All Chapters of เดิมพันร้ายพิศวาสรัก: Chapter 1 - Chapter 7

บรื้นนน~~~~เอี๊ยดดด!!เย้ เย้ วี๊ด วิ๊ว เสียงกองเชียร์เฮร้องและเป่าปากอย่างดีใจที่รถของตนเองที่เชียร์ลงพนันเอาไว้เข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่ง“เหี้ย....แม่งเอ๊ยย พลั่ก พลั่ก” เสียงบันดาลโทสะและมือทุบลงไปที่พ่วงมาลัยหลาย ๆ ทีเพื่อระบายความโกรธที่ตนเองเป็นฝ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่ายตึก ตึก ตึก เสียงเท้าเล็กวิ่งซอยรีบเข้ามาดูแฟนหนุ่มที่อยู่ในรถเพราะกลัวว่าเขาจะได้บาด เขาพลาดเข้าเส้นชัยเพราะรถชะลอตัวลงลดความเร็วก่อนเข้าเส้นชัย จึงทำให้อีกฝ่ายชนะได้เฉียดฉิว“ไทเป ไทเป!” หญิงสาวเรียกคนที่อยู่ในรถเสียงสั่น ๆ “นายโอเคไหม ได้โปรดลงมาให้ฉันเห็นหน่อยว่านายปลอดภัย” เธอพูดเสียงสั่นโดยไม่สามารถควบคุมได้เพราะเป็นห่วงคนด้านใน“เธอเข้ามาทำไม มิลินรีบออกไปเลยนะ” ชายหนุ่มเปิดประตูรถลงมาโดยไม่มีอาการบาดเจ็บให้หญิงสาวได้เห็น แต่กลับพูดเชิงไล่ให้หญิงสาวออกไปจากสนามแข่งอย่างร้อนรน“ฉันเป็นห่วงนาย เจ็บตรงไหนไหม” มิลินถามด้วยความเป็นห่วง“รีบวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดมิลิน ไทเปขอร้องล่ะ” ชายหนุ่มพูดเสียงสั่นและขอร้องให้หญิงสาวออกไปจากสนามแข่งนี้ให้ไวที่สุดเท่าที่จะไวได้ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าหนักเดินตรงเข้ามาที่คนสองคน

ตับ! ตับ! ตับ!เสียงแก่นกายที่สอดประสานกับร่างสาวหุ่นนางแบบที่กดกระแทกเข้ามาอย่างหนักและเร็ว จนหัวหญิงสาวโยกคลอนไปตามแรงกับความแข็งแกร่งของชายหนุ่มลูกครึ่งที่อารมณ์ค่อนข้างฉุนเฉียว“คุณลูคัสเบาหน่อยค่ะ หลินรับไม่ไหว” หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยเสียงสั่น ๆ“ถ้ารับไม่ได้ ก็ไม่สมควรรับงานตั้งแต่แรกนะ ฉันไม่ชอบ”“หลินขอโทษค่ะ อัดเข้ามาเลยหลินพร้อมแล้ว อ่า...โอ๊ยย” สิ้นเสียงเธอ ชายหนุ่มก็อัดเข้ามาเต็มแรงร่องสวาทของเธอแทบฉีกขาดจากกันด้วยขนาดที่ใหญ่ของเขาสวบ ตับ ตับ ปึก ๆ“โอ๊ยย....ของคุณใหญ่จัง” หญิงสาวเอ่ยชื่นชมอย่างจริงใจเพราะเธอผ่านมาหลายคนแต่ของเขาใหญ่สุดจนเธอรับแทบไม่ไหว“หุบปาก แล้วทำหน้าที่ของเธอซะ ก่อนที่ฉันจะหมดอารมณ์” ชายหนุ่มดึงแก่นกายออกและเอ่ยสั่งหญิงสาวด้วยเสียงที่หงุดหงิด“ค่ะ หลินจัดให้” เธอบอกและยิ้มยั่วให้ชายร่างสูงที่เรือนร่างแกร่งมีมัดกล้ามเนื้อน่าหลงใหลไปซะทุกส่วน ทั้งซิกซ์แพ็กที่เป็นร่องอย่างเห็นได้ชัด รับกับใบหน้าที่ดุ ๆ ริมฝีปากมีรอยแผลเป็นที่แตกนิดหน่อยทุกอย่างมันดูดีไปหมด มันช่างดีเหลือเกินที่เธอได้ลิ้มลองของดีตรงหน้านี้สวบ!หญิงสาวดึงถุงยางอนามัยออกและก้มลงคุกเข่า ดูดดึง

