ตอนที่ 6 ภาพติดตา

ตอนที่ 6 ภาพติดตา

เสียงประตูรถตู้ปิดดังสนั่น หลังจากที่การันต์ก้าวออกจากเพนต์เฮาส์เขาได้ทิ้งร่างเล็ก ๆ ของผู้หญิงที่เขาเพิ่งนำกลับมาไว้ที่นั่น

“คืนนี้ไม่พักที่นี่เหรอเฮีย”

“ไม่” เสียงทุ้มตอบเรียบเย็นก่อนจะเอนศีรษะนอนหลับตา

“ดูจากสภาพเธอแล้วให้พักดีกว่า.. พรุ่งนี้ค่อยมา” ราเชนทร์พยักหน้ารับโดยไม่พูดอะไรต่อ แต่สายตานั้นก็ยังเผลอเหลือบมองขึ้นไปยังเพนต์เฮาส์ที่การันต์เพิ่งเดินลงมา ชายหนุ่มเหลือบมองลูกน้องคนสนิทของตัวเอง แล้วหลับตาลงพูดขึ้นกับเขาอีกครั้ง

“สนใจผู้หญิงคนนั้นเหรอ” ลูกน้องหนุ่มแทบจะหันกลับมามองหน้าของเจ้านายแทบจะทันที ถึงแม้เขาจะยังหลับตาอยู่ในท่าสบาย ๆ แต่สำหรับราเชนทร์ที่ทำงานกันมานานกลับรู้ดีว่าคำพูดนี้หมายถึงอะไร

“ผมเหรอ”

“กูแบ่งให้เล่นได้นะ อยากลองไหม” น้ำเสียงที่เหมือนไม่จริงจังนั้น แต่กลับแฝงไปด้วยความรู้สึกหลายอย่าง และเพราะคำพูดนี้จึงทำให้เขารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“คุณการันต์ล้อผมเล่นแล้ว..” เขายิ้มเจื่อน ๆ ก่อนจะพูดต่อ

“ผมแค่สงสารก็ใครใช้ให้เธอตัวเล็กขนาดนั้น คุณก็รู้ว่าผมใจดีกับผู้หญิงทุกคน ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้เลยครับ” การันต์ลืมตาขึ้นมาหรี่มองลูกน้องเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าแล้วหลับตาลงอีกรอบ

“เข้าใจก็ดี” คนเป็นเจ้านายหลับตาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่ทุกคนที่ได้ฟังกลับรู้ว่ามันคือน้ำเสียงกดดัน

“รู้ใช่ไหมว่ากูมันหวงของแค่ไหน.. และผู้หญิงคนนั้นก็คือสิ่งของของกู” สิ้นสุดคำพูดอันทรงพลังของเขาถึงกับทำให้ราเชนทร์ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่ใช่ว่าเขา ไม่เคยเห็นเจ้านายแสดงอาการแบบนี้มาก่อน แต่สิ่งที่ทำให้เขากลืนน้ำลายก็คือ ตั้งแต่ร่วมงานกันมา 10 กว่าปี เจ้านายไม่เคยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเช่นนี้มาก่อนต่างหาก

“ครับเข้าใจครับ” และบทสนทนาจบลงเพียง

แค่นั้น ราเชนทร์ตัดสินใจรีบขับรถออกไปเงียบ ๆ

ใช้เวลาเพียงไม่ถึง 2 ชั่วโมง รถอัลพาร์ดก็แล่นมาจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังโต และเมื่อรถจอดสนิทก็มีหญิงสาวใบหน้าหวานในชุดเสื้อผ้าน้อยชิ้นรีบเดินมาต้อนรับ

การันต์ก้าวลงจากรถด้วยท่วงท่าที่บ่งบอกถึงอำนาจอันล้นเหลือ ทุกฝีก้าวของเขาทำให้คนในบ้านหยุดนิ่ง หญิงสาวในชุดว่ายน้ำหลากสีที่เดินอยู่ในคฤหาสน์หยุดกึกก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขา

“สวัสดีค่ะเจ้านาย” สองเท้าของการันต์เดินเข้าไปด้านในด้วยความรวดเร็ว เขาไม่แม้แต่จะมองพวกเธอด้วยซ้ำ ก่อนจะรีบเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของคฤหาสน์ที่ถูกออกแบบให้เหมือนคลับส่วนตัวและห้องทำงาน

การันต์ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานอย่างเหนื่อยล้า ร่างกายปวดเมื่อยแต่จิตใจกลับไม่นิ่งสักนิด ภาพใบหน้าใสซื่อของเพลงรักยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ไม่ว่าจะพยายามเพิกเฉยแค่ไหนมันก็ไม่จางหายไปเลย

ก๊อก! ก๊อก!

