ตอนที่ 1 สถานะที่จำยอม

6 เดือนต่อมา

“ลูคัสสู้ ๆ เหยียบมันให้เละเลย”

“พี่ลูคัสอีกนิดเข้าเส้นชัยแล้วค่ะ สู้ ๆ นะค่าาาา”

หญิงสาวร่างแบบบางนั่งกอดอกไขว่ห้าง มองผู้หญิงทางอัฒจันทร์อย่างเบื่อหน่าย ที่กำลังยืนเชียร์ชายหนุ่มที่กำลังแข่งรถอย่างดุเดือดภายในสนามแข่ง

เสียงเชียร์ต่างเชียร์หมายเลข 01 ที่สาว ๆ ตามกรี๊ดเชียร์กันเอาเป็นเอาตายอยู่นั้นคือลูคัส นิโคล เจ้าของธุรกิจมืดของสนามแข่งนี้นั้นเอง เธอได้แต่มองและเบื่อหน่ายและรอให้การแข่งขันนี้มันจบ ๆ สักที เธอเหนื่อยอยากไปเสียให้พ้น ถ้าไม่ติดคนที่กำลังแข่งรถให้ลูกน้องยืนคุมเธอที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ตามที่นายสั่ง

ฟิ้วววว~~~~~~

“ตามคาดครับเจ้าเก่าเจ้าเดิมตามที่เราคิด ลูคัสนักแข่ง เฟอร์รารี่ เอสเอฟ90 เบอร์ 01 เข้าเส้นชัยเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ”

“เย้...มันต้องอย่างงี้สิวะ เอาเงินมาฮ่า ฮ่า” เสียงคนที่เชียร์ต่างดีอกดีใจที่ชายหนุ่มชนะเพราะมันคือการแข่งขันเถื่อนที่เล่นเดิมพันกันอย่างผิดกฎหมาย

ถ้าชายหนุ่มชนะเงินเดิมพันที่ลงพนันไว้จะเป็นของผู้ที่เป็นฝ่ายชนะทันที

ส่วนเงินเดิมพันก้อนใหญ่ที่ตกลงเอาไว้ก่อนแข่งคือรถของอีกฝ่าย ดังนั้นลูคัสที่เป็นฝ่ายชนะเขาก็ได้รถไปโดยปริยาย เพราะสัญญาได้ว่าเอาไว้แล้วก่อนลงแข่งผู้แพ้ต้องเสียรถแข่งให้ฝ่ายตรงข้ามแล้วแต่ว่าจะพนันอะไรกันในแต่ละรอบ

“เธอเห็นฉันเข้าเส้นชัยไหมมิลิน” ชายหนุ่มเดินเข้ามาด้วยอารมณ์โกรธเล็กน้อยและเอ่ยถามขึ้น

“เห็น” หญิงสาวร่างบางตอบกลับสั้น ๆ อย่างไร้เยื่อใย

“หึ! เห็นแต่นั่งเฉย หน้าที่เธอต้องทำอะไรคงลืมไปแล้วสินะ” เขาเอ่ยพูดและเข้ามาบีบแขนเล็กที่นั่งกอดอกอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ปล่อย! ฉันเจ็บ”

“เจ็บแต่ก็ไม่เคยจำ ว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ด้วยสถานะอะไร ฉันสั่งให้ทำอะไรเธอก็ต้องทำ” ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงที่เหี้ยมเกรียมและบีบไหล่มนแน่น จนคนตัวเล็กนิ่วหน้าไปด้วยความเจ็บ

“รู้แล้ว ปล่อยก่อนได้ไหมฉันเจ็บ” ลูคัสปล่อยและเอ่ยเสียงเข้ม

“ครั้งต่อไปฉันไม่ใจดีแบบครั้งนี้แน่ เธอรู้นะว่าบทลงโทษคืออะไร” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้อย่างเข้าใจ และหยิบขวดน้ำมาเปิดให้เขาดื่มอย่างเอาใจเพราะไม่อยากมีเรื่อง 

ลูคัสหยิบขวดน้ำมองคนร่างเล็กด้วยสายตาและกระดกดื่มจนหมดขวด และบีบขยี้โยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี

“พวกมึงไปเอารถมา เอากลับเข้าโกดังเตรียมปล่อยทอดตลาด” ร่างสูงสั่งงานลูกน้องด้วยเสียงเข้ม ที่ตนเองได้ของที่เดิมพันมาคือรถเฟอร์รารี่ของอีกฝ่ายและเขาจะเตรียมส่งเข้าตลาดมืดขายต่อทันที

“ครับนาย แล้วนายจะกลับเลยไหมครับ”

“ยัง มึงพามิลินกลับไปก่อน และเฝ้าอย่าให้คลาดสายตา” ชายหนุ่มสั่งด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียมกับลูกน้อง

“หึ.....นายคิดว่าฉันจะหนีไปไหนได้งั้นเหรอ ทุกครั้งที่ฉันไปนายก็ตามกลับมาทุกครั้งนิ ข่มขู่ฉันสารพัดจนครอบครัวตัดฉันออกไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก นายยังไม่พอใจอีกงั้นเหรอ”

หญิงสาวถามด้วยเสียงที่เย้ยหยัน ที่เธอไปขอร้องให้ใครช่วย คนตรงหน้าก็ให้ลูกน้องไปกระทืบปางตายและตามข่มขู่จนหญิงสาวไม่สามารถพึ่งความช่วยเหลือจากใครได้อีก นอกจากอยู่กับเขาเพราะไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้กับใครอีก เพราะไอ้ปีศาจตนนี้ไม่เคยเห็นอกเห็นใจใครนอกจากความสุขและความสะใจของตนเอง

“รู้ก็ดี ว่าที่ของเธออยู่ตรงไหน” ร่างสูงกล่าวเสร็จก็เดินออกไปทันที ที่มีหญิงสาวหุ่นนางแบบยืนรออยู่ ชายหนุ่มคว้าเอวมาบดจูบและผลักเข้ารถหรูของตนเองอย่างไม่ออมแรง

“ไอ้โรคจิต!!”

“คุณมิลิน ไม่สมควรพูดคำนั้นออกมานะครับ ถ้านายรู้คนที่เจ็บตัวที่สุดก็คือคุณมิลินเอง” ชายหน้านิ่งกวนประสาทไม่แพ้เจ้านาย วาคิมที่เป็นลูกน้องมือหนึ่งของลูคัสที่เธอเกลียดเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชา

“หึ...แตะต้องไม่ได้เลยนะ ทั้งลูกน้องและเจ้านายนิสัยเหมือนกันหมด พาฉันกลับบ้านสักที รีรออะไรอยู่” มิลินเอ่ยพูดด้วยเสียงที่หงุดหงิดและประชดประชัน

“เชิญครับ รถพร้อมแล้ว” ชายหน้านิ่งเปิดประตูรถและเผยมือให้หญิงสาวขึ้นและขับตรงไปที่บ้านของลูคัสที่หญิงสาวเกลียดเข้าไส้

*************************

ลูคัสแกมันร้ายมาก