ตุบ!! ลูคัสโยนหญิงสาวลงบนที่นอนอย่างแรง โดยไม่มีการออมแรงใด ๆ ทั้งนั้น“จะ...จุก”“หึ...สำออย”“ไอ้เลว”“หึ ด่าไปเถอะฉันไม่เจ็บหรอก ฉันชอบเหยื่อที่สู้ไม่ได้ที่เก่งแต่ปากเท่านั้น จะเห่าจะหอนอะไรมาก็ได้นะตามสบาย” ลูคัสบอกและแสยะยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า“ไอ้โรคจิต ถ้าที่บ้านไม่เห็นฉันกลับไปนายเดือดร้อนแน่”“เหรอ....เดือดร้อนแบบไหนล่ะ” ชายหนุ่มถามและเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้น“ออกไป ขยะแขยง”“หึ ตอนนี้ขยะแขยง พอได้ฉันเป็นผัวเมื่อไรอย่าอ้อนวอนล่ะ”“หึ.....ไม่มีวัน”“ชอบว่ะ พยศแบบนี้ พยศให้ได้ต่อไปล่ะ ตอนแรกคิดว่าจะเอาสองทีสามทีก็จะปล่อยไป แต่ดูแล้วของเดิมพันชิ้นนี้น่าจะคุ้มจริง ๆ หึ รอฉันเบื่อไปก่อนนะ”พรึ่บ!!ลูคัสผลักร่างเล็กนอนลงไปและตามมาทาบทับไม่ให้ร่างบางถอยหนีไปได้ สองมือหนารวบแขนเรียวตึงแน่น“อี๋..ปล่อยฉันนะ มาทำแบบนี้กับฉันทำไม”“ไม่ได้ยินผัวเธอบอกเหรอ มันเอาเธอมาเดิมพัน ดังนั้นฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เพราะตอนนี้เจ้าของชีวิตเธอคือฉันคนนี้”“อร๊ายยย” มิลินกรีดร้องดีดดิ้นไปมาเมื่อปลายจมูกโด่งของเขามาคลอเคลียกับผิวกายของเธอตามซอกคอและซุกไซ้ไปมา สูบดมกลิ่นกายเธอเหมือนคนโรคจิต“กลิ่นกายเธอนี้ม

มิลินกำลังวุ่นวายกับการทำอาหารเช้าให้กับลูคัสถ้าเขาลงมาแล้วอาหารเสร็จไม่ทันเขาจะหงุดหงิดและต่อว่าเธอสารพัด เธอรีบจัดจาน ทำอาหารเช้าง่าย ๆ และกาแฟดำตามที่เขาชอบดื่มทุกเช้า เธอก้มดูเวลาใกล้ถึงเวลาที่เขาจะลงมาแล้ว เธอจึงยกจานมาวางที่ห้องทานอาหารและนั่งพร้อมทานกับเขาอย่างรู้หน้าที่“เธอมาอยู่รับใช้ฉันมากี่วันแล้ว มิลิน” เสียงห้วน ๆ ตะโกนถามที่เขานั่งอยู่อีกฝั่ง“วันนี้เข้าหกเดือนกับอีกสองวัน” เธอตอบกลับนิ่ง ๆ“ก็นานแล้วนิ แต่ทำไมยังลืม ฉันลงมายืนหัวโด่ไม่คิดจะทักทายหรือไง” เขาถามห้วน ๆ ชายตามองอย่างไม่สบอารมณ์“ฉันก็กำลังจะทักทาย นายเอ่ยมาก่อนเอง จะกินก็กิน ไม่กินจะได้เก็บ ฉันมีงานบ้านต้องทำอีก” ใช่เธอต้องทำงานบ้านอีกไม่ใช่แค่อาหารเช้าเท่านั้น แต่ทุกอย่างภายในบ้าน ตั้งแต่ที่เอาเธอมาอยู่เธอเหมือนคนรับใช้มิปาน แม่บ้านคนก่อนเขาก็ยกเลิกสัญญาและให้เธอเข้ามาทำแทนทั้งหมด“ปากเนอะ เก่งเหมือนเดิม”“ถ้าไม่ชอบ จะทนอยู่ทำไม ทำไมไม่ปล่อยฉันไปล่ะ”“ฉันชอบดูความทรมานของคนอื่น สนุกดี” เขาแสยะยิ้มและทานอาหารตรงหน้าจนหมด“นายครับ วันนี้มีสินค้าเข้ามาใหม่ครับ จะเข้าไปตรวจสินค้าไหมครับ”“อืมไป มิลินไปแต่งตัว