“เจ้านายคะ เด็กที่ส่งไปไต้หวันล็อตนี้ จะตรวจสอบไหมคะ” เชอร์รี่หญิงสาววัย 30 ปี รูปร่างดี ใบหน้าสวย เรื่องบนเตียงร้อนแรงเพราะเธอคือตัวท็อปของที่นี่มาก่อน เธอเดินเข้ามาพร้อมไอแพดที่แสดงข้อมูลหญิงสาวล็อตนี้

เชอร์รี่คือแม่เล้าของที่นี่ เป็นคนที่คัดกรองผู้หญิงแต่ละคนก่อนจะถูกส่งออกไปต่างประเทศ เรื่องการทำงานเขาเชื่อใจเธอเป็นที่สุด

“ไม่.. จัดการเลย” การันต์ตอบทันทีโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง

“ได้ค่ะ” เชอร์รี่ตอบเบา ๆ ก่อนจะเดินออกไปแทบจะทันที

ไม่นานนักราเชนทร์ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมข้อมูลใหม่

“เสี่ยโก้ต้องการซื้อเบอร์หนึ่งของเรา เฮียคิดเห็นว่ายังไงครับ” การันต์เหลือบตามองลูกน้องก่อนจะเอนตัวกอดอกแล้วถามขึ้นมาเรียบ ๆ

“ตอนนี้เบอร์หนึ่งคือใคร” ราเชนทร์ยื่นไอแพดให้เขา บนหน้าจอปรากฏภาพหญิงสาวรูปร่างดี ผิวขาว หน้าตาสะสวยระดับนางแบบ ลีลาบนเตียงจัดได้ว่าระดับท็อปของจริง เพราะเสียงจากผู้ใช้บริการอย่างคนมีสีระดับแนวหน้าของประเทศต่างยกนิ้วให้ และเธอคนนี้สามารถทำรายได้ให้คฤหาสน์แห่งนี้หลายสิบล้านในเวลาเพียงไม่ถึงเดือน การันต์มองแค่แวบเดียวก่อนพูดขึ้นเรียบ ๆ

“ยื่นข้อเสนอไป ถ้ามันอยากได้จริง ค่าตัวเธอไม่ต่ำกว่าสิบหลัก”

“ครับ” ราเชนทร์พยักหน้าก่อนเดินออกไปทันทีที่ได้รับคำสั่ง

หลังจากทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบไอแพดส่วนตัวขึ้นมาก่อนจะเปิดแอปพลิเคชันที่เชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิดของเพนต์เฮาส์ หน้าจอขนาดเล็กทั้งหกแสดงภาพจากทุกมุมของห้องที่เขาให้เพลงรักอยู่

เขากว่าสายตามองหาคนที่เพิ่งเข้าไปอยู่ได้ไม่กี่ชั่วโมง แต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วคือผู้หญิงคนนั้น ไม่ยอมเข้าไปนอนให้ห้องดี ๆ เธอกลับนอนหลับอยู่บนโซฟากลางห้อง โดยใช้เพียงผ้าห่มผืนเล็กคลุมตัวไว้หลวม ๆ

“โง่หรือเปล่า ห้องก็มีทำไมไม่นอน” เขาบ่นออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปยกหูโทรศัพท์ เตรียมที่จะโทรไปยังเพนต์เฮ้าส์เพื่อบอกให้เธอเข้าไปนอนดี ๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าหากเขาโทรไปตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็อาจจะรู้ว่าเขาติดกล้องวงจรปิดไว้ การันต์จึงเลือกที่จะวางหูโทรศัพท์ลงแล้วปิดไอแพดนิ่ง ๆ

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพร้อมยืดตัวเต็มความสูง ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานแล้วเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสาม ซึ่งชั้นบนนั้นเป็นห้องนอนส่วนตัวที่ตกแต่งอย่างหรูหรา เป็นพื้นที่ส่วนบุคคลที่มีคนสามารถขึ้นมาได้แค่ไม่กี่คนเท่านั้น

หลังจากเดินเข้ามาด้านในแล้ว การันต์ได้โยนตัวเองลงบนเตียงขนาดคิงไซต์ทันที

เขาพยายามสลัดภาพของหญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่าน่าฟัดออก แต่ภาพของเพลงรักกลับยังคงไม่จางหาย โดยเฉพาะตอนที่เธอนั่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล แววตาที่ดูใสซื่อ พวงแก้มที่แดงจนเหมือนจะระเบิด และนิ้วเรียวที่กำลังแตะต้องส่วนสงวนของตัวเอง ยิ่งคิดถึงภาพของเธอก็ยิ่งทำให้ร่างกายของเขามีความต้องการที่สูงขึ้น

“เวรเอ๊ย!!!” เขาสบถออกมาดัง ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ และดูเหมือนว่าลูกชายของเขาก็เหมือนจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง ทำให้การันต์ต้องปลดเข็มขัดแล้วสอดมือเข้าไปใต้กางเกง พยายามใช้มือปลดปล่อยความคั่งค้างในร่างกาย ทว่ากลับยิ่งทำให้รู้สึกโหยหามากขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

และดูเหมือนความรู้สึกอึดอัดนั้นจะไม่มีทางหายไปได้ ในที่สุดการันต์ก็ลุกพรวดขึ้นจากเตียงนุ่มแล้วรีบเดินลงบันไดไปยังชั้นล่าง

