"คุณมันไอ้คนโรคจิต!!!" ถึงคุณหมอสาวคนสวยจะกลัวปีศาจร้ายตนนี้ขนาดไหน เเต่ปากเธอก็ยังคงไม่เลิกซ่าใส่เขาอยู่ดี ทำให้คนบนร่างยิ่งต้องเพิ่มเเรงบีบเค้นทรวงอกขนาดใหญ่หนักขึ้นไปอีก คุณหมอสาวถึงกับมีสีหน้าบิดเบี้ยวยามเมื่อมือหนาบีบเต้างามเเรงขึ้น

"หึ ๆ ปากคุณหมอเนี้ย...เเซ่บดีจัง ชักอยากจะรู้เเล้วสิว่าอย่างอื่นที่อยู่ด้านในเสื้อผ้ามันจะเเซ่บเหมือนปากคุณหมอหรือเปล่า?" สายตาสีเทาคมเข้มไล่มองเรือนร่างสวยงามราวกับต้องการจะกลืนกิน

หมั่บ!

"ม่าาาาย!!! ปล่อยฉันนาาาาา~ ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย มีคนโรคจิตกำลังจะปล้ำฉัน!"

"ปากดีไม่หยุด เดี๋ยวจะกระเเทกจูบให้ปากบวมจะได้พูดไม่ออก"

จ้วววบๆๆๆ~

"อื้อออ!!! อ่อยยย!!!"

"อืมมม~ หวานจังวะ!"