เชอร์รี่ที่กำลังส่งเด็กไปให้ลูกค้าวีไอพีที่ชั้นสอง เห็นผู้เป็นเจ้านายเดินลงมาด้วยท่าทางหงุดหงิด ไม่เพียงเท่านั้นยังสังเกตว่าที่เป้ากางเกงของเขามีปฏิกิริยาแบบที่รู้ ๆ กัน

“นายน้อยต้องการคนไหนคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะยื่นไอแพดประจำตัวให้เขาด้วยท่าทางประจบประแจง ภาพหญิงสาวแต่งหน้าจัดในชุดยั่วเย้าปรากฏเรียงรายอยู่บนหน้าจอมีให้เลือกมากกว่ายี่สิบชีวิต ทุกคนล้วนผ่านการคัดสรรมาอย่างดี

การันต์ไล่นิ้วเลื่อนดูภาพไปเรื่อย ๆ แต่กลับไม่รู้สึกสนใจใครเลยแม้แต่คนเดียว เขาเลื่อนดูซ้ำไปซ้ำมาอย่างเบื่อหน่าย และในเสี้ยววินาทีนั้น ภาพของผู้หญิงคนนั้นบนเตียงผู้ป่วยก็แวบขึ้นมา เธอที่นั่งก้มหน้าก้มตาพร้อมทั้งใช้นิ้วของตัวเองสัมผัสร่างกายด้วยใบหน้าแดงซ่าน ท่าทางของเธอนั้นทำให้เขารู้สึกอยากจะสัมผัสมันอีกครั้ง

ชายหนุ่มปิดตาแน่นพร้อมทั้งหายใจเข้าออกแรง ๆ ก่อนจะก่อนจะโยนไอแพดกลับไปให้เชอร์รี่อย่างไม่ไยดี

“ไม่เอา” เขาตอบเธอด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ แล้วหันหลังเดินลงไปชั้นล่าง

“เฮียจะไปไหนครับ ให้ผมขับให้ไหม” ราเชนทร์ตะโกนถามทันทีหลังจากที่เขาเดินออกมาเห็นว่าเจ้านายนั้นมีท่าทีรีบร้อน แต่การันต์ทำเพียงแค่โบกมือส่งสัญญาณว่าไม่ต้องไปให้ ก่อนจะตรงดิ่งไปยังลานจอดรถส่วนตัว

รถสปอร์ตสีดำคันหรูที่มีเพียงสามคันบนโลก ถูกเขากระชากประตูออก แล้วเข้าไปนั่งหลังพวงมาลัยก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

และเพราะท่าทางของเจ้านายนั้นดูผิดปกติ ทำให้ราเชนทร์รีบวิ่งตรงไปหาเชอร์รี่ที่ยืนเกาหัวอยู่ตรงบันไดชั้นสอง

“เกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีเมื่อมาถึงตัวหญิงสาว มือของเธอยังคงถือไอแพดแนบอกไว้แน่น ใบหน้าของเธอดูมีอาการมึนงงไม่น้อย

“วันนี้เจ้านายแปลกมาก ฉันดูออกเลยว่าเขาต้องการผู้หญิงมาก ไอ้นั่นของเขามันแทบจะดันกางเกงทะลุมาชี้หน้าฉันอยู่แล้ว แต่พอเอารูปเด็กล็อตนี้ให้ดู” เชอร์รี่พูดไปพร้อมกับชูไอแพดอีกคนตรงหน้าดูก่อนจะพูดต่อ

“ราเชนทร์นายดูดิ! บอกเลยนะล็อตนี้มีแต่เด็ด ๆ หน้าสวย หุ่นดี นมทับหน้าประวัติก็สะอาดหมดจรด ซิง ๆ แบบที่เจ้านายชอบเลย แต่วันนี้เจ้านายกลับไม่เลือกใครสักคน! แล้วก็เดินหนีออกไปแบบนั้นแบบนี้มันหมายความว่ายังไง” ราเชนทร์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตาโตราวกับเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่าง

’ เพลงรัก ‘เขาเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปบอกเชอร์รี่ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฉันเข้าใจแล้ว ไม่มีอะไรแล้วเธอไปทำหน้าที่ของเธอเถอะ เสี่ยฮั่วน่าจะมาใกล้ถึงแล้วไม่ใช่เหรอ” เชอร์รี่เบะปากแสดงสีหน้าเหนื่อยใจทันทีที่พูดถึงเสี่ยฮั่ว เพราะเธอรู้ดีว่าไฮโซคนนี้มีรสนิยมทางเพศที่แปลกมนุษย์

“ไม่อยากให้เด็กใหม่ต้องไปรับแขกแบบนี้เลย เด็กมันยังไม่พร้อม” ราเชนทร์ปรายตามองเธอนิดหน่อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม

“อย่าทำเกินหน้าที่ มีอะไรให้ทำก็ไปทำ อย่าปล่อยให้แขกรอนาน”